Eén van de positieve gevolgen van de gebeurtenissen van vandaag is dat mijn gang niet meer naar kattekak stinkt. ‘t Is ook al iets.

Maar de relatie tussen Sir William en Jozefien is behoorlijk gestoord. En ik ben lichtjes gepikeerd op Dame Jozefien.

Nochtans leek het gisteren allemaal veelbelovend, vooral toen ze lustig haar boterhambeleg at en mij er attent op maakte dat Sir William stond te kijken, zonder dat het haar scheen te raken. Hij was bedeesd, en schoot direct achter de zetel toen ik hem ook een stukje wilde geven, maar zo stelt hij zich op: onderdanig, afwachtend, zeker niet aanvallend. Een super lief speelvogeltje, snel content en voluit spinnend.

En Jozefien had voor de eerste keer sinds zijn aankomst niet in mijn bed gekakt.

Ik lag nog lang wakker, ik verwachtte ook nog een confrontatie, maar Jozefien lag luid te spinnen, en er klonken geen pootjes op de trap.

Dus uiteindelijk ben ik in slaap gesukkeld, ver na tweeën, terwijl ik toch eigenlijk doodop was van de voorbije dagen en korte nachten. Dus heb ik doorgeslapen tot bijna 12u vandaag, en blijkbaar één en ander gemist.

 

Ik stond op en constateerde dat er in de kattebak was geplast, redelijk wat geplast, dus ze kan het he, de Trien. En er staan nog geen “dooseffect” rond. Geen druppeltje op de grond. En alles stond nog overal op z’n plek, dus op het eerste gezicht waren er ook geen nachtelijke toestanden geweest. Dus naar beneden, Fien eten geven en ook maar iets meenemen voor SW. En toen sloeg mijn hart over: hij zat niet op zijn plekje. In eerste instantie verplichtte ik me van het positief te zien, misschien was hij wel op wandel in huis. Maar in heel de woonkamer, bureau, slaapkamer en traphal tot op het tweede geen SW te zien. Al wat ongeruster nog eens overal kijken, en constateren dat de kelderdeur open was. Ja, ik weet dat Jozefien dat kan, ook al gaat het om een schuifslot, maar normaliter doet ze daar een week over, bij stukjes en beetjes, en ik had elke avond voor het slapengaan het schuifje terug maximaal in het slot geschoven. Grr, het mormel. Ze heeft echt liggen wachten tot ik diep sliep, want dat heeft ze echt niet zonder geluid te maken voor elkaar gekregen. Ze heeft er een ferme drol gedraaid (niet haar eerste, verre van, maar wel de eerste deze week ).

 

En dan heeft ze, hoe dat weet ik niet, maar ik wéét het echt, SW de kelder in gejaagd.

In mijn eerste paniek heb een hulplijn gebeld, en ik kreeg het advies een schoteltje tonijn in de kelder te zetten, om te zien of dat opgegeten werd, om zeker te zijn dat hij daar was. En ja, een uur later was het compleet propergelikt, dus hij was daar. Maar wat ik ook probeerde, hij liet zich niet zien. Ik ben mijn boterham in de kelder gaan opeten, ik heb er effe zitten mediteren, maar de drollegeur van Fien bracht mij op een ander idee: ik ben een emmer, een borstel en Detol gaan halen en heb alle plekjes waar ik drollen van haar heb weggehaald met detol geschuurd. En dan heb ik nog een schoteltje tonijn achtergelaten op de onderste trede van de keldertarp, met de luidop uitgesproken mededeling dat het een uitnodiging was om terug naar boven te komen.

Jozefien was, vanaf ik doorhad dat ze de kelder had opengemaakt, en ze door haar gedrag had verraden dat ze ook met SW’s verdwijning te maken had, veroordeeld tot keuken en tuin.

Aanvankelijk glorieerde ze echt, maar toen ze doorkreeg dat ik een beetje gepikeerd was, probeerde ze haar lieve aanpak. Ze is hier aan het raam hoe langer hoe smekender komen vragen om binnen te mogen, maar, hoewel mijn hart brak, was ik net boos genoeg om dat niet toe te laten. Ze keek mij, ook door het raam, niet aan, totaal niet, hoewel ze aan het smeken was. Mmmppfff.

Vandaag zal het zonder confrontaties worden.

Ik denk dat SW recht heeft op wat tijd om te bekomen van zijn kelderavontuur. En hopelijk dringt het ondertussen tot Dame Jozefien door dat ze niet de pestkop moet uithangen. 

Hij is ok, hij speelt en spint en laat zich strelen. Hoewel ik wat meer geduld moest opbrengen dan gisteren, vooraleer hij onder zijn verwarming uitkwam, maar zelfs voor hij eronder uitkwam, terwijl ik tegen hem praatte, begon hij al te spinnen.

 

En toen ik dus daarnet de trap opging, rook ik een frisse Detolgeur i.p.v. een kakgeur.  Vandaar dat ik al zei haar kattebak op termijn in de kelder te willen zetten, als SW gewend is.

 

Dus de bemiddelingspogingen worden voor onbepaalde tijd gestaakt.  We zien wel wat straks komt, ik krijg hulp van heel veel kanten, dus het komt uiteindelijk wel in orde.