|
Hallo België,
Enkele antwoorden op vraagjes van oma Collette,waarin ik een trekje van de superoma in terugvindt...wat bezorgdheid, begrijpelijk maar alles komt in orde!!! Baard scheerde ik om de twee dagen af en morgen in beste pelgrimskledij (dubbele waste gedaan vandaag) om naar Santiago te gaan. Morgen doen we enkel de doortocht met stop in kathedraal en ophalen van "ons rapport" Compostelum en dan steken we te voet door naar Neigreio, de eerste etappe richting Cabo finisterra. We voorzien terug te komen op 04/09/09 na de laatste etappe te voet te hebben gedaan en op het strand te hebben geslapen na zons- ondergang en kledijverbranding. we slaan dus 1 etappe over. Hoe we terugkeren dat weet ik niet, per autobus of per autostop. Maar xabi is bij mij tot den 5e /09 en spreekt spaans dus dat kan geen probleem zijn... Eenmaal terug in Santiago op 04/09/09 hebben we nog de hele namiddag om de stad en kathedraal te bezoeken... Naar waar ik ga na de 4e september voor enkele dagen,zal ik pas maar weten die avond zelf via telefoon Manuel. Ik ga zeker niet te voet, maar vermoedelijk per trein naar Madrid en vandaaruit per trein naar Alicante en of Valencia.... We zien wel wat de dag brengt en slaan oes uit de slag. Ziezo, nu ben je terug wat op de hoogte. Nog een leuke verjaardag en eet smakelijk in "au casino"...
Ik heb net een vettige cheesburger met een vettige pak frieten binnen gespeeld in het centrum van Pedrouso, een klein stadje maar met een amerikaansachtig café, internet enz. alles wat ik nu op dit moment nodig heb... Ik ben een beetje aan het afkicken van de etappe van vandaag... Ik ben dus aangekomen na een lastige "trot" van 35 veel te lange KMeters...omstreeks 13u15. Ik ben gelogeerd in de albergue municipales van Pedrouso(3,-) en ben slechts een 15 tal kilometerkes verwijderd van Santiago. Het geeft een fantastisch gevoel in mijn onderbuik, net alsof ik vroeger naar de examens moest gaan.
Ik heb de kracht nog om door te gaan vooral in mijn hoofd, kan ik die laatste 15 nu nog afstappen met het doel voor ogen, maar we spraken af om te stoppen in Pedrouso, dus respecteer ik dat. Xabi en David hebben de plaats ook bereikt, moe en uitgeput maar voldaan en een uurtje later. Het belooft erg druk te worden en de albergue met een 150tal plaatsen dreigt snel vol te lopen. Het is inderdaad gedaan met de rust, zoals Bart- een medepelgrim uit Niel en de camino stapte enkele maanden terug- in de reactie plaatste en je voelt die enge drukte weeral opkomen.... Ik haat het!!! Wel leuk Bart als je me laat weten dat mijn verhaal je naar de PC lonkt iedere avond...
Trouwens je moet die reacties eens lezen, best leuk en soms hele gesprekjes tussen de lezers, LEUK!!!
Veel te veel Caminotoeristen die slechts de laatste 30, 50 of 100 kilometers lopen. Ze lopen je voor de voeten en je kunt hun "silly jokes" missen als kiespijn.... ze staan te zwaaien overal met hun credencial(de stempelboek die je bewijs vormt, waar je overal stopte en van waar je komt). Zo her en der zijn er ook particuliere stempels te verkrijgen en voor hen is de jacht op die stempels open. Voor ons, de "echte" pelgrims telt alleen de "echte" stempels die we krijgen in de albergue. We houden niet in iedere bar halt om ietsje te drinken en een stempelke te krijgen. Nederigheid siert ons momenteel en tegenover hun geweld stoort dat wel eens... Maar opnieuw, dit is ook de Camino...
