De vasten lijkt als benaming bij enkelen aan te slaan, méér dan het woord veertigdagentijd. Vandaag waren er enkele leerlingen, die zegden dat het geen kwaad zou kunnen om wat meer de nadruk te leggen op -wat ze noemen- onze christelijke identiteit. Vasten zou bovendien veelzeggender zijn qua term, omdat het verwijst naar een soort van geste doen naar je geloof: je iets ontzeggen omwille van een diepere waarde in je leven. Heel "mindfullness" klinkt dat, als je 't mij vraagt. En op zich zou ik dat nog wel willen toejuichen, ware het niet dat ik een ander motief vermoed. Ik vrees namelijk een beetje dat het een verdoken manier is van identiteitserkenning opeisen tegenover de islamitische ramadan. Het valt me op dat bepaalde jongeren een vrij extremistische visie hebben ten opzichte van andere godsdiensten, in casu de islamitische godsdienst en op dat ogenblik ook grijpen naar termen als identiteit bewaren, culturele eigenheid, traditie enzovoorts. Jammer dus dat dit vanuit een eerder negatief standpunt dusdanig wordt geformuleerd...
godsdienstleerkracht uit de 21e eeuw
