Ik lag voor pampus in de zetel, we hadden allemaal gegeten, en ik keek zogenaamd TV maar was dichter bij doezelen. En toen klonk dat geluid waar ik altijd kippevel van krijg, en een raar getintel in mijn nek. Kwaaie brullende poezen. Het kan zo onder een horrorfilm gemonteerd worden. Maar het was weer much a do about nothing. Geen van tweeën zijn ze gemeen, dus het blijft bij kijken, rond elkaar draaien en eventueel boze geluiden maken. In wisselende constellaties: Jozefien op de kattetoren, SW op de grond, of andersom, dan chargeert de ene en loopt de andere weg, en twee minuten later andersom. En het interessantste: Jozefien kwam niet om een rustpauze vragen. Ze kan makkelijk vragen of ik de keukendeur opendoe, zodat ze daar alleen tot rust kan komen. Dat heeft ze de afgelopen week vaak gedaan. Maar niks hoor, het moest blijkbaar uitgezeten worden. Tja, ik heb beslist het aan hen te laten, dus ze doen maar.

Op een bepaald moment was Jozefien uit beeld, dus ergens boven. En SW begon de woonkamer intensiever te verkennen, keek regelmatig naar mij, maar trok zich hoe langer hoe minder van mij aan. Ging brokjes eten voor de keukendeur, en de kattetoren eens uitgebreid verkennen, en toen vond hij die muis. Jozefien of Maurits hebben daar nooit ook maar 1 seconde interesse voor betoond (ik zou liegen, Jozefien heeft er ooit eens 1 seconde aan gesnuffeld en dan misprijzend de andere kant uitgekeken). Maar Sir William is een speelvogel, ik zei het al. Ik heb de TV meer op pauze gezet dan gekeken, het tafereel in de woonkamer was vééééél leuker. Hij speelde hoe langer hoe woester met die witte pluchen muis, die aan een rekkertje hangt. Dan lag hij ineens uitgestrekt midden op de vloer. Dan kwam hij voorzichtig dichter en dichter bij mij, om dan weer wat terug te deinzen. En dan weer naar die muis. Vier speelsessies van 5 à 10 minuten heb ik hem toch zien doen, hoe langer hoe woester, met gebruikmaking van verschillende niveaus van de kattetoren. En dan lag hij naar mij te kijken. Vanop de grond, vanop de krabpaal. Hij is er nog niet helemaal uit of hij mij 100% kan vertrouwen.

Toen ik toch in de keuken moest zijn nam ik wat stukjes kip mee, en daarmee heb ik hem later naar de zetel gelokt. Het eerste stukje op de grond gegooid, en het tweede kwam hij al uit mijn hand halen, om er dan wel een eindje mee weg te lopen. Maar vanaf het vierde stukje liep hij ook niet meer weg, hij pakte het aan en at het ter plaatse op.  Daarna werden het plastiekje en mijn hand nog uitvoerig besnuffeld, want gekookte kipfilet behoort blijkbaar tot zijn favoriete hapjes.

 

Hij heeft ook op de zetel naast mij gezeten, en van op de grond staan denken wat hij met mij aan moet. Hij reageert als ik hem roept, toen hij de gang in wilde wandelen en ik hem riep, stopte hij, keek naar mij en kwam terug de living in .

 

Ik ben heel blij, hij gaat dus niet eeuwig achter die zetel blijven zitten De Belgacomtechnieker had mij verteld dat hij ooit 2 katten had, waarvan er 1 zich bleef verstoppen, dus ik ben opgelucht als ik deze ontwikkelingen zie. Ik mag nog niet veel bewegen, dan spurt hij weg, maar het komt goed, de sprongen die hij maakt maken me echt heel blij.

 

En toen ik naar boven kwam, kwam eerst Jozefien uit de slaapkamer, en toen ik eens ging kijken hoe de zaken er daar uitzagen, bleek SW daar ook te zijn. Waar juist, dat weet ik niet, want hij spurtte ineens ergens vandaan de kamer uit, maar goed, ze waren daar allebei, er lagen geen ornamenten op de grond en er is geen lawaai gemaakt. Er lag wel weer een edele kak in de kattebak boven, dus hij heeft blijkbaar beslist dat die  van beneden enkel nog voor plasjes is.

 

Ik ben benieuwd voor de nacht, maar ze kiezen toch duidelijk weer om die niet in gescheiden delen van het huis door te brengen.