Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
28-10-2010
Op de goede weg
Dinsdag met een klein hartje naar de clubtraining gegaan. Ik was toch benieuwd of mijn voet dit ging verteren. Ik had besloten om niet te forceren, dus het zou wel loslopen. Het is gelukkig goed meegevallen. Voor alle zekerheid liet ik de anderen zonder mij opwarmen in het park. Ik bleef op de piste. Aangezien er een paar laatkomers waren, liep ik niet alleen met het nodige getater er bij. Het schema luidde voor de avond 5 x 1200m. De eerste sessie ging ik rustig van start. We bleven met vier bijeen aan de staart. Voor de trainer ging het precies wat traag en vroeg of hij een boek kaarten moest geven voor onderweg. Ik kwam door in 5'20''. Ik vond dit best ok, daar ik geen last kreeg van de voet. Het lopen ging prima. De verdere sessies werden in ongeveer dezelfde tijd afgelegd, wat toch aangeeft dat er constant werd gelopen. Ik had één uitschieter : 4'56'' waarmee ik mijn pr evenaarde. Verder liep ik tussen de 5'10'' en 5'20''. Prima training. Hopelijk krijg ik de volgende dagen geen last. Volgende week zal er weer niet veel gelopen worden. We zitten voor vijf dagen in de Limburg. Daar zal voornamelijk gewandeld en gezwommen worden, wat ook leuk is. We zijn ieder geval op de goede weg.
Maandag terug de schoenen aangetrokken. Het was weeral bijna twee weken geleden. Vorige week helemaal niet gelopen wegens de pijnlijke voet. Aangezien ik er niet gerust in was, ben ik voor alle zekerheid naar de atletiekpiste getrokken. Er stonden 50 min. lopen op het programma. Heel wat rondjes tellen dus. Maar dat nam ik er met plezier bij. De enkel gaat voor. Ik vertrok voorzichtig, ik merkte het aan mijn passen. Deze waren een heel stuk korter dan gewoonlijk. Na de eerste kilometer werden de passen al iets groter en werd er meer ontspannen gelopen. Mijn voet trok nog wat (niet constant), maar het was goed uit te houden. Hopen dat nadien geen pijnscheuten opkomen. Eén keer had ik mij misteld, maar ik had het al snel in de gaten dat ik trager liep dan hetgeen mijn tijd aangaf, kwestie van snel te kunnen rekenen Op het einde kwam er een heel grote, donkere regenwolk voorbijdrijven. Toen deze halfweg was, kwam er wat regen uitvallen. Het was precies of ze daar boven niet goed wisten of er nu iets moest uitvallen of niet. Op het einde werd er dan nog een pak hagel gelost. Voordeel daarvan is dat je niet echt nat wordt. Zodoende had ik er niet veel last van. Na de training geen sporen van vermoeidheid. Dus wat conditie betreft, mag ik niet klagen. De ademhaling zit goed. Hopelijk valt de clubtraining ook nog mee. Ik ga er geen "volle petrol" geven, maar trachten een redelijk tempo te onderhouden. Zien wat dit geeft.
9,5 km - 0:50:00 - 11,40 km/u - 05:15 /km - HS na : 108 bpm
Deze week was het rustweek volgens het schema. Voor mij is dit ook letterlijk een rustweek geweest. Ik had nog steeds last van mijn voet, hoewel het nu de goede kant op gaat. Voor alle zekerheid heb ik voor vrijdag toch gepast om volgende week opnieuw met mijn schema aan te kunnen knopen. Ik heb dan maar van de nood een deugd gemaakt. Ik ben dan maar aan het bakken geslagen. Het oud brood heb ik ineens verwerkt om er broodpudding van te maken. Ik wilde hiervoor een nieuw recept proberen en nu zag ik de kans om dit uit te proberen. Dit was in ieder geval geslaagd. Voor het volgende moet ik wachten tot morgen. Dan wordt de plattekaastaart uit de koelkast gehaald. Om hier ook al aan te beginnen was een beetje van het goede teveel, want Sandra had eveneens eent kersentaart van het werk meegebracht. Dit wordt dus een weekend vol calorieën. Zo erg is dat nu niet. Het valt niet elke week voor en volgende week worden deze er gewoon terug afgetraind. Dan komt alles terug in balans.
