t Was ambiance en daardoor bleef iedereen hangen ook de mensen die uit de kerk kwamen. (in 2 shiften +nog een begrafenis : zie bovenste foto)
Ons standje was er eentje van Belgische pannenkoeken (pankekes) met recept van abuela de la Sartén (oma van De Panne ) .Aanvankelijk was er wat argwaan , om iets te eten dat men hier niet kent maar we hebben ze allemaal verkocht (+- 300)!
zingen en veel plezier
zelfs een lijmsnuiver (mentaal een wrak )van het dorp heeft zich geamuseerd! (onderste foto)
Vandaag was het feest op het marktplein in Pomasqui tvv van Tapori: het was een groot succes . Doordat er ambiance was door een DJ die voorgesteld had om gratis voor Tapori
te presenteren . Er werd vanalles van eten verkocht. hornado sorry Hanneke en de andere veganisten
Er waren verschillende optredentjes , van dans , zang en muziek.
In de tuin hier zitten veel kolibris . het is zo mooi om ze bezig te
zien als je een poosje stil zit. Deze
morgen zag ik zon kolibri met een lange staart zich wassen in de regendruppels
die op de bladeren van een boom blijven liggen waren.
Deze voormiddag ging ik voor de eerste maal alleen met de bus naar
Quito. Op zich al een avontuur Het is eigenlijk vrij eenvoudig (en goedkoop)
maar je moet het toch een beetje weten.
Overal wordt vanalles verkocht,
vnl snoeperijen, dus ook op de bus. Tenminste als er nog plaats is , want in het terugkeren zaten we
gepakt als sardientjes.
Ik ging dus naar la Carolina , een groot park
midden in Quito waar nogal wat gesport wordt
(lopen, voetbal, rugby, volley, fietsen ). Ook veel gezinnen ontspannen
zich daar
voor Jakob:rugby?
Ik ging daar eigenlijk eens een
kijkje nemen omdat het een startdag was van Espiritualidades en Quito.
Verzamelen aan de campana de la paz. Ik vond het eerst niet en kwam dan een
vrouw tegen die mij aanvankelijk in het Engels aansprak. Een kleuterleidster
die in het Engels les gaf , Diana. We hadden een tof gesprekje. Plots ben je
weer niet meer alleen, word je binnengeleid
temidden van een wereld die nog niet de jouwe is maar waar je
uitgenodigd wordt door simpel woorden te wisselen , woorden die ideeën zijn ,
woorden die ons nader tot elkaar brengen. Hoe wonder steeds hoe zielen elkaar
raken
Het evenement was leuk en aangenaam en soms grappig.
Ik genoot vooral
van het onze vader dat zin per zin werd becommentarieerd en gevoeld allemaal
in een sfeer van vrede , vriendschap , verbondenheid....
Nadien een wandelingetje naar de grote fotos
die opgesteld stonden over Mujeres Sanadores en Quito (genezende vrouwen , op
gebied van lichaam,ziel en geest). Het
waren ook die vrouwen die toespraakjes hielden of zongen of dansten
Saulo vertelde vandaag hoe het hier, toen hij nog kind was, nog overal
natuur was, geen watervoorziening , veel wilde dieren. Ze moesten beneden aan de kloof ,waar nu hun tuin
aanpaalt,water gaan halen. Alles was toen nog zuiver. Nu lijkt het beneden meer
een open riool
Het beangstigt hem hoe alles steeds verder wordt bebouwd.Hij is er pessimistisch over. Ik deed
gisteren een wandelingetje in de regen door Zambiza op zoek naar een beetje
natuur. Het is verschrikkelijk wat de mensen hier allemaal op straat en in de
kloof en overal rond gooien en uitkiepen Er zijn 3 ophaalrondes voor de
vuilkar , gratis , en toch gooien velen alles zomaar rond. Het vuil wordt in
kooitjes in de hoogte gelegd tegen de honden (waar de straten van vol zitten en
liggen). Anderzijds zie je af en toe mensen in die vuilzakken scharrelen om te
verzamelen wat recycleerbaar is, om daar ook een centje mee te verdienen Als de
mensen hier een huis bouwen zijn ze enorm solidair. Iedereen van familie en
vrienden wordt in het gareel gespannen in t WE .Zou dat ook niet lukken om
eens zon solidaire vuilopruimdagen te organiseren? Ik denk dat daar toch nog
wat mentaliteitsverandering voor nodig is
Zoals ik gisteren aan mezelf beloofd had ,stapte ik naar beneden voorbij
de tuin, naar het pad beneden , om te beginnen een ganse zak vuil op te gaan
rapen, gewapend met een stok tegen de wilde honden , zodat ik geen 2de x zon hap in mijn broek kreeg zoals de eerste dag toen ik hier was.
