Poezenstreken

Sir William is niet meer de mysterie guest die achter de zetel woont. Hij laat zich zien telkens er bezoek komt. Niet aanraken he, zien. Vanop afstand, maar nieuwsgierig. Hij loopt weg van zodra iemand in zijn richting beweegt.

Gisteren was mijn nonkel hier. Misschien had het er ook mee te maken dat het over EFT ging, dat werd op mij toegepast en mij ook een beetje aangeleerd. Als ik iemand een behandeling cranio-sacraal therapie geef komt Jozefien soms ook op het lichaam van die persoon liggen, precies op die plek waarvan ik dan net heb gedacht verdorie, ik heb een hand te weinig, ik zou ook op die plek moeten zijn. Maurits was de poes die op je buik kwam liggen als je buikpijn had, die kwam troosten als iemand triest was. Dus ik vermoed dat ook SW weer zon aanvoelerke is. In elk geval, terwijl mijn nonkel en ik in de zetel zaten en geconcentreerd met EFT bezig waren, heeft hij woester dan ooit op de kattetoren gespeeld, op een bepaald moment dachten we allebei dat hij ging vallen, want hij had zich op de één of andere manier enkel nog met zijn achterpoten aan een krabpaal vast -niet die op de begane grond- en verder lag hij op zijn rug, maar eigenlijk hing hij met driekwart van zijn lijf in de lucht terwijl hij met zijn voorpoten de muis aan het elastiekje hevig aan het bewerken was.

Gisterenavond stond hij op de leuning van de zetel en wilde zich op zijn rug draaien, maar die leuning is niet breed genoeg om je vanuit stand opzij te op je rug te laten rollen, toen heeft hij ook allerlei capriolen moeten uithalen om niet pardoes op de grond te belanden. In zijn enthousiasme doet hij echt de zotste dingen.

Dinsdagmorgen was ik nochtans niet echt gelukkig wakker geworden. Ik had Jozefien maandagavond terug toegelaten in de slaapkamer, en ik dacht dat alles goed was gegaan. Ze lag een paar minuten voor mij op bed (ik was enkel nog mijn tanden gaan poesten), en toen ik onder de slaapzak en aan alle kussens had gevoeld, en zelfs de 2 matjes links en rechts van het bed had gecheckt dacht ik OK, ze heeft het begrepen.

Een half uur voor de wekker ging werd ik dinsdagochtend wakker, omdat ik mijn hand onder mijn onderste hoofdkussen stak, en nattigheid voelde. Ik hef die kussens op, en inderdaad, onder het onderste kussen een natte plek ter grootte van bijna heel dat kussen, en in de loop van de nacht was dat door het eerste kussen heen in de onderkant van het tweede getrokken.

Dus mij nog eens omdraaien zat er niet meer in, direct weer 2 kussens in de was, een hoeslaken en het hoeslaken eronder (ik leg er een extra op in een poging mijn matras toch een beetje te beschermen). Mijn plantenspuit met Detol erbij gehaald.

Dat wil dus ook zeggen dat ze heel bewust onder dat kussen kruipt om daar te plassen, in de hoop dat ik die plas niet zal vinden. En dat ze dat zeer voorzichtig en zorgvuldig aanpakt, anders zou dat kussen van zijn plaats komen, en zou mij dat direct opvallen, en niet pas na een hele nacht.

Het is gepland, weloverwogen, en dus betekent het zeker iets. Niet dat ze een blaasontsteking heeft, wat dan zou ze ook op de grond of in de living plassen. Ze heeft er een bedoeling mee. Zo komt dat in elk geval op mij over. Als ik nu nog wist welke bedoeling.

Gisterennamiddag was het grote kussen dat mij twee machines had gekost in de wasserette, omdat ik van moeheid was vergeten het erin te steken de eerste keer, eindelijk droog. Het is echt oud, en waarschijnlijk gevuld met kapok, dus dat duurt even. Ik dus met dat ding naar boven, overtrek in, bed op. Eindelijk, na anderhalve week, terug mijn geliefd lang kussen op bed. Het heeft niet lang geduurd. Toen ik wilde gaan slapen had ze het weer geflikt: enkel op dat groot kussen, gelukkig niet op de matras. Weer op die twee minuten dat ik mijn tanden ga poetsen. Gelukkig kon ik wel gewoon gaan slapen, na verwijdering van dat kussen, en van Jozefien, want nu heb ik het echt wel gehad, verdorie. Nu kan ik dus terug met dat ding naar de wasserette.

