|
In de tuin hier zitten veel kolibris . het is zo mooi om ze bezig te
zien als je een poosje stil zit. Deze
morgen zag ik zon kolibri met een lange staart zich wassen in de regendruppels
die op de bladeren van een boom blijven liggen waren.
Deze voormiddag ging ik voor de eerste maal alleen met de bus naar
Quito. Op zich al een avontuur Het is eigenlijk vrij eenvoudig (en goedkoop)
maar je moet het toch een beetje weten.
Overal wordt vanalles verkocht,
vnl snoeperijen, dus ook op de bus. Tenminste als er nog plaats is , want in het terugkeren zaten we
gepakt als sardientjes.
Ik ging dus naar la Carolina , een groot park
midden in Quito waar nogal wat gesport wordt
(lopen, voetbal, rugby, volley, fietsen
). Ook veel gezinnen ontspannen
zich daar
voor Jakob:rugby?
Ik ging daar eigenlijk eens een
kijkje nemen omdat het een startdag was van Espiritualidades en Quito.
Verzamelen aan de campana de la paz. Ik vond het eerst niet en kwam dan een
vrouw tegen die mij aanvankelijk in het Engels aansprak. Een kleuterleidster
die in het Engels les gaf , Diana. We hadden een tof gesprekje. Plots ben je
weer niet meer alleen, word je binnengeleid
temidden van een wereld die nog niet de jouwe is maar waar je
uitgenodigd wordt door simpel woorden te wisselen , woorden die ideeën zijn ,
woorden die ons nader tot elkaar brengen. Hoe wonder steeds hoe zielen elkaar
raken
Het evenement was leuk en aangenaam en soms grappig. 
Ik genoot vooral
van het onze vader dat zin per zin werd becommentarieerd en gevoeld
allemaal
in een sfeer van vrede , vriendschap , verbondenheid....
Nadien een wandelingetje naar de grote fotos
die opgesteld stonden over Mujeres Sanadores en Quito (genezende vrouwen , op
gebied van lichaam,ziel en geest). Het
waren ook die vrouwen die toespraakjes hielden of zongen of dansten
|
