· Na de "aardbevings-simulatie" (zoals bij ons 'brandalarm wordt geoefend) gingen we met de grootste gasten naar het theater.Het theater ligt vlak naast de kerk in
Pomasqui, een hele mooie locatie en blijkbaar de plaats waar vroeger Inge haar eerste consultatie van Tapori gelegen was. De scholen (ik schat 1-2° lj)waren uitgenodigd en dus ook Tapori. Het was een plezier voor de gasten. Er werd enorm veel gelachen.Wij zaten op de laatste rij.
Hier spreekt men heel veel van inclusief onderwijs. De kinderen met een handicap , worden mee opgenomen in het gewoon onderwijs. Het klinkt mooi maar ik denk dat diegenen die daar meest 'deugd' van hebben ,zullen de niet-handicap-kinderen zijn. Die leren omgaan met hen. Maar de beperkte kinderen worden toch niet geleerd zoals het zou moeten...Als ik Inge mag geloven (en dat doe ik ook ) dan laat het staatsonderwijs hier vaak nogal te wensen over.De bedoeling zal goed zijn maar Inge vindt dat ze de kinderen echt niet leren nadenken. En waarschijnlijk zijn de leerkrachten dan ook vaak in dit onderwijs grootgebracht, met als gevolg dat die waarschijnlijk die houding kopiëren en dus ook "niet genoeg nadenken". Ismaël, het zoontje van Cecilia , een van de opvoedsters hier in Tapori , is blind en normaal begaafd. Hij zit dus in inclusief onderwijs. Zijn schooltaak: prentjes van voorwerpen uitknippen....... Een klein beetje creativiteit om dat jongetje op een andere manier iets bij te brengen had wel gemogen... 1x per week krijgt hij nu op initiatief van de ouders Braille-les...
Hier bestaat wel goed onderwijs, maar alles is privé, en dat kost hopenvol geld (met Sara, Inges dochter die nu in België studeert en nu ook een studiebeurs krijgt, zijn ze goedkoper dan de andere kinderen)Het zorgt er dus voor dat er zuinig moet geleefd worden en er niet veel overschiet voor extra's .
Het erge voor de maatschappij hier is , dat er 2 snelheden gecreëerd worden. Rijke(re)n krijgen een betere opleiding en daardoor weer betere toekomstmogelijkheden...Armeren de basis en enkel de hele slimme , of toch met de beste punten (vandaar dat de ouders ook vaak het huiswerk maken ), krijgen ook een beurs
Wat denkt een mens dan , België , misschien veel belastingen , maar op dat vlak toch een luxeland hee...
Oude mooie gebouwen, als je vergelijkt met wat hier soms te zien is in het straatbeeld (heel veel snelbouw-assestenen-bouw)
Wachten om binnen te mogen
wachten met ADHD :)
Gallo , Cecilia, Marlon en Mayra
Sandrita kan me soms niet meer lossen
Genri, altijd bereid tot een zoentje
Carlitos, Xavi, Mayra en Adelita, ze leefden allemaal nogal mee met het konijn dat zijn staart kwijt raakte...
Na 3 verschillende dagen en vele uren wachten, maar steeds leuke en boeiende gesprekken met Saulo aan mijn zijde , mocht ik eindelijk vandaag mijn visum voor 6 maand ophalen.
Ik kreeg gisteren zo'n officieel pieteluttig papiertje mee waarop stond dat ik het op het eerste verdiep tussen 15u30 en 16u30 mocht ophalen.
Ik vertrok vroeger uit Tapori omdat het toch nog 1,5 u 'bussen' was. Maar ik had niet gedacht dat het toch nog bijna een uur duurde voor ik op het juiste stoeltje zou zitten : eerst beneden , dan links zitten ipv rechts, dan wachten tot je met een afgeteld groepje naar boven mag, dan achteraan gaan zitten , dan rechtkomen omdat je denkt dat je soort visum afgeroepen wordt, dan gewezen worden dat je weer moet gaan zitten, dan wachten en kijken naar alle mensen die passeren voor "visum 12 - 11" hombre - mujer - hombre- hombre (man- vrouw)enz dat werd zo gans den tijd afgeroepen. Ondertussen rijtjes vooruit schuiven tot uiteindelijk "visum 12-7" , ik was blijkbaar de enige :
En 't schijnt dat het al zoveel beter is dan vroeger.