Ik schrok wel even toen ze mij vanuit de dierenkliniek belden om iets na enen, terwijl mij was gezegd dat ik hen pas na drieën mocht contacteren. Maar het was goed nieuws: Jozefien mocht naar huis. Ze reageerde zo goed op het infuus en de antibiotica, dat ze niet verder gingen onderzoeken waar de infectie zat. Ze heeft dus extra vocht en voeding gekregen per infuus, maar heeft zich ook op eten gestort daar, en je ziet dat echt bij haar, 24 uur wel of niet eten maakt een zichtbaar verschil.

De zweer op haar tong is er nog, dus daaraan ligt het niet dat ze wel of niet eet, het was zowat een algemene malaise, ze was uitgedroogd, ze had een infectie, en ze heeft anemie. Nog geen super ernstige bloedarmoede, maar toch genoeg om in de gaten te houden.

Dus moeten we volgende week terug, om weer bloed te laten nemen, om dan haar schildklierwaarden te testen, en de ontsteking en de anemie op te volgen.

Ik heb een extra voedingssupplement meegekregen, iets vloeibaars, dat helpt bij het aansterken na ziektes, en misschien mag ze dat wel blijvend hebben.  Om te beginnen kocht ik een kleine dosis, want ik zit nog met massa’s dingen in huis die ze niet lust en dus niet wil eten, maar dit viel mee, ik heb haar er al een dosis van gegeven en ze heeft dat heel gretig op gelikt. En ze heeft ook al een portie natvoer gegeten. Het is weer Jozefien zoals ik haar ken.

 

Kwààd dat ze was bij de dierenarts, dat ging te traag, ah ja, ik kreeg uitleg en ik moest een volgende afspraak vastleggen, en betalen, waarom nam ik haar nu niet gewoon mee naar huis, ze begon steeds luider te roepen, en ik vond dat eigenlijk wel heel ok, zoveel fut had ze gisteren niet toen ik haar bracht. Dan is ze in de wachtruimte, waar de betaalautomaat staat, met transportbak en al van de stoelen gedonderd, transportbak open, Fien on the run. En die bancontact maar piepen omdat ik mijn code niet indrukte. Hihi, Jozefien te pakken krijgen was echt wel mijn eerste zorg. Gelukkig was er niemand in de wachtzaal behalve de dierenarts en ik, en waren alle deuren dicht. Het ging nog vrij vlot, en ze ging ook nog redelijk gewillig terug die bak in.

 

Ik ga tegen volgende week toch nog een tweede snelbinder halen, stel dat ze ooit van mijn fiets dondert, ik moet er niet aan denken.

 

En dan Sir William.

Vanmorgen tussen 7 en 8 denk ik, was die zo aan ‘t klagen, roepen, smeken. Maar luid. En aanhoudend. Dus ik dacht dat hij gezelschap wilde en ging hem strelen, maar ik hij blies naar me. Toen heb ik hem eten gegeven (dat wilde hij wel) maar van veel gestreel moest hij niet hebben. Rond de middag nog eens een concert, maar ook weer luid en aanhoudend, en toen was hij echt boos toen hij me zag. Een vette blaas, met open bek, zo’n gemene. En een klop met zijn poot op mijn hand, en daarbovenop ging hij ook nog eens venijnig in mijn hand bijten.

 

Toen begon ik het een beetje te begrijpen: hij was boos op mij omdat Jozefien weg was. Ook al liggen ze nog niet naast elkaar of spelen ze nog niet samen, toch is er een vorm van contact, en nu heb ik haar toch wel buitengesmeten. Dus na het telefoontje ben ik hem beginnen zeggen dat Jozefien vandaag terug thuis kwam, en tot mijn grote verbazing: het eerste wat zij deed toen ze uit haar transportbak stapte in de living: ze liep onmiddellijk naar de zetel, dan heel behoedzaam opzij van de zetel en ze ging erachter kijken. Geen geluid, niks, maar het was duidelijk een begroeting, en nu mag ik SW weer strelen, hij gaat zelfs weer kronkelend op de grond, en spint luid.

Terwijl zij direct daarna richting keuken is gelopen, ik haar eten en supplement heb gegeven, en met haar wat buiten op het terras heb gezeten. Ik met mijn voeten op een tweede stoel, zij naast mijn voeten op die stoel. Heerlijk.

 

Dus het maakt hem niet uit waar in huis of tuin ze is, als ze er maar is.

 

Ik ben zooooooo blij dat ik gisteren met haar gegaan ben, het was erg om haar te moeten achterlaten, en de aanvankelijke prognose zag er helemaal niet rooskleurig uit, maar het is goed afgelopen, en ze zag er vandaag, toen ik haar ging ophalen om 15u, zo veel beter uit dat het nauwelijks te geloven was dat het zelfs geen volle 24 uur is geweest.

 

En na de controle van volgende week zien we wel weer verder.