Opnieuw mooi weer: het gras is klaar voor een eerste maaibeurt waar meester-maaier Dré zich over ontfermt. Intussen zijn Stan, François en Hugo bezig met de constructie van een nieuw vogelverblijf in beschermd gebied. Hopelijk blijft dit bouwwerk beter gespaard van ongewenste bezoekers dan het vorige.

Aansluitend opnieuw 2 gedichten over het park, geschreven door de woordkunstenaars van het zesde leerjaar. Het eerste is van Amelia, naar aanleiding van het bezoek aan de herinneringshoek, het tweede is van Jarne.

Verdriet

Verdriet is niet leuk, want daarvan krijg ik veel jeuk.

Huisdieren, familieleden, iedereen gaat wel eens naar boven.

Iemand die gaat, blijft altijd in je hart bestaan en de herinnering blijft bestaan.

Je had een leuke tijd, nu is het gedaan.

Je hoort de wind ritselen door de bomen, je hoort de wind in je oren fluisteren,

dat is de persoon die naar boven is gegaan.

Je energie gaat veel beter doordat je huisdier het heeft gebracht.

Ik wens je heel veel sterkte, want dat ga ik heel goed merken.

                                                                                                            Amelia

Puur natuur

De bloemen in het park zijn mooi.

Zeker in de zomer dan zijn ze schoon.

En dan is het hele park terug groot.

De dennenbomen zijn mooi.

Als het sneeuwt dan is het schoon.

De natuur wordt kleiner.

Maar daar moeten wij iets aan doen,

dan is ons park terug groen.

De bloemen zijn geurig

en bomen zijn fleurig.

                                                 Jarne