Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
02-10-2010
Supergevoel
Deze week heb ik echt met een supergevoel rondgelopen. Maandag had ik al een goede training achter de rug. Daar de dinsdagtraining was weggevallen, was ik wel benieuwd of de vrijdagtraining met hetzelfde gevoel zou verlopen. Er stond een duurloop van 60 minuten op het programma. Ik had voor alle zekerheid mijn parcours van 12 km genomen voor het geval ik toch iets sneller zou lopen dan gepland. En inderdaad, het supergevoel was nog niet verdwenen. Van bij het begin verliep het vlot. Heel de tijd rustig mijn tempo kunnen aanhouden. Het was weer een tijdje geleden dat ik dit traject had genomen. Nu heb ik dit al verschillende keren gelopen zodat het parcours nog goed in mijn geheugen zat (niet altijd gemakkelijk wanneer je leeftijd vordert ). Ik heb tijdens het lopen nauwelijks naar de tijd gekeken. Ik voelde aan mijn tred dat het goed zat. Na een tijd begin je dit al beter aan te voelen. Op het einde had ik het gevoel dat ik gerust nog kon versnellen, maar heb dit toch niet gedaan. Groot was mijn verbazing later thuis toen ik de afstand controleerde : iets meer dan 12 km. Ik had niet het gevoel dat ik zo snel liep. Dat belooft nog veel goeds. Spijtig dat Eindhoven voor mij niet doorgaat. Met zo'n gevoel zou ik toch een redelijk goede tijd (naar mijn normen) kunnen lopen, denk ik. Ik streef voor een eerste run naar een tijd van 1u50, moet kunnen volgens mij. Maar ja, het zal voor een andere keer zijn. Nu gewoon mijn schema verder afwerken. Er komen nog andere gelegenheden. Ik denk ook dat ik stilletjes aan aan nieuwe loopschoenen toe ben. De 1000 km zijn gepasseerd. Maar Ellen was eerst aan de beurt. Zij gaat deze week over naar de scholieren en zal meer wedstrijden gaan lopen. Zij had dus meer nood aan nieuw schoeisel. Pa zal zich dan maar opofferen en zijn beurt afwachten, zoals altijd.
12,1 km - 1:00:00 - 12,1 km/u - 04:57 /km - HS na : 120 bpm
Maandag heb ik voor de afwisseling niet in het park gelopen. De regenbuien hebben in het weekend zo goed hun best gedaan, dat ik vermoedde dat het er op bepaalde stukken erg drassig en zwaar bij zou liggen. Dus heb ik maar op zeker gespeeld en een droog traject uitgekozen. Al van bij het begin voelde ik dat ik goede benen had. Na de eerste bocht, na ongeveer 300m, wist ik dat dit een goede trainingstocht ging worden. Nu had ik de omstandigheden wel mee. Er was praktisch geen wind, niet te warm en geen regen, hoewel dat laatste me niet deert. Ik heb enkel voor het enige verkeerslicht dat ik passeer, wat moeten temporiseren om door het groen te kunnen lopen. Dit is elke keer een oefening van het juiste tempo in te schatten, ook leuk. Nadien geen enkele keer in de problemen gezeten. Ik had het gevoel dat ik zoals vrijdag tegen 11 km/u aan het lopen was, hoewel ik wel wist dat ik een stuk sneller ging. Zo gemakkelijk ging het. Ik liep constant met een wow-gevoel. Ik denk dat dit voor een deel ligt dat ik uit een rustweek kom. Dan gaat het allemaal wat rustiger en kunnen de spieren wat recupereren. Toen ik het einde naderde, had ik zin om er een tweede ronde bij te doen, maar het schema zei nu eenmaal 50 minuten. Stilaan weer verder opbouwen is de boodschap zonder blessures op te lopen. Hopelijk kan ik deze week dezelfde conditie aanhouden. Normaal gezien ging ik op dinsdagavond op de club trainen, maar ik kreeg telefoon dat er op dinsdag voetbaltraining begint. Dus daar gaan we met Jordi naar kijken en zien wat dat wordt. Ik had nochtans mijn zinnen gezet op twee afstanden. Ik wilde mijn tijden op de 2000m (10'04'') en op de 1500m (5'35'') scherper stellen, wat me waarschijnlijk zou gelukt zijn. Die tijden heb ik al een tijdje geleden gelopen. Op dit moment voel ik dat mijn conditie een stuk beter is dan pakweg een half jaar terug. Ik sta er toch nog altijd van te kijken hoe snel je je conditie opbouwt als je regelmatig traint. Ik ben nog altijd van mening dat ik in 2008 de juiste beslissing heb genomen om een paar loopschoenen aan te schaffen. Zo zie je maar hoe het allemaal kan verlopen.
