15 augustus 2011 MIJN ULTIEME TRIATLON UITDAGING...
3800 meter ZWEMMEN, 188 km FIETSEN OVER O.A. DE COL D'IZOARD EN 42,195 km LOPEN IN EN OM EMBRUN
12-06-2011
Nog 10 weken - week van 6 juni tot 12 juni
Opnieuw kunnen kennis maken met een goede trainingsweek, zowel qua volume als kwaliteit. Zwemmen ging goed: zwemkeerpunten heb ik wel onder de knie nu. Fietsen was, ondanks het "mindere" weer deze week ook dik OK. Lopen: hier had ik nog beetje twijfel bij vanwege eerdere letseltjes (linkerkuit, rechterknie). Ik ben dan ook overstag gegaan en loop nu met compressiekousen aan. Dit is toch wel een verschil tijdens langere duurtrainingen !! Als kers op de taart heb ik vandaag de "middelafstand" van Tilff-Bastogne-Tilff gefietst, samen met misschien wel 8000 andere cyclo-sportieven. 147 km onder de wielen, 8 hellingen (cote de Chambralles met stukjes van 20% !, Ancienne Barriere, Cote de Saint Jacques, Cote de Wanne, Cote d'Amermont met stukjes tot 21%, Cote du Rosier, Cote des Forges, Cote de Boncelles) , goed voor 26 km klimmen. Ik heb me bewust nergens gespaard, en bij aankomst voelden mijn benen nog super aan ! Dik in orde op dit moment.
Of zou het liggen aan mijn "dieet" dat ik deze week heb uitgeprobeerd ? In tegenstelling tot anderen die hun heil zoeken in allerlei supplementen tracht ik op biologische wijze mijn uithouding en weerstand op te krikken, bij wijze van test. Afgaande op mijn gevoel en de trainingsresultaten ben ik dan ook zinnens om dit "dieet" de laatste 3 weken voor de Embrunman consequent toe te passen. Benieuwd wat het is ? Sommigen zullen het al wel weten, voor de anderen .... wait and see. (omdat het zo schaars te verkrijgen is in de winkel verklap ik het nog niet)
Nog even mijn weekoverzicht: zwemmen fietsen lopen trainingstijd gewicht 3 x = 10000 m 4 x = 421,9 km 3 x = 44,2 km 23 u 44 min 61,9 kg
(mijn gewicht zakt nog een beetje, zoals ik verwacht had. Voordeel: minder gewicht mee te sleuren bij bergop fietsen en tijdens het lopen. Nadeel: ik heb het dikwijls wat frisjes)
Het meest in het oog springende item op sportief gebied deze week: Rutger Beke stopt zijn triatlon-carriere met onmiddellijke ingang. Jammer dat zo een wereldtopper op de lange afstand een echte "burn-out" oploopt. Een gewone jongen, die dankzij hard werken en doorbijten toch een palmares kan voorleggen me dunkt. Of kan er nog iemand 2 Belgen opnoemen die 4 maal in de top-5 zijn geëindigd in Hawaii ? Maar je ziet, als de motivatie tekort schiet kan zelfs de professionele omkadering welke hij dit jaar gevonden had bij het Uplace-team geen uitkomst meer bieden.
Iedere sport-minded persoon kan zich zijn Epo-historie van enkele jaren nog voor de geest halen. Hier wil ik zeker niet naief zijn. Waarom zou er in triatlon geen sprake zijn van doping ? Als er ergens baat gevonden kan worden in zich doperen dan is een duursport als triatlon toch wel de uitgelezen omgeving. Maar klaar en duidelijk: niet met mij ! (ik neem al met tegenzin een Dafalganneke als ik me eens wat ziekskes voel).
En toch zal ik Rutger altijd het voordeel van de twijfel blijven gunnen. En blijft hij in mijn herinnering de minzame, bescheiden persoon die samen met ons om 4 uur 's morgens samen met zijn vrouwtje Sofie op de bus stond te wachten welke ons naar de start van de Ironman-wedstrijd van Frankfurt zou brengen. Geen vedetten-allures, geen opzichtige kledij (laat staan Vuitton-tasje of afzichtelijke koptelefoon zoals onze topvoetballers plegen te dragen), nee, gewoon sportliefhebber tussen andere sportliefhebbers, even zenuwachtig en onzeker over wat de dag brengen zou.
Op persoonlijk vlak: voor het eerst sinds meer dan 2 weken voel ik me fysiek terug beter worden. De trainingen voelen eindelijk beter aan, de blessure van de kuit lijkt zo goed als voorbij, kortom, duimen maar .... Terug een volledig trainingsvolume afgewerkt deze week. Enkel het loopgedeelte bewust wat beperkt gehouden, kwestie van mijn kuit langzaam aan de te leveren arbeid te laten acclimatiseren ! Heel content omdat: 1. lange zwemtraining van vrijdag volledig afgewerkt met "echte" zwemkeerpunten (= zoals de echte zwemmers, tot deze week had ik altijd last na enkele keerpunten 2. lange fietstraining van zaterdag: 161 km afgemaald zonder pauzemoment (eten en drinken tijdens fietsen): goed fris gevoel na aankomst, toch gemiddelde van 28,2/u zonder echte snelheidsinspanning onderweg te moeten leveren.
De looptraining op zondag afgewerkt met compressiekousen (voor de eerste keer in mijn leven). Deze kousen (eigenlijk geen echte kousen, want er is geen voet aan) zijn gebaseerd op de medische steunkousen en geven toch wel extra ondersteuning tijdens inspanning. Ook mijn kuit gaf geen krimp terwijl dit vorige woensdag nog wel het geval was.
Volgende week zal ik ook op voedingsvlak eens iets uitproberen, maar ik verklap nu nog niet wat (het is verkrijgbaar in enkele winkels maar in beperkte mate, en het is zeker niks chemisch of ongeoorloofd). Ik hou jullie over het effect nog wel op de hoogte !