Het was best een leuke wandeling maar toch lastig gezien de afstand... en Xabi, wat moet ik daar nog van vertellen.... Na de(nog steeds openliggende) blaren, de tendinitis links heeft hij nu ook een dreigende tendinitis rechts aan de voeten... We trekken morgen fotos van de blaren toestand bij aankomst... Hij blijft breakdancen 's morgens .... en soms moet ik er mee lachen. Maar hij vindt het niet erg en het is ook om te lachen... zegt hij.Ik ben een tijdje met hem meegestapt deze morgen en daarna heeft elk zijn tempo gelopen. Hij blijft opgewekt dat hij Santiago nadert, ongelooflijk eigenlijk wat een sterke gast dat is.
We doken deze morgen in de donkerte van de nacht het bos binnen en moesten zo nu en dan over stapstenen een beekje over. Best gevaarlijk in het donker en je bent uiterst voorzichtig want zo dicht bij je doel komen en nu iets doms overkomen.... We praatten over de film(weer voor een pilske), waarin vier jonge gasten in het bos verloren geraken en ze alles op video vastleggen wat er gebeurt. Het is een beetje een enge film en we voelden ons bij momenten net als in de film, best eng dus. En dus gokken maar, voor een frisse pils, hoe heet die film ook alweer???
Verder zijn we veel aan het praten geweest over vanalles en nog wat...
We sluiten een compromis Xabi en ik... David verlaat ons in Compostela omwille van persoonlijke redenen. Xabi en ik willen verder maar gaat dit nog wel..., vraag ik me af voor hem in de eerste plaats.Ook wetende dat Xabi terug moet naar huis op 5 september... Daar we zien dat het een enorme drukte wordt morgen in Santiogo door 1/3 echte pelgrims en 2/3 pelgrimstoeristen op de weg momenteel, spreken we af morgen binnen te lopen in Santiago en dit vrij vroeg via Monte de Gozo, de laatste klim ; de maaltijd te nemen met David en te betalen, zoals afgesproken in Trabadello(hollandse bar). Daarna nemen we afscheid van hem.
We gaan onze Compostelum ophalen, nemen deel aan de pelgrimsmis en steken dan door naar Cabo Finisterra, de eerste etappe.
We doen de eerste etappe,30KM naar Neigreio. We slaan de 2e etappe naar Oliveiro over en starten op 03/09/09 rond de middag, de derde en laatste etappe, 30KM om daar in de vooravond aan te komen. Daar bouwen we een klein feestje(normaal ook met de Italianen en mogelijks nog andere), slapen op het strand en gaan de 4e september op het gemakske met autobus terug naar Santiago. We bezoeken op ons gemak de stad en co om de 5e september, hij naar huis en ik weet nog niet naar waar te vertrekken.
Dit uitzicht, deze compromis heeft me vleugels gegeven vandaag. In het laatste deel van deze Camino staan er om de 500meter oude betonnenmijlpaaltjes die naast de "concha"(schelp) ook de kilometers naar Santiago aftellen. Halverwege houden we eens halt en na een lekker verse appelsienensap, zumos narancha naturales( ik ben er verslaafd aangeraakt hier) gaan we terug verder.
Ik ben zo vermoeid dat ik het gedrag heb alsof ik een 15-tal pilsjes gedronken heb.Ik maak lol en heb met vanalles en nog wat de slappe lach. De franse chansons worden boven gehaald en ik zing deuntjes van Claude Francois, Alexendrie, dalida, oh j' ai toujours envie d'aimer, Jean Gabin(maintenant je sais), Sardou(une belle histoire), Gilbert Montangé(sunlight des tropiques), Joe Dassin en de Spanjaarden komen niet meer bij van het lachen. Af en toe slaan ze er een godverdoemme door en andere "toffe woordjes" die ik hen leerde. De sfeer zit er goed in.Het weer is eerder wat bewolkt en dus goed voor ons... Na de tweede korte stop in de natuur gaan we terug stil elk onze eigen weg. Want zo gaat dat hier, soms loop je kilometers naast elkaar pratend en zeverend om dan terug weer enkele kilometers alleen en aan je eigen tempo te lopen.
