Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
28-08-2009
Vrijdag 28/08/09: L'espresso fiamenco...
Hallo België, Eerst wil ik nog eens aangeven aan nonkel Olli dat ik eigenlijk niet zo verzot ben op poezen, in de zin van huisdieren dan.... Dus gelieve in den Astridlaan geen slapende honden wakker te maken...(grapje). Over de etappe van vandaag kan ik vrij kort zijn... Vertrokken omstreeks 6u00 en je zag amper 4meter voor je uit. Gisterenavond bij het slapengaan was er ook een dikke mist komen opzetten... We zijn toch vertrokken en nemen de alternatieve weg doorheen bergpaadjes en bergdorpjes. Het is een wat onaangenaam gevoel. Je ziet weinig door de mist, het is er muisstil. Enkel de vallende mist op de bomen zorgt voor een knisperend geluid... Ook dezelfde mist kleeft op ons en na een aantal KM zijn we nat, wakkig en vochtig... Geen aardig gevoel voor de gewrichten en onze knoken. Er staat ook koude valwind op kop en de weg gaat naar beneden op een paar hoogtekes na. Het is zo' etappe om snel door te "skarten", dus ik ga mijn eigen weg en spreek af te wachten in Triacastella..., de stad waar grote kalkstenen groeven zijn en alwaar de vroeger pelgrims een steen moesten meezeulen tot in Compostela om de kathedraal te kunnen bouwen. Stel je dat eens voor... Ze wuiven me uit en zeggen ciao aan de "espresso fiamenco", dat is mijn bijnaam op mijn betere dagen. Ik heb een superdag en 21 KM en 4uren later kom ik aan, alleen.Het is soms goed eens alleen te zijn op de weg, want zo kan je weer eens wat bezig zijn met jezelf en wat denken... Ik eet een ontbijtje op het terras terwijl de zon voor de eerste maal komt piepen. Letterlijk komt er rook uit mijn hele lichaam van de verdamping. De zon is welkom... Ik passeerde vandaag heel veel berg- en boerenweggetjes vol met koeiendrol en slapende honden. Daarover nog een anecdote... De honden hier zijn meestal duitse herdershonden of een soort bergras, groot en lomp. De agressiefste liggen vast aan de ketting zoals het hoort! Ook in de grootsteden zie je NOOIT een loslopende hond. Het wordt per boete bestraft door de politie. In vergelijking met in Frankrijk, zijn de honden hier heel passief en braaf. Doch gisterenavond kwam een Chinese vrouw afgemat aan na de klim van O Cebreiro. Ze had er net 40 KM opzitten toen ze even wou rusten op een bankje... Om een of andere reden kwam er een hond uit het niets vanop het straatje en beet haar in de kuit. Geroep en in gebroken Engels vraagt ze " why, your stupid dog, I didn't do anything." De hond kijkt haar verontschuldigend aan en wordt gestraft door zijn baasje. Zo zie je maar dat het een dier blijft en niet altijd te vertrouwen is... Dit zal misschien niet in goed aarde vallen bij sommige lezers van deze blog maar velen zijn het met me eens. De pelgrims die aangevallen werden onderweg, vooral in Frankrijk zijn talloos. Voorlopig ben ik buiten schot gebleven, buiten die ene keer in Lys en ik betaalde er mee met camera "cash"geld voor... er zijn vanavond fiesta in Triacastella. Dus dat wordt leuk....
Ik wil nog even antwoorden op enkele reacties vanop de blog... Het is 's avonds en overdag nog altijd een leuke boel alleen is het anders dan de tijd voor Burgos tot in Hontanas....We zijn niet meer met een grote groep en er is enkel Xabi en David. Maar weet je, eigenlijk heb je soms nood aan eens echt alleen te zijn overdag en ook 's avonds... Ik hou naast de blog ook een persoonlijk dagboekje bij en dat vraagt ook tijd.Meestal trek ik op met Xabi als we gaan eten of iets drinken. David, de Madrileen heeft door omstandigheden niet altijd de kans om mee te gaan. Hij is vaak alleen en op zijn bed, ik voel wel wat medelijden met hem... Zo nu en dan betalen wij hem een maaltijd of een stevige pint. Bij aankomst in Santiago trakteren we hem op een goede maaltijd en delen Xabi en ik de kosten. De redenen hiervoor kan ik moeilijk op het net publiceren... . Maar daarnaast heb je een groep van een 100tal gasten met wie je ongeveer de laatste maand optrok. Je kent ze niet allemaal bij naam en soms doen wij of zij grotere of kleinere etappes en zie je elkaar een paar dagen niet en dan weer wel. Er wordt ook veel met bijnaampjes gesproken... De grooste afwezige blijft mijn maatje, "fastfucker" Chris, maar hij doet de Camino op zijn "hippies" en dat neemt het wat meer tijd. misschien zien we elkaar terug in Santiago. We spraken af om dan samen naar Cabo te gaan, op het strand te slapen na een paar flessen wijn en misschien wel nog een drietal dagen er samen tussenuit te gaan eregsn waar het rustig en warm is in Spanje,bvb Alicante of een bezoek aan Barcelone of iets anders. Verder zijn er Luigi, Luis en Anna(die waarschijnlijk blaren op hun handen zullen hebben want altijd "handje in handje" lopen), de bende vrolijke Polen(een 10tal, Engelspratend en heel vriendelijk), Xabi, David, David