|
Maandagochtend
moeilijk moment, zware uurtjes, veel te veel koffieslurpende perioden, maag die keert en draait, ogen die liever de zeilen nog even neer laten en rustig verder dobberen, man, wat vind ik ze moeilijk die maandagochtenden.
Het klopt toch niet helemaal. Weekend net gepasseerd, vaak toch net iets langer kunnen en mogen slapen, zonder dat een wekker je met zijn vervelend gezeur uit bed dwingt. Je zou fit moeten zijn, helemaal heropgeladen door een weekend waarin je toch verondersteld wordt een beetje van het leven te genieten en vooral die dingen te doen waar je in de week geen tijd voor hebt, of die je wegens verplichtingen niet kan doen.
Ja, dat is het leven van vandaag, een hoop verplichtingen, een hoop veronderstellingen, een massa verwachtingen
.wat een balast zeg.
Toen ik 30 werd heb ik me een aantal voornemens gemaakt die ik voor mijn 40ste wou verwezenlijken. Een daarvan was zoveel mogelijk ballast van mijn lijf gooien, uit mijn leven laten verdwijnen, al moest ik er bij wijze van spreken een scherpschutter bijhalen om die kleine, sluimerende ettertjes voor eens en voor altijd naar het vagevuur te sturen. Mijn leven was genoeg geleid door verplichtingen en verwachtingen.
Geloof me, het was een helse rit, met heel wat tranen, liters marathonzweet, heel wat kwetsuren en heel wat verwondingen, maar volgens mij zonder doden
Er zijn mensen die vragen of het nu al die offers - want hoewel er geen doden zijn gevallen, vielen er wel slachtoffers, met misschien wel wonden die af en toe nog kunnen ontsteken of het dit nu allemaal waard was, gewoon om mezelf lichter te kunnen voelen. Ik kan alleen maar volmondig JA zeggen. Ik leef nu echt elke dag het leven dat ik wil leiden. Het woord NEE is zelfs hoog gerangschikt wanneer we de populariteit van mijn woorden even onder de loep zouden nemen. Ondanks alles, en dat klinkt dan weer ontzettend negatief, voel ik mij een beter mens en kan ik hierdoor ook een beter medemens zijn, voor sommigen
|
