Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
20-08-2009
Donderdag 20/08/09 en we leven weer....
Hallo België,
We leven terug en dat is belangrijk.
Klopt Bart,(pelgrim uit Niel) dat het inderdaad een klotedag was met boordenvol emoties. Ik heb een goed namiddagrust gehad gisteren en ben in de vooravond een slaatje rauwkost en meloen met ham gaan eten. De albergue van gisteren was best wijs en we sliepen in een oude kerk. De bedden gaven me dan weer eerder een "concentratiekamp-gevoel", sorry voor de uitdrukking. Er was niet zoveel volk en het bed boven mij is vrij. Ik neem wat dekens en bouw een kampje zodat ik in het pikdonker kan liggen. Ik heb sinds gisteren 8u tot deze morgen 4u30 goed geslapen.
Om 5u ben ik vertrokken met een klein hartje en het gaat goed. Het koppel uit Parijs raap ik als eerste op. Ze zijn om 4u30 vertrokken, even volg ik hun hoofdlampjes maar we zijn verkeerd gelopen want als er na 500 meter geen gele pijl of jacobsschelp meer te zien is op de weg of op de grond dan weet je het wel. Ze kibbelen nogal tegen elkaar en ik laat hen achter. Ik heb hier geen zin in.... Omstreeks 9u00 bereik El Burgo Ranero en het gaat goed... Ik heb me beter van fris water voorzien zodat ik niet hele tijd moet calculeren om rond te geraken. Het pakt een 2tal kg meer gewicht maar ik wil een dag zoals gisteren niet meer meemaken. Ik drink voldoende en stop dus in El Burgo Ranero om daar een tortilla te eten. Ik ga er naar het toilet en anno 2010 is dit ondenkbaar vuil... Maar ik moet... Al bij al smaakt de tortilla en het broodje erbij verslind ik ook. Ik koop nog een croissant en beslis een dorp verder te gaan. De weg loopt net langs een grote weg en dat geeft me ergens ook een veilig gevoel. Zo en af toe zie ik in de verte de Spaanse HST. Ik kom de derde gedenksteen van de dag tegen en hou telkens een beetje halt om mijn eer uit te drukken aan die mens die op deze plaats in de Camino zijn leven liet om een of andere reden. Dat raakt me diep vanbinnen. Er worden daar spontaan steentjes door passanten opgelegt en dat geeft een mooi beeld dat ik niet kan vastleggen op camera doordat Manu er vandoor is. De weg is nog lang... Het weggetje dat ik volg heeft een lage rij aangeplante bomen en heil die boompjes. Want ze geven me de nodige schaduw vanaf 10u00. Niet veel maar het helpt want de warmte is samen met de vlooienplaag mijn grootste dooddoener. Omstreeks 11u30 kom ik aan na 33KM in Reliego. Een klein dorp maar met alles voor handen. Ik zie enkele bekenden weer en maakte onderweg contact met Luis en Anna, zij leren me het spaans voor vlooien, "tchinges". Ik ben op een 23 tal KM van Leon geland en had de kracht om nog verder te gaan maar wijselijk besluit ik hier te overnachten. Er is een tienda, bar, restaurant, internet en een propere leuke albergue. Ik check in als eerste en dat wil zeggen warm water!!! Joepie, het doet zo'n deugd man, de witte stofferige smurrie die ik de ganse dag al eet, spoel ik met plezier van mijn lijf. De voetjes en de benen ingewreven met vette crema die ik kocht in apotheek, slof ik naar beneden om mijn handwasje te doen. Het typische Spaanse dorpje met leemgekalkte huizen heeft wel iets en ik besef wat voor een gelukzak ik ben, ondanks de pijn, emoties en het afzien, om dit alles te mogen meemaken van dichtbij. "Deze weg" heeft mijn hart voor eeuwig gestolen. Straks ga ik eten, wat caloriën opslaan, platte rust, internetten en mijn roadboekje voor morgen bekijken. Ik koop morgen in Leon, een grootstad, vlooienspray, een wegwerpcameraatje en twee paar nieuwe kousen. Ik heb er maar 1 paar meer die nog treffelijk is ....
Manuel heeft hier en daar op van die plaatsen waar je onderweg een steentje op een hoopje legt(dit is een gebruik van tijdens de Camino) een boodschapje achtergelaten. Ik vind het lief en mis hem wel een beetje. Maar het is niet te vergelijken met die saaie en lange eerste dagen van Lourdes naar SJPDP. Hier zijn er voortdurend een paar honderd mensen onderweg en je kan dus ook voortdurend op iemand terugvallen of een praatje maken. Ik ben er het hart van in van al die reacties die ik kreeg per sms, per mail en via de blog. Toen ik dit alles las deze middag, werd ik weer even overmeesterd door mijn gevoelens. Maar dat is goed zo, dat betekent dat je mens bent, je bent het kwijt, het lucht op en geeft je ergens nieuwe energie. Voor mij althans! Van de 4 KG die ik tot op heden kwijtspeelde, is er waarschijnlijk eentje weg door de tranen. Maar dat is positieve energie en kracht...Wat een goed dieet is me dadde!!!! Ik ben nog een 325KM verwijderd van Santiago, 93KM van het einde van de wereld, Cabo Finisterra. Op de kilometerteller staat een 700 KM, europees naar Lyon -Brugge kijken, toch al iets... Misschien tot vanavond of tot morgen uit Leon als alles goed verloopt.
Gregory.