Ze zullen mij hier wsch wel een rare vinden. Maar t is ongelooflijk hoeveel
vuil hier overal rond gestrooid ligt. Wie weet vinden ze het op den duur ook
aangenamer zonder al die chipszakken , isomobordjes ,plasticzakken overal
rond.
Saulo was de grond van hun tuin aan het omharken om mais te zaaien.
Alles is nog erg droog , hoewel de regen begonnen is dringt het nog niet genoeg
door in de diepte. Ze voorspellen dat vanaf nu alles veel groener zal gaan
worden.k ben benieuwd
In de voormiddag gingen Saulo en ik samen met de taxi en de bussen naar
Quito. Naar de extranjeria (de vreemdelingerij )
om mijn visum voor 6 maand te gaan vragen. Het is wonderwel allemaal zeer vlot
gegaan, ondanks de voorspellingen. Nu slechts 3 weken wachten om te zien of
het allemaal wel aanvaard wordt.
Deze avond pannenkoeken (met recept van oma van De Panne) gebakken met chocolademelk van Inge. De pannenkoeken
vielen erg in de smaak. We zullen het recept gebruiken voor het Tapori-feest
van zondag.
Het is ongelooflijk hoe verzot de Ecuadorianen hier zijn op zoet en
zout , kilos suiker en zout worden hier verorberd.
Op de consultatie vandaag een
kindje van 3,5 maand gezien (Adriena) : de familie en de mama waren niet gerust
: steeds slap hoofdje en ze hadden de indruk dat het van dichtbij maar niet van
ver zag. Het lag rustig in mamas armen te slapen , te tjoeken met haar mondje
, zoals Heleen destijds ook kon, precies weinig aan de hand. Toen we haar
onderzochten viel haar grote hoofdje op toen we het maten. En +- geen
volgbewegingen (op zwart-wit cirkel) te zien , en plots zelfs staren en niets
bewegen voor enkele seconden. Eventjes nystagmus naar boven, geen hoofdcontrole
, ook Babinsky positief het voorspelt weinig goeds. Inge vermoedt een
waterhoofdje. Ze liet een EEG en CT doen, in afwachting van consult bij de
neuroloog.
Ik vind het bewonderenswaardig hoeveel ervaring ze heeft opgebouwd in
het vroegtijdig detecteren van handicaps, genetische syndromen die ze zoekt te
herkennen. Ik zal nog veel van haar leren Het is leuk om te merken hoe we
elkaar bevruchten met elk ons eigen ervaringen. Hoe hartverwarmend is het te zien en voelen hoe eenvoudig, open-minded
en bescheiden Inge is gebleven
hier de consultatieruimte en Inge samen met Yvonne ,haar rechter hand , die telefoons opneemt,kinderen weegt en meet, mensen opbelt , afspraken maakt ... een heel empatische, lieve vrouw!
De psychologe van Tapori met haar man en hun dochtertje Sol , die aan
het nippertje aan een kernicterus (ernstige geelzucht die zware mentale handicap kan geven) is ontsnapt
Vandaag was het voetbal Ecuador tegen Bolivië , vandaar alle drie in
uniform
+nog een begrafenis : zie bovenste foto)
hornado 
sorry Hanneke en de andere veganisten