Dinsdag werd de training aangepast. De trainer is met vakantie. Aangezien we maar met vier waren en de anderen hun benen nog voelden van afgelopen zondag in Eindhoven, werd er beslist om een duurloop te doen in het Rivierenhof in plaats van interval op de piste. Ik ging ook akkoord omdat ik wat last heb van mijn voet. Maandag in de late namiddag kreeg ik ineens een pijnscheut in mijn linkervoet ter hoogte van binnenkant enkel. Ik had die dag niet getraind omdat Jordi op zeeklassen vertrok die dag en er nog redelijk wat gepland was. Dus daar kan het niet van zijn. Het deed in ieder geval geen deugd. Tijdens mijn nachtdienst had ik er nog last van. Maar ik wilde gerust proberen of ik kon trainen. Indien ik snel last zou krijgen, zou ik onmiddellijk stoppen. We zijn rustig vertrokken. In het park ondervond ik weinig hinder. Het trok alleen een beetje. De ondergrond zal er wel voor een groot deel in hebben meegespeeld. Toen we wat hardere grond tegenkwamen, voelde ik toch een verschil. Ik heb gewoon hetzelfde tempo aangehouden en geen enkele tempoversnelling meegedaan. Het is beter de basisconditie te onderhouden dan dat je probeert je sterker voor te doen dan dat je op dat moment bent. Toen er twee compagnons een tweede ronde wilden lopen, hebben mijn medemaat en ik daarvoor gepast en zijn naar de piste gelopen om daar nog een paar rondjes af te leggen om uit te lopen. Het zal deze week een aanpassing van het schema worden. Hopelijk kan ik toch nog drie maal de baan op. Voorlopig staat er donderdagavond nog een rustige training gepland. Dit zal samen met Ellen gebeuren. Zij heeft ook haar weekschema gekregen en voor donderdag staat er rustige duurloop van 25 minuten gepland. Dat is voor mij een mooie gelegenheid om rustig mee te trainen zonder iets te forceren. Ik heb al een omloop van 4 km uitgestippeld. Dat zal wel lukken. Voor vrijdag zal ik zeker op de piste gaan trainen, wat ideaal is voor de voet met zulke veerkrachtige ondergrond. De tijd zal afhangen van de toestand van de enkel. We zullen dan wel zien. Volgende week terug het begin van het schema volgen tot de trainer terug is en we het winterschema krijgen. Benieuwd wat dat gaat worden.
Vrijdag weer op pad, dit keer voor 1u15. Dit is een mooie afstand. In deze tijd loop ik tussen de 14 en 15 km. Dan kun je al eens een flink parcours uittekenen. Zo loop ik met dit traject helemaal rond Wommelgem. Dit is in principe een rustig parcours met enkele autovrije stukken en heel wat afgezonderde fietspaden. Heerlijk dus om te lopen. Nu was het dit keer toch weer te warm voor mij. Je waant je stilletjes weer in de lenteperiode, bijna zomer; lekker zweten dus. Aangezien ik niet mag klagen wat betreft mijn conditie, valt het dus nog reuze mee. De ademhaling blijft er redelijk rustig onder. Alleen ben ik altijd een beetje bezorgd voor mijn benen. Door die beenkwetsuur blijft dat toch een gevoelige plek. Maar ik mag voorlopig niet klagen. Ik vetrok wel met stramme kuiten, maar na een tijdje was dat verdwenen en kon ik gewoon doorlopen. Ik heb toch weer een constant tempo kunnen aanhouden. Ik begin het toch onder de knie te krijgen. Ik heb enkel moeten versnellen bij het passeren van de autosnelweg (wel via de viaduct ). Tijdens het beklimmen probeer ik telkens het tempo aan te houden, zodat je wel moet versnellen. Verder ging alles prima. Ik had zelfs nog adem genoeg om een arrogante wielertoerist op zijn plaats te zetten. Je hoort ze niet aankomen langs achter. En aangezien ze het niet nodig vinden om te bellen (meestal hebben ze geen bel op hun fiets) of even te verwittigen dat ze er aankomen, zijn ze verontwaardigd dat je in hun weg loopt, terwijl ze zelf in het midden van de weg rijden. Na dat incident geen problemen meer ondervonden en rustig naar huis kunnen lopen.