9,9 km - 0:50:00 - 11,88 km/u - 05:03 /km - HS na : 115 bpm
Vrijdag is het een rustige afsluiter van de week geworden. En zo is de rustweek ook weeral voorbij en kunnen we vanaf volgende week er weer tegenaan. Hoewel men al vanaf 's morgens veel regen voorspelde, heb ik er tijdens de training niets van gezien. Integendeel, het zonnetje scheen volop. Ik heb dan ook flink wat zweet gelaten. Van bij het begin zat ik goed in mijn tempo. Ik probeerde een tempo van rond de 11 km/u aan te houden. Deze keer heb ik het vooropgesteld temposchema kunnen aanhouden. Eenmaal tussen de velden kom je praktisch niemand meer tegen, buiten een enkele auto en een fietser gerekend. Dat waren inderdaad de enigen die ik daar heb gezien. Volgende week wordt de afstand weer wat groter. Zo wordt iedereen klaargestoomd voor Eindhoven. Ikzelf zal niet meegaan om persoonlijke redenen. Jammer, maar mijn tijd komt nog wel.
9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 110 bpm
Dinsdag weer naar de piste vertrokken. Er was veel volk opgekomen. Er zijn weer enkele nieuwe gasten bij gekomen. Het wordt al een serieuze groep. En het is een gevarieerde groep, een gezonde mix van jong en oud (ik begin al een beetje bij die tweede leeftijdscategorie te behoren). Niet erg, laat de jeugd maar over de piste razen. Ik doe gewoon mijn ding en probeer er het beste uit te halen. Mijn grenzen verleggen, dat is mijn streefdoel. Ik vraag mij af hoe ver ik kan geraken. Het is best een toffe bende. Tijdens de joogingrondes wordt er flink wat afgekeuveld (niet alleen door de dames!) wat toch een zeer aangename, ontspannen sfeer met zich meebrengt en dat is voor ons, amateurs, toch nog altijd het voornaamste. Er werd ook nog enkele keren een flinke inspanning gedaan. Ik had mijn afstanden vooraf al uitgekozen waar ik voluit wou gaan om de overige afstanden in een zo constant mogelijk tempo af te leggen. Vorige week was ik blij wanneer de training voorbij was (zeer moe, maar wel tevreden); nu zat ik nog redlijk "fris" op het einde. Maar dat mag wel voor een keer. Volgende week is het andere koek. Dan zijn de afstanden wat groter. Benieuwd hoeveel volk er dan zal zijn.
We zijn deze week weer in een rustweek beland. Dit wil zeggen wat minder kilometers tegen een rustig tempo. Vorige vrijdag ging het al super. Voor de eerste maal meer dan 16 km gelopen. Het werden er zelfs bijna 17. Zo zie je maar dat je doel bereikt wordt, als je maar genoeg geduld hebt. Ik was in ieder geval van plan om het zeer rustig aan te doen op maandag. Het begin was in ieder geval goed : rustig en ontspannen langs de huizen sjeezen. Na ongeveer een kilometer werd ik aangeklampt (nee niet voor een handtekening) door iemand om de weg te vragen. Het duurde eventjes voor ik er erg in had om mijn timer in pauze te zetten. Om die tijd wat in te halen heb ik (onbewust) een snellere tweede kilometer gelopen, zodat ik in feite onder mijn tijdschema kwam. Dan maar de rem een beetje opgetrokken. Daarna heb ik de ganse training in een rustig tempo afgewerkt. Toch lag mijn gemiddelde snelheid een beetje te hoog naar mijn zin. Ik probeerde tussen 11,30 en 11,50 km/u te lopen. Normaal was me dat gelukt zonder die vrouw die de weg kwijt was. Geen erg. Het was een erg ontspannen training. Ik heb zeer goed op mijn ademhaling kunnen letten. Zelfs mijn hartslag bleef nadien nog onder de 120 bpm. Hopelijk blijft het zo de goede kant opgaan.
