Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
15-08-2009
Intrede Burgos
Hallo,
Eerst nog een antwoordje op een vraag vanuit de reactie. Het is mogelijk om in de betere albergues een internetpunt te vinden. Het kost me 1,- per 20 minuten en ik spendeer er gemiddeld anderhalf uur per dag op, uds 5,-. Het is voor mij het enige contact met d ebuitenwereld en best wel een leuk moment in mijn dagbesteding. Terwijl zij siesta houden na de maaltijd blog ik, schrijf ik mijn verhaal, lees ik het laatste nieuws online en bekijk mailing via webmail telenet. Daarnaast surf ik vaak naar sporza, KVK en andere....
Vandaag zijn we binnen getreden in de grote stad Burgos met een enorme mooie kathedraal die we na 17u00 gaan bezoeken. We wandeleden 20 km, een recuperatiedag heet dat dan. Vertrokken om 6u en kwamen om 10u na een stopje genomen te hebben onderweg voor het ontbijt. De albergue is een nieuwe voor slechts 3,- en het is er echt een hotel met 7 verdiepingen, proper en net ingericht en met alle nodige faciliteiten, genoeg douches en WC's, keuken enz... gelegen in het oude stadsgedeelte net naast de kathedraal. Eigenlijk wat te net voor een pelgrim. Maar we maken onszelf wijs dat we ook eens verwnd mogen worden. het wordt net als in pamplona een dure dag wat het leven is er peperduur. Eigenlijk moeten we als pelgrim daar weg blijven, maar anderszijds kom je ook niet elke dag te voet aan in Burgos. De vonk tussen Manu en Arancha lijkt goed op weg te zijn om een vuurtje te worden. Zij is van Burgos, woont hier dus en natuurlijk verkiest hij de nacht samen met haar alleen door te brengen. Voor mij geen probleem en we zijn grote mensen onder elkaar.... Beiden hebben geen geluk gehad in de liefde destijds, misschien hebben zij door de camino wat meer geluk. We maakten kennis met de ouders van Anna en het zijn brave en goedhartige mensen, dat voel je zo aan. Haar vader gelijkt wat op een nonkel van mij, leergierig en graag aan het woord als hij iets te vertellen heeft. Het is OK voor mij want ik leer nog wat bij en daarvoor ben je nooit te oud. Hij stimuleert ook het idee van mijn blog samen met mijn eigen dagboek, die ik dagelijks nog eens zelf bijhoud uit te brengen in een boekjesvorm. misschien doe ik dat wel... . Met ogen vol adoratie aanhoort hij onze spannende verhalen. En dan zie je maar... Anna voelt zich gesteund door haar ouders die haar aanraden om nog wat verder mee door te stapppen. We zien in haar ogen de goesting en ik denk dat we niet veel overredingskracht zullen nodig hebben om haar te overhalen. Dan nog een leuke anecdote. Valentina, een italiaanse, die ik vorige week op dezelfde blog nog wat arrogant vond omwille van haar luidruchtige lawaai in de vroege morgen en ondertussen een vriend is geworden, zou met de bus naar Astorga reizen en daar dan terug de draad opnemen. Het afscheid nemen was emotioneel zwaar als je een week met elkaar stapt en woont. De vele ontberingen, het afzien, de ontmoetingen, de verwondering, de blijdschap en het verdriet heb je samen gedeeld. Er worden snel nog enkele fotos gemaakt en met de tranen in de ogen en kippenvel op de armen nemen we afscheid. Dat is eigenlijk een heel vreemd gevoel. Ze is erg gelovig en vindt de familie en bestaan ervan erg belangrijk. We hadden daarover vaak goede gesprekken onderweg. Liefde is voolgens haar een werkwoord, verwijzend naar het nederlandstalige boek. Ze komt vaak in Brussel omdat ze voor de EU Comissie werkt. Zo vertelde ze op een dag dat een collega van haar, hou je vast aan d etakken van de bomen, 18 inkomems via de EU Commissie ontvangt. oneerlijk en wraakroepend als je weet dat we allemaal ons best doen en met veel inzet een goed en comfortabel leven trachten te leiden in deze tijd. Dan is er nog.... Maximilliano. Hij wast zich hier, eet nog een mondje mee straks en dan neemt hij de bus naar de luchthaven want hij wordt in Padova in Iatlië verwacht. Ook voor hem was het zwaar. Hij staat voor een moeilijke keuze in zijn leven en hoopte de oplossing hier in het mysterie van de Camino te vinden. Hij gaf me in vertrouwen mee dat hij eruit is en dat hij hier "een nieuwe weg" heeft gekozen. Ik hoop het voor hem. Terwijl we aan het wachten zijn tot de albergue opengaat om 12u00, komt er plots roepend vanuit de verte een gekende figuur op ons af. Het is Valentina die daarpas afscheid van ons nam. Ze heeft het te moeilijk en veranderde haar optie. Ze blijft en stapt nog een tijdje mee. Vermoedelijk zal ze enkele dagen later de bus nemen naar Santiago omdat ze op 01/09/09 terug moet werken. We zijn allen blij en opgelucht en sluiten haar opnieuw in de armen. Ik heb het gevoel dat het nog allemaal goed komt vandaag.... We maakten ook kennis met Iatlianen vandaag die ik al zag sinds SJPDP. Ze zijn van plan de Camino te stappen en het is voorzien te trouwen bij hun aankomst te Santiago. Dat is toch ook iets speciaal...
