In navolging van zovelen tracht ik ook een blog aan te maken naar aanleiding van mijn geplande deelname aan de Embrunman-triathlon op 15 augustus 2011.  Ik zal trachten de komende periode het reilen en zeilen een beetje weer te geven als voorbereiding op deze wedstrijd die gekend is als één van de allerzwaarste triathlons ter wereld (ter info: het fietsparcours is 188 km lang, kent meer dan 5000 hoogtemeters met o.a. de beklimming van de legendarische Tour de France col d’Isoard, en in de afsluitende marathon moeten eveneens meer dan 400 hoogtemeters overwonnen worden).

Mij even voorstellen ?
Ik ben Jef Hermans, geboren in 1956, gehuwd met Maria, vader van Tom en Tine, en trotse “vokke” van 3 schatten van kleindochters.  Ik ben altijd sportief ingesteld geweest: tot mijn 36^ste heb ik actief gevoetbald bij SVB Driehoek in het Katholiek Sportverbond.
Omwille van lichamelijke ongemakken (enkele meniscusoperaties, operatie aan achillespees) ben ik na herstel overgeschakeld op de triathlonsport.  Tot nu toe staan een dikke 70 kwarttriathlons, 20 halve triathlons en 11 Ironmanwedstrijden op mijn palmares , met volgende podiumplaatsen als hoogvliegers:

Ironman 70.3 Antwerpen: 3^de plaats bij veteranen B (en geplaatst voor het WK in Florida, maar dit had ik pas enkele dagen later – en te laat dus - gemerkt)

Halve van Brasschaat: 3^de plaats veteranen B in 2009

Bedrijventriathlon Hamme: 1^ste plaats in 2002

Kwart van Hamme: 1^ste plaats veteranen B in 2009

Kwart van Lommel: 3^de plaats veteranen B, en het jaar daarop 2^de plaats veteranen B

Kwart van Brasschaat: 2^de plaats veteranen B in 2010.

Hoe komt iemand ertoe te willen deelnemen aan de Embrunman ?
In juni 2010 werd ik op 54-jarige leeftijd samen met alle andere collega’s door mijn werkgever General Motors bij het grof huisvuil gezet.  GM had uiteindelijk, na jaren van onheilspellende berichten en geruchten, dan toch effectief besloten om de Antwerpse GM-vestiging te sluiten.  Hierdoor kwam er na meer dan 34 jaren shiftwerk een einde aan mijn actieve loopbaan bij GM.  Ik kan U verzekeren: ondanks het feit dat ik altijd heel nuchter tegen alle geruchten en aankondigingen aankeek komt dergelijk besluit aan als een mokerslag ….

Maar, zoals Johan Cruyff ooit zei: elk nadeel heb zijn voordeel.

Een zee van vrije tijd lachte mij toe.  Niet alleen de aandacht in ons gezin en naar de kleindochters kreeg hierdoor een meerwaarde, ook kreeg ik de mogelijkheid om mijn trainingsactiviteiten nog meer gestructureerd te kunnen uitvoeren.  Tenslotte, 54 jaar is niet oud, maar om zwaar sportieve uitdagingen aan te gaan moest ik toch ook geen jaren meer wachten …

Waar het oorspronkelijk de bedoeling was in 2011 voor de vierde keer deel te nemen aan de Ironman in Lanzarote (nog steeds mijn lievelingswedstrijd, mengeling van goed klimaat, fantastisch mooi parcours, beetje vakantie voor en na…), botste ik op een teleurstelling toen men mij vertelde dat de inschrijvingen voor 2011 al volzet waren.  Maar ja, het Ironman-circuit krijgt de laatste jaren, net zoals de massa-lopen, stadsmarathons en het wielertoerisme een echte boost te verwerken.

Wat nu ?  Dan maar focussen op enkele halve triathlons in 2011 ?  Ja maar …. Ik heb nu onvoorziene extra trainingsuren, ik kan tussendoor beter rusten, ik kan langer slapen, enfin, ik zou zowat kunnen leven als een prof.  En dit dan voor een halve triathlon, terwijl ik me nog wel klaar acht voor de echte Ironman-afstand….

Hierop dacht ik eens terug aan wat club-collega Johan Buysen naar voor had gebracht tijdens de algemene vergadering van onze Brasschaatse TriatlonClub.  Hij had, samen met vrouwtje Carine en zoon Niels, zijn grote droom waargemaakt: zij hadden nl. een knus familiehotelletje overgenomen in de Franse Alpen, op ca. 10 km van Embrun. (zie eens op hun site www.hotel-leschaumettes.eu).

We besloten dan ook om de zomervakantie van 2010 door te brengen bij Johan en Carine: een echte meevaller, zeker voor sportief ingestelde mensen: vlak aan een stuwmeer, heel sympatieke uitbaters waarvoor niets te veel is, en met tal van fiets-, wandel-, mountainbike- en in de winter ski-mogelijkheden !

Het was absoluut NIET de bedoeling om eens te checken of de Embrunman iets voor mij zou zijn.

Ik weet wat een hele triathlon met een mens doet, maar Embrun … da’s toch nog een andere dimentie.

(onze vakantie eindigde ook op 11 augustus terwijl de Embrunman op 15 augustus op de kalender staat.  Dit was met voorbedachten rade gedaan: ik ken mezelf, als ik dergelijke wedstrijd live beleef bekruipt me sowieso het idee: hé, da’s wat ik ook nog wel eens wil proberen…)

Tijdens de eerste week kon ik dan ook voor het eerst kennismaken met het hooggebergte:  aanvankelijk met kortere tripjes, op advies van Johan.  Nadien wat uitgebreidere tochtjes – samen met Johan en (soms) zoon Niels.  Hoewel ik Johan niet overal kon volgen (hij heeft tenslotte al jaren Alpen-ervaring en was ook klaar om zijn 5^de Embrunman-deelname tot een goed einde te brengen),  had ik toch geen al te slecht gevoel. 
Daags daarop besloot ik dan om in mijn eentje over te gaan tot mijn allereerste beklimming van een col buiten categorie uit de Tour de France: met zijn 2361 m hoogte en zijn gestaag oplopend stijgingspercentage (de laatste 7 km continu oplopend van 9 % naar 13%) best een leuke uitdaging.  Zonder ook maar enige inzinking kwam ik dan ook na een dikke 100 km terug aan het hotel (terwijl ik toch maar 2 drinkbussen en 4 Powerbar-gelletjes mee had voor onderweg).  Enkele looptrainingen gedaan, aangevuld met een paar fietstochtjes naar enkele skistations, en op het eind van de vakantie was mijn besluit dan toch gevallen: ik zou TRACHTEN om in 2011 de finish van de Embrunman te halen.

Trouwens: ik had altijd nog iets om op terug te vallen: in tegenstelling tot het Ironman-circuit kan je je inschrijving voor deze wedstrijd uitstellen tot zelfs enkele weken voor 15 augustus.  Ik denk niet dat deze wedstrijd ooit al het bordje “volzet” op hun website (www.embrunman.com)  heeft moeten plaatsen.

Tot zover mijn eerste relaas, het is nu tijd om een zwemmeke te gaan doen,
train ze, en .... denk eraan: soms is het al eens nodig: "no pain, no gain" ....