14,8 km - 1:15:00 - 11,84 km/u - 05:04 /km - HS na : 130 bpm
Deze week werd er een beetje rustig getraind door de ldiegene die zondag in Eindhoven de halve en de hele marathon gaan lopen. De groep is er blijkbaar klaar voor. Er wordt toch redelijk over zondag gepraat. Men vertrekt met 20 personen. Daar ik zondag niet mee ga, kon ik een paar keer voluit gaan. het was deze keer enkele malen 200m en 4 keer 400m. Ik besloot om op elke afstand 1 keer goed door te trekken om de rest aan een mooi ontspannen tempo af te werken. Op de 200m evenaarde ik mijn pr (34 sec.) zonder me helemaal te geven. Normaal zou ik op de 400m de laatste sessie voluit gaan. Zodoende werden de eerste drie keer aan een redelijk rustig tempo afgewerkt. De trainer besloot evenwel om de vijfde sessie te laten vallen. In de plaats daarvan mochten er twee personen een 400m op tijd lopen. Je kunt het al raden : dit bibieke was er natuurlijk bij. De eerste 300m hadden we een haas. We moesten de voorloper aangeven welk tempo er moest worden gelopen. De laatste 100m heb ik dan nog eens alles uit de kast gehaald met als resultaat 4 sec. sneller dan vorige keer (was ook al weer van 1 september geleden). Mijn tijd bedraagt nu 1'13". Omdat ik op het einde nog zo'n sprint kan doen, geeft het wel aan dat ik moet proberen om onderweg een hogere snelheid aan te houden. Ik heb nog altijd een beetje schrik om op die 400m te snel van start te gaan. Ik vind dit een zeer verraderlijke afstand, een echte dooddoener. Toch ga ik dit de volgende keer eens proberen. Desnoods ga ik op mijn bek, maar daar word je sterker van. Daar dienen trainingen voor, om te leren het goede tempo constant te kunnen aanhouden. Toch weer een leuke training.
Maandag weer op stap voor een uurtje lopen. De goede conditie blijkt te blijven hangen in Borsbeek. Ik heb hetzelfde parcours gekozen als vorige vrijdag. Er was wel een klein verschil, namelijk een geurverschil. Op een bepaalde plek had men het tijdstip uitgekozen om de sloten proper te maken. Aangezien ik wind tegen had op dat moment, kon ik deze heerlijke geur al van ver ruiken. Ik dacht eerst dat er mest op de velden was gespoten of dat er stallen waren uitgemest. Nu had ik het voordeel met de wind dat eens ik die plek voorbij was, geen reukhinder meer had. Dus al bij al viel het nog mee. Verder had ik weinig last met de wind en halfweg keerde ik huiswaarts, zodat de rest van de training de wind in de rug zat. Alleen vond ik het persoonlijk een beetje te warm, wat mijn iets hogere hartslag verklaart. Ik heb mijn training rustig kunnen afwerken en heb zonder probleem 12 km afgelegd. Ik begin dus stilaan mijn tempo te verhogen. Ik hoop dat ik deze conditie nog een hele tijd kan aanhouden of desnoods nog wat verbeteren. Maar dat is nog toekomstmuziek.