Nog even een trainingsoverzicht van afgelopen week: week 23 zwemmen fietsen lopen tijdsduur gewicht 3 x = 10500 m 3 x = 395,5 km 3 x = 33,8 km 21u43min 62,1 kg
week 22 - van 23 tot 29 mei - week van vragen en ziekskes zijn
Wat scheelt er me toch de laatste dagen ? Mijn kuitletsel blijft de eerste dagen van de week nog opspelen, maar naar het einde van de week is het gevoel toch al een pak beter (volgende week hopelijk terug lopen, joepie !). Ik heb deze dagen ook het gevoel dat mijn knoken en gewrichten precies niet goed meewillen. Dit gevoel komt op op dinsdag (tijdens zwemtraining meegedaan in baan 1 = trage baan, beetje relaxed en hersteld), en vooral op woensdag. Na de lange fietstraining die dag (nochtans in goed weer) was ik serieus van de kaart. Die ganse avond in de zetel gehangen/gelegen, terwijl ik massa's gedronken heb (ook al niet mijn gewoonte) en ik geen poot kon verzetten. Toen ik 's nachts ook nog serieus last kreeg van verstopte neus en andere aanverwante toestanden, en deze situatie (ondanks neusspray, dampen, Sinutab) 's anderendaags niet echt beterde (toch nog gaan zwemmen - 3000 meter rustig aan), wist ik genoeg. Er zit iets griepachtigs onder mijn vel. Op vrijdag naar de huisarts: zoals wel meerdere mensen deze week slachtoffer geworden van virale infectie bovenste luchtwegen. Allez, dan maar enkele dagen rust inlassen (hopelijk volgende week mijn laatste deel in de voorbereiding naar D-day van 15 augustus terug oppakken)
Ik moet het in de winter al geweten hebben: voor de 2de keer op 17 jaar heb ik me niet ingeschreven voor de triatlon van Brasschaat. (Ik zou er ook niks kunnen gaan doen met dergelijke mindere conditie) Dan gaan we maar supporteren voor de talrijke kennissen, vrienden en clubleden die wel meedoen. Ik was 's avonds begot zo moe als had ik zelf meegedaan: waarschijnlijk ook van de talloze klapkes die dag met oude bekenden: Kurt Van Riel, Louis De Vos, Tuur Ost, Johan Geerts, Luc Kerkhofs, Seppe Verhaert (allen (ex) triatlonners/clubleden), ex-collega's van GM (Danny VD Broeck, Alex,...), de ouders van de Kevin Vervoort, Fanny en Frank, enz. enz. Mijn vrouwke zal ook gedacht hebben: "wat een viswijven"....
Triatlon is een individuele sport maar ik gun iedereen altijd dat hij/zij zijn prestatie constant kan blijven verbeteren. Vooral bij onze jeugdige leden is dit spectaculair: waar ik er enkele jaren geleden nog in slaagde Wouter Van Der Mast voorbij te lopen tijdens de triatlon van Lommel, is hij intussen een echte subtopper geworden op Belgisch niveau, en is zijn progressie nog zeker niet gestopt, hou maar in 't oog. Ook tijdens de zwemtrainingen: als we met het door mij zo gehate "plankje" beenoefeningen moeten doen komen de jongsten langs alle kanten vrolijk voorbij terwijl ze rustig nog een babbeltje met elkaar doen. Ik heb verdomme al moeite om enige vaart te kunnen ontwikkelen, laat staan om ondertussen nog een klapke te doen ..
Toch nog een overzichtje van deze verstoorde week: week 22: zwemmen fietsen lopen tijd gewicht 2 x = 4600 m 2 x = 232,1 km 0 (blessure) 10 u 16 min 62,6 kg
Hopelijk kan ik volgende week met beter trainingsnieuws afkomen (al is dit te relativeren, wat is tenslotte een "griepeke" in een mensenleven ?)
Miljaarde, die duurloop van vorige zondag is me niet bevallen. Geëindigd met lichte pijn in de omgeving van mijn linker-achillespees. Later op de dag bleek pijn serieus uit te stralen naar mijn kuit. Ik ken dit gevoel uit het verleden, dit moet ik laten rusten, en zeker niet lopen deze week.
Voor het eerst dit jaar heb ik een echt rotgevoel: als deze pijn 3 weken blijft aanhouden, heb ik nadien nog maar 9 weken om de looptrainingen nog een beetje te kunnen opbouwen naar Embrun toe. De twijfel slaat toe .... ik hoop dat dit tijdig goed komt.
Heb dan maar beslist om deze week als rustweek in te bouwen: maandag en woensdag gewoon niet getraind, dinsdag 50 minuutjes meegezwommen op de clubtraining, op vrijdag ook 1 uurtje clubzwemtraining meegepikt en zondag 70 minuten zwemmetje i.p.v. looptraining.
Op zaterdag serieuze fietstraining gepleegd: in Tongeren organiseert men elk jaar een "cyclosportieve" voor wielerliefhebbers. De 155 km-versie telt 17 officiële hellingen (oa La Redoute, Cote des Forges). Wekker op iets voor half 6 gezet, eten, auto in naar Tongeren, inschrijven en om iets na 8 uur de weg op. Het was goei weer, het parcours was langs de kleine Ardeense wegen (ik heb met eigen ogen kunnen vaststellen dat de Waalse regering haar geld zeker niet uitgeeft aan onderhoud van dit soort wegen, wat een ellende !) Door het goede weer was er naar schatting toch een kleine 1500 man op de baan. Da's best aangenaam: je ziet altijd wel iemand voor je rijden, je kan al eens samenrijden met iemand anders - of in een groepje. Met mijn uithouding zit het wel snor: hoe verder in afstand, hoe beter ik rijd in vergelijking met vele anderen.... Maar ik heb ook meerdere keren een valling opgescharreld als er een groepje overkwam.... die snelheid kan ik bijlange niet aanhouden ! Tijdens het fietsen heb ik geen last van die kuit, 's avonds is ze er toch weer terug. Compressiekousen aan voor de rest van de avond en hopen dat er vlug beterschap optreedt.
Deze week hebben ze ook mijn nieuwe fietskader + vork gemonteerd (alles in garantie overgebouwd !). - (zie foto bovenaan) Ziet er goed uit, ben er meer content mee dan vorige kader die ik toch iets te veel voor vrouwen vond "(pimped out, chromed out you know")
Nog deze week is de aannemer begonnen aan de werken voor onze nieuwe achterbouw. Veranda afbreken, beton vloerplaat uitbreken, fundering graven en beton gieten. Allemaal gedaan in 2 dagen (niet door mij hé, ik heb tenslotte mijn rustweek weettewel).
Nog een overzichtje van de activiteiten deze week: week 21: zwemmen fietsen lopen tijd gewicht 4 x = 9200 m 2 x = 177,1 km 0 10u41 62,4
Toch even een berichtje wat ik in het verleden ben vergeten te melden.
