Vraag:"Door wie of wat laten we ons begrenzen in ons handelen?" Antwoord: "Door de Tien Geboden./?"(werd meer vragend dan vastbesloten uitgesproken) En meteen werd het meisje dat dit antwoord gaf, bekeken met een spottende blik. Dat was een "slijmbal-antwoord", zonder twijfel. Ik pikte er een jongen uit, die zijn klasgenote honend had aangekeken: "Wat vind jij ethisch onaanvaardbaar gedrag?" "Als iemand je zelfverdiende smartphone ript: je hebt er keihard voor gewerkt en gespaard en floep...ineens is hij foetsie!" "Gij zult niet stelen...???" "Ah ja, als je het zo bekijkt..." "Kan je het dan ook anders bekijken?" Stilte. En dan is er toch eentje dat opmerkt: "Ja, maar het begin van de Tien Geboden is: 'Bovenal bemin één God', en daar ben ik het niet mee eens!" Hij kan op bijval rekenen. "Kennen jullie de Bergrede van Jezus?" En meteen schakel ik over op een kort lesje exegese, waarbij de meeste leerlingen zuchtend in hun stoel wegzakken. "Gij zult de Heer, uw God beminnen en uw naaste als uzelf": is dit een oubollige boodschap? Grapjas van dienst merkt op dat hij zijn naaste buurmeisje maar al te graag zou beminnen. En ik lach mee, maar zeg dat je door je naaste te beminnen als jezelf ook gehoor geeft aan Gods Blijde Boodschap van Liefde en dat je dus zo ook God bemint. We gaan even verder op de uitgegooide lijn en proberen aan zoveel mogelijk van de Tien Geboden de eigen ervaring vast te koppelen en we geraken natuurlijk vrij ver. Maar verschillende leerlingen merken op dat ze het moeilijk hebben met de uitspraken van de paus over homofilie, condooms, seksualiteit etc. Dat is uiteraard een moeilijke zaak voor hen. Want wat is bijvoorbeeld onkuisheid? Waar en door wie wordt dan wel de grens getrokken? Als de paus de grens bepaalt, dan wordt het voor velen moeilijk. Anderzijds zijn er wel veel pastoors, die geen moeite hebben met homoseksuelen of ongehuwd samenwonenden. Door wie laten zij zich begrenzen, vraagt een dromerige leerling zich af? Zo komt het gesprek op het geweten en de persoonlijke vrijheid om dat geweten te laten begrenzen door normen. De les werd weer door iedereen mee gevolgd (100 minuten aandacht geven is geen makkelijke opgave voor 17-jarigen van vandaag-en anderzijds: voor wie is het dat wel?) en de voorbeelden hebben tot een stevige consolidering geleid, waar de meesten zich konden in vinden. Bij het buitengaan van de klas zei de jongen van in het begin van dit stukje, die zijn klasgenote van mouwvegen verdacht: "U kan het allemaal zo simpel uitleggen, dat ik het bijna zou geloven." Vettige knipoog om zijn woorden te ondersteunen. Bijna, maar nog niet helemaal...
godsdienstleerkracht uit de 21e eeuw
