Daphné en ik spraken deze morgen af aan de voet van de teleférico
:een bakjeslift die je vanuit de westflank van Quito tot op de Pichincha (vulkaan) brengt .
In december ging ik al eens omhoog nadat we met Tapori naar het pretparkje gingen dat daar gelegen is onderaan de lift.
Boven op 4100 m hoogte,heb je uitkijk op Quito en de bergen.Maar nu was het niets... Halverwege de lift kregen we telefoon van Inge om toch op te letten , dat het misschien wel ging onweren.
Allemaal mist boven , maar toch niet duister. Een madamtje boven, die lama's verhuurde voor een fotootje verzekerde ons dat het niet ging onweren. Dus vatten we de tocht aan
de uitkijk op Quito konden we vergeten , maar tussen de wolken af en toe wat profielen van de bergen zichtbaar het pad was mooi genoeg om te volgen , we zullen het een andere keer wel eens opnieuw doen als we zicht hebben Daphne is hier net een week. Ze komt 4 maand naar Tapori , op stage ikv haar studie sociale agogiek of zoiets. Ik weet nog altijd niet goed wat het is...
als de wolken even over de kammen waaien , is het zicht prachtig maar ook dichtbij is de natuur prachtig , het lijkt op mossen van ver maar het zijn harde dichtbijdegrondse plantjes
heel speciale bergflora
opeens kregen we wat meer zicht. het was koud maar Daphné bleef volharden in haar short
een 'gigantische' zandweg naar boven
de zandweg
we werden verrast door de rotsen boven , maar waar ligt nu het einddoel, el cumbre? stilaan trekt alles open , we zitten opeens tussen gigantische rotspartijen waar we naar boven moeten klauteren je kan het gewoon niet vatten op een fotootjes hoe spectaculair het wel is en tot slot zelfs de zon ! het was een echte beloning Sommige mensen die afzakten toen wij nog aan het stijgen waren, hadden boven een uur gewacht ,zonder resultaat....
daar het plakaat van el Cumbre, met een beetje zicht op het kam-klauterwerk vlak voor het bord zat deze 'curiquingue' hij strekte zich heel plechtig uit en vloog dan de diepte in . Een indigena man beneden, vertelde dat dat de enige vogels zijn die achteruit kunnen vliegen :?
Op de top kwamen we 4 jonge mensen tegen die ons vroegen om mee een kleine stenen piramide te bouwen. Ze kwamen eer brengen aan hun vriend die 6 maand geleden in een verkeersongeval omkwam. Zijn as werd hier uitgestrooid. De dag voor zijn ongeluk ,had hij gevraagd om mee de beklimming te doen , maar de anderen waren in bed blijven liggen.... Ze spraken allen nog eens met hem ,boven op de cumbre , op 4695 m...
Toen we terug naar beneden stapten , trok alles opnieuw toe.
Net alsof het ons gegund was het gordijn op deze prachtige plek even open te trekken
Nadat iedereen tanden had gepoest (onderdeel van de ADL) verteld had hoe ze zich gedragen hadden , wat we deden tijdens het verlof van Caro (opvoedster)
gingen we allemaal samen naar het park , met allemaal een centje om zelf hun ijsje te betalen..
Rocio had een zakje rijst gekocht en plots was het een invasie van duiven
het parkje in Pomasqui is heel mooi en gezellig. Bijna in elk dorp heb je zo'n centrale plaats bij de kerk waar vaak de evenementen doorgaan en mensen rondhangen. Onlangs kregen een deel van die parken een reuzecolibri, ook Zambiza en wie we toen zagen: German !! German , en waarom kom je niet meer naar Tapori, je moet bij ons komen...
Sommige mensen die afzakten toen wij nog aan het stijgen waren, hadden boven een uur gewacht ,zonder resultaat....