Ik ben nogal een pietje precies wat betreft mijn materiaal. Hieronder valt o.a. het onderhoud van mijn fietsen. Met een vuile fiets rondrijden kan ik moeilijk verdragen. Ook een piepende ketting of andere storende geluidjes zijn uit den boze. Tijdens één van mijn poetsbeurten van mijn carbon Trek-fiets merkte ik een drietal weken geleden een barstje in mijn lak, ergens ter hoogte van de overgang horizontale buis - zadelpen. Als dergelijke onregelmatig voorkomt, neem ik wat "Symonis" ofte autopolish. Tot nu toe was het altijd aangekoekt/opgedroogd vuil wat niet direct af te kuisen was op de gewone manier. Maar nu bleek het wel degelijk om een barstje te gaan (ca. 1,5 cm en niet breder dan een haardikte). Gebeld met fietsenwinkel Oostvogels Wuustwezel: de dag daarna naar winkel. Daar werden digitale foto's genomen welke werden doorgestuurd naar Trek USA voor advies. Ondertussen bleef ik wel verderrijden op deze fiets, er wel op lettend dat barstje niet groter werd. Eigenlijk had ik verwacht dat TREK zou adviseren om fiets voor verder onderzoek naar soort "labo" te laten gaan. Groot was dan ook mijn verrassing toen Dirk Oostvogels mij vorige week opbelde: "Jef, wanneer kunt ge eens langs komen met uw fiets, uwe nieuwe kader is aangekomen, 't is wel een "upgrade" versie maar da's dan maar meegenomen". TREK belooft levenslange garantie op zijn kaders aan de eerste eigenaar. Maar dat het zo vlot zou gaan had ik toch ook niet verwacht. Enfin: vandaag fietske binnengedaan, morgenavond mag ik mijn nieuwe al gaan oppikken.
Tot zover het goede nieuws.
Het slechtere nieuws is dat ik deze week een hopelijk niet al te vervelende of te lang durende blessure heb opgelopen. Na op zaterdag "Dwars door de Kempen" te hebben gefietst met aansluitend nog een extra uurtje, kreeg ik tijdens mijn lange duurlooptraining afgelopen zondag in de laatste kilometers wat zeurende pijn in mijn linker achillespees / linkerkuit. Natuurlijk herken ik dit: om de zoveel tijd speelt deze oude blessure terug op. Niet lopen is dan boodschap nr. 1.
Da's dan ook mijn voornemen deze week: voor de eerste keer dit jaar eens een deftige relatieve rust inbouwen: maandag niet trainen, en voor de rest van de week enkel wat zwemmen en op zaterdag deelnemen aan een Ardennentocht van 155 km (deze stond al langer op het programma en fietsen heeft normaal ook geen invloed op mijn achillespees).
Toevallig komt dit goed uit: vanaf dinsdag begint een aannemer met de afbraak van onze oude veranda om deze te vervangen door een volwaardige uitbouw van onze living.
Overzicht trainingsactiviteiten week 20:
zwemmen fietsen lopen totale tijd gewicht 3 x = 10150 m 3 x = 390,3 km 3 x = 55,6 km 22 u 53 min 62,4 kg
Eerst wat meer info over mijn zwemtrainingen deze week. Zoals altijd werk ik ook deze week 3 zwemtrainingen af. Op dinsdagavond clubtraining (meestal techniektraining) van 21 u tot 22 u. Dit is wel een laat aanvangsuur maar vermits ik op dinsdag ook nog duurlooptraining afwerk in de voormiddag heb ik tussendoor wel enkele uurtjes extra recup. Deze week stonden 2200 meter op het programma, maar vermits ik nooit met zwemvinnen oefen kom ik uiteindelijk slechts aan 2050 meter dit uur. Op donderdag werk ik een eigen zwemtraining af van circa 1 uur 30. Tijdens deze training werk ik in diverse blokken, telkens onderverdeeld in wisselende afstanden. Deze week heb ik 1 uur 40 gezwommen, goed voor 4250 meter. Dat is niet echt snel, maar ik moet vooral de tijd en de afstand goed aankunnen. Op vrijdag eveneens een club-zwemtraining. Hier kies ik voor de 1 uur 30 training. Deze week was het wel wat druk in de zwembaan, maar iedereen is collegiaal, de trageren (waaronder ik) laten vrij baan aan de snelsten die ook wel opletten voor accidentjes of aanvaringen. Ik klok af op 3800 meter. Door de intensievere looptraining van deze ochtend is 3800 m. dan ook wel voldoende. Zo kom ik toch weer boven de 10000 meter op weekbasis, wat toch altijd mijn doelstelling is.
De fietstrainingen kennen de laatste weken meestal dezelfde vertrekrichting. Door het aanhoudende goede weer, zitten we al weken onder een Oost tot Noord Oost wind. Ik vertrek praktisch altijd windop, zodat ik in geval van een dipje toch nog met windaf kan aankomen. Op maandag en woensdag is dit dan ook het geval. Waar het op maandag nog goed ging, kende ik op woensdag een "slecht" fietsgevoel. Blijkbaar slecht verteerde looptraining van de dag daarvoor. Toch moet ik aan mijn kilometers komen, zodat mijn tellerke op maandag afklokte op 120 km, en op woensdag op 121 km. Door de zeer stevige wind van maandag blijf ik steken op juist geen 28 km/u, op woensdag kom ik toch aan 28,3 km/u. Dit zijn geen straffe snelheden, maar ik raak toch stilletjesaan gewend aan afstand en tijdsduur. Op zaterdag werk ik normaal een lange fietstraining af. Vandaag plan ik een trip van 150 km richting Zeeland. Vroeg opstaan en om iets na half acht op de fiets richting Hoogerheide, Rilland, Krabbendijke, Wemeldinge, Oosterschelde, Wilhelminadorp, Goes, Kapelle, Biezelinge, Kruiningen en zo langs Westerscheldedijk terug. Tellertje wijst 152 km, en 5 uur 24 min. gefietst tegen 28,1/u. Om 12.45 u ben ik terug thuis, zodat ik 's namiddags nog met het vrouwtje op bezoek kan naar de schoonouders.
De looptrainingen van deze week: dinsdag en vrijdagvoormiddag staan telkens 1u30 op het programma. Om dit rond te krijgen heb ik een parcours langs Guyotdreef, Sionkloosterlaan, Uitlegger, Heidestraat Zuid, Bosweg langs manege Van Paessen, door Hoogboom, langs Mishagen tot aan antitankkanaal, naast dit kanaal tot in domein Inslag, en zo langs Pauwelslei terug naar huis. Afstand: 17,3 km. Op dinsdag gaat me dit niet goed af - ik heb nog "dikke" benen van het "windstoempen" op de fiets van gisteren. Maar: "no pain, no gain", soms moet het al eens. Mijn derde looptraining is altijd een lange duurtraining. Na de ook al lange fietstraining op zaterdag vormt dit een mooi blokje elk weekend. Zonder noemenswaardige problemen, er wel op lettend dat ik voldoende drink onderweg, loop ik na 1 uur en 55 minuten terug binnen met iets meer dan 22 kilometers onder de sloefen. Hiermee zit de week erop wat trainingen betreft. Weer content dat het goed weer was en ik aan de geplande afstanden en uren ben geraakt. Opnieuw een week extra basisconditie opgebouwd zonder blessures.