En voor de volledigheid: toen ik net mijn oud papier aan het bijeenpakken was om straks buiten te zetten, merkte ik dat ze ook in de doos van het papier had geplast. Dus papier, veertjes, mousse, kapok. Ik fantaseer over een alternatief soort kattebak, met stof of papier, maar dat stinkt en wordt rot en zo, ik zie niet goed in hoe ik dat kan onderhouden. Iemand ideeën? Misschien een kattebak met dweilen? Die ik dan flanellen luier-gewijs uitwas.

Gelukkig zorgt Sir Wiliam niet voor dat soort van overlast. Hij gaat superformiweldig goed in zijn kattebak. En door de overkapping moet ik nog maar 180° rond de kattebak grit opkuisen ipv 360°. Want hij is overijverig als het erop aankomt de boel onder te stoppen. Toen de overkapping er nog niet opstond ging hij na zijn behoefte langs drie kanten opzij van de kattebak staan om zijn graafwerken te optimaliseren. Nu doet hij in de kattebak al heel wat inspanningen langs verschillende kanten, maar de afwerking gebeurt van buitenaf, met enkel zijn hoofd en voorpoten binnen de overkapping. Het is echt geweldig om hem bezig te zien.

Ook is het gisteren gelukt om hem een bandje met magneet en adreskokertje aan te doen. Het lag al twee weken klaar, en we hadden er al meermaals mee gespeeld. Hij had het zelfs al eens gepikt, maar gelukkig heb ik dat wel teruggevonden (in tegensteling tot de rescue druppels of mijn sok).

Nu zweer ik bij enkel elastiek voor kattebandjes. Het laatste wat ik zou willen, is dat een kat stikt omdat ze een bandje aanheeft. En ik wil niet dat er een gesp aanzit. Want Jozefien heeft het ooit gelapt om haar voorpoot door een elastieken bandje met gesp te wurmen, en dat metalen gespje zat net onder haar oksel. Tegen dat ik dat doorhad, was heel haar oksel open geschuurd en ontstoken. Dus ik koop elastiek. Dat kan mooie sier-elastiek uit de Veritas zijn, of van die elastiek die ze als speelgoed voor op de speelplaats verkopen. Ik hang daaraan wat eraan moet, magneetje of kokertje, en naai dat dan gewoon dicht. Nergens iets waaraan ze zich kunnen kwetsen, en mochten ze er ergens mee aan blijven hangen (tak, buis, uitsteeksel van een hek.....) dan kunnen ze altijd hun hoofdje eruit trekken.

Dus toen Sir William al spelend bij mij op de zetel was gesukkeld, en zich daar blijkbaar erg op zijn gemak voelde, verving ik het speeltje door het bandje, liet hem daar wat naar slaan en aan ruiken, tot er zich een ideaal moment voordeed waarop ik het kon opentrekken en over zijn hoofdje brengen, zonder hem te raken bijna. Hij heeft 1 keertje met zijn hoofd geschud, en zich er verder niet meer om bekommerd. Behalve dat hij s avonds ineens te dicht in de buurt van de voet van een metalen staande lamp kwam, en dat magneetje hem daar pok naartoe trok. Hij heeft er dan wat mee zitten experimenteren: pok, plakvast, trek los, pok plakvast, trek los.

Ook dinsdag dacht ik: hij heeft nu een bandje, met adreskoker en magneet, dus hij mag stilaan de luikjes leren kennen. Hihi. Ik heb even zitten spelen met hem, maar zijn interesse ligt laag. Als ik het openhoud kruipt hij er, mits uitgedaagd door zijn lievelingsspeeltje, wel door, maar zelf tegen dat luik duwen, pff. Hij heeft Jozefien er nochtans al door zien gaan en komen, meermaals. Maar het lijkt hem voorlopig niet bijzonder te boeien. Er gewoon door naar buiten kijken doet hij soms, maar hij laat op geen enkele manier blijken graag naar buiten te willen. Twee keer heeft hij de tuin verkend, terwijl ik er bij was. Voorlopig schijnt dat te volstaan. Het is geruststellend: hij voelt zich blijkbaar zeer wel thuis binnen, dus hij zal niet direct in de verleiding komen uit eigen beweging weg te lopen.

Ook gisteren (het was echt wel een vruchtbare dag) heeft Jozefien besloten uit eigen beweging de ruimte op te zoeken waar SW zich bevindt. Dat wil nog niet zeggen dat het allemaal koek en ei is, ze durft nog steeds af en toe een beetje grommen, maar het is een grote stap. Ze heeft hem gisterenavond uren liggen observeren, bij momenten van vrij dichtbij. Maar er is een grens die hij nog niet over mag, en als hij dat toch probeert laat ze dat dus horen. Maar de grootste colère is er af. Ik vraag me af of het beetje EFT dat ik op haar toepaste daar voor iets tussenzit.