and Goliath(de Israelli en het kleine Italiaanse Helenaatje), een spaans gezin(erg toffe gasten, el loco familia perigrinos), Vero De Kock(een meisje die wat trekken meeheeft van de echte, jammergenoeg de verkeerde), Neil(Amerikaan), Mr. Myagi(een Japannees-etende-slijmerige noedels, die oosters kunstjes uitvoert in de avond), Jurgen uit Rostock, Anna uit Hongarije(mijn bondgenootje in bange dagen), ACDC( 4 diehard fans van de groep die hun groupie achterna reizen doorheen Europa en echt toffe gasten), de duister Ralf en de Ieren. Die zijn ongelooflijk! Ze staan altijd laat op, vertrekken, houden halt om 14u en drinken zich dan een stuk in de kraag om na 17u00 nog 15 Km te stappen. Meestal komen ze aan rond 20u00 en drinken ze dan wat guiness die hier gemakkelijk te verkrijgen is. Ik zou het moeten doen dan ben ik dood na drie dagen... De leukste gasten waarmee ik 's avonds een pint gaan pakken zijn de Italianen., David ofte Mr. Confusion( een verwarde Italiaan die ooit de Camino Frances trachtte te rijden op 1 dag, maar strandde op 500 KM) en zijn vriend uit Padova, Ceccho, de laatste zijn bankkaart ingeslikt... Hij werkt aan de universiteit en doet opzoekingen over archeologie. We praten veel over antiek, de maffia natuurlijk, Il Padrino, sport, politiek(er loopt sinds gisteren een Italiaanse senator, Mr. Livorni mee), mannenpraat want die Italianen zijn allemaal dezelfde en verzot op vrouwelijk schoon. De meeste Italianen hier zijn gasten naar mijn hart. Als je ze eenmaal onmoette, kan je de dag erop niet onbewogen voorbij. Ze roepen je op om bij te komen zitten, geven je een drankje.... Toen ik Mr. Confusion, een groot aanhanger van Bimbo (Frank VDB) en ik vertelde dat hij weer eens een auto in de prak gereden heeft, hebben we samen op het net nog wat opzoekingen gedaan... Ik heb de indruk dat hij vooral in zijn ex-vrouw, Sarah interresses heeft.... De taal, hun qui-vive en de handelingen die ze erbij stellen zijn de Max... De meeste ontmoetingen die spontaan gebeuren zijn de leukste en ook de leerrijkste. Daarin hadden Corry en Bart gelijk... maar weet je, dat je na 920 KM en dertig dagen stappen je bed op elk moment van de dag als beste vriend hebt...
Gisteren werd mij ook gevraagd of ik iets voel... Het is moeilijk te omschrijven... Je wordt geen Paus nadat je Camino gelopen hebt. Je hebt een karakter, een opvoeding en een achtergrond die je niet kan en mag verloochenen, vind ik maar het is wel een uniek en avontuurlijke ervaring. Ik zal nog steeds mijn graantje ergens willen meepikken en her en der een frankske willen bijverdienen als ik terugben. Dit is nu eenmaal mijn "aardje naar het vaartje" Maar voor mij persoonlijk heb ik van een aantal dingen afstand kunnen nemen. Ik bedoel daarmee, het een betere plaats kunnen geven zonder het "kwijt" te spelen. Sommige vragen en ontmoetingen zullen onbeantwoord blijven en misschien is dat maar goed zo...
Ik denk ook dat ik de dingen wat meer kan relativeren... Ergens snak ik naar het einde van deze Camino omwille van de vermoeidheid die begint door te wegen maar aan de andere kant , keer ik niet graag naar "onze leefwereld" terug. Sorry dat ik het misschien zo stel... Het jachtige leven, de keurslijf van het moeten en niet het kunnen en mogen, "judjuk", en geen of weinig tijd hebben om bij iets stil te staan of daarom beoordeeld te worden... Ik heb hier terug geleerd wat een emotie is, heel belangrijk, heb ik hier terug leren wenen en dat het toegelaten is om je gevoel te uiten (ook als man) wat niet altijd kan in onze "vale" wereld... Daarnaast leerde ik ook dat je niet altijd vooruit moet kijken maar dat het goed is om eens bij jezelf stil te staan en zelfs achterom te kijken. Het werkt bevrijdend, geloof me vrij en als laatste putte ik enorm veel kracht uit mezelf en mijn omgeving die me toelaat deze onderneming tot een goed einde te brengen. Als je gelooft in iets als mens en je gaat ervoor dan is niets onmogelijk en is de mens een sterk dier met soms onuitputtelijke krachten!!!! De vele en postieve, menselijke reacties en vragen van familie, collega's, vrienden en kennissen geven me nog steeds het gevoel dat ik niet alleen stap. De gedachte aan Greet ook, die ik hier vaak levendig heb gehouden gaven me ook kracht om niet te klagen of te plooien... Ik ben er nog bijlange niet maar laat me toe te voelen dat het einde in zicht is... Dus so far so good, op 128KM van Santiago en 93KM van Cabo Finisterra. 920 KM gedaan vanuit Lourdes. Morgen is het voorzien om naar Sarria te trekken, slechts een etappe van en 20 tal KM, maar een redelijke grote stad en ik heb terug wat centen nodig... De binnenkant van mijn schoenen is versleten en dat zorgt voor wrijving. Hopelijk houdt mijn hielhuid nog een 8tal dagen stand... Hopelijk kan ik jullie morgen terug weten te boeien met nieuw verhaal... Gregory.