Overzicht week 19: zwemmen fietsen lopen tijdsduur gewicht 3 x = 10100 m 3 x = 393,5 km 3 x = 57 km 23 uur 6 min. 62,3 kg
Mijn actuele wedstrijdfiets: TREK Madone 5.2 carbon, met Shimano Ultegra SL groep. Leuk fietske, ook om tijdens de normale fietstrainingen te gebruiken (mag alleen buiten als 't nie regent, voor regenweer heb ik mijn ouwe trouwe Ridley Compact)
Halve triathlon Eupen 2006
Ironman 70.3 Antwerpen 2007
Ironman 70.3 Antwerp 2008
Halve triatlon Brasschaat 2009
Ironman Lanzarote 2009 - aankomst na de fietsproef met goede benen
Halve triathlon Bütchenbach 2010 - half juni - dagtemperatuur: 10°C !! - koud, regen, maar fantastisch parcours, een echte aanrader
Neem nu mijn schoonvader. Altijd een boom van een vent geweest. Dank zij een carriere in het leger vroeg op pensioen kunnen gaan, waarna hij nog meer dan 20 jaar kon wroeten en genieten in zijn uitgestrekte moestuin. Af en toe onderbroken om er met de caravan op uit te trekken, genietend van elk moment aan zee, in de Ardennen, of elders. In de talloze discussies voerde hij vaak het hoogste woord, altijd rechttoe rechtaan uitkomende voor zijn gedacht.
Moet je hem enkele jaren later zien zitten, volledig ondermijnd door het monster van Alzheimer. Zijn uitgemergelde lichaam ineengeschrompeld in zijn rolstoel, stilletjesaan wegkwijnend in deze wereld die al lang de zijne niet meer is. Dankzij de goede zorgen van zijn naasten moeten we blij zijn dat hij nog onder ons kan vertoeven. Maar hoop op beterschap kunnen we jammer genoeg niet meer hebben.
Aan de andere kant een jonge man nog op zoek naar zijn plaats in onze maatschappij. 26 jaar, hoopvol uitziend naar september. Dan zou hij vader worden van zijn eerste kindje. In afwachting zijn plaats afdwingend in zijn nieuwe wielerploeg wat geen probleem kon zijn. Iemand met zijn levensvreugde, inzet en collegialiteit is meer dan welkom in welke omgeving ook. Dat juist zo iemand op een verdomde maandagmiddag in het verre Italië het noodlot moet tegenkomen ? Duizend vragen kunnen gesteld worden, duizend en één antwoorden gegeven, maar altijd zal die ene vraag blijven: waarom ?
Mag ik hopen dat zijn familie, vriendin en vriendenkring dit onmetelijke verdriet toch ergens een plaatsje kunnen geven. Tijd heelt vele wonden, maar soms zal het toch verdomd lang duren ....
Het ga je goed Wouter Weylandt, en bedankt voor alle mooie momenten ...
Met dit overzichtje komen we dicht bij de actuele toestand.
In de maand maart heb ik op maandag 7 maart mijn eerste echte rustdag van 2011 genomen. Die dag vertrokken we - samen met dochter, schoonzoon en 3 kleindochtertjes - voor een midweekje naar Zandvoort aan zee. Geen fiets mee, enkel zwemgerief en loopsloefen staken als sportspullen in onze koffers. Al direct enkele aangename uurtjes mogen beleven: heerlijk genieten in het gezelschap van Jolientje. Wat is er als "vake" leuker dan met je kleinkindje op het strand te spelen, op de schuifaf te gaan, schelpjes te zoeken, enz. Zo enthousiast, zo opmerkzaam, zo leergierig, zo guitig. Hoe is het mogelijk dat er mensen rondlopen die zo'n onschuldige wezentjes kwaad willen doen, of nog erger ? Echt ziekelijk. Waar het de eerste dagen best aangenaam weer was, stak er de laatste 2 dagen zo'n wind op dat het op het strand serieus beuken was tegen de wind. Na een - zelfs naar Belgische normen - meer dan heerlijk buffet op de laatste avond keerden we dan ook opgeladen terug naar Brasschaat.
Ook buiten het sportieve blijf ik actief: met het vooruitzicht dat een derde pagadder deze zomer onze tuin al onveilig zal komen maken besluiten we om onze tuinvijver dicht te gooien. Even wat kruiwagens zand halen bij de dochter, en klaar is kees. Toch een kleine misrekening: een kleine 50 kruiwagens over en weer kruien van De Vis naar Braam, maar de klus raake dan toch geklaard. Nog een kar compost opladen in het containerpark, graszaad erover, en wachten op ne groene pelouse. Het dierenbestand in onze omgeving is wel wat ontregeld: meesjes, merels, eenden, katten, ze komen allemaal uit gewoonte water zoeken, maar er is niets meer te vinden....
Sportief dan: op de laatste zaterdag van maart staat de Ludo Peeters Classic op het programma: 145 km fietsen. Nadat fietscompagnon Kris op het laatste moment heeft afgemeld wegens blessure dan maar solo van start gegaan. Onderweg aanpikken bij een groepje: dit gaat fantastisch, maar ik vrees dat 145 km tegen dit tempo te snel is voor mij (tellertje gaat niet onder de 36 km/u). Als zij dan ook nogal roekeloos gevaarlijke kruispunten dwarsen en verkeerslichten negeren, besluit ik om af te haken. Niet veel verder kan ik naar een betere groep toerijden: een mix van ervaren fietsers en aantal triatlonners die er een stevig tempo opleggen. Tot de laatste bevoorrading in Nijlen blijf ik in dit gezelschap rijden. Als training express achteraan gaan rijden zodat ik na elke bocht (en op dit parcours zijn deze bijna ontelbaar) stevig moet optrekken. In de "heuvelzone" van Aarschot en omstreken moet ik er enkele keren af: deze bultjes moeten op de macht genomen worden en daarvoor zijn mijn spillebeentjes te licht. Toch kan ik elke keer na een weliswaar serieuze inspanning terug aansluiten. Na Nijlen alleen naar huis gesjeesd, de groep bleef te lang hangen naar mijn gevoel. Een meer dan geslaagde (interval)training die mij een goed gevoel geeft. Ook de lange loopduurtraining 's anderendaags verteer ik goed.