12 km - 1:00:00 - 12 km/u - 05:00 /km - HS na : 128 bpm
Deze week heb ik echt met een supergevoel rondgelopen. Maandag had ik al een goede training achter de rug. Daar de dinsdagtraining was weggevallen, was ik wel benieuwd of de vrijdagtraining met hetzelfde gevoel zou verlopen. Er stond een duurloop van 60 minuten op het programma. Ik had voor alle zekerheid mijn parcours van 12 km genomen voor het geval ik toch iets sneller zou lopen dan gepland. En inderdaad, het supergevoel was nog niet verdwenen. Van bij het begin verliep het vlot. Heel de tijd rustig mijn tempo kunnen aanhouden. Het was weer een tijdje geleden dat ik dit traject had genomen. Nu heb ik dit al verschillende keren gelopen zodat het parcours nog goed in mijn geheugen zat (niet altijd gemakkelijk wanneer je leeftijd vordert ). Ik heb tijdens het lopen nauwelijks naar de tijd gekeken. Ik voelde aan mijn tred dat het goed zat. Na een tijd begin je dit al beter aan te voelen. Op het einde had ik het gevoel dat ik gerust nog kon versnellen, maar heb dit toch niet gedaan. Groot was mijn verbazing later thuis toen ik de afstand controleerde : iets meer dan 12 km. Ik had niet het gevoel dat ik zo snel liep. Dat belooft nog veel goeds. Spijtig dat Eindhoven voor mij niet doorgaat. Met zo'n gevoel zou ik toch een redelijk goede tijd (naar mijn normen) kunnen lopen, denk ik. Ik streef voor een eerste run naar een tijd van 1u50, moet kunnen volgens mij. Maar ja, het zal voor een andere keer zijn. Nu gewoon mijn schema verder afwerken. Er komen nog andere gelegenheden. Ik denk ook dat ik stilletjes aan aan nieuwe loopschoenen toe ben. De 1000 km zijn gepasseerd. Maar Ellen was eerst aan de beurt. Zij gaat deze week over naar de scholieren en zal meer wedstrijden gaan lopen. Zij had dus meer nood aan nieuw schoeisel. Pa zal zich dan maar opofferen en zijn beurt afwachten, zoals altijd.
12,1 km - 1:00:00 - 12,1 km/u - 04:57 /km - HS na : 120 bpm
Maandag heb ik voor de afwisseling niet in het park gelopen. De regenbuien hebben in het weekend zo goed hun best gedaan, dat ik vermoedde dat het er op bepaalde stukken erg drassig en zwaar bij zou liggen. Dus heb ik maar op zeker gespeeld en een droog traject uitgekozen. Al van bij het begin voelde ik dat ik goede benen had. Na de eerste bocht, na ongeveer 300m, wist ik dat dit een goede trainingstocht ging worden. Nu had ik de omstandigheden wel mee. Er was praktisch geen wind, niet te warm en geen regen, hoewel dat laatste me niet deert. Ik heb enkel voor het enige verkeerslicht dat ik passeer, wat moeten temporiseren om door het groen te kunnen lopen. Dit is elke keer een oefening van het juiste tempo in te schatten, ook leuk. Nadien geen enkele keer in de problemen gezeten. Ik had het gevoel dat ik zoals vrijdag tegen 11 km/u aan het lopen was, hoewel ik wel wist dat ik een stuk sneller ging. Zo gemakkelijk ging het. Ik liep constant met een wow-gevoel. Ik denk dat dit voor een deel ligt dat ik uit een rustweek kom. Dan gaat het allemaal wat rustiger en kunnen de spieren wat recupereren. Toen ik het einde naderde, had ik zin om er een tweede ronde bij te doen, maar het schema zei nu eenmaal 50 minuten. Stilaan weer verder opbouwen is de boodschap zonder blessures op te lopen. Hopelijk kan ik deze week dezelfde conditie aanhouden. Normaal gezien ging ik op dinsdagavond op de club trainen, maar ik kreeg telefoon dat er op dinsdag voetbaltraining begint. Dus daar gaan we met Jordi naar kijken en zien wat dat wordt. Ik had nochtans mijn zinnen gezet op twee afstanden. Ik wilde mijn tijden op de 2000m (10'04'') en op de 1500m (5'35'') scherper stellen, wat me waarschijnlijk zou gelukt zijn. Die tijden heb ik al een tijdje geleden gelopen. Op dit moment voel ik dat mijn conditie een stuk beter is dan pakweg een half jaar terug. Ik sta er toch nog altijd van te kijken hoe snel je je conditie opbouwt als je regelmatig traint. Ik ben nog altijd van mening dat ik in 2008 de juiste beslissing heb genomen om een paar loopschoenen aan te schaffen. Zo zie je maar hoe het allemaal kan verlopen.