Maandag een duurloop gedaan van 1u15 in het Nachtegalenpark. Dit wordt stilaan een gewoonte om op maandag daar te trainen. Je hebt daar drie verschillende ondergronden, namelijk zand, asfalt en grijze gemalen baksteen. Geprobeerd om een constant tempo aan te houden, wat redelijk goed gelukt is. Er was weinig volk te bespeuren, er waren zelfs maar een paar wandelaars ondanks de aangename temperatuur. Heerlijk om 's morgens zo rustig te kunnen lopen. Op een 100m na heb ik dezelfde afstand afgelegd als vrijdag. Dus ik mag niet klagen. Dit wil zeggen dat ik de afstand toch aankan. Dinsdag was andere koek tijdens de clubtraining. Er stonden een aantal tempolopen en enkele sprintjes op het menu. De stevige wind die overlangs blies, maakte het alleen maar lastiger. Ik heb me voor de afstanden waar ik nog geen tijd voor had, extra ingespannen. Alleen wist ik al dat door de wind geen al te scherpe tijden uit de bus zouden komen. Al bij al viel het voor mij nog mee. Ik was zelfs tevreden met mijn 200m-sprint op het einde : slechts 1 seconde boven mijn pr, hoewel ik moet toegeven dat ik geweldig werd gepusht door Tinne. Ik was op het einde blij dat het gedaan was. Hoewel ik goed moe was, vond ik dit toch een zeer leuke training. Aangezien ik woensdag mijn benen heb losgewerkt met het baantjeszwemmen, ben ik er een beetje gerust in voor vrijdag.
Afgelopen dinsdag heb ik, zoals aandachtige lezers hebben opgemerkt (bedankt Danny), geen 4 x 100m maar 4 x 1000m gelopen. Een mens kan al eens zijn vingers verkeerd zetten op het klavier en als het dan wat sneller gaat, is een nulletje snel vergeten.
Vrijdag is het een natte, maar heerlijk frisse training geworden gedurende 1u15. Toen ik vertrok, wilde de regenbui aanzetten, maar twijfelde nog even. Een paar kilometer verder begon het dan toch een beetje harder te regenen. Het was echter maar een fijne regen, zodat het in feite niet stoorde. Indien het niet had geregend, was ik even nat geweest, maar dan van het zweten. Het gevolg was ook dat er voldoende zuurstof in de lucht hing. Ondanks de wind kon ik hierdoor gemakkelijk mijn tempo aanhouden zonder het gevoel te hebben iets te forceren. Ik voelde wel een groot verschil naargelang de wind van voor of langs achter blies. Ik wilde deze keer mijn hartslag in de gaten houden, maar mijn hartslagmeter vertoonde kuren. Ik denk dat de hoogspanningslijnen er voor iets tussen zaten. Dan maar weer op het gevoel verder. Ik had wel de indruk dat de hartslag iets hoger lag. De ademhaling werd goed onder controle gehouden, wat toch meer een ontspannen gevoel geeft tijdens het lopen. Al bij al een geslaagde training. De afstand wordt stilletjes aan groter. Volgende week vrijdag komen er nog eens 10 minuten bij zodat ik eindelijk een afstand groter dan 16 km zal lopen (15,5 km was tot hiertoe het maximum) wat perspectieven biedt voor een halve marathon. De conditie begint langzaam maar zeker weer de goede kant uit te gaan.