In de maand april staan weer een aantal langere fietstochtjes op het programma (met langere bedoel ik meer dan 110 km: elke fietstraining leg ik nu minstens deze afstand af):
Eerst met enkele clubleden het Waasland doorkruist (amaai, die Anna rijdt goed, 't is te zien dat zij volop in voorbereiding is op de Ironman van Nice).
Twee weken later staat de Scheldeprijs op het menu: zonder problemen en tegen een gemiddelde van 28,5/u rijd ik die zaterdag in totaal 170 km. Achteraf werd mijn recuperatie wel goed verzorgd tijdens het verjaardagsfeestje van Jolientje: lekker in het zonnetje een aantal frisse Krieken achterover geslagen, lekker kriekses met ballekes en lekkere taart gegeten, prima herstenamiddag ! Het goed gevoel blijft duren, geen enkel fysiek probleem, ook niet 's anderendaags bij de lange duurloop training. Mijn knie-perikelen tijdens het lopen blijven eerder beperkt: zolang ik mijn tempo niet te hoog leg heb ik er geen last van.
De zaterdag daarop om half 6 mijn beddeke uit, auto in naar Ans en starten in Luik-Bastenaken-Luik (weliswaar voor de 155 km-versie). Dit is wat ik nu echt leuk vind aan fietsen: goed weer, goede bewegwijzering, goede bevoorrading onderweg, fantastisch parcours met volgende hellingen: Cote de Rosier, Maquisard, Mont Theux, Cote de la Redoute, La Roche aux Faucons en Saint Nicolas. Vooral die laatste 3 zijn toch best wel stevig te noemen: mijn tellertje wijst bij momenten slechts scherp 10 km/u aan. Maar ook die laatste kilometers naar de eindmeet zijn nog venijnig bergop, hoewel deze niet geregistreerd staan als bergop. Dit was heel leerrijk: met een kleinste versnelling van 39x27 was boven geraken niet echt een probleem. Maar met de Embrunman in het achterhoofd zal ik toch nog een meer aangepaste aandrijving steken tegen dan zodat ik - indien het nodig moest zijn (en het zal nodig zijn na 180 Alpenkilometers) - nog enkele tandjes kleiner kan schakelen. Kwestie van hopelijk nog genoeg in de tank te hebben om de afsluitende marathon te kunnen aanvatten.
Oh ja: op tweede Paasdag hebben mijn vrouwtje Maria en ik een leuk knooppunten-fietstochtje afgewerkt. Vertrekkend vanaf het Veerse Meer richting Zeelandbrug, zo de oever van de Oosterschelde gevolgd tot aan de waterkering en de Zeeuwse kust, en terug naar het vertrekpunt. Als we ooit de Lotto winnen (maar dan moeten we wel eens mee gaan doen) zou een leuk buitenverblijf aan het Veerse Meer zeker als prioriteit op ons verlangslijstje staan.... Dromen mag, nee moet !
Tot slot nog traditioneel het trainingsoverzicht van de maanden maart en april:
zwemmen fietsen lopen trainingstijd gewicht week 9 3 x = 10250 m 3 x = 303,5 km 3 x = 44,4 km 18 u 55 min 65,3 kg week 10 3 x = 10250 m 3 x = 353,9 km 3 x = 46,0 km 20 u 48 min 64,8 kg week 11 3 x = 7100 m 1 x = 106,3 km 3 x = 45,4 km 10 u 20 min 65,9 kg (midweekvakantie) week 12 3 x = 9700 m 3 x = 332,5 km 3 x = 47;9 km 20 u 09 min 64,8 kg week 13 3 x = 10000 m 3 x = 370,5 km 3 x = 48,3 km 21 u 28 min 64,2 kg week 14 3 x = 10000 m 3 x = 351,4 km 3 x = 49,3 km 21 u 32 min 64,4 kg week 15 3 x = 10600 m 3 x = 370,2 km 3 x = 53,0 km 22 u 03 min 63,2 kg week 16 3 x = 10600 m 3 x = 404,1 km 3 x = 53,0 km 23 u 06 min 63,3 kg week 17 3 x = 10500 m 3 x = 381,3 km 3 x = 46,3 km 22 u 16 min 62,8 kg week 18 3 x = 10200 m 3 x = 316,2 km 3 x = 56,8 km 20 u 34 min 62,6 kg
Zo, hiermee staan we terug bij tot de 1ste mei. Tot volgende keer en .... train ze .....
een bedenking bij de huidige triathlon-en andere sporthypes
Ik kreeg deze week ongevraagd een mailtje binnen van Ironman Antwerpen. Daarin werd ik gevraagd of ik alsnog wilde inschrijven, want dat er nog "maar" 200 vrije plaatsen zijn.
Hoe zou het toch komen dat deze wedstrijd nog niet volzet is, terwijl dit in het verleden rond deze tijd al lang gebeurd was ? Toen deze wedstrijd enkele jaren geleden voor de eerste keer georganiseerd werd was het inschrijvingsgeld vastgelegd op 80 of 90 Euro (ik weet het niet precies, alleszins in die orde van grootte, maar zeker niet meer). Vorig jaar kostte het al 135 Euro om deel te nemen, terwijl het dit jaar de luttele som van 190 Euro kost. Ik zou willen dat onze pree in deze periode ook een dergelijke inflatie meegemaakt mocht hebben....
Dezelfde evolutie is te merken in het Ironman-circuit, maar dan over de echte Ironman-afstand: De firma Ironman smeedt wel degelijk het ijzer terwijl het heet is: inschrijvingsgelden lopen intussen op tot 480 Euro !!!, terwijl er voor bepaalde wedstrijden al meer dan 1 jaar vooraf een "code" nodig is (welke enkel kan bekomen worden door deel te nemen aan een andere Ironman 70.3 wedstrijd). Alleen zo is men nog zeker dat men bij de opening van de inschrijfperiode bevoorrecht kandidaat is om binnen 15 maanden aan die wedstrijd mee te kunnen doen !
Waar zijn ze mee bezig ? Of wil Ironman een soort "elite"circuit creëeren waaraan alleen de financieel sterkeren nog kunnen deelnemen ? Ik mag niet huichelachtig zijn, ik heb tenslotte ook aan 9 "volledige" Ironmanwedstrijden en 3 "halve" Ironmanwedstrijden meegedaan, maar de laatste jaren kreeg ik toch altijd meer mijn bedenkingen bij deze evolutie.