9,9 km - 0:50:00 - 11,88 km/u - 05:03 /km - HS na : 115 bpm
Vrijdag is het een rustige afsluiter van de week geworden. En zo is de rustweek ook weeral voorbij en kunnen we vanaf volgende week er weer tegenaan. Hoewel men al vanaf 's morgens veel regen voorspelde, heb ik er tijdens de training niets van gezien. Integendeel, het zonnetje scheen volop. Ik heb dan ook flink wat zweet gelaten. Van bij het begin zat ik goed in mijn tempo. Ik probeerde een tempo van rond de 11 km/u aan te houden. Deze keer heb ik het vooropgesteld temposchema kunnen aanhouden. Eenmaal tussen de velden kom je praktisch niemand meer tegen, buiten een enkele auto en een fietser gerekend. Dat waren inderdaad de enigen die ik daar heb gezien. Volgende week wordt de afstand weer wat groter. Zo wordt iedereen klaargestoomd voor Eindhoven. Ikzelf zal niet meegaan om persoonlijke redenen. Jammer, maar mijn tijd komt nog wel.
9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 110 bpm
Dinsdag weer naar de piste vertrokken. Er was veel volk opgekomen. Er zijn weer enkele nieuwe gasten bij gekomen. Het wordt al een serieuze groep. En het is een gevarieerde groep, een gezonde mix van jong en oud (ik begin al een beetje bij die tweede leeftijdscategorie te behoren). Niet erg, laat de jeugd maar over de piste razen. Ik doe gewoon mijn ding en probeer er het beste uit te halen. Mijn grenzen verleggen, dat is mijn streefdoel. Ik vraag mij af hoe ver ik kan geraken. Het is best een toffe bende. Tijdens de joogingrondes wordt er flink wat afgekeuveld (niet alleen door de dames!) wat toch een zeer aangename, ontspannen sfeer met zich meebrengt en dat is voor ons, amateurs, toch nog altijd het voornaamste. Er werd ook nog enkele keren een flinke inspanning gedaan. Ik had mijn afstanden vooraf al uitgekozen waar ik voluit wou gaan om de overige afstanden in een zo constant mogelijk tempo af te leggen. Vorige week was ik blij wanneer de training voorbij was (zeer moe, maar wel tevreden); nu zat ik nog redlijk "fris" op het einde. Maar dat mag wel voor een keer. Volgende week is het andere koek. Dan zijn de afstanden wat groter. Benieuwd hoeveel volk er dan zal zijn.
We zijn deze week weer in een rustweek beland. Dit wil zeggen wat minder kilometers tegen een rustig tempo. Vorige vrijdag ging het al super. Voor de eerste maal meer dan 16 km gelopen. Het werden er zelfs bijna 17. Zo zie je maar dat je doel bereikt wordt, als je maar genoeg geduld hebt. Ik was in ieder geval van plan om het zeer rustig aan te doen op maandag. Het begin was in ieder geval goed : rustig en ontspannen langs de huizen sjeezen. Na ongeveer een kilometer werd ik aangeklampt (nee niet voor een handtekening) door iemand om de weg te vragen. Het duurde eventjes voor ik er erg in had om mijn timer in pauze te zetten. Om die tijd wat in te halen heb ik (onbewust) een snellere tweede kilometer gelopen, zodat ik in feite onder mijn tijdschema kwam. Dan maar de rem een beetje opgetrokken. Daarna heb ik de ganse training in een rustig tempo afgewerkt. Toch lag mijn gemiddelde snelheid een beetje te hoog naar mijn zin. Ik probeerde tussen 11,30 en 11,50 km/u te lopen. Normaal was me dat gelukt zonder die vrouw die de weg kwijt was. Geen erg. Het was een erg ontspannen training. Ik heb zeer goed op mijn ademhaling kunnen letten. Zelfs mijn hartslag bleef nadien nog onder de 120 bpm. Hopelijk blijft het zo de goede kant opgaan.
