Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
14-08-2009
Tosantos en de 'duitse' saus
Hallo België,
Nog een paar antwoordjes. De tocht is pas afgewerkt als je naar het einde van de wereld, Cabo Finisterra gaat. Daar worden enkele kledijstukken of je schoenen verbrand bij zonsondergang op de rots aan het strand. Daar zou je in feite afscheid moeten kunnen nemen van al de zorgen(lees steen in je schoenen) en bekommernissen die je al die tijd meedroeg... . De meesten halen niet altijd het einde door opgave of door tijdsgebrek...
Over de tocht van vandaag kan ik kort zijn. Het was onaagenaam warm vanaf 8u30-9u00, we stapten 27 Km door naalboombossenen en oude eiken bossen. We verbrokkelden weer wat en het was voor mij goed stappen, ik kwam als tweede van onze groep aan na Manu. Niettegenstaande het afzien is elke dag opnieuw, ben je ergens vrij vermoeid maar voel je ook dat je conditie beter wordt, zoals in een Tour de France. Ik ben al flink wat afgevalllen, denk ik... Bergop moet ik telkens diep gaan maar ik maak dat snel weer goed in het vlakke. We zijn vertrokken omstreeks 6u30 en zijn aangekomen om 12u00 stipt met 1 stop en talloze korte-minuutjes-stopkes om water te drinken. Mijn lichaam is laveloos aan het worden en ik drink me te pletter....maar toch voel ik de energie soms zo uit me wegstromen en dan spreek je jezelf op mentaal vlak aan. verstand op nul en je vergeet op den duur die pijn door te bidden of door gewoon aan je zorgen en doelen te denken. Je kan als het ware beginnen lopen dan. het is soms met alsof je in een soort trance zit...
Nog kort wat van gisterenavond, want het was de max. Ik probeer zoveel als mogelijk mee te geven omdat ik slechts een haluurtje kreeg van de bediende in het stadhuis. Misschien kan ik nog ergens na 16u00 bloggen, maar dit is te betwijfelen. Het stadhuis gaat dan dicht en in het kleine Atapuerca waar we logeren, zijn er niet veel mogelijkheden. Ik heb zopas nog een rug uit een paard gegeten want ik was totaal op. De ster, die verwijst naar Cabo Finisterra was deze morgen heel goed zichtbaar daar het zo'n mooi weer was. We zagen de maan onder gaan en de roodgloeiende zon opkomen nadat we terug tot 1050 meter gestegen zijn(te voet uiteraard). Het was een heel mooi zicht. Morgen gaan we naar Burgos, een grote stad en goed zichtbaar op de kaart, een korte etappe van 24KM en vlak. Ik ben dan halverwege mijn tocht vanuit Lourdes naar Santiago. Na Cabo Finisterra is het nog een 100 KM en voor ons een drietal dagen stappen. Het wordt een emotioneel momentje morgen bij het binnekomen van Burgos want we moeten afscheid nemen van Massimilianno(naar huis), Anna en Arancha(gaan in Burgos naar huis en Arancha woont daar) en een aantal Italianen, nemen als zovelen hier de bus naar Astorga. Velen weten dat de Mesata aankomt vanaf Burgos en zijn enerzijds bang of willen anderszijds het psychologisch gevecht met jezelf daar niet voeren. Ik ben daar wel wat van geschrokken dat hier zovelen afhaken. Manu en ik gaan ervoor!!! Het worden 5 a 6 lange, zware etappes door woestijnachtig gebied met weinig watervoorzieningen en in een heel dor en onherbergzaam gebied waar geen metertje schaduw is. De wegen zijn oneindig lang en rechtdoor voor je uit, zie je ze kilometerslang liggen. Verstand op nul en stappen maar....
