Na verwelkoming en wat bijslapen zijn we begonnen aan een 'druk' programma.
Eigenlijk was achteraf gezien (en ook vooraf) de tijd te kort. We kregen op Kerst van Amelie nog een bon voor een rondleiding in Zambiza maar dat zal voor een volgende keer moeten zijn.
Zaterdag 12 december begon en eindigde dus met een rondleiding van Saulo in Quito
we begonnen in de basiliek met een overzicht op de oude stad
torenhoog klimmen
Quiteens koppeltje
Soltera op dat moment , met zicht op de Virgen van Quito gans in de verte herenigd koppeltje
La Plaza grande , het centrale plein van het oude Quito Inge heeft vele verhalen voor aandachtige luisteraars
Eindelijk iemand die Karl schoenen wil poetsen. Het heeft zeker een 1/2 u geduurd: kleuren mengen, inwrijven, opblinken, herbeginnen enz. Het was een echte wellnes
plein bij aanvang van La Ronda Het befaamde "La Ronda" straatje, met oude koloniale huisjes, restaurantjes, winkeltjes. vroeger berucht owv de criminaliteit
Erna slenteren in de vele straatjes waar vanalles te koop is ten tijde van kerstdag : overal "kindje-Jezussen" met allerlei bijhorende kleedjes
speciaal voor Adinda: Quiteens kapsalon
met nieuwjaar in 't vooruitzicht: maskers a volonté
winkeltje waar men slaat en zalft terzelfdertijd: links de leren zwepen om kinderen te leren , rechts de Aloë vera
Mijn Spaans gaat vooruit , nog niet zoals ik zou willen maar ze zeggen
mij hier toch dat ik beter spreek Het valt mij wel op dat taal toch steeds veel
te maken heeft met kleine bij- en tussen-
woordjes. Ook soms de volgorde van woorden zeggen ze mij hier, waardoor
nuances veranderen, betekenissen voor de ander niet steeds duidelijk zijn.
Ik zat op de bus met een zus van Saulo en hoewel ik nu zeker wist dat ik
alle woorden correct zei, alle werkwoorden juist verboog,(het waren maar
eenvoudige zinnen hoor) toch begreep ze mij vaak niet direct, dan moest ik het
nog eens op een andere manier zeggen. Misschien zijn het ook gewoontes van iets
op een bepaalde manier te zeggen of niet gewoon te zijn te luisteren naar
anderstaligen
Maar zo ook omgekeerd vroeg ik aan Amelie in het Nederlands : Hoelang
ga je nu al naar de tekenles? en ze antwoordde : 3 uur . Eigenlijk is het antwoord niet echt fout ,
maar ik bedoelde wel iets anders.
Het doet mij denken. Denken aan al die mensen die hun land moeten
verlaten en terecht komen in Babel . Of ook zelfs aan migranten die onder ons
wonen en wel hun best doen maar de taal nog niet 100% kennen.. Je status tov de
ander , bij niet 100% begrijpen van hun taal, duikt ongelooflijk naar omlaag. Al
die mensen die wij niet volledige begrepen hebben , of die ons niet volledig
begrijpen. De nuances die verloren gaan, de misverstanden die ontstaan. En als
je dan nog eens niet welkom bent Conclusies , vooroordelen,ze zijn zo snel
gemaakt.
Het doet mij ook aan sommige hersenverlamde kinderen denken. Hun
communicatie is soms zo beperkt en moeizaam, en voor hen duurt het hun leven lang.
Die kunnen ook nooit op adem komen, of het is zwijgen en berusten. En soms
wordt berusten zo erg dat ze afhaken, stoppen met vechten, doodgaan .
Het doet Inge heel erg pijn als ze over zo enkele gevallen vertelde: dat
heeft volgens mij ook alles met communicatie en begrijpen te maken.
De beste manier om elkaar te verstaan, is individueel met de ander
praten, vragen, uitleggen , hervragen, herformuleren en vooral het vooroordeel
erbij nemen dat je de ander waardevol en
interessant vindt.
Zo leer ik hier best mijn Spaans: met in eerste plaats dank aan Saulo en
Inge (maar da ga goe in t Nederlands )