Maandag een duurloop gedaan van 1u15 in het Nachtegalenpark. Dit wordt stilaan een gewoonte om op maandag daar te trainen. Je hebt daar drie verschillende ondergronden, namelijk zand, asfalt en grijze gemalen baksteen. Geprobeerd om een constant tempo aan te houden, wat redelijk goed gelukt is. Er was weinig volk te bespeuren, er waren zelfs maar een paar wandelaars ondanks de aangename temperatuur. Heerlijk om 's morgens zo rustig te kunnen lopen. Op een 100m na heb ik dezelfde afstand afgelegd als vrijdag. Dus ik mag niet klagen. Dit wil zeggen dat ik de afstand toch aankan. Dinsdag was andere koek tijdens de clubtraining. Er stonden een aantal tempolopen en enkele sprintjes op het menu. De stevige wind die overlangs blies, maakte het alleen maar lastiger. Ik heb me voor de afstanden waar ik nog geen tijd voor had, extra ingespannen. Alleen wist ik al dat door de wind geen al te scherpe tijden uit de bus zouden komen. Al bij al viel het voor mij nog mee. Ik was zelfs tevreden met mijn 200m-sprint op het einde : slechts 1 seconde boven mijn pr, hoewel ik moet toegeven dat ik geweldig werd gepusht door Tinne. Ik was op het einde blij dat het gedaan was. Hoewel ik goed moe was, vond ik dit toch een zeer leuke training. Aangezien ik woensdag mijn benen heb losgewerkt met het baantjeszwemmen, ben ik er een beetje gerust in voor vrijdag.
Afgelopen dinsdag heb ik, zoals aandachtige lezers hebben opgemerkt (bedankt Danny), geen 4 x 100m maar 4 x 1000m gelopen. Een mens kan al eens zijn vingers verkeerd zetten op het klavier en als het dan wat sneller gaat, is een nulletje snel vergeten.
Vrijdag is het een natte, maar heerlijk frisse training geworden gedurende 1u15. Toen ik vertrok, wilde de regenbui aanzetten, maar twijfelde nog even. Een paar kilometer verder begon het dan toch een beetje harder te regenen. Het was echter maar een fijne regen, zodat het in feite niet stoorde. Indien het niet had geregend, was ik even nat geweest, maar dan van het zweten. Het gevolg was ook dat er voldoende zuurstof in de lucht hing. Ondanks de wind kon ik hierdoor gemakkelijk mijn tempo aanhouden zonder het gevoel te hebben iets te forceren. Ik voelde wel een groot verschil naargelang de wind van voor of langs achter blies. Ik wilde deze keer mijn hartslag in de gaten houden, maar mijn hartslagmeter vertoonde kuren. Ik denk dat de hoogspanningslijnen er voor iets tussen zaten. Dan maar weer op het gevoel verder. Ik had wel de indruk dat de hartslag iets hoger lag. De ademhaling werd goed onder controle gehouden, wat toch meer een ontspannen gevoel geeft tijdens het lopen. Al bij al een geslaagde training. De afstand wordt stilletjes aan groter. Volgende week vrijdag komen er nog eens 10 minuten bij zodat ik eindelijk een afstand groter dan 16 km zal lopen (15,5 km was tot hiertoe het maximum) wat perspectieven biedt voor een halve marathon. De conditie begint langzaam maar zeker weer de goede kant uit te gaan.
Dinsdag was weer de eerste clubtraining na de vakantieperiode. Ik was benieuwd wat dit ging worden. Er stond 4 x 1000m op het programma. Bedoeling was om te proberen telkens ongeveer dezelfde tijd te lopen. Ik had mezelf voorgenomen om 1 sessie te proberen mijn besttijd op deze afstand (4'03") te verbeteren. Na de gebruikelijke opwarming in het park begonnen we eraan. Het lopen viel reuze mee. Ik heb inderdaad drie keer bijna dezelfde tijd behaald : 4'18" - 4'14" en 4'15". In de derde sessie ging ik voor een snellere tijd omdat ik het gevoel had dat dit in de vierde reeks moeilijk ging worden. Dus toen er iemand, die normaal trager is, een snelle start nam, ben ik erachteraan gegaan. Enkel in de laatste bocht kreeg ik het moeilijk, maar de laatste rechte lijn zorgde er voor dat ik toch nog iets boven haalde. Mijn nieuwe tijd op de 1000m bedraagt nu 3'56", waar ik zeer tevreden mee ben, 7 seconden naar beneden. Nadien met de hele groep nog wat nagepraat tijdens het uitlopen en we konden na de gebruikelijk stretching gaan douchen. Ik had een beetje schrik dat ik de volgende dag serieus stijf zou zijn daar ik toch een tijdje heb stilgelegen. Al bij al viel het erg mee. Enkel in de voormiddag was er een lichte stijfheid te bespeuren, maar tegen de avond was dit bijna helemaal verdwenen. Dat gaat dus de goede kant op.