Dinsdag was weer de eerste clubtraining na de vakantieperiode. Ik was benieuwd wat dit ging worden. Er stond 4 x 1000m op het programma. Bedoeling was om te proberen telkens ongeveer dezelfde tijd te lopen. Ik had mezelf voorgenomen om 1 sessie te proberen mijn besttijd op deze afstand (4'03") te verbeteren. Na de gebruikelijke opwarming in het park begonnen we eraan. Het lopen viel reuze mee. Ik heb inderdaad drie keer bijna dezelfde tijd behaald : 4'18" - 4'14" en 4'15". In de derde sessie ging ik voor een snellere tijd omdat ik het gevoel had dat dit in de vierde reeks moeilijk ging worden. Dus toen er iemand, die normaal trager is, een snelle start nam, ben ik erachteraan gegaan. Enkel in de laatste bocht kreeg ik het moeilijk, maar de laatste rechte lijn zorgde er voor dat ik toch nog iets boven haalde. Mijn nieuwe tijd op de 1000m bedraagt nu 3'56", waar ik zeer tevreden mee ben, 7 seconden naar beneden. Nadien met de hele groep nog wat nagepraat tijdens het uitlopen en we konden na de gebruikelijk stretching gaan douchen. Ik had een beetje schrik dat ik de volgende dag serieus stijf zou zijn daar ik toch een tijdje heb stilgelegen. Al bij al viel het erg mee. Enkel in de voormiddag was er een lichte stijfheid te bespeuren, maar tegen de avond was dit bijna helemaal verdwenen. Dat gaat dus de goede kant op.
Maandag een nieuwe omloop getest. Ik had deze al lang op het oog. Het is een omloop van 3000m met aanduidingspaaltjes om de 100m. Dit parcours ligt in het Nachtegalenpark te Antwerpen. Het is me enorm meegevallen. Hier ga ik meer komen. De training zelf was een duurloop van een uur. Ik vond voor mezelf dat het vlot ging, hoewel ik eigenlijk voor de eerste keer terug een langere tijd ging trainen na mijn verlof. Ik was ergens benieuwd hoe het zou verlopen. In het parcours zaten een paar lichte niveauverschillen. In het bosgedeelte moest ik daarbij nog even uitkijken voor de boomwortels. Maar zodra ik dit een paar keer was gepasseerd, wist ik ze liggen en vormden ze geen probleem meer. Een aangename training. Alleen kon mijn hartslag niet volgen, aangezien ik mijn borstriem vergeten was. Dan maar zonder en weer op het gevoel lopen. Zoals vroeger dan maar mijn hartslag nadien gecontroleerd en die zat goed. Dinsdag wordt dan weer terug clubtraining. Benieuwd of ik daar mijn plan kan trekken.
11,7 km - 1:00:00 - 11,7 km/u - 05:07 /km - HS op het einde : 121 bpm
Deze week had ik in volgens mijn schema 3 trainingssessies gepland. Er is van heel die planning niets in huis gekomen. Deze week is er gewoon niet gelopen. Ik had enkele dingen over het hoofd gezien. Dinsdag was de laatste dag van de vakantie. Dan is het de gewoonte dat we pizza gaan eten. Donderdag kwam er onverwacht de ouderavond van de school van Jordi bij. Dit kon ik niet voorzien. Maar vrijdag was ik totaal vergeten, dat ik met Ellen naar de orthotdontiste moest voor het plaatsen van haar blokjes. Aangezien dit een tijdje duurt en aangezien ik haar daarna ook nog naar school moest doen, bleef er niet al te veel tijd meer over om te trainen. Voor ik het wist was het middag. Dan maar wat in het huishouden gedaan, kwestie van goede punten te scoren bij vrouwlief. Nu is het geen ramp. Voor volgende week gaan de trainingen gewoon door. Alleen is het nog afwachten op welk tijdstip ik donderdag ga lopen, aangezien Sandra op donderdagavond engels wil gaan studeren. Benieuwd of ze nog ingeschreven geraakt.
