Bij de "lessen", die door de leerlingen zelf werden gegeven, zat onder andere een pareltje, waarin interviews werden afgenomen van kinderen van een jaar of 7 en van 17-jarigen. De filmpjes waren knap gemonteerd, zodat de antwoorden van een 7-jarige meteen werden gevolgd door gelijkaardige antwoorden van 17-jarigen. Zo was de vraag naar godsbeelden heel erg gelijklopend. En dat werd natuurlijk druk besproken achteraf: veel jongeren waren oprecht verrast door de vaststelling dat godsbeelden zo weinig evolueerden in die 10 belangrijke jaren van een mensenleven. Ook heel mooi waren de antwoorden op de vraag of de persoon gelooft in God. Het "ietsisme" is wel bijzonder populair bij alle leeftijden, zo blijkt. Een meisje van 17 nam zich prompt voor om nooit nog te zeggen: "ik geloof dat er iets is", omdat ze het zo'n vrijblijvend antwoord vindt en het haar toch wel verwonderde dat we zo weinig echt durven te benoemen wat we denken of geloven. "Misschien is het antwoord te persoonlijk?"vroeg een ander zich luidop af. Je praat toch niet zo openlijk (en al zeker niet voor een camera) over wat er in het diepste van jezelf leeft. Geloof is vast en zeker een zaak, waarmee je niet graag te koop loopt, vanwege de kans op (negatieve) reacties, die je heel erg zouden kunnen raken.