Reacties op bericht (4)
29-08-2009
stresskonijn
Gregory,
Bedankt voor je SMS je van woensdag. Ik ben van maandagavond terug uit verlof, het heeft me echt deugd gedaan maar ik heb er niet lang van kunnen nagenieten. Ik ben al weer volop bezig in Bulskamp, het vordert niet vlug genoeg naar mijn goesting en ik voel me een echt stresskonijn. Elke avond (na Bulskamp) heb ik soms tot laat in de avond nog mijn garage in orde moeten maken omdat morgen er hier een hondertal man zal toekomen. Morgen vertrekt er hier een koetsentocht met paarden. Ik heb me door Danny, een paardenkweker, met wiens paard Charlotte leert paardrijden, laten overhalen om hier in Alveringem zo'n koetstentocht te organiseren. De voorbije weken heb ik samen met Danny een tocht moeten uitstippelen in de wijde omgeving van Alveringem. Het is de bedoeling dat ik de deelnemers aan die tocht in mijn garage ontvang en ze komen ook hier weer toe 's avonds. Vandaar moest mijn garage stevig opgeruimd worden. Ik zou ook eens de Camino moeten doen om weer innerlijke rust te vinden. Het deed me deugd te lezen dat jouw Camino je veel "innerlijke rijkdom" heeft opgeleverd. Ik hoop echt dat al de ervaringen die je daar opdoet je verdere leven meer innerlijke rust bezorgen. Ondanks het vele afzien, geniet nog van je Camino en keep up the spirit.
Groeten,
Gerdy
29-08-2009 om 23:29
geschreven door gerdy
28-08-2009
verslag uit de lizernelaan
Hallo Grégory, Als we zo steeds je verhalen lezen denk ik dat er voor U misschien een toekomst als schrijver is weggelegd.Je schudt de verhalen precies uit je mouw of T-shurt alsof het niets is. Je nadert je doel met rasseschreden. Blijf vooral heel voorzichtig want je bent er bijna en we staan reeds lang met onze duimen omhoog. Het moment dat we vernemen dat je er bent gaan er we een of meerdere op drinken. Vandaag was ik thuis aan 't werk. Xander en Viktor waren hier van deze morgen en Marit arriveerde om 11u30 blijgezind. Oma had "stampers" klaargemaakt.Marit is er dol op (vertelde ze ook op onze vakantie). Met een lekker eitje en wat kaas at ze 2 borden met grote smaak. In namiddag trok oma met Marit en Xander richting speelpleintje. Thuisgekomen verorberde ze haar "Francipanneke" en daarna een fruitsapke. Om 18u. gingen we naar haar school.Er was een contactavond voorzien en Stefanie kon niet komen omdat ze den "laten" had. Marit zit in een klasje met 16 kindjes en een met duo-baan > juf Marianne en juf Mieke. Marit toonde me alle klasjes en de juffen van vorig jaar waren erg blij om Marit terug te zien. Rond 20u30 ging Marit hier naar bed en ligt nu rustig te slapen. En nu gaan Oma en Opa ook naar bed.
Groetjes, Joost en Colette
28-08-2009 om 22:19
geschreven door Joost en Colette
vergeten saluutjes te zeggen...
gretie patetie, ben vergeten mijn reactie af te sluiten met:
Vele groetjes en zoentjes en opletten op de baan die je zal leiden naar je doel.........
xxxxxxxxxx
28-08-2009 om 17:56
geschreven door stefanie
aja,...
Aja gre,
Nu ben ik terug mee met den draai en ben ik blij dat de ambiance er nog is en dat je niet alleen bent. Allé, ik moet je nog niet direct terug verwachten...Als ik je plannen lees met Chris.
Ik ben onze schuld gaan betalen aan de dakwerker!!! Bij het terugkeren zei ze: "Ik heb dezelfde duim als papa!" ik vroeg welke duim dat dan is? "Een banane-duim!!!!"
Marit mag tussen 17u-19u eens naar de kleuterklas gaan kijken bij wie ze zit, ze verlangde erg. Deze avond slaapt ze bij mijn ouders en morgen na de vroegen om 16u ga ik er om.
Thuis is alles nog steeds onder controle, hoor!!! Ik werk nog het weekend en maandag en ben dan thuis tot en met 06.09.09
28-08-2009 om 17:53
geschreven door stefanie
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