Dus morgen wordt het beetje de tweede D-day. Ik verheug me erop dat ik er eindelijk zal zijn. Ik kan het bij momenten eigenlijk zelf nog niet geloven... Ik zal terug alles wat op me af laten komen maar ik vermoed dat het me toch weer emotioneel zal doen bewegen en dat er heel wat van mijn schouders zal vallen. Ik weet niet goed wat te denken... Mijn tweede doel en het tweede "steentje" is dus vooral gericht aan Ste, Marit en mezelf. Ik hoop echt dat we verder gelukkig mogen blijven en dat er in de (nabije toekomst misschien)eens wat geluk op "onze weg" moge passeren... Het derde doel gaat morgen van start, de trip naar Cabo Finisterra, 93 KM. Ik heb geen flauw gedacht van de overnachtingsmogelijkheden, de route,... maar we zullen er wel geraken.Ik weet allen dat er drie etappes zijn, Negreio, Oliviereio en Cabo...
Dus momenteel een 1036 KM afgelegd vanuit Lourdes na 35 dagen onafgebroken wandelen, nog 15Km naar Santiago en 93KM tot Cabo.
Terwijl Bruno Carneceria, het zoontje van de Spaanse dorpsslager in Pedrouso , morgenochtend nog ligt te dromen, vertrekken we omstreeks 4u00 in de morgen om wat de op één na langste etappe zal worden uit deze Camino, 48KM naar Neigreio alover Santiago. Ik probeer onderweg wat gevoelens weer te geven als we zijn "ingetreden". We vertrekken zo vroeg omdat we de zon willen zien opkomen op de top van het klimmetje op de Monte de Gozo, 4 KM van Santiago, alwaar je de kathedraal voor de eerste keer ziet liggen... Ik word er nu al melig van...
Hieronder vind je ook mijn logboek terug van de laatste afgelopen 34 dagen en in het kort zulle...de leukste momenten die me die dag bijbleven...
29/07 aankomst te Lourdes alleen, de kaarsjesprocessie was mooi maar verder een grote ontgoocheling omwille van de commercie..
30/07 naar Asson, eenzaam en alleen in albergue
31/07 Arudy, bij Pierre, de vriednelijke pastoor waar zijn huis mijn huis was..., verlies van camera in Lys na confrontatie met de grote hond...
01/08 Oloron Ste Marie, waar ik na drie eenzame dagen bijna crash voor de eerste keer. De pelgrims die ik er eindelijk omntmoet, verlaten me en gaan via de Somport, Spanje binnen... De ontmoeting met de eerste belg... en José, die ik later nog zal terug zien.
02/08 de dubbele etappe 45Km via hopital Ste Blaise naar Mauleon en Ordiarp ; de fantastische gastvrijheid van JM, de schrijnwerker in wiens huis ik mag wonen...
03/08 via de Col d'ostiche, Ste Juste Ibarre opnieuw een dubbele etappe en aankomst in Saint Jean Pied de Port. Eindelijk mensen!!! met wie ik een praatje kan maken.
04/08 Vertrek doorheen de Pyrenëeen, Col de Bentarte, Route Napoleon waarNapoleon met zijn legers overtrok... en de ontmoeting op de Spaanse grens met Marc Solanas en Manuel..., aankomst in Roncesvalles te Spanje...
05/08 naar Zubiri, waar we met 250 mensen slechts een 40 tal bedden en twee douches en evenveel WC hadden
06/08 aankomst in Pamplona en de Franse en Spaanse groep vrienden, de verbondenheid, de zieke en voorbijkruipende Todd...(Rossar, Adele, Juan Carlos...)
07/08 Punta la Reiña met zijn mooie brug, de klim samen met pa en Greet naar de Paso del Perdon...Ik voel me wat flauwtjes en leer er wat truucjes van Manuel..., Tom de Amsterdammer, die uit Nederland vertrok.
08/08 Estelle en het slapen in de sporthalle met massa's volk, de zieke Polen en de wijn-waterfontein te Irache en het eerste diploma van de eerste 150 Km op spaans grondgebied...Loetz en zijn blaren...
