Deze week vond ik het passend om in elke klas les te geven over de pauskeuze. In aanloop naar de les over hoe een conclaaf verloopt gaf ik eerst nog eens wat uitleg bij de kerkelijke hiërarchie. Eén van de snuggere leerlingen vond het helemaal niet logisch dat kardinalen de nieuwe paus verkiezen, aangezien zij zelf door de kerkelijke overheid werden benoemd. Het zou volgens hem toch logischer zijn mocht de pauskeuze op dezelfde manier worden georganiseerd als gewone verkiezingen, waarbij het volk zelf de meest aanvaardbare kandidaat mag kiezen. Ik merkte op dat de RKK geen democratie is. Consternatie in de klas. De leerlingen luisterden naar mijn uitleg over de eucharistieviering bij de aanvang van het conclaaf, waar men om de kracht van de Heilige Geest bidt om de juiste keuze te maken. Dit staat geloof ik net iets te ver van hun ervaringswereld af om daar begrip voor op te brengen. Dus probeerde ik het even open te gooien en vroeg ik hen wat de H.Geest voor een gelovige christen betekent. Er kwam heel weinig reactie. Na enkele verwijzingen naar het Vormsel en naar gebeden om de kracht van de Geest opperde een meisje dat de Geest de rol van de factor X (= dat wat buiten je bereik ligt) vervult. Wat je zelf niet of onvoldoende kan beheersen leg je in de handen van de Geest en dan krijg je vertrouwen in je beslissing. Ik vind dit niet slecht gezien. Maar toch bleef de jongen, die de pauskeuze in de handen van de gewone gelovigen wil leggen overtuigd van zijn standpunt. Toen vroeg ik hem of hij dan een favoriet zou hebben. Hij antwoordde dat hij te weinig wist over de kardinalen om dit te kunnen zeggen, maar mocht het aan hem gevraagd worden dan zou hij wellicht stemmen voor de bisschop die hem gevormd heeft, want die kwam wel sympathiek over. En toen besloot hij zelf: "Tja, dat is dus toch niet logisch, want de kardinaal uit het grootste aartsbisdom zou dan allicht altijd vanzelf winnen."
Vlak voor de krokusvakantie zei een vrolijke jongen (die niet kon wachten om op snowboardvakantie te vertrekken en daardoor een ongeziene goedgemutstheid toonde) uit de vijfdes me gedag met de woorden: "En mevrouw, in deze vakantie begint de advent, hé". -"Niet de advent, maar de vasten." -"Hoe? Nee toch: het is toch bijna Pasen?" -"Ja, en de veertigdagentijd, die begint op aswoensdag -tijdens deze vakantie dus- gaat Pasen vooraf en we noemen dat ook de vasten." -"Hoezo? Dat is toch de Ramadan? En dat is toch voor Kerstmis?" De verwarring was duidelijk. Ik besloot om toch nog eens een les over het kerkelijk jaar in te lassen. Heb dat ooit eens gemaakt in quiz-vorm en dat werd toen erg gesmaakt. In mijn agenda noteerde ik voor deze week: "Het kerkelijk jaar: een overzicht." Vandaag wis ik dat echter en wordt het: "Hoe verloopt de pauskeuze?" Maar aan het kerkelijk jaar ontsnappen ze toch ook niet.
godsdienstleerkracht uit de 21e eeuw