We zijn weer in gang geschoten. Deze week heb ik twee trainingen gepland. Volgende week worden dat er drie om daarna in september het individueel schema te volgen met vier trainingen indien er geen huiselijke taken tevoorschijn worden getoverd. Dinsdag had ik een training van 8 km voor ogen. Het zou een rustige training worden. Ik had natuurlijk weer buiten mijn te snelle eerste kilometer gerekend. Ik kwam weeral te snel door op kilometerpunt 1, namelijk in 04:48. Daar moest iets aan gedaan worden. Ik liet het tempo wat zakken, kwestie van niets te forceren. Na drie weken bijna nietsdoen, moet je niet meteen volle bak gaan. Na kilometer 2 zag ik dat het tempo weer goed zat. Dat begin ik toch al beter onder de knie te krijgen. De volgende kilometers gingen vlot. Een paar keer heb ik de wind goed gevoeld. Met de wind in de snoet kon je toch merken dat er redelijk veel wind was. Gelukkig ben ik enkele keren van richting veranderd, zodat de wind niet altijd in het nadeel blies. Na afloop was ik helemaal niet moe en had ik geen last van de benen. Dat geeft al een goed gevoel. Het was heerlijk om weer tussen de velden te lopen. Spijtig dat het weer binnen niet al te lange tijd vlug donker zal zijn. Je moet dan weer dubbel voorzichtig zijn, maar vooral de avondgeluiden zal ik dan missen. Donderdag ga ik terug dezelfde omloop nemen, maar dan ga ik per kilometer afklokken om te zien of mijn tempo gelijkmatig is of niet. Ik ben benieuwd. Verder heb ik al wat voorbereidingen getroffen voor de maand september. Mijn nieuw weekschema ligt al klaar. Er is een nieuwe omloop bijgekomen, eentje van 3 km, kwestie van niet te veel rondjes te moeten tellen. Ik heb het parcours al afgewandeld. Het lijkt mij een aangename omloop, met redelijk wat afwisseling. Ik kijk er al naar uit.
Tijdens mijn verlof in Italië heb ik toch een paar keer lichtjes getraind, kwestie van de conditie niet te veel achteruit te laten gaan. De loopschoenen zijn dan toch meegegaan (niet stiekem), want Ellen wilde ginder in het buitenland een paar keer trainen. Eens ginder aangekomen zijn haar schoenen niet uit de auto geweest. Ikzelf heb twee keer een toertje rond de camping gedaan. Ik weet niet welke afstand ik heb gelopen, maar dat was niet aan de orde. Ook heb ik één keer baantjes getrokken in het zwembad, een 50m-bad trouwens, met de bedoeling dit toch enkele malen per week te doen. Na 1 keer had ik besloten om het daar bij te laten wegens te hoog chloorgehalte in het water en mijn gevoelige oogjes laten dat niet toe
Vorige vrijdag ben ik dan voor de eerste maal samen met de dochter een rondje gaan lopen. Voor haar was het terug beginnen na enkele weken nietsdoen. Voor mij was dit een ideale opwarmer. Toen zij aan competitiezwemmen deed, kon ik haar al na korte tijd niet meer bijhouden. Wat het lopen betreft zal ik nog wel een hele tijd de baas blijven, hoewel je nooit kunt weten. Het zou dus een rustige loop van 5 km worden. Ellen mocht het tempo bepalen. In het begin wilde ze een redelijk tempo aanhouden, maar ik heb haar toch kunnen intomen. Gelukkig luistert ze soms naar papa's goede raad, niet altijd evident voor een puberdochter . Met een tempo van bijna 8,5 km/u hebben we er toch een geslaagde training van gemaakt. Zo konnen mijn benen weer rustig wennen aan het lopen. Deze week ga ik nog een paar keer individueel de baan op. Het is toevallig een rustweek voor de club, zodat ik mijn kilometertjes geleidelijk kan opbouwen om dan in september mijn trainingsschema weer te volgen.
We hebben een logé thuis. Omdat mijn schoonmoeder een heelkundige ingreep heeft moeten ondergaan en momenteel een beetje revalideert, hebben wij haar kanarie te gast. Je hebt er in feite niet al te veel werk aan en het brengt wat meer leven in huis. Het vogeltje heeft er wel voor gezorgd dat mijn enige trainingsavond van deze week in het honderd liep. We hadden gemerkt dat zijn nageltjes veel te lang waren. Ikzelf heb nog nooit nageltjes geknipt bij een kanarie en je moet zien dat je niet te veel wegknipt, anders raak je een bloedvat en kan dat onding gerust doodbloeden. Dus zijn we er mee naar de dierenarts gereden. Omdat het laat werd vooraleer we terug thuis waren, heb ik de training maar afgelast. Zo begint de vakantieperiode een weekje vroeger. De volgende drie weken vertoeven we in Italië. De loopschoenen gaan jammer genoeg niet mee, kwestie van de kerk in het midden te houden. Eind augustus zal ik dan maar rustig herbeginnen om dan in september weer een serieus trainingsschema te volgen. Tot dan.
