Voilà, zo hoort het dus, ontwaken, en enkel dingen in de kattebak vinden die daar thuishoren, en nergens anders. En geen beestjes weggestopt in de kelder. Het schijnt dus echt een heel rustige nacht te zijn geweest. Wat kort voor mij, want ik raakte weer niet in slaap. Ik maakte mij toch zorgen of het wel goed ging gaan vannacht, maar wilde hen ook volgen in hun beslissing toegang tot dezelfde ruimten te hebben. En ik moest voor achten gedoucht en aangekleed zijn, want ze gingen nog maar eens langskomen van Belgacom, en dat is dan tussen 8 en 12, je kent dat wel. Dus om zeven uur ging de wekker, terwijl ik het weer 2u heb zien worden.

De viervoeters kregen eten, bij SW zoals hij als gewoonte heeft ingesteld voorafgegaan door een korte knuffelsessie. Maar dat was duidelijk niet genoeg. Toen ik -na de kattebakken en hun eten en een douche- eindelijk zat en mijn boterham wilde smeren, klonk er een hartverscheurend geluid uit de woonkamer, en nog eens, en nog eens. Hij riep mij echt, ik kon niet anders dan gaan kijken, en wat de jongeheer nodig had was.....juist ja, streeltjes.

 

Hij heeft ondertussen ook bewezen zijn familienaam te verdienen, want tijdens het -toch wel lange- bezoek van de Belgacomtechnieker is hij op zijn plekje achter de zetel blijven zitten. Terwijl die man toch wel erg dicht in de buurt was de hele tijd, want ik heb nu een nieuwe decoder gekregen voor de TV. En nadat de technieker weg was heb ik maar 10 minuten gewacht om te proberen SW weer te strelen, en ‘t was onmiddellijk ok. Hij was iets voorzichtiger met onder de verwarming uitkomen, ‘t was aanvankelijk enkel zijn hoofdje, maar er was onmiddellijke ontspanning en veel gespin.

 

Een tijdje later heb ik eens geprobeerd om hem langs de andere kant van de zetel te strelen. Kant TV dus. Toen heb ik op den duur echt hardop gelachen met zijn protesten. Maurits was een babbelaar en had heel wat geluidjes, en Jozefien kan er ondertussen ook wat van, maar SW slaat echt alles. Zoveel geluidjes, hoog, laag, kort lang, en zo duidelijk in wat hij bedoelt, het is echt onwaarschijnlijk. Hij kan dus ook boos grommen he.

 

Ik weet het nu dus, hij is niet graag lang alleen, hij wil gezelschap en aanrakingen, maar voorlopig nog wel op die ene plek in het hoekje achter de zetel, waar hij nog beschut is en snel onder de verwarming kan kruipen als hij dat nodig vindt.

 

Jozefien geniet van wat alleen-tijd, en heeft een schitterend nieuw plekje gevonden, waarvan ik hopelijk binnenkort eens een foto kan nemen.

 

Hopelijk zijn de ergste stormen nu gepasseerd en kunnen we rustig opbouwen.