Nu weiger ik nog langer mee te doen in dit circuit. Er worden tenslotte nog massa's andere wedstrijden georganiseerd die meer dan de moeite waard zijn (en waar het inschrijvingsgeld toch nog meer democratisch genoemd mag worden, denk maar aan een klassieker als Almere o.a.)
De triathlonsport is veel te mooi om hierover dergelijke bedenkingen te moeten maken. Ik zal me dan ook meer focussen op de talloze fijne mensen die ik via onze sport intussen heb mogen leren kennen, en op de immer sportieve sfeer die er rond de triathlonwedstrijden hangt.
Zo, de kortste maand van het jaar kan beginnen. Gelukkig is de ergste winterellende voorbij en kunnen we terug meer buiten fietsen (racefiets en moutainbike). Stillekesaan mag het volume een beetje opgevoerd worden, zonder zotte toeren uit te halen. De rechterknie speelt af en toe toch eens op tijdens het lopen (stekende pijn aan buitenkant, maar dit verdwijnt na enkele minuutjes gelukkig weer). Achteraf ijsleggen, aangpast stretchen, en het lukt nog wel.
Een kort overzichtje van mijn trainingsvolume in februari 2011:
zwem fiets loop tot.tijd gewicht week 5: 3 x = 8500 m 4 x = 234,5 km 3 x = 42,3 km 16u52 66,4 kg week 6: 3 x = 7500 m 4 x = 263,8 km 3 x = 42,9 km 17u43 66,4 kg week 7: 3 x = 10150 m 4 x = 345,8 km 3 x = 44,2 km 20u18 65,5 kg week 8: 3 x = 10250 m 3 x = 303,5 km 3 x = 44,4 km 18u55 65,3 kg
Alles loopt naar wens, terwijl we ook nog een beetje aan cultuur doen en in deze maand één van onze theaterbezoeken afwerken. (wij gaan met een aantal goede buren al meerdere jaren op theaterbezoek in de periode van september tot einde mei. Niks hoogdravend, meestal iets luchtigers, terwijl we toch al enkele keren aangenaam verrast werden door één of andere acteur of actrice). We moeten tenslotte toch wat onder de mensen blijven he, nu dat ik bruggepensioneerde ben en niet meer dagelijks kan socializen met mijn toffe ex-collega's. Ik ben intussen nog altijd in outplacement (= begeleiding naar nieuwe job). Vermits de sfeer in onze groep zo goed is hebben we zelf gevraagd om een verlenging van extra 6 maanden tot einde juni 2011. Allemaal mensen van half de 50, krijg ze maar eens terug aan het werk .... Gelukkig is er een goede mix aan inzet en motivatie gevonden tussen onze groep en onze begeleidster waardoor iedere deelnemer zowaar uitkijkt naar de volgende sessie.
Soit, hiermee staan we weer een maand verder. Tot volgende keer en .... train ze ....
De volgende artikels zullen telkens 1 maand bestrijken van het jaar 2011.
Nadat de eindejaarsfeesten gepasseerd zijn, en het herstel van de longontsteking ingezet is, kan ik het toch niet laten om al eens even te proberen op de rollen te rijden. In mijn gewone kleren, rechter broekspijp wat opgerold, en gedurende 10 minuutjes "gebold", ervoor zorgend dat ik niet in het zweet geraak. Geen reactie van het lichaam achteraf, OK, dan kunnen we morgen nog eens proberen ... Omdat er nog steeds pakken sneeuw liggen buiten, en het de stenen uit de grond vriest, is het vooral "binnensporten" geblazen.
Overzicht van de maand januari kwestie trainingsvolumes: zwemmen fietsen lopen totale tijd lichaamsgewicht week 1: 2 x = 4250 m 5 x = 187,5 km 2 x = 20 km 11 u 29 min 67,6 kg week 2: 3 x = 7350 m 4 x = 231,5 km 3 x = 36,5 km 15 u 02 min 67,0 kg week 3: 3 x = 7600 m 4 x = 209,1 km 3 x = 37,8 km 16 u 03 min 67,2 kg week 4: 3 x = 7300 m 3 x = 166,2 km 3 x = 27,7 km 13 u 13 min 66,1 kg
In deze weken fiets ik meestal op de rollen, terwijl ook wekelijks 1 (soms 2) MTB-tochten op het programma staan. (dit is de eerste winter dat ik MTB-trainingen inlas - ik had nog geen MTB, heb deze gewonnen tijdens de halve triathlon van Bütgenbach 2010 - ben eens benieuwd wat dit binnen enkele maanden geeft). Wat ik al wel kan verklappen: ik ben deze winter al meer op mijne smikkel gegaan met de fiets dan in de voorgaande 16 jaar.
Tijdens de laatste looptraining in week 4 krijg ik terug stekende pijn in mijn rechter-knie. Dit is dezelfde pijn welke mij ook vorig jaar zoveel last heeft bezorgd ! Toeme toch, 't zal toch nie waar zijn hé. Daarom: minderen met lopen (of helemaal geen looptrainingen) begin februari, ijs leggen, ijs leggen, en hopen dat ik er tijdig bij ben ....
Vermits mijn doel uiteindelijk is om in een deftige toestand de Embrunman te kunnen volbrengen, ben ik zinnens om alles op "rustige" lange duurtrainingen te zetten. "Interval" en"intensief" zullen woorden zijn die de komende acht maanden niet (of heel sporadisch) zullen voorkomen in mijn trainingsopbouw.
Zoals je ziet zal vooral het fietsen de meeste aandacht krijgen (ik schat dat ik toch minstens 8 u 45 min. zal moeten fietsen in Embrun..... maar ook het lopen moet deftig voorbereid worden, en zwemmen mag ook niet verwaarloosd worden.)
Traditiegetrouw staat mijn gewicht in deze periode ook op zijn hoogst: 67,6 kg voor 172 cm. Tegen augustus moet ik toch zorgen dat de weegschaal blijft stilstaan bij 62 kg (ik heb ondervonden dat dit mijn meest comfortabele gewicht is voor de wedstrijdperiode).
Hoe het verder gaat, lees je volgende week .... Train ze !
Zo, de knoop is door de kerk, de kogel is ontward, of hoe is het spreekwoord weer als er een beslissing is genomen ? Het wordt dus Embrun .... Vanaf september heb ik nog praktisch een jaar de tijd om "te pieken" zoals dat zo mooi gezegd wordt. Eerst dus maar eens zien dat alle openstaande klusjes in huis afgewerkt worden (eens Nieuwjaar gepasseerd is weet ik dat ik deze al eens durf te laten liggen). Alle ramen en deuren eens extra onder handen genomen, op de benedenverdieping deze aan de binnenkant afgeslist en voorzien van een witte kleur (alles lijkt ineens lichter en ruimer ?). De keukentoog gedeeltelijk ontmanteld, hierin extra keukenkasten en laden geïnstalleerd en uiteindelijk professioneel ingekast en afgewerkt .... Kortom, we zijn best content met het resultaat.
