15 augustus 2011 MIJN ULTIEME TRIATLON UITDAGING...
3800 meter ZWEMMEN, 188 km FIETSEN OVER O.A. DE COL D'IZOARD EN 42,195 km LOPEN IN EN OM EMBRUN
10-04-2011
De eerste trainingsmaanden = tot Nieuwjaar 2011
Zo, de knoop is door de kerk, de kogel is ontward, of hoe is het spreekwoord weer als er een beslissing is genomen ? Het wordt dus Embrun .... Vanaf september heb ik nog praktisch een jaar de tijd om "te pieken" zoals dat zo mooi gezegd wordt. Eerst dus maar eens zien dat alle openstaande klusjes in huis afgewerkt worden (eens Nieuwjaar gepasseerd is weet ik dat ik deze al eens durf te laten liggen). Alle ramen en deuren eens extra onder handen genomen, op de benedenverdieping deze aan de binnenkant afgeslist en voorzien van een witte kleur (alles lijkt ineens lichter en ruimer ?). De keukentoog gedeeltelijk ontmanteld, hierin extra keukenkasten en laden geïnstalleerd en uiteindelijk professioneel ingekast en afgewerkt .... Kortom, we zijn best content met het resultaat.
In deze periode wordt ook een medische ingreep uitgevoerd welke al langer gepland stond. Aanhoudende hoofdpijn en bijhorende onderzoeken brachten in april aan het licht dat mijn sinusholtes chronisch ontstoken zijn. Oorzaak hiervan is een scheef neustussenschot (volgens de specialist moet ik ooit mijn neus eens gebroken hebben ?). Kortom, op 31 augustus wordt deze vervelende ingreep uitgevoerd, waarna een verplichte rust volgt tot 18 september. Achteraf gezien toch vree content van deze ingreep: 's nachts slapen zonder last van verstopte neus .... wat een luxe ! (ook de hoofdpijn verdwijnt stilletjes aan)
Ook het schooljaar is opnieuw van start gegaan. Onze 2 kleindochters Elise en Jolien komen ons weer dagelijks vervoegen tijdens de vrije schoolmomenten. Zo'n jong leven is toch ongelofelijk, wat zij op korte tijd allemaal aanleren (in positieve en "negatieve" zin), en wat een energie ... Soms ben ik wel eens blij dat 's avonds de rust terugkeert in huis, maar we zouden ze toch niet kunnen missen. En er is een 3de kleinkindje onderweg, verwacht rond half december. Wij zijn mee in blijde verwachting.
Op trainingsvlak neem ik de draad stilletjes weer op. Niet op volle toeren, maar toch wel met een dagelijkse regelmaat, af en toe eens onderbroken door een trainings-rustdag. In deze periode is er zeker nog geen sprake van 2 trainingen per dag, onderhoud van de machinerie is al voldoende, zonder energieverlies te lijden.
Op het einde van de maand november begint er weer een ambetante hoest op te komen (ook in 2009 al eens last van gehad, gedurende ca. 2 maanden toen). Vooral 's nachts hebben ik en mijn vrouwtje hier last van. Na enkele weken toch maar eens langs de huisdokter. Hij hoort iets aan mijn linkerlong en een 10 dagen-antibioticakuur volgt. Opvolgingscontrole na 14 dagen toont dat er nog weinig beterschap is. Radiologie wordt gemaakt en met de uitslag zal ik de week daarop terug naar de huisdokter trekken.
In deze periode bevalt onze dochter van haar derde dochtertje, Fleur. Wat een schatje (hoe kan het ook anders ?) Toch hangt er ons juist dan iets boven het hoofd. Terwijl onze dochter in het moederhuis bekomt krijgt zij een serieuze koortsaanval. Deze wordt direct behandeld zodat zij op vrijdag toch naar huis mag als fiere mama. Maar na 1 dag krijgt zij op zaterdag opnieuw hoestaanvallen en zo'n hoge koorts dat de bijgeroepen dokter van wacht haar onverwijld doorstuurt naar het ziekenhuis. Met 42,0° koorts !! wordt zij onmiddellijk gescreend: longontsteking !!! Fleurtje - die ondertussen borstvoeding kreeg - wordt onze tijdelijke huisgenote (hals over kop overgeschakeld op flessenvoeding, gelukkig is dit geen probleem). Maar nog de eerste nacht krijgt ook vrouwtje Maria het serieus lastig: hoesten, heel hoge koorts .... Dokter van wacht - doorverwijzing naar ziekenhuis - onderzoek: resultaat: longontsteking !! Fleurtje terug naar papa (die onverwacht 3 kleine meiden alleen op zijn dak krijgt, ocharme), en ik alleen mijn bed in. 's Nachts: hoesten, rillen van de kou, ..... (ik herken het blijkbaar al: direct naar ziekenhuis - onderzoek - resultaat: longontsteking !!) Om kort te gaan: enkele dagen samen met mijn vrouwtje op 1 kamer in de watten gelegd door Klina (dit was onze "skivakantie" verzorgd door de sociale zekerheid - het is buiten berekoud, en er ligt een serieus pak sneeuw). We hadden alle 3 een bacteriële longontsteking opgelopen (wij vermoeden ergens in de ziekenhuisomgeving). Gelukkig zijn de 3 kleindochtertjes gespaard gebleven ...
