Zondag voerde Saulo ons naar een busstation om vanuit Quito te vertrekken ,vele uren op de bus ,op weg naar onze staptocht rond Lago Quilotoa
Onze eerste stop werd een dorp waar een grote markt was.
een markthal, en hier zie je het aantrekkelijkste vlees :).... àlles wordt hier opgegeten
vooraan limoenen, boomtomaten en kaki's denk ik we aten een lekkere cevichocho (citroen-tomatensap met allerlei soorten maïs ,lupinezaadjes bakbananechips, ajuintjes...) op een tribune en zaten te kijken naar een file de mensen waren aan het aanschuiven om hun kadootje te krijgen. Ik denk voor 'Hermano Navidad' (Broeder Kerstdag): vnl voedingsmiddelen. Ook de politie deelde uit.
Hier in Ecuador bestaat de gewoonte dat tijdens kerst de rijken aan de armen geven.
Hoewel de bedoeling misschien wel goed is leidt het soms tot vreemde situaties. Als de kinderen van Inge klein waren, zaten ze op een gegeven moment op verschillende scholen: de ene met stempel 'arm' en de andere met stempel 'rijk'. Je kan al denken wat er gebeurde: de ene moest geven , terwijl de andere met gerief naar huis kwam.Het spijtige is dat er vaak geen toenadering tot de 2 groepen is. De rijken hebben hun plicht gedaan (en soms is het niet van harte , komen ze dan nog eens met hun eigen afgedankte brol af , bv frigo's enz...,) maar vooral er wordt geen contact gelegd met wie arm is...
De directrice van de school van Lien en Amelie (ik dacht 800 ll) had aan Inge gevraagd of ze Hermano Navidad konden geven aan een deel van de mensen van Tapori (een 40 tal). Het leuke was dat een groepje van de school van de klas van Lien, de kinderen op Tapori zijn komen bezoeken voordien (gisteren dus). Voor Inge is dit elk jaar een strijd, en nu profiteerden ze van de gelegenheid om aan de directie te vragen of ze zelf niet mochten kiezen aan wie ze de geschenken mochten geven. Met veel plezier en toewijding maakten ze geschenken klaar voor Margarita en haar gezin met 4 kinderen... Maar op het moment van de 'uitwisseling' in t school (het vraagt wel een grote organisatie om dit allemaal efficiënt te laten verlopen) zijn de geschenken bij de verkeerde terecht gekomen... Na de eerste grote desillusie, kon Margarita en daardoor ook de rest er gelukkig nog om lachen. ... Er zaten ook nog enkele dingen in de koffer , die te groot waren voor de 'uitwisseling' , zoals een opgezette fiets, waardoor ze enkele dingen konden recupereren...
Hier een ganse rij stikkers , ik liet een nieuwe velcro op mijn rugzakje zetten een eindje verder was nog een ganse markt , allerlei eetstalletjes, ... een lust voor het oog soms
als ouders gaan verkopen gaan de kinderen vaak mee. je vindt ze op de meest ongewone plekken
In Quito zie je de kinderen vaak op de rug maar ook spelend op de middenberm waar hun ouders aan de passerende auto's hun koopwaar (fruit, snoep, wc papier, kuisgerief...) proberen kwijt te geraken . Ik heb soms hartzeer en schrik als ik die kinderen constant in die vuile lucht , het gevaar van de auto's zo dichtbij zie...
Nadien werden we door een 'markkramer' die patatjes van eigen kweek verkocht had op de markt , overtuigd om met hem mee te rijden ipv met de bus ; voor 2 $ 't stuk.
Achteraan reden er nog enkele gasten mee in den bak.
wij werden met ons 3 op de achterbank gezet en de 3 kinderen vlogen naar voor bij de mama. Onder protest. Toen ik zei dat ze wel bij ons op schoot mochten komen zitten keerde 1tje (de moedigste) terug . Het werd een prachtige bergrit.Ik hoorde ze overleggen maar kon ze niet verstaan want hier spreken ze ook Quichua:Toen we aan ons gevraagde dorpje aankwamen overtuigde hij ons om nog verder door te rijden naar Lago Quilotoa zelf , een kort eindje voor 10$ (hadden ze goed gezien , maar eigenlijk waren we blij om toch al op de eindbestemming toe te komen.
dit werd ons hotel op +- 3800 m hoogte (allee dat was toch de receptie )de vrouw smeekte bijna om bij haar te blijven, prijzen vergelijkend met de anderen duurdere hotelletjes
dit werd onze tocht voor morgen even afdalen en nog een wandelingetje in de al goed opkomende koude de paardjes en de schapen werden naar huis gebracht dit werd onze suite, romantisch: bedjes apart, schimmel in de douche , draden van de lamp lagen bloot, het beloofde warm water kwam niet en er kwam zelfs helemaal geen water uit de kraan 's nachts. Lekker koud, gelukkig staken ze het houtkacheltje snachts aan.
