na de beestenmarkt , de 'gewone' markt in het dorp
een spoorlijn loopt dwars doorheen het dorp afkomstig uit de tijd (tot aan de jaren '50-60) waar de lokale bevolking als slaven werd gebruikt ten dienste van de grootgrondbezitters. Die voerden alles netjes met dit spoor naar de kust . 1x per week komt hier terug een trein toe met een stel rijke toeristen (t schijnt dat dat voor een ritje 100 den dollars kost)
kiekepoten als delicatesse hihi
een klapke langs de spoorlijn typische traditionele schoentjes van hier hier is nog echt een markt voor hoeden. ter plaatse wordt er een pauwenveer opgepast let op het centrale kastje : erop zit een papegaaitje . als mensen betaalden dan moest hij in de hand van de klant met zijn bek voelen en erna een kaartje uit het kastje kiezen. Hopelijk bracht de toekomst veel goeds toen ik van dichter een foto wou trekken , keek die man ongelooflijk kwaad en verstopte zijn geheim...
bij thuiskomst van de markt stond een bus voor de deur met oa een varkentje op het dak gebonden
hier logeerden we in INTI SISA het sjiekste maar wel heel mooie en originele hotel dat we tegenkwamen. Het ontsprong vanuit een project , gestart door een samenwerking tussen een lokale pastoor en een Belgische zuster. waar men de lokale, arme , vnl indígena (ook heel erg gesloten) bevolking wou ondersteunen. Er volgde een educatief project... oa door, workshops aan te bieden ,een muziekgroep,een kleuterschooltje,... en ook een hotel waar vnl mensen die hier wonen worden te werk gesteld. Door de inkomsten van het hotel zijn ze dacht ik nu zelfbedruipend..... We ontmoetten er ook de Belgische Eva die daar al enkele jaren als vrjwilligster werkt...
De volgende morgen werden we met een camionette naar de verschillende markten gebracht. Ze zijn nu gelegen buiten het dorp omdat het blijkbaar niet meer houdbaar was (kan ik goed geloven) pluimvee te koop de levende kippen worden ,wippend, gewogen met de hand en niet zo goedkoop vind ik: ik hoorde 12$ noemen , terwijl een koetje er maar 25 kostte...
de cuyes (cavia's , ook om op te eten) worden gekeurd en aangeprijsd: je hoort ze 'kwieken' in de zakken die op de grond staan
'verdes' , groene bakbananen worden hier veel gegeten en in allerlei gerechten verwerkt (of misschien waren het hier toch gewoon groene bananen?) de grotere beestenmarkt , opletten voor de tenen! overal biggen aan de lijn soms gillend , op weg met het nieuwe baasje
De volgende dag bleef Karl langer in bed, na een verschrikkelijke nacht : koppijn , nachtmerries, hyperventilatie. Goedroen was ook duizelig en lichte koppijn .Ik had het ook even gevoeld die neiging om te hyperventileren s nachts maar dacht ' niet toegeven hee' even controleren , en ik sliep weer voort. Niemand van ons had er aan gedacht dat we misschien wel hoogteziek zouden kunnen zijn. Doordat ikzelf hier al een tijdje ben, ben ik toch al meer aangepast (hoewel het nog 1000 m met Quito scheelde).
We hadden natuurlijk geen goeie medicijnen mee. Ik had vroeger eens iets over hoogteziekte en koffie gelezen maar wist niet goed meer wat. En met mijn 'boerelogica' dacht ik 'ja dat werkt ook wel diuretisch (men geeft speciale waterafdrijvers om de hersenoverdruk door het zuurstoftekort te verminderen) en gaf Karl samen met een dafalgan, 2 lepels oploskoffie in kou water (want de madam was er nog niet) " Allee , drink da maar uit !"
Dus wij zouden maar wat wachten of het beterde , anders moesten we maar terugkeren.
De madam maakte bij het horen van Karls kwaal "agua santa" (heilig water) : een theetje van oregano pamela(suiker) en een beetje van een soort sterke drank....
En na een tijdje begon Karl toch te beteren... We gingen het proberen en als t niet lukte dan keerden we maar terug.
de kindjes hebben hier in de hoogte allemaal van die geschaafde wangetjes van de kou
Achteraf las ik dat het juist níet goed was om koffie en alkohol te drinken , maar bij karl beterde het. Placebo werkt toch goed hee ! Of misschien was het toch die dafalgan . Ondertussen werden we begeleid door de honden van het dorp. 3 hebben de ganse toer van 8 uur met ons meegelopen!
van hier zie je de hoogste top en halverwege een bruin platform als je goed kijkt
het platform
met alle duizeligheid en alle moed en wilskracht werd alles stilletjes beter
de weg naar de top
de 'heuvels' langszij waren prachtig
voor de top stond een jongetje met enkele drankjes en koekjes ons op te wachten. Ik vroeg wat hij hier deed : 'verkopen' natuurlijk, en of hij niet naar school moest ... ? Hij ging de zaterdag en de zondag... ik weet niet of het waar is maar het lijkt mij toch weinig. Hier gaan de kinderen wel in shiften naar school , wegens plaatsgebrek. (vm tot 14 en nm tot s avonds)
in de verte zie je een plakaat op het hoogste punt van de ronde
vanaf hier namen een weg die niet bovenop de krater lag. Ik heb niet rap schrik maar af en toe voelde ik toch de spanning owv de hoogte en ook omdat ik niet zeker was dat we wel goed zouden toekomen 2 onverwachte gasten. het jong was heel nieuwsgierig en kwam knorrend kennismaken
Boven het weggetje in de verte dat naar beneden loopt , ligt ons beginpunt een beetje zicht op de diepte een jongen die zijn ezels kwam ophalen voor de nacht, zag op de laatste paar 100 m van ons weggetje nog de kans om 2 $ te verdienen als gids aan die domme toeristen...Ik gaf toe (uit medelijden) hoewel we nu wel wisten waar we naartoe moesten stappen.Toen we toekwamen was het opeens 10 $. Ik voelde mij echt bedrogen, was kwaad (en heb het hem ook niet gegeven).
Voor de rest heb ik mij hier nog nooit bedrogen gevoeld. Er zijn als toegangsprijzen in musea ed wel aparte toeristenprijzen tov van de Ecuadorianen en op de marktjes moet je wel onderhandelen , maar ik heb niet het gevoel dat de mensen mij proberen uit te buiten en dat geeft een gerust gevoel, vertrouwen
als delicatesse hihi
(want de madam was er nog niet) " Allee , drink da maar uit !"
. Ondertussen werden we begeleid door de honden van het dorp. 3 hebben de ganse toer van 8 uur met ons meegelopen!