Enfin, iedereen was terug thuis daags voor Kerstmis, volgestopt met antibiotica en andere medicatie, maar we konden dan toch nog op een heel rustige manier Kerst en Nieuwjaar in familiale kring doorbrengen.
Op sportief vlak ligt uiteraard alles even stil, maar op dit ogenblik is dat het laatste van mijn zorgen (en er ligt buiten een pak sneeuw en ijs, waardoor degelijke loop- of fietstraining eigenlijk niet mogelijk is).
Als afsluiting van het jaar 2010 nog even overzicht van mijn trainingsactiviteiten van het afgelopen jaar : - wegens blessure aan mijn rechterknie ("lopersknie" ofte slijmbeursontsteking van de ilo-tibiale band) geen loopactiviteiten van 13 januari tot 15 april (3 maanden, dit is toch wel lang), - wegens neusoperatie geen enkele sportieve actie van 31 augustus tot 18 september, - wegens longproblemen geen enkele trainingsvorm van 25 november tot eind 2010
- zwemmen: 294,95 km in 118 trainingssessies - fietsen: 8876,50 km in 132 trainingssessies (op rollen, op de weg, met de mountainbike) - lopen: 1320,50 km in 82 trainingssessies - totaal: 562 uur en 48 minuten Alle gegevens worden opgeslagen in Exel-bestandje, nuttig als overzicht en eventueel om in de toekomst trainingsdagen/methodes aan te passen.
Tot zover deze episode, tot de volgende, train ze en .... (soms is nodig): "no pain - no gain" ....
In navolging van zovelen tracht ik ook een blog aan te maken naar aanleiding van mijn geplande deelname aan de Embrunman-triathlon op 15 augustus 2011.Ik zal trachten de komende periode het reilen en zeilen een beetje weer te geven als voorbereiding op deze wedstrijd die gekend is als één van de allerzwaarste triathlons ter wereld (ter info: het fietsparcours is 188 km lang, kent meer dan 5000 hoogtemeters met o.a. de beklimming van de legendarische Tour de France col dIsoard, en in de afsluitende marathon moeten eveneens meer dan 400 hoogtemeters overwonnen worden).
Mij even voorstellen ? Ik ben Jef Hermans, geboren in 1956, gehuwd met Maria, vader van Tom en Tine, en trotse vokke van 3 schatten van kleindochters.Ik ben altijd sportief ingesteld geweest: tot mijn 36ste heb ik actief gevoetbald bij SVB Driehoek in het Katholiek Sportverbond. Omwille van lichamelijke ongemakken (enkele meniscusoperaties, operatie aan achillespees) ben ik na herstel overgeschakeld op de triathlonsport.Tot nu toe staan een dikke 70 kwarttriathlons, 20 halve triathlons en 11 Ironmanwedstrijden op mijn palmares , met volgende podiumplaatsen als hoogvliegers:
Ironman 70.3 Antwerpen: 3de plaats bij veteranen B (en geplaatst voor het WK in Florida, maar dit had ik pas enkele dagen later en te laat dus - gemerkt)
Halve van Brasschaat: 3de plaats veteranen B in 2009
Bedrijventriathlon Hamme: 1ste plaats in 2002
Kwart van Hamme: 1ste plaats veteranen B in 2009
Kwart van Lommel: 3de plaats veteranen B, en het jaar daarop 2de plaats veteranen B
Kwart van Brasschaat: 2de plaats veteranen B in 2010.
Hoe komt iemand ertoe te willen deelnemen aan de Embrunman ? In juni 2010 werd ik op 54-jarige leeftijd samen met alle andere collegas door mijn werkgever General Motors bij het grof huisvuil gezet.GM had uiteindelijk, na jaren van onheilspellende berichten en geruchten, dan toch effectief besloten om de Antwerpse GM-vestiging te sluiten.Hierdoor kwam er na meer dan 34 jaren shiftwerk een einde aan mijn actieve loopbaan bij GM.Ik kan U verzekeren: ondanks het feit dat ik altijd heel nuchter tegen alle geruchten en aankondigingen aankeek komt dergelijk besluit aan als een mokerslag .
