Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
27-08-2009
donderdag27/08/09, O cebreiro, moe, voldaan... en...
.... het ontredderde spanjaardje... Na een goede maaltijd gisterenavond bij de Nederlanders voor slechts 23,- /twee personen. Ongelooflijk dat dit mogelijk is en het was best lekker met een flesje wijn en een grappa erna... Deze morgen zijn we vertrokken om 5u30 in het pikdonker. Hier in het gebergte geen straatverlichting. Na een 2 tal KM komen we een ontredderd Spanjaardje tegen. Zijn rugzak komt tot aan mijn schouders... Hij is wat op den tjool en ik begrijp hem. Daar alleen in het donker lopen is geen pretje. Je bent omgeven door slapen- de reuzen die op hun rug liggen te slapen. In de bossen die we passeren hoor je het geklabetter van de wandelstok weergalmen. We moeten een 5tal Km lopen langs een heel gevaarlijke weg, een nationale baan. Eigenlijk geen weg voor pelgrims en levensgevaarlijk komen de vrachtwagens en autos dichtbij. Nu en dan den ik aan de St.-Kristoffel die mijn bezorgde ma meegaf bij het vertrek. Vrouw en familie zitten veilig in bed te België en dromen nog zoet, hoop ik want het is hier echt gevaarlijk. We houden even halt aan een soort routiers voor vrachtwagens en ik droom even weg bij de reizen die ik vroeger meemaakte met een neef van mij. Vaak ging het richting Italië, Zwisterland enz. De wereld van vrachtwagenchauffeurs is een beetje gelijklopend als wij nu. Altijd en alleen maar op de weg. Een kleine gesloten gemeensschap en allemaal collega's of vrienden onder en van elkaar...
We gaan verder tot in Las Herrerias. daar stijgen we 200 meter. Het gaat goed denk ik, maar plots moeten we terug een 200 meter dalen om dan weer door bos en dal te stijgen naar La Faba. Meteen wordt het in die eerste klim duidelijk dat het vandaag genen kattenpis zal worden. Het gaat heel steil omhoog over weinig brede bergwandelpaadjes... waar de rotsblokken gevaarlijk voor ons uit liggen. Bij regenweer is ondoenbaar. De meesten vangen vandaag aan in Villarfranca del Bierzo en moeten de klim doen na 35 KM, wat ben ik blij dat we gisteren strategisch kozen om de etappe wat langer te maken om vandaag de klim op ons gemak te kunnen doen. Zo nu en dan schuif je weg en hou je even je hart vast om terug het evenwicht te vinden. De natuur is er eentje die ik nooit meer weer zal zien tenzij ik hier terugkom, wat in de mogelijkheden ligt.... Prachtig en gewoon onbeschrijflijk mooi om dat op papier te kunnen beschrijven. Maar ik ga mijn best doen...
Ik vergelijk de bergen met slapende reuzen die in tegenstelling tot Oostenrijk en Zwitserland niet zo scherp zijn, zonder sneeuw, maar vol groen en bebloeming staan. Hoe hoger je komt des te mooier... Laten we zeggen dat de reuzen gekleed zijn in opgenaaide lappen-stoffen-kledij en iedere lap heeft een ander bos of groenachtige kleur of bebloemde velden. Beeld je daarbij de kabbelende bergriviertjes in die als een netwerk rondom ons heen lopen en je benadert de realiteit. Een oase van rust, groen en stilte....
In La Faba aangekomen op 1100meter, betaal ik (veel te veel) 4 voor twee aquariussen en een gebakje maar ik heb het nodig om na het vochtverlies en mijn 2 liter water mijn diesel op peil te houden. Vandaaruit gaat de laatste klim naar O Cebreiro, een lastig stuk van rond 3.5 KM, en een uurtje klimmen. Plots wordt de stilte doorbroken en horen we belgerinkel, een kudde koeien die gemend worden door honden en een boer passeert ons. In de bergen geldt de wet dat de dieren voorrang hebben. Er zijn prachtige foto's van genomen. De klim naar O Cerbreiro is zeker niet zo lastig als de Col de Bentarte (SJPDP) of de Col D'Ostiche(Ordiarp, Frankrijk) en de Paso del Perdon (Pamplona), maar hij is korter maar steiler en moeilijker te beklimmen. Al zal zeker de afgelegde afstand tot nu toe een rol hebben gespeeld... Om 10u30 bereiken we de top en stappen we Galicië binnen. Opnieuw een kippenvelmoment, de laatste provincie alvoor we Santiago bereiken... Er staat een kerk, 1 straatje met allerlei winkeltjes en bars en restaurantjes die natuurlijk van de situatie gebruik maken om onze pelgrimsbeurzen wat lichetr te maken... Het uitzicht is ontroerend mooi en het gevoel hier te zijn geeft me een gevoel van onoverwinnelijkheid. Alles doet pijn en is vermoeid maar "no pain, no glory", de pijn is slechts tijdelijk en de overwining zal voor altijd zijn. Met deze gedachte sluit ik af. Morgen gaan we ofwel naar Tricastella op 24 KM of naar Calvor op 35 KM... We overleggen na de siesta. Ik ben dus na vandaag 896KM onderweg, laten we het afronden naar 900 KM en heb er nog 150Km te gaan naar santiago en 93KM naar Cabo Finisterra. David, de Israelli en Helena, de Italiaanse, hebben de Cebreiro ook beklommen en komen net aan per taxi.... Dat is de camino...
Gregory.
Reacties op bericht (3)
28-08-2009
BONJOUR
Bonjour Grégory, Enfin de passage au magazin pour t'envoyer un petit mot de félicitations pour tout ces kilomètres déjà avalés et courage pour la suite!!! Je vais maintenant pouvoir lire toutes tes aventures. A bientôt
Bénédicte
P.S. toujours pas de bébé chez nous et encore merci pour la médaille de LOurdes
28-08-2009 om 12:36
geschreven door benedicte
een nieuw familielid...
Dag Gré,
zoals ik gelezen heb, is de eindstreep bijna in zicht! Hopelijk heb je niet te veel last van je fysieke ongemakken.
Wij zijn gisteren om een jonge kat geweest bij een collega van mij. We hebben ons nieuw familielid de naam Filoe gegeven. De poes heeft een zwarte vacht met witte vlekken. Ze zit voorlopig in de berging, en deze morgend hebben we een leuke ontdekking gedaan: op onze nuchtere maag hebben we 2 drollen moeten verwerken... Xander vindt het leuk en ik heb al gehoord dat Marit ook een poes zou willen...
Vandaag zijn Melanie en ik precies 5 jaar getrouwd, olé! We gaan vanavond de kindjes vroeg wegdoen en zullen gaan eten naar een restaurantje in Izegem.
Veel courage voor de laatste kilometers en we kijken uit naar je terugkomst!
Groeten, Olivier
28-08-2009 om 10:43
geschreven door olivier nowé
27-08-2009
waar zijn al de andere??
Gre,
De laatste dagen vertel je niet veel over de andere medepelgrims??? Kom je geen oude bekende meer tegen, krijg je nog smsen van de fastfucker (Chris). Zijn de avonden wat saaier geworden zonder de vrienden...
Heb juist overleg gehad met Trees ivm een bewoner.
Marit zette ik af bij mijn ma en Xander en Marit waren dolgelukkig om elkaar terug te zien.... Tga nog wat werken, straks komt Lut nog toe.
zoeniepoenie
27-08-2009 om 14:59
geschreven door stefanie
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
