"Als er geen opstanding van de doden bestaat, is ook Christus niet verrezen, en als Christus niet verrezen is, dan is ons geloof zonder inhoud."
Het is Pasen (geweest) en dan praat je in een godsdienstles in het vijfde jaar (en elders) nog eens over de Verrijzenis. Wonder boven wonder maakte een pientere meid ook deze opmerking toen ze bij het begin van de les het lesonderwerp in haar agenda noteerde:"mevrouw, de Verrijzenis? Wij hebben dat toch al gezien?". Ik was meteen de koning te rijk: "Fantastisch, Aurélie, dat jij de Verrijzenis al gezien hebt!" En haar gezichtje werd één en al betoverende glimlach... Dus beamde ik bovenstaande zin uit de Korinthiërsbrief op het scherm, naast een stukje glaskunst uit Glasatelier Mestdagh en vroeg hen of ze het mij nu eens konden uitleggen hoe ze -na de lessen over Lijden en Hoop (en dus de Verrijzenis)- deze zin van Paulus kunnen begrijpen. Nadenken, het valt niet altijd mee, zo vlak na een vakantie. Wel waren we er vrij snel uit dat het niet kan betekenen dat je letterlijk "opstaat uit je dode lichaam". De Verrijzenis heeft niet met zombies te maken, gelukkig. Ook al goed voor de zieken en gehandicapten, voor wie de dood een verlossing uit hun lichamelijk lijden betekende. Van de opstanding zijn andere sporen te vinden in bijvoorbeeld het streven naar een menselijkere wereld. Jezus Christus is zo'n spoor, zoniet het spoor: Hij toonde ons als de Weg, de Waarheid en het Leven een duidelijke route naar een betere wereld. Jezus heeft de dood overwonnen om ons, de wereld, de mensheid, te verlossen. Uit ons zondig bestaan op te staan, te verrijzen, als mensen op weg naar een betere, rechtvaardigere, menslievendere wereld. Eéntje merkte op: "Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten", toch? Inderdaad: Christus gaat pas dood als we Zijn Blijde Boodschap niet meer durven uitdragen en beleven, en dat is -gelukkig- nog lang niet het geval. Kijk maar naar de ziekenzorg, de Arkgemeenschap, Poverello, enzovoorts: Jezus verrijst daar elke dag opnieuw en daar niet alleen. Eigenlijk overal waar mensen in Zijn naam het goede doen, streven naar een betere wereld voor iedereen en vooral voor de eenvoudigste en hulpbehoevendste mensen. We sloten de les af met "Het Laatste Avondmaal" van John Byrne in Dublin (voor één keertje kwam dit beeld nà de paasboodschap-heb het wel nog eens chronologisch geduid, want je weet maar nooit dat ze ineens gaan denken dat het Laatste Avondmaal de week na Pasen plaatsvond...), want de kunstenaar maakte dit kunstwerk als expressie van de multiculturele samenleving en het geloof in gewone mensen. Het kunstwerk suggereert dat niets of niemand het monopolie kan hebben op goedheid. Pasen is van en voor iedereen.
godsdienstleerkracht uit de 21e eeuw