Maar, zoals Johan Cruyff ooit zei: elk nadeel heb zijn voordeel.
Een zee van vrije tijd lachte mij toe.Niet alleen de aandacht in ons gezin en naar de kleindochters kreeg hierdoor een meerwaarde, ook kreeg ik de mogelijkheid om mijn trainingsactiviteiten nog meer gestructureerd te kunnen uitvoeren.Tenslotte, 54 jaar is niet oud, maar om zwaar sportieve uitdagingen aan te gaan moest ik toch ook geen jaren meer wachten
Waar het oorspronkelijk de bedoeling was in 2011 voor de vierde keer deel te nemen aan de Ironman in Lanzarote (nog steeds mijn lievelingswedstrijd, mengeling van goed klimaat, fantastisch mooi parcours, beetje vakantie voor en na ), botste ik op een teleurstelling toen men mij vertelde dat de inschrijvingen voor 2011 al volzet waren.Maar ja, het Ironman-circuit krijgt de laatste jaren, net zoals de massa-lopen, stadsmarathons en het wielertoerisme een echte boost te verwerken.
Wat nu ?Dan maar focussen op enkele halve triathlons in 2011 ?Ja maar . Ik heb nu onvoorziene extra trainingsuren, ik kan tussendoor beter rusten, ik kan langer slapen, enfin, ik zou zowat kunnen leven als een prof.En dit dan voor een halve triathlon, terwijl ik me nog wel klaar acht voor de echte Ironman-afstand .
Hierop dacht ik eens terug aan wat club-collega Johan Buysen naar voor had gebracht tijdens de algemene vergadering van onze Brasschaatse TriatlonClub.Hij had, samen met vrouwtje Carine en zoon Niels, zijn grote droom waargemaakt: zij hadden nl. een knus familiehotelletje overgenomen in de Franse Alpen, op ca. 10 km van Embrun. (zie eens op hun site www.hotel-leschaumettes.eu).
We besloten dan ook om de zomervakantie van 2010 door te brengen bij Johan en Carine: een echte meevaller, zeker voor sportief ingestelde mensen: vlak aan een stuwmeer, heel sympatieke uitbaters waarvoor niets te veel is, en met tal van fiets-, wandel-, mountainbike- en in de winter ski-mogelijkheden !
Het was absoluut NIET de bedoeling om eens te checken of de Embrunman iets voor mij zou zijn.
Ik weet wat een hele triathlon met een mens doet, maar Embrun das toch nog een andere dimentie.
(onze vakantie eindigde ook op 11 augustus terwijl de Embrunman op 15 augustus op de kalender staat.Dit was met voorbedachten rade gedaan: ik ken mezelf, als ik dergelijke wedstrijd live beleef bekruipt me sowieso het idee: hé, das wat ik ook nog wel eens wil proberen )
Tijdens de eerste week kon ik dan ook voor het eerst kennismaken met het hooggebergte:aanvankelijk met kortere tripjes, op advies van Johan.Nadien wat uitgebreidere tochtjes samen met Johan en (soms) zoon Niels.Hoewel ik Johan niet overal kon volgen (hij heeft tenslotte al jaren Alpen-ervaring en was ook klaar om zijn 5de Embrunman-deelname tot een goed einde te brengen),had ik toch geen al te slecht gevoel. Daags daarop besloot ik dan om in mijn eentje over te gaan tot mijn allereerste beklimming van een col buiten categorie uit de Tour de France: met zijn 2361 m hoogte en zijn gestaag oplopend stijgingspercentage (de laatste 7 km continu oplopend van 9 % naar 13%) best een leuke uitdaging.Zonder ook maar enige inzinking kwam ik dan ook na een dikke 100 km terug aan het hotel (terwijl ik toch maar 2 drinkbussen en 4 Powerbar-gelletjes mee had voor onderweg).Enkele looptrainingen gedaan, aangevuld met een paar fietstochtjes naar enkele skistations, en op het eind van de vakantie was mijn besluit dan toch gevallen: ik zou TRACHTEN om in 2011 de finish van de Embrunman te halen.
Trouwens: ik had altijd nog iets om op terug te vallen: in tegenstelling tot het Ironman-circuit kan je je inschrijving voor deze wedstrijd uitstellen tot zelfs enkele weken voor 15 augustus. Ik denk niet dat deze wedstrijd ooit al het bordje volzet op hun website (www.embrunman.com) heeft moeten plaatsen.
Tot zover mijn eerste relaas, het is nu tijd om een zwemmeke te gaan doen, train ze, en .... denk eraan: soms is het al eens nodig: "no pain, no gain" ....