In deze periode wordt ook een medische ingreep uitgevoerd welke al langer gepland stond. Aanhoudende hoofdpijn en bijhorende onderzoeken brachten in april aan het licht dat mijn sinusholtes chronisch ontstoken zijn. Oorzaak hiervan is een scheef neustussenschot (volgens de specialist moet ik ooit mijn neus eens gebroken hebben ?). Kortom, op 31 augustus wordt deze vervelende ingreep uitgevoerd, waarna een verplichte rust volgt tot 18 september. Achteraf gezien toch vree content van deze ingreep: 's nachts slapen zonder last van verstopte neus .... wat een luxe ! (ook de hoofdpijn verdwijnt stilletjes aan)
Ook het schooljaar is opnieuw van start gegaan. Onze 2 kleindochters Elise en Jolien komen ons weer dagelijks vervoegen tijdens de vrije schoolmomenten. Zo'n jong leven is toch ongelofelijk, wat zij op korte tijd allemaal aanleren (in positieve en "negatieve" zin), en wat een energie ... Soms ben ik wel eens blij dat 's avonds de rust terugkeert in huis, maar we zouden ze toch niet kunnen missen. En er is een 3de kleinkindje onderweg, verwacht rond half december. Wij zijn mee in blijde verwachting.
Op trainingsvlak neem ik de draad stilletjes weer op. Niet op volle toeren, maar toch wel met een dagelijkse regelmaat, af en toe eens onderbroken door een trainings-rustdag. In deze periode is er zeker nog geen sprake van 2 trainingen per dag, onderhoud van de machinerie is al voldoende, zonder energieverlies te lijden.
Op het einde van de maand november begint er weer een ambetante hoest op te komen (ook in 2009 al eens last van gehad, gedurende ca. 2 maanden toen). Vooral 's nachts hebben ik en mijn vrouwtje hier last van. Na enkele weken toch maar eens langs de huisdokter. Hij hoort iets aan mijn linkerlong en een 10 dagen-antibioticakuur volgt. Opvolgingscontrole na 14 dagen toont dat er nog weinig beterschap is. Radiologie wordt gemaakt en met de uitslag zal ik de week daarop terug naar de huisdokter trekken.
In deze periode bevalt onze dochter van haar derde dochtertje, Fleur. Wat een schatje (hoe kan het ook anders ?) Toch hangt er ons juist dan iets boven het hoofd. Terwijl onze dochter in het moederhuis bekomt krijgt zij een serieuze koortsaanval. Deze wordt direct behandeld zodat zij op vrijdag toch naar huis mag als fiere mama. Maar na 1 dag krijgt zij op zaterdag opnieuw hoestaanvallen en zo'n hoge koorts dat de bijgeroepen dokter van wacht haar onverwijld doorstuurt naar het ziekenhuis. Met 42,0° koorts !! wordt zij onmiddellijk gescreend: longontsteking !!! Fleurtje - die ondertussen borstvoeding kreeg - wordt onze tijdelijke huisgenote (hals over kop overgeschakeld op flessenvoeding, gelukkig is dit geen probleem). Maar nog de eerste nacht krijgt ook vrouwtje Maria het serieus lastig: hoesten, heel hoge koorts .... Dokter van wacht - doorverwijzing naar ziekenhuis - onderzoek: resultaat: longontsteking !! Fleurtje terug naar papa (die onverwacht 3 kleine meiden alleen op zijn dak krijgt, ocharme), en ik alleen mijn bed in. 's Nachts: hoesten, rillen van de kou, ..... (ik herken het blijkbaar al: direct naar ziekenhuis - onderzoek - resultaat: longontsteking !!) Om kort te gaan: enkele dagen samen met mijn vrouwtje op 1 kamer in de watten gelegd door Klina (dit was onze "skivakantie" verzorgd door de sociale zekerheid - het is buiten berekoud, en er ligt een serieus pak sneeuw). We hadden alle 3 een bacteriële longontsteking opgelopen (wij vermoeden ergens in de ziekenhuisomgeving). Gelukkig zijn de 3 kleindochtertjes gespaard gebleven ...
Enfin, iedereen was terug thuis daags voor Kerstmis, volgestopt met antibiotica en andere medicatie, maar we konden dan toch nog op een heel rustige manier Kerst en Nieuwjaar in familiale kring doorbrengen.
Op sportief vlak ligt uiteraard alles even stil, maar op dit ogenblik is dat het laatste van mijn zorgen (en er ligt buiten een pak sneeuw en ijs, waardoor degelijke loop- of fietstraining eigenlijk niet mogelijk is).
Als afsluiting van het jaar 2010 nog even overzicht van mijn trainingsactiviteiten van het afgelopen jaar : - wegens blessure aan mijn rechterknie ("lopersknie" ofte slijmbeursontsteking van de ilo-tibiale band) geen loopactiviteiten van 13 januari tot 15 april (3 maanden, dit is toch wel lang), - wegens neusoperatie geen enkele sportieve actie van 31 augustus tot 18 september, - wegens longproblemen geen enkele trainingsvorm van 25 november tot eind 2010
- zwemmen: 294,95 km in 118 trainingssessies - fietsen: 8876,50 km in 132 trainingssessies (op rollen, op de weg, met de mountainbike) - lopen: 1320,50 km in 82 trainingssessies - totaal: 562 uur en 48 minuten Alle gegevens worden opgeslagen in Exel-bestandje, nuttig als overzicht en eventueel om in de toekomst trainingsdagen/methodes aan te passen.
Tot zover deze episode, tot de volgende, train ze en .... (soms is nodig): "no pain - no gain" ....
In navolging van zovelen tracht ik ook een blog aan te maken naar aanleiding van mijn geplande deelname aan de Embrunman-triathlon op 15 augustus 2011.Ik zal trachten de komende periode het reilen en zeilen een beetje weer te geven als voorbereiding op deze wedstrijd die gekend is als één van de allerzwaarste triathlons ter wereld (ter info: het fietsparcours is 188 km lang, kent meer dan 5000 hoogtemeters met o.a. de beklimming van de legendarische Tour de France col dIsoard, en in de afsluitende marathon moeten eveneens meer dan 400 hoogtemeters overwonnen worden).