Gisternavond hebben we nog een fantastische avond gehad. We waren in de piepkleine maar gezellige albergue van vrijwillige hospitalieros. We sliepen met 50 man in hun kleine huisje waar er maar plaats was voor 20personen en dan lag je al bijna opeen. Het was als sardienen in een blik, dat we opgestapeld naast elkaar lagen. De eerste afspraak van de albergue was dat er eigenlijk geen afspraken waren... Je mocht wel pas om 6u30 de deur uit. Voor de eesrte keer dat ik kon slapen tot 6u.... Maar niets van dit alles want een snurker hield ons met een aantal wakker. Chris, een New-Yorker bond met zijn sweater zijn kussen rond zijn kop en was net van plan te gaan bellen naar de 112, this man needs help... Het is een machtige kerel die direct kan meedoen in zo'n amerikaans stand-up comedian programma. Hij moest gisteren wat de spreekbuis worden tussen de Spaanse hospitalieros en wij de Engels sprekenden. Hij begreep er geen snars van toen werd voorgesteld om 22u00 de vespers te gaan lezen. Dus vertaalde hij maar...: so , at 22PM you can come here to have some free drinks.... Hilariteit alom. Hij wil zijn franse spraak wat bijschaven maar het is onbegrijpelijk slecht uitgesproken dus vroegen we hem maar om toch liever in het Engels te praten. Hij richtte zich omhoog om Gods hulp te vragen en waarom hij geen Frans meer mag praten als joke.... en een "bird was shitting him in the face". We lagen plat van het lachen en kwamen niet meer bij. De vogelstront in combinatie met zijn te gekke kop... het was fantastisch. Hij kwam ons daarstraks opnieuw vervoegen, dus dat wordt lol. Er was natuurlijk geen plaats in het tuintje van de arme hospitalieros en dus haalden ze de deuren maar uit de living en keuken om tafels te maken. Die gastvrijheid, ge kunt je dat niet voortsellen hoe warm dat allemaal aanvoelt. Er werd pasta gemaakt en wel met een heel vreemde saus, liters melk, met mayonaise, twee potten confituur erin en wat peper en zout. Hij had het recept ooit van een Duitser gekregen. Als er 1 iemand is , die geen gatsronomische keuken heeft dan is het den Duits wel.... Maar o wonder, het smaakte en was lekker met een speciale smaal weliswaar. De pasta met tonijn, tomaat en salade, lag in een grote waskuip en er werd een collecte gedaan van 1 de man om wijn te kopen. Ik maak nog kennis met Beppe en Memo, twee Sicilianen. Ze zijn verbaasd dat ik zoveel weet over de maffia en hun geschiedenis. Ik mag direct erelid worden als ik het perfecte kopie breng vanuit " Il padrino", the Godfather---) I Make him an offer he can't refuse(de scene met de afgesneden paardenkop in bed). De gesprekken over Toto Riina, Bernardo Provenzana, il padrino en lo scannocristianni maken me even een Capo dei capi. Ik vertele hen dat ik ooit in de Vuccuriamarkt was te Palermo waar de capi geronseld worden. Daarvoor moet je lef hebben, zegt Beppe. Ik vertel er wel niet bij dat ik echt niet op mijn gemak was en ik het maar pas later aan ste vertelde als we erdoor waren gepasseerd. Soit, mijn avond was kleurvol en andermaal geslaagd en het kon niet meer op. Ooit ga ik terug naar Sicilië en ik kan er steeds op bezoek bij beiden. Misschien een van de beste avonden tot nu toe.
Straks gaan we de archeologische site bezoeken en nog wat rondhangen bij een pilsje op een terras. Wat een hondenleven... maar dat rusten heb je wel nodig wat de "weg" is nog lang...
Gregory.
Reacties op bericht (3)
15-08-2009
groetjes
Dag Gregory,
Ik probeer dagelijks je blog te lezen, het is echt goed geschreven. Ik bewonder je voor je moed. Ik hoop dat je ondanks de pijnen en de ongemakken toch wat kan genieten van het landschap en de contacten met de andere pelgrims. Ik denk dat je nog veel tijd nodig zal hebben om bepaalde plaatsen later nog eens te bezoeken. Stillaan begin ik te begrijpen (denk ik) waarom je dit doet en hoop ook dat je slaagt in je opzet. Nog veel courage en niet teveel pijn voor de rest vd tocht.
grtjs gerda en norbert
15-08-2009 om 10:22
geschreven door gerda
14-08-2009
dikke kus
Ik stuur je een dikke kus en ben blij dat ik je hoorde deze morgen!!!!!!!!!! Morgen ga ik 's middags eten met mijn broers en ouders naar het "smulhuisje" in Moorslede. We zouden naar rusteel gaan, maar is niet open. Na de maaltijd ga ik met Marit naar panne. Deze avond ben ik met Sofie, Vadim en Vader van Vadim naar nicht Steef geweest, we bekeken de verbouwingen en babbelden nog wat. Louise nam de babysit voor haar rekening. Om 22u30 was ik thuis.
Super-dikke-zoen xxx
14-08-2009 om 23:13
geschreven door Stefanie
Vrijdag 14 aug
Hallo Grégory, Sta steeds versteld dat je met z 'on gemak en vlotheid je wedervaren neerpent. Kun je altijd makkelijk een punt vinden waar je kan internetten? Deze voormiddag zijn we onze inkopen gaan doen sedert we terug thuis zijn. Inkopen voor ons,oma en mémé... Om 14uur had ik dan mijn afspraak met Dr. Bergen (cardioloog) voor mijn jaarlijks onderzoek> cardiogram,fietsproef en echo.Alles zag er goed uit, buiten een hartklep die wat "lekt"maar is volgens hem niet zo erg. Dr. Bergen die we vrij goed pesoonlijk kennen, vertelde spontaan dat het met zijn gezondheid niet zo goed gaat.Dan begin je ook even na te denken en realiseer je dat we soms teveel zagen en klagen over banale dingen. Daarna vertrokken we richting Zillebeke > Palingbeek, waar we hadden afgesproken met Olivier en Stefanie.We maakten er samen een mooie wandeling met de kinderen die ook konden ravotten op de speeltuigen. Melanie kwam ons na 17uur vervoegen waarna we nog een glas dronken en daarna huiswaarts keerden. Hou je goed! Groetjes, Joost en Colette
14-08-2009 om 22:02
geschreven door Joost en Colette
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