Maandag een nieuwe omloop getest. Ik had deze al lang op het oog. Het is een omloop van 3000m met aanduidingspaaltjes om de 100m. Dit parcours ligt in het Nachtegalenpark te Antwerpen. Het is me enorm meegevallen. Hier ga ik meer komen. De training zelf was een duurloop van een uur. Ik vond voor mezelf dat het vlot ging, hoewel ik eigenlijk voor de eerste keer terug een langere tijd ging trainen na mijn verlof. Ik was ergens benieuwd hoe het zou verlopen. In het parcours zaten een paar lichte niveauverschillen. In het bosgedeelte moest ik daarbij nog even uitkijken voor de boomwortels. Maar zodra ik dit een paar keer was gepasseerd, wist ik ze liggen en vormden ze geen probleem meer. Een aangename training. Alleen kon mijn hartslag niet volgen, aangezien ik mijn borstriem vergeten was. Dan maar zonder en weer op het gevoel lopen. Zoals vroeger dan maar mijn hartslag nadien gecontroleerd en die zat goed. Dinsdag wordt dan weer terug clubtraining. Benieuwd of ik daar mijn plan kan trekken.
11,7 km - 1:00:00 - 11,7 km/u - 05:07 /km - HS op het einde : 121 bpm
Deze week had ik in volgens mijn schema 3 trainingssessies gepland. Er is van heel die planning niets in huis gekomen. Deze week is er gewoon niet gelopen. Ik had enkele dingen over het hoofd gezien. Dinsdag was de laatste dag van de vakantie. Dan is het de gewoonte dat we pizza gaan eten. Donderdag kwam er onverwacht de ouderavond van de school van Jordi bij. Dit kon ik niet voorzien. Maar vrijdag was ik totaal vergeten, dat ik met Ellen naar de orthotdontiste moest voor het plaatsen van haar blokjes. Aangezien dit een tijdje duurt en aangezien ik haar daarna ook nog naar school moest doen, bleef er niet al te veel tijd meer over om te trainen. Voor ik het wist was het middag. Dan maar wat in het huishouden gedaan, kwestie van goede punten te scoren bij vrouwlief. Nu is het geen ramp. Voor volgende week gaan de trainingen gewoon door. Alleen is het nog afwachten op welk tijdstip ik donderdag ga lopen, aangezien Sandra op donderdagavond engels wil gaan studeren. Benieuwd of ze nog ingeschreven geraakt.
We zijn weer in gang geschoten. Deze week heb ik twee trainingen gepland. Volgende week worden dat er drie om daarna in september het individueel schema te volgen met vier trainingen indien er geen huiselijke taken tevoorschijn worden getoverd. Dinsdag had ik een training van 8 km voor ogen. Het zou een rustige training worden. Ik had natuurlijk weer buiten mijn te snelle eerste kilometer gerekend. Ik kwam weeral te snel door op kilometerpunt 1, namelijk in 04:48. Daar moest iets aan gedaan worden. Ik liet het tempo wat zakken, kwestie van niets te forceren. Na drie weken bijna nietsdoen, moet je niet meteen volle bak gaan. Na kilometer 2 zag ik dat het tempo weer goed zat. Dat begin ik toch al beter onder de knie te krijgen. De volgende kilometers gingen vlot. Een paar keer heb ik de wind goed gevoeld. Met de wind in de snoet kon je toch merken dat er redelijk veel wind was. Gelukkig ben ik enkele keren van richting veranderd, zodat de wind niet altijd in het nadeel blies. Na afloop was ik helemaal niet moe en had ik geen last van de benen. Dat geeft al een goed gevoel. Het was heerlijk om weer tussen de velden te lopen. Spijtig dat het weer binnen niet al te lange tijd vlug donker zal zijn. Je moet dan weer dubbel voorzichtig zijn, maar vooral de avondgeluiden zal ik dan missen. Donderdag ga ik terug dezelfde omloop nemen, maar dan ga ik per kilometer afklokken om te zien of mijn tempo gelijkmatig is of niet. Ik ben benieuwd. Verder heb ik al wat voorbereidingen getroffen voor de maand september. Mijn nieuw weekschema ligt al klaar. Er is een nieuwe omloop bijgekomen, eentje van 3 km, kwestie van niet te veel rondjes te moeten tellen. Ik heb het parcours al afgewandeld. Het lijkt mij een aangename omloop, met redelijk wat afwisseling. Ik kijk er al naar uit.