09/08 Los Arcos, eerste aangekomen en bij de Belgische "moeders Hilde en Magda", kennismaking met wat later de groep van Burgos zou worden, Kostandinnos, Anna, Arancha, Valentina, ....
10/08 Logroño, de grootstad en de lekkere riocha wijnen en de mooie wijngaarden waardoor we lopen...het afscheid van Marcello..., de tapas-avond en de patatas bravas
11/08 Najera, de diepe gesprekken met Anna, ondertussen Annita geworden ; het verblijf naast en in de rivier...
12/08 Santo domingo de la Calzada, de levende kippen in de kerk, het etentje met Manu, Arancha, Annita en mezelf.... het spaanse koppel die samen de Camino stapt...
13/08 Tolesantos, de hippie albergue, de kennismaking met Chris, de vogelpoep in zijn oog en the free drinks... at 22u00 ; de pastasaus met melk, mayonaise en confituur en die nog smaakte ook!!!!
14/08 Atapuerca, de homo antercessor en de lol met Chris... eerste contact met Xabi...
15/08 Burgos, waar de groep uit elkaar valt en vele opgeven , de ontmoeting met de ouders van Annita, die sprekend lijkt op de mysterieuze nonkel , het lamsvlees van Chris....(hilarisch), de pinxtos in de Favorit bar.De kathedraal...
16/08 Hontanas, eerste dag Meseta, warm en lastig vooral tussen de oren...
17/08 Fromista, het verlies na de klim van Castrojeritz van Anna en verdere verbrokkeling van de groep... De VLOOIEN!!! Jozef, de zieke belg...
18/08 Calzaldilla de la cueza, opnieuw meseta en een blitzkrieg van bijna 40 KM, kapot en op van de VLOOIEN, aankomst bij de Braziliaanse hospitalieros in de paardenstallen
19/08 Sahagun, off-day, bezoek aan dokter en 1 dag te bed... ontmoeting met vriendelijk duitsers... Manu verlaat mij en gaat verder. Een dag om snel te vergeten.
20/08 Re"fucking"liegos, de test na de off-day, terug eenzaam en alleen zeker na het horen van iedereen thuis. Het inhaalmanoeuvre van Chris 70 KM in 24uren tijd...
21/08 Leon, de hereniging met Xabi, David en Valentina in het klooster bij de nonnekes, de vespers en gezangen in de avondmis. Burgerking... contactname met Mr. Myiagi, de Israelli David en het mooie kleine Helenaatje, die graag vals speelt...
22/08 San martin del camino, een gewone dag...om te vergeten, weinig spannende etappe
23/08 Astorga, Mr. Confusion, Ceccho, Fabio en Allen, drankjes op terras en patio in albergue...
24/08 El acebo, het emotiomnele moment op Cruz da fierro, de hippie albergue in de afdaling met de arme, zieke man... de ambetante duisters en de gevaarlijke afdaling naar El acebo.
25/08 Ponferrada, afscheid van Fabio, drinkje met de Hongaarse Anna, mijn bondgenoot, het kasteel van de tempeliers..., Jenna uit Las Vegas..
26/08 Trabadello, de nieuwe hollandse bar, de eerste arrucho...met Xabi.Contact met Daniel (Italie)met zijn allergie op de handen en voeten....
27/08 O Cebreiro, de lastige klim, de Camino toeristen en het de ontvangst met doedelzakken. De koude en de mist in de morgen.ACDC groepies....
28/08 Triacastella, de inktvissen en teveel arrucho en rode wijn...
29/09 Sarria, de mooiste etappe zonder uitleg... echt prachtig!!!!! met vele stops voor fotos, contactname met "californication" en de Luxemburger.
30/08 Hopital da Cruz, de ontmoeting met Spaanse pa en dochter, de MS patient, de onvriendelijke bar en niets te doen...
31/08 Melide, de drukte van de stad, teveel Caminotoeristen en de beschimmelde albergue...
01/09 Pedrouso, de burgers, en slechts 15Km van Santiago en het opmaken van het langste blogverhaal..
Zo tot morgen vanuit Santiago...
Gregory
|