Reacties op bericht (5)
21-08-2009
bonjourke
Beste begeleider,
Je moet niet bang zijn, ik zorg goed voor Stefanie. Ze heeft wel flauw gevallen maar ik heb ze opgeraapt, maar zal het niet meer doen, want ik heb zelf mijn vroegere vriendin terug!!!! (ik zeg aan Jackie dat dit eigenlijk gelogen is. Hij antwoordt: "ik weet het: tis om te kijken hoe gre zal reageren!!!") Blijven de vlooien van uw lichaam? En breng ze niet mee.............. De volgende keer zou ik ook meegaan, als je mijn reis zou betalen!
De groenten in mijn tuintje zijn bijna uit, ik ga het verder proper onderhouden.
Stel het wel Jackie
Gre, hier ste: het dakvenster zit er al in!
21-08-2009 om 09:42
geschreven door Uw goeie vriend: de Jackie
20-08-2009
slaapwelleke
Grétje,
Ik hoorde je al aan de telefoon, maar vlug nog een woordje. Marit is gisteren gaan slapen bij mijn ouders, ze haalden de step van Mathias van de zolder alsook mijn oude poppewagen en mijn babypop die Hanne noemt!! Marit keek nogal! Ik zou kuisen maar Zahira smste om te vragen of ik iets wilde gaan drinken. Het was gezellig en twas 23u15 toen ik naar huis reed. Filip was naar de 4daagse van de Ijzer, hij moet vanaf nu elk week van zondag tot vrijdag naar Holland in voorbereiding van zijn lange reis volgend jaar van januari tot april, hij moet mee op de boot naar Somalië ed..... Marit sliep goed en is gaan zwemmen met mijn ma. Ik had een werkoverleg en daarna brainstormen over vrijgezellenfeestje van Liesbeth. Het was 19u toen ik thuis was. An-Sofie voerde me naar huis want ik had deze morgen gecarpoold met Annelies en Stephanie, maar zij waren al weg van 15u30.
We zijn nog gaan kijken naar de okay voor haar duikbril maar ze zijn uitverkocht, morgen naar decathlon. Vanavond wilde ze wachten tot Louise kwam, het was 21u en ze zijn direct naar beneden geweest om boekje te lezen. Morgen gaat Sofie eerst om Victor naar zijn frans kamp en daarna komt ze Marit en Lou halen, ze mag bij hen eten en daarna brengt Lou ze naar mijn ma. Zaterdagmiddag komen mijn oma, opa, Tante Rika en nonkel Frank barbecuen bij mijn ouders en ga ook eens. Marc smste om te vragen of ik de mysterieuze vriendin van Jackie ben,..........
Veel moed en courage voor morgen en ik bel nog eens... xxx
20-08-2009 om 22:53
geschreven door stefanie
Doorskarten !
Ola Gregory,
Ja het doet deugd te lezen dat je er aan 't door skarten bent na je goede nachtrust en wijze raad van de Spaanse dokter. Goed je inspanningen doseren nu, je bent al ruim over de helft. Nu zeker niet de moed opgeven !
Verleden week waren wij in ons bergverblijf en deden er een viertal bergwandelingen. Voor ons waren het vier "caminootjes" met maximum 450 m hoogteverschil maar juist van pas voor onze jaren en extra kilos. Ook Stefaan marsjeerde "gezwind" mee. Je gelooft het of niet maar bij iedere moeilijke pas dachten wij aan jou : "allez, doorbijten, dat is hier niets vergeleken met de bergen en kilometers die Gregory dagelijks te verteren heeft".
En gisteren, toen jij dus aan het dromen was in je concentratiebed zat ik met Michel in volle ambiance op OL waar Anderlecht werd afgetroefd. Als je de Belgische dagbladen had gelezen voor de match was Anderlecht het best geplaatst om door te gaan tegen een nog niet ingespeeld Lyon, maar de realiteit was anders. Anderlecht kon niet tegen het helse ritme van OL en misschien ook niet tegen de warmte 34°. Tussen de doelpunten door kregen wij de informatie over je toestand van Joost via SMS. Hij heeft dan ook mijn tegenbericht doorgeseind geloof ik.
Gisteren was het waarschijnlijk je moeilijkste dag, vandaag zie je al verbetering en vanaf morgen ben je weer de "oude". Succes en goeie moed voor de komende ritten !
Johan
20-08-2009 om 19:36
geschreven door Johan
onderweg naar santiago
Wij zijn aan het proberen een bericht naar U te sturen , hadden het al gedaan maar mislukt ???
Wij zijn blij dat het weer beter gaat met U Gregory , ik Georges weet wat het is gebeten te zijn van vlooien , je kunt er echt ziek van zijn , ik weet natuurlijk niet of het ook helpt om de tranen los te weken , maar blijbaar kan dat toch eens deugd doen hè . Ge word er alleen maar sterker van en ik ben er van overtuigd dat als ge terug in Belgenland zult zijn , er ook nog dikwijls zult aan denken ? Ja het is een heel grote belevenis die ge nu door Uw sterk karakter meemaakt .
Nog zeer veel innege groetjes van mij en Maraine
20-08-2009 om 17:59
geschreven door Holvoet Denise
Terug de oude...
Hallo Grégory, Iedereen is hier blij en opgelucht dat je Uw weg vandaag hebt kunnen vervolgen. We merken uit jouw verhaal dat je de kadans en de moraal weer te pakken hebt. Blijkbaar doet eens goed rusten wonderen. Misschien zie je Manu morgen al terug?Heb je met hem ook tel. contact gehad toen je moest achterblijven? Hier is het nog steeds heet. Voor deze avond geven ze onweders vanaf het westen.Hopelijk niet te erg. Het weekend zou terug mooi worden. Colette is met Marit naar het zwembad en rond 16u. komt stefanie haar ophalen. Verzorg je verder goed en het beste voor de volgende etappe(s)
Groetjes, Joost en Colette
20-08-2009 om 14:59
geschreven door Joost en Colette
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