Eindelijk heb ik weer de tijd gevonden om de loopschoenen aan te doen. Het is niet altijd gemakkelijk om in deze periode tijd vrij te maken om te gaan trainen. Wegens omstandigheden is het niet evident om een geschikt schema uit te dokteren. Ik heb dus besloten om de clubtraining even op een laag pitje te zetten. In de plaats daarvan heb ik mijn individuele trainingen van maandag en vrijdag verschoven naar dinsdag- en donderdagavond, maar dan op een later tijdstip. Zo krijg ik toch nog enkele kilometertjes onder de voeten. Afgelopen dinsdagavond ben ik er dus weer aan begonnen. Een mooie gelegenheid om mijn aanwinst uit te proberen. Ik heb namelijk een hartslagmeter gekocht. Het is vooral om praktische redenen dat ik dit heb gedaan. Het is veel handiger om je timer rond de pols te dragen in plaats van met je gsm te werken. Tegelijkertijd kan ik ook mijn hartslag wat in de gaten houden. Vanaf nu noteer ik de gemiddelde hartslag ipv de hartslag op het einde. Dit zal wel even wennen worden, maar dat zal wel lukken. Ik ben nog redelijk laat vertrokken. Het was reeds bijna 20u45. Ik had eerst een training van 1u10 in gedachten, maar omdat het al wat later was, heb ik dit wijselijk ingekort naar 55 minuten. Het was trouwens bijna twee weken geleden dat ik nog getraind had. Het begin verliep zeer vlot. Een aangename temperatuur met een licht briesje hielp me om meteen in de juiste tred te lopen. Ik had wel in de gaten dat ik tijdens de eerste 4 km een snelheid van 5 min/km aanhield. Daarom heb ik wat ingebonden om me niet te moeten forceren. Het beloofde een vlotte training te worden. Het laatste stuk gooide echter roet in het eten. Tijdens de laatste 2,5 km begon ik buikkrampen te krijgen. Er was echter geen mogelijkheid om ergens te stoppen, zodat het me toch nog moeite heeft gekost om fatsoenlijk het einde te halen. Hierdoor ging mijn hartslag wel de hoogte in (ook in combinatie met de warmte). Tegen het einde aan bedroeg deze zelfs 177 bpm, wat ik nog niet eerder heb meegemaakt, wat buikkrampen al niet kunnen veroorzaken. Na de training verlaagde het ritme toch snel naar aanvaardbare waarden. Maar door de buikkrampen heb ik het uitlopen wat links laten liggen en het stretchen was ook maar half werk. Er waren andere prioriteiten. Hopelijk heb ik de volgende dagen niet te veel last van stijve spieren. Zonder dat laatste stuk toch een aangename training .
Ik heb nu al enkele afstanden gelopen op training. In bijlage kun je ze bekijken. Dit zijn alleen trainingstijden door de coach opgenomen. Wedstrijden heb ik nog niet gelopen. Ik zie wel wanneer deze zich voordoen.
Dinsdag was er weer de clubtraining. Deze keer was er een tempoloop van 5000m gepland. Gelukkig was de temperatuur tegenover vorige week een kleine 10 graden gedaald. Aangezien ik nog geen tijd voor deze afstand had, ging ik toch mijn best doen. Ik had graag onder de 25 min. gelopen wat toch een gemiddelde snelheid van 12 km/u betekende. Na de gebruikelijke opwarmingsronde in het park zouden we er in vliegen.
Van bij de start waren de snelsten al onmiddellijk een eind voor. Ik beet mij in het begin vast aan iemand die normaal marathons loopt en het dus gewoon is van een costant tempo te kunnen aanhouden. Tijdens de eerste helft was ik blij dat ik kon aanpikken. Nadien ging het een stuk vlotter. Ik heb een paar keer kunnen overnemen, zodat ik ook even de wind in het gezicht had. Het beloofde in ieder geval een goede tijd te worden. Dat werd het ook, hoewel het nog beter had gekund zonder dat misverstand op het einde. Wij hadden niet gemerkt dat we door de eerste twee lopers tweemaal werden gedubbeld. Toen de coach "laatste ronde" riep toen wij passeerden, dachten wij dat dit voor ons was. Dit was echter voor de lopers die even na ons voorbij kwamen, maar die wij niet hadden opgemerkt. Dus versnelden wij nog een beetje om zogezegd tijdens de laatste ronde nog wat van de tijd af te doen. Toen wij de meet passeerden, hoorden wij tot onze verbazing weer "laatste ronde" roepen. Na bijna stil te staan was het niet gemakkellijk om terug in het tempo te komen. Dat heeft toch bijna een halve ronde geduurd. Ik heb de laatste rechte lijn nog een beetje kunnen aanzetten en heb zo in net geen 22 minuten afgeklokt. Voor mij was dit een goede tijd met in het achterhoofd dat het nog beter kan. Ik ben benieuwd voor een volgende keer op deze afstand.