Mij even voorstellen ? Ik ben Jef Hermans, geboren in 1956, gehuwd met Maria, vader van Tom en Tine, en trotse vokke van 3 schatten van kleindochters.Ik ben altijd sportief ingesteld geweest: tot mijn 36ste heb ik actief gevoetbald bij SVB Driehoek in het Katholiek Sportverbond. Omwille van lichamelijke ongemakken (enkele meniscusoperaties, operatie aan achillespees) ben ik na herstel overgeschakeld op de triathlonsport.Tot nu toe staan een dikke 70 kwarttriathlons, 20 halve triathlons en 11 Ironmanwedstrijden op mijn palmares , met volgende podiumplaatsen als hoogvliegers:
Ironman 70.3 Antwerpen: 3de plaats bij veteranen B (en geplaatst voor het WK in Florida, maar dit had ik pas enkele dagen later en te laat dus - gemerkt)
Halve van Brasschaat: 3de plaats veteranen B in 2009
Bedrijventriathlon Hamme: 1ste plaats in 2002
Kwart van Hamme: 1ste plaats veteranen B in 2009
Kwart van Lommel: 3de plaats veteranen B, en het jaar daarop 2de plaats veteranen B
Kwart van Brasschaat: 2de plaats veteranen B in 2010.
Hoe komt iemand ertoe te willen deelnemen aan de Embrunman ? In juni 2010 werd ik op 54-jarige leeftijd samen met alle andere collegas door mijn werkgever General Motors bij het grof huisvuil gezet.GM had uiteindelijk, na jaren van onheilspellende berichten en geruchten, dan toch effectief besloten om de Antwerpse GM-vestiging te sluiten.Hierdoor kwam er na meer dan 34 jaren shiftwerk een einde aan mijn actieve loopbaan bij GM.Ik kan U verzekeren: ondanks het feit dat ik altijd heel nuchter tegen alle geruchten en aankondigingen aankeek komt dergelijk besluit aan als een mokerslag .
Maar, zoals Johan Cruyff ooit zei: elk nadeel heb zijn voordeel.
Een zee van vrije tijd lachte mij toe.Niet alleen de aandacht in ons gezin en naar de kleindochters kreeg hierdoor een meerwaarde, ook kreeg ik de mogelijkheid om mijn trainingsactiviteiten nog meer gestructureerd te kunnen uitvoeren.Tenslotte, 54 jaar is niet oud, maar om zwaar sportieve uitdagingen aan te gaan moest ik toch ook geen jaren meer wachten
Waar het oorspronkelijk de bedoeling was in 2011 voor de vierde keer deel te nemen aan de Ironman in Lanzarote (nog steeds mijn lievelingswedstrijd, mengeling van goed klimaat, fantastisch mooi parcours, beetje vakantie voor en na ), botste ik op een teleurstelling toen men mij vertelde dat de inschrijvingen voor 2011 al volzet waren.Maar ja, het Ironman-circuit krijgt de laatste jaren, net zoals de massa-lopen, stadsmarathons en het wielertoerisme een echte boost te verwerken.
Wat nu ?Dan maar focussen op enkele halve triathlons in 2011 ?Ja maar . Ik heb nu onvoorziene extra trainingsuren, ik kan tussendoor beter rusten, ik kan langer slapen, enfin, ik zou zowat kunnen leven als een prof.En dit dan voor een halve triathlon, terwijl ik me nog wel klaar acht voor de echte Ironman-afstand .
Hierop dacht ik eens terug aan wat club-collega Johan Buysen naar voor had gebracht tijdens de algemene vergadering van onze Brasschaatse TriatlonClub.Hij had, samen met vrouwtje Carine en zoon Niels, zijn grote droom waargemaakt: zij hadden nl. een knus familiehotelletje overgenomen in de Franse Alpen, op ca. 10 km van Embrun. (zie eens op hun site www.hotel-leschaumettes.eu).
We besloten dan ook om de zomervakantie van 2010 door te brengen bij Johan en Carine: een echte meevaller, zeker voor sportief ingestelde mensen: vlak aan een stuwmeer, heel sympatieke uitbaters waarvoor niets te veel is, en met tal van fiets-, wandel-, mountainbike- en in de winter ski-mogelijkheden !
Het was absoluut NIET de bedoeling om eens te checken of de Embrunman iets voor mij zou zijn.
Ik weet wat een hele triathlon met een mens doet, maar Embrun das toch nog een andere dimentie.
(onze vakantie eindigde ook op 11 augustus terwijl de Embrunman op 15 augustus op de kalender staat.Dit was met voorbedachten rade gedaan: ik ken mezelf, als ik dergelijke wedstrijd live beleef bekruipt me sowieso het idee: hé, das wat ik ook nog wel eens wil proberen )
Tijdens de eerste week kon ik dan ook voor het eerst kennismaken met het hooggebergte:aanvankelijk met kortere tripjes, op advies van Johan.Nadien wat uitgebreidere tochtjes samen met Johan en (soms) zoon Niels.Hoewel ik Johan niet overal kon volgen (hij heeft tenslotte al jaren Alpen-ervaring en was ook klaar om zijn 5de Embrunman-deelname tot een goed einde te brengen),had ik toch geen al te slecht gevoel. Daags daarop besloot ik dan om in mijn eentje over te gaan tot mijn allereerste beklimming van een col buiten categorie uit de Tour de France: met zijn 2361 m hoogte en zijn gestaag oplopend stijgingspercentage (de laatste 7 km continu oplopend van 9 % naar 13%) best een leuke uitdaging.Zonder ook maar enige inzinking kwam ik dan ook na een dikke 100 km terug aan het hotel (terwijl ik toch maar 2 drinkbussen en 4 Powerbar-gelletjes mee had voor onderweg).Enkele looptrainingen gedaan, aangevuld met een paar fietstochtjes naar enkele skistations, en op het eind van de vakantie was mijn besluit dan toch gevallen: ik zou TRACHTEN om in 2011 de finish van de Embrunman te halen.
Trouwens: ik had altijd nog iets om op terug te vallen: in tegenstelling tot het Ironman-circuit kan je je inschrijving voor deze wedstrijd uitstellen tot zelfs enkele weken voor 15 augustus. Ik denk niet dat deze wedstrijd ooit al het bordje volzet op hun website (www.embrunman.com) heeft moeten plaatsen.
Tot zover mijn eerste relaas, het is nu tijd om een zwemmeke te gaan doen, train ze, en .... denk eraan: soms is het al eens nodig: "no pain, no gain" ....
