Mister William is voor de, euh, heeft iemand de tel bijgehouden? De xte keer zijn collier kwijt, ik heb net een nieuwe gemaakt, in de schuif liggen nu nog 2 reservemagneetjes en net genoeg elastiek voor nog eentje. Ik moet dus stilaan voorraden gaan aanvullen.

 

Maurits verloor ook regelmatig zijn magneetjes, maar die vond ik vaak nog terug, op het plat dak, of ergens in de tuin, maar SW is beter in ‘t verstoppen. Waar hangt hij ook allemaal uit: hij heeft mij al twee keer een petieterig klein vogeltje gebracht, een kuikentje, zo klein dat ik niet eens kan zien welke soort, die vreselijk lelijke dingen die vogeltjes zijn als ze nog geen veertjes hebben, en in ‘t geval van die twee was de huid zowat groenig. Het eerste vond ik in mijn douchehok, cementen vloer die altijd nat is, beestje dus gezwollen, ik dacht in eerste instantie dat het een verminkte kikker was. Het tweede lag voor de achterdeur, en toen zag ik pas hoe klein het eigenlijk nog was.

Hij heeft dus blijkbaar een nestje gevonden. Hoe leg ik hem uit dat hij dat niet moet doen?

 

Probleem is dat het aandoen van dat bandje altijd heel wat voeten in de aarde heeft, hij doet alsof ik hem ik-weet-niet-wat wil aandoen, en eens het er aan zit voelt hij er niet eens aan. Maar goed, poging 1 is al faliekant mislukt.

 

Ondertussen heeft dame Jozefien in de mot hoe het mij raakt als ik haar zo, totaal niet gecamoufleerd door pels, in al haar magerte zie. Dus heeft ze mij vandaag weer rond haar pootjes gewonden, veel te veel verschillend eten laten opendoen en dat vervolgens grotendeels laten staan, ik weer in paniek, maartscenario’s in het hoofd, ze eet weer niet meer, ze gaat weer uitdrogen. Tot ik haar blik opving, en dan van mijn hart een steen heb gemaakt en de deur tussen keuken en living een tijdje dicht heb gedaan. Ze wéét dus precies wat ze moet doen he, ik ging na een tijdje kijken, en het potje waar haar medicatie onder gemengd was, was mooi uitgegeten, dus kon de deur terug open, ook al kreeg ze niet nog weer ander eten. Dus als ik duidelijk doorgeef dat ik op mijn strepen blijf staan, accepteert ze dat, maar ze zal niet nalaten misbruik van mijn emoties te maken als ze daartoe de gelegenheid bespeurt.

 

Straf die beestjes van ons.

Ze lijkt nu een beetje op een geschoren poedel, met nog haar aan onderbeentjes, staart en kop, ken je dat model? 

 

En nu maar hopen dat ik mister zwart wit zijn magneetje aankrijg vandaag, anders gaat hij morgen weer zeer zielig zijn, want hij kan zich toch niet inhouden om ‘s nachts (of ‘s ochtends tegen de schemering?) de tuin in te gaan, en zonder magneetje kan hij niet terug naar binnen natuurlijk.