Gisteren zijn we nog die archeologische site gaan bezoeken van Atapuerca, waarbij het aanleggen van een treinroute doorheen de bergen een belangrijke vondst werd gedaan destijds van de Homo Antereces(als ik goe dschrijf is iets anders). Die zou ouder dan d e Homo Sapiens zijn... Ik leg ons groepke uit wat homo bij ons betekent en er worden meteen mopjes getapt door Chris. Die is ons sinds deze morgen opnieuw komen vervoegen. We hebben wel het een en ander gemeen, zijn moeder heeft een antiekzaak in de States en zij "chineert" net zoals wij vroeger deden veel in Frankrijk. Hij kent ook de Clignancourt en Marche au Biron te Parijs en zelfs op de grote Sablon komt hij vantijds eens langs. We maken een afspraak om als hij er is, elkaar terug te zien en eens naar de Last Post in Ieper te gaan en aldaar samen mosselen met frieten te eten.Die amerikanen spreken heel graag over eten en wat zij daar alleemaal naar binnen spelen, ligt perfect in hetgeen ik allemaal lust. Het is allemaal nogal calorierijk. Voeding waar ik nu naar uitkijk, want het spaanse eten word je snel beu, de bocadillos en de menu's... Geloof het of niet maar terwijl we aan de albergue zaten te wachten, heeft er opnieuw een vogel gepoept op zijn hoofd en benen. Ik kwam niet meer bij....!!!! Zo, dat was het voor vandaag... Straks gaan we eten en wat rusten en dan de stad eens bezoeken. Er is hier vanavond een groot volksfeest gepland en Chris ziet een feetsje wel zitten. Het is immers sinds zijn vertrek op 01/08/09 dat hij nog eens dronken was. Als dat geen motivatie is.... Ik ben eerder bang voor wat morgen komen gaat, we proberen door de eerste dag Meseta te geraken tot aan Castrojeritz en dit is 40 KM verder. Hierbij moet ik eerlijk toegeven dat ik morgen met een klein hartje zal opstaan. bovendien volgens de regels van de albergue hier, mogen we pas buiten vanaf 7u, normaal zijn we dan al een uur aan het stappen... Ik voelde ook voor de eerste keer vanmorgen dat ik echt wel vermoeid aan het worden ben. Er staan inmiddels ongeveer 550 KM op mijn teller en dat sinds de 29e juli, op 18 dagen tijd. Ook het zoeken van de slaapplaats, de rugzak, de douche nemen, de waste doen, de spanning van het halen of niet vergt ook energie van een mens en dat is voelbaar. 1 ding is zeker, het zal me een enorme aanpassing zijn om terug in België aan te komen en terug het alledaagse leven op te nemen. Er zijn nog tal van leuke vertellingskes van Chris maar die hou ik maar als we terug in België zijn. Het is een kerel naar mijn hart en ik denk als hij bij ons kan blijven dat we nog veel lol zullen hebben...
Gregory.
Reacties op bericht (1)
15-08-2009
voorlaatste dag van ons verlof
Hallo Grégory, Je brengt terug een mooi verhaal met steeds de rode draad. Dit moet echt een toffe bende zijn, die zich blijkbaar spontaan heeft gevormd de voorbije periode. Ik voel dat er soms veel gelachen wordt en plezier gemaakt maar waarschijnlijk ook nu en dan een traantje wordt weggepinkt en misschien ook binnenin een en ander verwerkt wordt. Bij ons was het vandaag een echt zomerse dag. Deze ochtend zijn colette en ik gaan ontbijten in Den "Damier". Ik had voor colette haar St Valentijn, een ontbijt voor 2 pers.cadeau gedaan zo kon ik er ook van genieten... Is eens leuk, dan maak je tijd om eens gezellig "bij te praten" zoals dit heet. Daarna vertrokken we per fiets naar Moorslede waar we hadden afgesproken in het "Smulhuisje" en waar we samen met Stefanie,Marit, Olivier, Melanie Xander en Viktor gezellig lunchten. Er was ook een mooie speelruimte voor de kinderen. Stefanie vertrok 14u30 richting "DE POT EN DE PANNE", naar je ma. Iets later reden wij ook terug richting Kortrijk via gezellige, rustige wegen doorheen de velden en af en toe konden we de gezonde geur opsnuiven van koetjes en varkentjes... Ondertussen is het 22u geworden en gaan stilaan naar het verdiep hoger... Als ik het zo lees dan wordt het morgen voor U en de collega's waarschijnlijk een harde dobber. En als het inderdaad morgen wat moeilijker zou gaan (en ook de komende periode) denk eens aan ons en je vrouwtje en lieve Marit die in gedachten zeker met je meestappen.
Groetjes, Joost en Colette
15-08-2009 om 22:06
geschreven door Joost en Colette
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