Moe maar heel tevreden gaan douchen. Hopelijk doen de volgende dagen de benen niet te veel pijn. Na de run was ik wat blijven babbelen in plaats van onmiddellijk uit te lopen en dat voelde ik nadien. Maar dat is weer een les voor de volgende keer.
Maandag terug de schoentjes aan na een hittepauze van een kleine week. Het was al veel beter weer om te lopen. Het scheelde volgens mij zeker tien graden met vorige maandag. Bovendien zorgde de luttele regendruppeltjes voor de nodige zuurstof in de lucht. Dat maakte het voor mij een zeer aangename training. Ik besloot deze keer een combinatie park/piste te doen. Er stond een duurloop van 50 minuten op het programma. Ik begon voor de eerste 4 km met de gebruikelijke opwarmingsronde van de clubtraining in het park om daarna de rest af te werken op de piste, kwestie van niet te veel ronden te moeten tellen. Dit vond ik een geslaagde combinatie die ik waarschijnlijk meer zal doen op maandag. In het park welgeteld 1 jogger tegengekomen en een heleboel ganzen die aan de rand van de vijver stonden te supporteren. Stel je voor dat je die allemaal achter je aan krijgt. De rondjes op de piste werden probleemloos afgehaspeld. Tijdens de voorlaatste kilometer had ik zin om een kleine versnelling te plaatsen gedurende een tweetal ronden om daarna terug het vorige ritme aan te nemen. Een geslaagde training. Ik ben benieuwd hoe de training van dinsdag zal verlopen. In principe staat er een tempoloop van 5000m op het programma. Aangezien ik daar nog geen tijd voor op de tabellen heb staan, zal ik er mijn beste beentje(s) voor zetten.
9,8 km - 0:50:00 - 11,76 km/u - 05:06 /km - HS op het einde : 118 bpm
Maandag begin van weer een rustweek. Ik heb wel eerst getwijfeld of ik wel zou vertrekken met die warmte. Uiteindelijk ben ik dan toch maar gegaan omdat ik deze week misschien maar twee keer kan trainen wegens tijdsgebrek. Dinsdagavond is het oudercontact op het uur van de clubtraining. Dan komt enkel donderdagavond nog in aanmerking, want vrijdag is het waarschijnlijk veel te warm en is het vakantie voor de kinderen. Dat wordt dan helemaal niets doen buiten misschien zwemmen.
Dit keer ben ik op de piste gaan lopen voor een sessie van 40 minuten. Dit komt de benen zeker ten goede. Ik zag er eigenlijk een beetje tegenop om in het park te gaan lopen. "De mannen van 't Stad" raadden het me af om op de piste te trainen. Achteraf gezien was dat misschien toch beter geweest. Het was serieus heet op de piste, nergens beschutting. Het windje bracht nauwelijks verkoeling op het moment dat ik het in mijn gezicht voelde. Gelukkig was het een rustige duurloop. Al bij al verliep het nog redelijk vlot. Ik had eigenlijk nog het meeste last van de warmte. Ik heb in ieder geval serieus gezweet, maar dat is gezond. Wel had ik op het einde een hartslag van 140 bpm. Dit was erg lang geleden tijdens mijn individuele trainingen. Het zal door de warmte komen. Tijdens de clubtraining haal ik dit regelmatig en nog hoger, maar dat zijn meer interval- en tempotrainingen. Dat is iets anders. Toch ben ik blij dat ik deze training heb afgewerkt, hoewel ze mij later op de dag voor zot verklaarden thuis. Misschien hadden ze nog gelijk ook.
