·        * Vandaag ons ' loon ' ontvangen van señora Maria: een ‘lekkere’ cuy. (geschoren cavia)   voor de veganisten gelieve even de ogen te sluiten ; mo:ik zit en Maria staat 

ten  

m

·        * Samen met Yvonne mijn Tapori-program opgesteld voor mijn visum, hopelijk is ’t niet zoals Inge zegt eerst komen er 2 papieren terug en nadien 3 en nadien…

·        * In de keuken geholpen met Monica en Nancy: steeds valt het mij op hoeveel mensen hier vanuit hun  eigen kinderen met een handicap , geïntegreerd worden in Tapori. Nancy ( ik schat haar eind de 20) had tot vorig jaar een man en een dochtertje. Haar man overleed aan kanker en haar dochtertje Saira van 2 j had een zware handicap tgv van een ernstige hersenvliesontsteking , is toen ook overleden. En toch leven mensen hier voort , nemen hun leven terug op ….Inge zelf staat soms versteld over de flexibiliteit van mensen , terwijl je je afvraagt  hoe jezelf  zo’n dingen zou overleven…

·        * Gesprek met Caro en Sylvana (2 ‘opvoedsters’ van de grote en de kleuteres ) ivm voorbereiding van een woordje dat ze zouden moeten zeggen op de algemene vergadering van Tapori , over de  Bobath-cursus die ze volgden. Altijd stuurt Inge aan op: ‘je moet bijleren’, vragen waar je mee loopt opzoeken, jezelf uitdagen…het  komt heel vaak terug. Mooi om te horen. Ook in de consultatie wil ze steeds mensen aanzetten om niet te berusten , te blijven durven dromen , hun lot in handen durven nemen…

Het was ook een gesprek over frustraties in samenwerking. Waar niet iedereen dezelfde mening is toegedaan. (Allemaal toch herkenbaar) Heel mooi ook hoe Inge over zichzelf durft te vertellen, hoe zwaar ze het een 5 tal jaar geleden had na een nogal harde confrontatie met iemand van de vroegere medewerkers. Ze stelde zichzelf en gans het project toen in vraag , dacht dat ze zich vergist had ,al die jaren…

Hoe belangrijk blijft communicatie toch en goodwill …

·        * En dan de consultatie :gisteren:eerst goed nieuws , wie ooit het filmpje van Tapori zag , hier zie je Jenny met haar pasgeboren baby (we zoeken nog een originele naam ), wel en gezond. Er was wel veel ongerustheid vnl van hun oudste zoon. owv de handicap die het vorige kindje Antuan heeft ..

     Maar tussendoor zagen we de mama met haar kindje Adriana( dat  met vmdl een waterhoofdje). de CT scan : vreselijk , dat kind heeft bijna geen hersenen meer en de rest water , en toch…

En dan Hugo. 37 jaar,1,5 j geleden viel hij, bij een werkongeval, in een put en lag 15 min bedolven onder de aarde . Hij kan niet meer praten , nauwelijks stappen , communicatie en begrip zijn zeer beperkt…Verlaten door zijn vrouw en kinderen, opgevangen door zijn moeder maar die ook geen inkomen heeft . Beiden verhuisden erna naar Quito en wonen nu in bij Hugo’s  vriend van destijds. Zo goed en zo kwaad en zo liefdevol als mogelijk! Maar die mensen hebben ook geen ervaring en daarom kwam hij nu voor evaluatie en later therapie… schrijnend.

’s Avonds kwam een Vlaamse vriendin die hier NGOcoöperante is, nog afscheid nemen : haar zus en Belgische toeverlaat, kreeg recent de diagnose van volledig uitgezaaide kanker. Daardoor vertrekt ze in bange verwachting met haar 2 dochters toch holder de bolder terug naar België…

Wat is bewustzijn, wat is leven , wat is lijden toch … het maakt ons mens dat we over deze dingen kunnen en mogen denken. En het is in die duisternis van leven dat wij mensen vaker zien waar het echt op aan komt…En hoewel je niemand zo’n dingen toewenst, kan je toch soms dankbaar zijn voor die momenten van wijsheid die ons zo worden gegeven….

27-10-2015 om 00:00 geschreven door hilde