Een meisje vroeg me tijdens de les wat ik vond van de nieuwe paus. Ik heb geantwoord dat ik hem onvoldoende ken om een gefundeerd oordeel te vellen, maar dat het me wel blij maakt dat hij de naam Franciscus koos en daarmee wou duidelijk maken dat de Kerk een prioritaire keuze voor de armen moet maken. Toch leek ze vooral te polsen naar mijn verwachtingen op het gebied van veranderingen in de Kerk. Ik zei haar dat ik het scherp stellen van een radicale keuze voor de minderbedeelden toch al een positieve verandering wil noemen, maar het meisje wou me graag horen zeggen dat ik hoopte dat de paus het celibaat zou afschaffen, vrouwen zou toelaten in het priesterambt, het homohuwelijk zou goedkeuren, etcetera. Ik zei dat ik persoonlijk niet verwacht dat deze standpunten van vandaag op morgen zou worden ingenomen. "Maakt dat je niet boos of opstandig dan?" Ik zou liegen als ik nee zei, maar ik vroeg haar of ze zelf hoopte dat de nieuwe paus voor die ommekeer zou zorgen en of ze dan zelf positiever zou staan tegenover de Kerk. Een ander meisje antwoordde in haar plaats dat ze het vooral raar zou vinden als alles ineens zodanig zou veranderen om alleen maar zieltjes te winnen. En ze voegde er aan toe: "Het is nu trouwens toch te laat. Meer dan 90% van de West-Europeanen hebben genoeg van Kerk en paus en zo." Waar ze het cijfer vandaan haalt heb ik niet gevraagd. Maar ik vroeg haar wel of de boodschap van Jezus ook een anachronisme is. Ze glimlachte ietwat verlegen: "Ik begrijp wel wat u bedoelt, mevrouw, maar denkt u zelf niet dat het te laat is voor de Kerk om nu nog te veranderen? Niemand luistert toch nog naar de paus?" Ik antwoordde dat het morele gezag van paus en Kerk inderdaad is afgenomen tegenover enkele decennia geleden, maar dat de Boodschap van naastenliefde en keuze voor de zwaksten brandend actueel blijft, volgens mij. "Er zijn ook mensen, die blij zijn dat de Kerk rechtlijnig blijft in haar moreel denken en niet meeloopt met de hype van de dag." "Ik niet, mevrouw: ik vind dat de Kerk blij moet zijn als mensen goed zijn voor elkaar, een warm nest geven aan kinderen, ook al zijn de ouders allebei bijvoorbeeld mannen. Dat is nu eenmaal belangrijk in de 21e eeuw. U heeft trouwens zelf gezegd dat u een beetje bang bent van mensen, die nooit of te nimmer hun mening willen herzien. Maar ik begrijp natuurlijk wel dat u als godsdienstleerkracht niet zomaar tegen de Kerk kunt staan spreken." Brede glimlach en knipoog.
godsdienstleerkracht uit de 21e eeuw