7,7 km - 0:40:00 - 11,55 km /u - 05:11 /km - HS op het einde : 140 bpm
Maandag was er geen tijd voor een training af te werken. Jordi vertrok op bosklassen en die moest natuurlijk naar school worden gedaan. Nadat deze was vertrokken, moest de mama nog op het werk worden afgezet. Gevolg : terug thuis tegen de middag. Toen kwam de volgende al weer thuis van haar examen. Daarom besloot ik die dag dan maar wat klusjes te doen. Dat moet ook gebeuren.
Dinsdag was het dan weer tijd om naar de club te gaan. Op het programma stonden tempolopen op het programma. 7 x 800m. Na de opwarmingsronde in het park vertelde de coach dat hij iets speciaals voor mij in petto had. Ik mocht samen met nog iemand een 1500m tegen de tijd lopen. Ik had op deze afstand nog geen tijd op de tabellen staan. De eerste 900m kregen we een haas mee. We moesten zelf aangeven of deze sneller of trager moest lopen. De laatste 600m was voor ons alleen. De laatste 300m heb ik dan nog geprobeerd om nog een beetje door te trekken. Dit was een zeer leuke ervaring. De tijd was volgens mij niet slecht en volgens de coach hebben we zeer goed gelopen. Mijn tijd was 05:35, een gemiddelde snelheid van 16,12 km/u of 03:43/km. Daar was ik toch even van onder de indruk. Daarna mochten we een sessie uitrusten, zodat de anderen ook aan hun 800den konden beginnen. Daarna nog een paar leuke sessies gedaan. We moesten twee sessies lopen telkens gekoppeld aan iemand. We moesten heel de tijd samenblijven tot aan de finish. Dit vond ik een voltreffer, voor herhaling vatbaar.
Al bij al was dit een gevarieerde, maar toch ook een vrij zware training. Ik wist echter dat dit me beter zou liggen dan de korte intervalletjes, hoewel die ook positief waren verlopen. Ik voel toch dat de langere tempolopen toch mijn ding is. Meer van dat.
Vrijdag stond er een training van 55 min. aan de deur te kloppen. Ik had er eerlijk gezegd niet zo veel zin in. Ik had wat last van zware benen. Ik denk nog een beetje het gevolg van donderdag. Ook had ik een beetje last van een knagend gevoel aan mijn linker onderbeen. Niet op de plaats waar mijn kwetsuur is geweest. Deze keer was het net boven de voet. Daarom besloot ik om er een rustige duurloop van te maken.
Ik begon al met een flinke tegenwind gedurende de eerste drie kilometers. Reken daarbij dat knagende gevoel aan mijn onderbeen en je kan je voorstellen dat ik een paar keer zin had om het traject wat in te korten. Ik heb namelijk drie tot vier keer de gelegenheid om een stuk af te snijden. Eén keer heb ik echt met de gedachte gespeeld om dit te doen. Toch ben ik uiteindelijk doorgegaan en heb uiteindelijk de hele tijd uitgelopen. Ik was helemaal niet moe. Toch heb de hele tijd het gevoel gehad dat ik er serieus voor moest werken om deze training tot een goed einde te brengen. Ik ben dan ook een beetje trots dat ik heb doorgebeten. Dit zal bij iedereen wel eens een keertje voorkomen, dat het niet helemaal loopt zoals je het wilt. Dat zijn volgens mij de momenten dat je weerstand en karakter kweekt. Ik ben eigenlijk ook blijven doorgaan omdat ik tijdens de training van donderdag hoorde dat de trainer graag met iedereen aan de halve marathon van Eindhoven wil deelnemen in oktober. Dus trainen we daarvoor. Dan wordt dat waarschijnlijk voor mij de eerste wedstrijd. Ik heb gehoord dat het leuk lopen is in Eindhoven. Ik ben benieuwd wat dat zal worden.
9,8 km - 0:55:00 - 10,69 km/u - 05:36 /km - HS op het einde : 104 bpm
). Ik heb tijdens het lopen nauwelijks naar de tijd gekeken. Ik voelde aan mijn tred dat het goed zat. Na een tijd begin je dit al beter aan te voelen.
. Met een tempo van bijna 8,5 km/u hebben we er toch een geslaagde training van gemaakt. Zo konnen mijn benen weer rustig wennen aan het lopen. 