Tijdens mijn verlof in Italië heb ik toch een paar keer lichtjes getraind, kwestie van de conditie niet te veel achteruit te laten gaan. De loopschoenen zijn dan toch meegegaan (niet stiekem), want Ellen wilde ginder in het buitenland een paar keer trainen. Eens ginder aangekomen zijn haar schoenen niet uit de auto geweest. Ikzelf heb twee keer een toertje rond de camping gedaan. Ik weet niet welke afstand ik heb gelopen, maar dat was niet aan de orde. Ook heb ik één keer baantjes getrokken in het zwembad, een 50m-bad trouwens, met de bedoeling dit toch enkele malen per week te doen. Na 1 keer had ik besloten om het daar bij te laten wegens te hoog chloorgehalte in het water en mijn gevoelige oogjes laten dat niet toe
Vorige vrijdag ben ik dan voor de eerste maal samen met de dochter een rondje gaan lopen. Voor haar was het terug beginnen na enkele weken nietsdoen. Voor mij was dit een ideale opwarmer. Toen zij aan competitiezwemmen deed, kon ik haar al na korte tijd niet meer bijhouden. Wat het lopen betreft zal ik nog wel een hele tijd de baas blijven, hoewel je nooit kunt weten. Het zou dus een rustige loop van 5 km worden. Ellen mocht het tempo bepalen. In het begin wilde ze een redelijk tempo aanhouden, maar ik heb haar toch kunnen intomen. Gelukkig luistert ze soms naar papa's goede raad, niet altijd evident voor een puberdochter . Met een tempo van bijna 8,5 km/u hebben we er toch een geslaagde training van gemaakt. Zo konnen mijn benen weer rustig wennen aan het lopen. Deze week ga ik nog een paar keer individueel de baan op. Het is toevallig een rustweek voor de club, zodat ik mijn kilometertjes geleidelijk kan opbouwen om dan in september mijn trainingsschema weer te volgen.
We hebben een logé thuis. Omdat mijn schoonmoeder een heelkundige ingreep heeft moeten ondergaan en momenteel een beetje revalideert, hebben wij haar kanarie te gast. Je hebt er in feite niet al te veel werk aan en het brengt wat meer leven in huis. Het vogeltje heeft er wel voor gezorgd dat mijn enige trainingsavond van deze week in het honderd liep. We hadden gemerkt dat zijn nageltjes veel te lang waren. Ikzelf heb nog nooit nageltjes geknipt bij een kanarie en je moet zien dat je niet te veel wegknipt, anders raak je een bloedvat en kan dat onding gerust doodbloeden. Dus zijn we er mee naar de dierenarts gereden. Omdat het laat werd vooraleer we terug thuis waren, heb ik de training maar afgelast. Zo begint de vakantieperiode een weekje vroeger. De volgende drie weken vertoeven we in Italië. De loopschoenen gaan jammer genoeg niet mee, kwestie van de kerk in het midden te houden. Eind augustus zal ik dan maar rustig herbeginnen om dan in september weer een serieus trainingsschema te volgen. Tot dan.
). Tijdens het beklimmen probeer ik telkens het tempo aan te houden, zodat je wel moet versnellen. Verder ging alles prima. Ik had zelfs nog adem genoeg om een arrogante wielertoerist op zijn plaats te zetten. Je hoort ze niet aankomen langs achter. En aangezien ze het niet nodig vinden om te bellen (meestal hebben ze geen bel op hun fiets) of even te verwittigen dat ze er aankomen, zijn ze verontwaardigd dat je in hun weg loopt, terwijl ze zelf in het midden van de weg rijden. 