Maar enfin we hadden een bed en een dak boven ons hoofd en die mensen hebben toch iets aan ons verdiend de dining-room, te delen met de familie die kwam condoleren
Zaterdag na de Galapagos trokken we in de voormiddag naar Tapori voor een ontmoeting tussen de een deel van de klas van Lien en de kinderen van Tapori. Ik heb nog geen foto's omdat alleen Goedroen trok .
Om 10 u werden we opgehaald door een taxi om naar Mindo te rijden, het nevelwoud te bezoeken
Het was fantastisch mooi ,maar heel nat
In het dorp kregen we na aarzelen vanwege 'het avonturenbureau' ,( want we wilden enkel wandelen , en liefst waar er weinig volk liep) het advies naar Rio Bravo te trekken. Na een taxirit van ongeveer 12 km, stond de baas van het afgesloten domein, ons op te wachten. Het is een Spanjaard van een jaar of 65 , die hier met een Ecuadoriaanse enkele jaren getrouwd is. Er waren dit WE net 'vogelteldagen'. Dus ontmoetten we onder het 'keukenafdak' een groep 'vogelaars'. We mochten er samen met hen onze picknick verorberen en kregen nog wat extra Ecuadoriaanse kooksels.Er worden hier wel andere dingen geteld dan merels en roodborstjes ,zoals toekans enzo. Maar eerlijk gezegd hebben we er niet veel van gezien. wel een klein gordeldiertje...maar dat telde niet mee.
na een afdaling en opnieuw opstijging , kwamen we op een open plek met een woning die wat aan 't vergaan is , midden in het woud.
daar kregen we botten van de baas aangemeten, al dan niet lek maar toch beter dan onze schoenen doorsopt te hebben, alleen Karls maat had hij niet.
een weelde aan groen, zeker als je uit het stoffige Quito komt
met allerlei planten met mega bladeren
en het eindpunt van de wandeling was een hoge (zeker 50m) , natte waterval
bomen met allerlei aanhangsels, mooie parasieten (ja dat kan) Allé Goedroen, trektukeer u fotootje van ons 2
op Isla Genovesa , een stuk noordelijker eiland, bezochten we een grote Nasca-genten kolonie. Voor ons terug een staaltje van tamheid van de dieren
jongske die iets wil zeggen
hij doet erg zijn best maar zijn moeder heeft alleen maar oog voor de weg
t verschil tussen mannetjes en vrouwtjes kun je enkel horen : mannetjes fluiten en vrouwtjes klepperen , 't is gelijk bij ons
en dan die ogen die je zo kunnen aankijken
jonge Fregatvogel
In de lucht zijn het gigantische vogels , het doet soms aan de film van Harry Potter denken. Ze pikken vaak de buit van andere vogels. De mannetjes hebben een rode keelzak die ze kunnen opblazen om de vrouwtjes te imponeren
Roodpoot-genten
Ik ging op de boot zo eens naar het bovendek en daar zat zo'n jonge roodpoot-gent (die dus nog geen rooie poten heeft) op de reling te wiebelen. Ik ging er naast staan en samen keken we uit over de zee. Op zo'n 20 cm van elkaar. Af en toe keek hij zo recht in m'n gezicht. Ik ben uiteindelijk na meer dan 20 minuten zelf opgestapt ;) Galapagos spotvogel
Galapagosuil
onze laatste snorkelplaats in Darwin baai op Genovesa met wat jolige zeeleeuwen op het strand
de ploeg
De laatste dag bezochten we op eiland San Cristobal, een kweekcentrum van reuzenschildpadden. Hun populatie werd erg bedreigd door piraten of andere zeevaarders: ze kunnen tot een jaar zonder eten en drinken en werden daardoor als voedsel gestapeld in het ruim.Het waren vooral de vrouwtjes die men wegnam omdat die iets minder zwaar zijn. Ook als men op zoek ging achter water , doodden ze dieren omdat er rond het hart een collectie water te vinden was...
