Ik maakte me dus terecht grote zorgen om Jozefien. Haar nierprobleem is blijkbaar groter geworden, ze was zelfs al een beetje uitgedroogd en moet nu voor minstens 24u aan een infuus. Ondertussen gaan ze haar bloed bekijken, en rond 19u hoor ik daar meer over.

 

Gelieve mij dus zeker niet te bellen voor 19:30u.

 

Doordat er dus teveel afvalstoffen niet worden afgevoerd via de nieren, krijgt ze zweertjes, o.a. op haar tong, en van daar dat ze dus niet veel at, dat deed blijkbaar pijn. Ze kan wél slikken, dat is geen probleem, en er is ook geen verstikkingsgevaar. Ik hoop haar morgennamiddag terug naar huis te kunnen halen.

 

Het is de eerste keer in bijna 12 jaar dat ik thuis ben, en Jozefien niet.

 

En Sir William heeft zich al de ganse dag niet laten zien. Hij is er hoor. Waar ik ook eten zet, hij vindt het, slaagt er in dat ongezien op te eten, en weer te verdwijnen. Misschien is het pure discretie van zijnentwege, dat hij mij wat tijd met Jozefien gunde.

 

Op de terugweg van de dierenarts stopte ik bij de Aldi, ik had boter nodig.

Ik kwam buiten met boter. En zakjes oplospoeder cappuccino. En 2 soorten chocolade. En koekjes met chocolade. En de Aldi-versie van chocotofs. Ik heb op de valreep nog een fruitvlaai terug gezet, omdat ik dat er echt over vond. Raar, ik sla die rayon meestal over, ik heb nooit iets in huis (soms gênant als er bezoek komt, ik heb niet eens een koekje om aan te bieden), maar nu moest ik die dingen meenemen, alsof Jozefien daar beter van gaat worden. Maar goed, een mens doet soms rare dingen, en ik ben maar niet te erg tegen mijn zoete neiging ingegaan, het kopen alleen al bood raar maar waar een zekere troost.