We eindigden in Puerto Baquerizo Moreno maar de bank was bezet...
ook op de aangemeerde boten zie je prikkeldraad , om de zeeleeuwen weg te houden
Afscheid van Galapagos , wachtend op het vliegtuig. Let op de mooi gepoetste schoenen
s'Avonds vaarden we naar Isla Bartholomé: de aanlegsteiger lag vol zeeleeuwen die de weg versperden. Eens goed klappen maakte de weg vrij
een lang houten, aangelegd pad voert ons naar de Mirador : een prachtig uitkijkpunt op het kale eiland dat een beetje lijkt op een maanlandschap met al zijn kleine kratertjes
op zicht duidelijk vulkanische eilanden het water kolkt in en uit de rotsformaties. Zeeleeuwen maken er dankbaar gebruik van: plots kwam uit dat gat een zeeleeuw , opgelift tot op de kust schatje hee
Elke dag gingen we snorkelen. Het was fantastisch, je wordt opeens deelgenoot van een wereld die je niet kent. prachtige vissen en af en toe iets spectaculair: een zeeleeuw naast je , 2 haaien onder me die ik dan even meevolgde, ik zwom ook eens onder met zo'n mega-zeeschildpad...
ik was zo onder de indruk dat ik op de boot mijn pen pakte en schreef:
Op Maandag 14 december vertrokken we voor 5 dagen naar de Galapagos eilanden.
De Galapos eilanden zijn gekend omw hun unieke fauna en flora , vaak zelfs uniek ontwikkeld op elk (vulkanisch) eiland afzonderlijk, welke ver verwijderd liggen van de rest van de 'bewoonde' wereld. Darwin deed hier de inspiratie en inzichten op voor zijn evolutietheorie. Ook op die reis werd alles vanuit zijn theorie uitgelegd en verklaard.
Piet Snoeck (echtgenote tewege van Leen , mijn collega) pushte Karl nogal om deze kans niet aan ons te laten voorbij gaan.
Aanvankelijk viel het mij nogal lastig om die reis te plannen : Te leven tussen vele mensen die voor zo'n reis vaak geen geld hebben en dan ook daardoor vele andere mooie dingen in Ecuador op die 'korte trip' niet te zien...
Na wat over en weer gemaild, geskypet en het vinden van een last minute ticket in Quito welke op de helft van de oorspronkelijke prijs kwam, hakten we toch de knoop door. En ik heb er geen spijt van.
Het was een fantastisch mooie , zalige trip, midden ongerepte natuur.
Er wordt heel erg toegezien op het aantal bezoekers, die worden jaarlijks beperkt. Je mag er niet binnen zonder gids, het binnenbrengen van voedsel ( en zo bv zaden edm) wordt zeer sterk gecontroleerd enz...
het werd dus een Cruise ! op een sjieke boot die ons 's nachts over zee voerde waardoor we overdag 6 verschillende eilanden te zien kregen
Met rubberboten werden we naar de eilanden gebracht voor wandelingetjes , of we vaarden langs de kusten om de kliffen en de vogels goed te kunnen zien of we werden gedropt in het water om te zwemmen en te snorkelen
'El Obispo' op Santiago Eiland
hier een zeeleeuw op haar gemak En het opvallende is dat de dieren er absoluut niet bang zijn van mensen.Het viel zelf de Spaanse bisschop Tomás de Berlenga op toen hij daar in 1535 per ongeluk op weg naar Peru door een windstilte strandde. Hij beschreef de vogels als "zo dwaas dat ze niet eens op de vlucht slaan" en het is echt zo
het was een moeder met haar baby,luid tjoekend aan haar tepels. Terwijl wij er gewoon op staan te kijken
zeeleguanen, zeeleeuwen en galapagoskrabben , broederlijk naast elkaar
door de lucht vliegen vaak gigantische vogels zoals deze pelicaan
zeebabyleeuwtjes vaak in kuiltjes van prachtige rotsformaties
zeeleguanen , vaak onbeweeglijk, zonnend. Je zou ze kunnen 'strelen' Een paradijs voor Jakob
Enkele jaren geleden probeerde een toerist enkele leguanen , verdoofd , in zijn valies mee te smokkelen. Eén werd voortijdig wakker en begon aan de binnenkant van de valies te "kloppen" : de dader zit nu al enkele jaren in de gevangenis...
)de vrouw smeekte bijna om bij haar te blijven, prijzen vergelijkend met de anderen duurdere hotelletjes
