Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
28-06-2009
VOORSPEELAVOND - DEEL 1
Het is zo langzamerhand traditie geworden bij mijn fanfare orkest van Wilhelmina dat de laatste avond vóór het begin van de vakantie gereserveerd wordt als voorspeelavond. Elke muzikant - beginner of gevorderde, als solist of met meerderen - mag een stuk naar eigen keuze spelen. Het mag een klassiek nummer zijn maar ook moderne muziek, een popnummer of filmmuziek, het doet er niet toe. Het belangrijkste is dat je er zelf een goed gevoel bij hebt. Sommige muzikanten vinden het "eng"om alleen voor publiek op te treden. Als je goed en geconcentreerd bezig bent vergeet je dat er publiek in de zaal zit en ga je helemaal op in je muziek. Bovendien vergroot het spelen voor publiek - al is het maar een klein gezelschap - het zelfvertrouwen. Afgelopen vrijdagavond was het weer zover, we kunnen terugkijken op een mooie en gezellige muziekavond!
Een viertal leerlingen uit het jeugdorkest opende de avond het toepasselijke "Haal Het Doek Maar Op" van Jacob de Haan om daarna 3 nummers te spelen van Fons van Gorp: "Blue Tulip", "Romance" en tot slot "Clog Dance".
Martijn Blaak zorgde ervoor dat alles in goede banen werd geleid. Hij kondigde de muzikanten aan en gaf een toelichting op het te spelen nummer.
Britt Westra beet het spits af en het is altijd een spannend ogenblik als je alleen moet beginnen als solist. Ze deed dat perfect zonder een zweem van zenuwen! Ze speelde op de bugel het nummer "My Heart Will Go On" van Celine Dion.
Dit zijn de handen van Britt!
Wilma Pleiter was de volgende solist op hoorn en speelde het Allegro moderato uit "Ten Duo's". Ze werd begeleid door haar muziekleraar Henk van Faassen. Zo te zien stond ze daar heel ontspannen te blazen.
Trompettist Jurrien Witvoet had een drietal nummers op zijn lessenaar staan. Hij begon met de traditional "Halleluya", vervolgde met "Festival Song" en beëindigde zijn optreden met een vrolijke klezmer "Uri Tzion".
Toen was het beurt aan een trombone trio, bestaande uit Henk Blaak, Rob Hulshof en Bas Pleiter. Ze speelden "Über den Sternen" van Franz Abt en sloten hun optreden af met "Frühlingslied"van Otto Fuchs.
Hannely "Hortensius" Zandt blies een fraaie "Across the Stars" uit haar bugel. Het is een nummer uit de bekende film "Star Wars".
Hierna was het mijn beurt. Ik had een nummer uitgezocht uit de vijftiger jaren met de titel "I'm Gettin'Sentimental over You". Ik hoorde het voor 't eerst toen ik de film over het leven van de bekende clarinettist Benny Goodman zag. Kennelijk heeft dat diepe indruk op mij gemaakt want ik had snel een keuze gemaakt uit de muziekstukken die ik in mijn bezit heb.
Stefan Blaak was de laatste solist vóór de pauze en speelde op virtuoze wijze, met pianobegeleiding van Martijn, het prachtige "Carnaval de Venice" van Jean-Baptiste Arban. Ooit heb ik de legendarische Harry James dit nummer horen spelen en het was net of Harry daar stond. Hulde Stefan!!
Vanmorgen werd ik geïnterviewd bij radio Almelo over de volkstuinen in de Haghoek voor het programma Seniorentijd. Enige tijd geleden werd de penningmeester van de Volkstuinen Haghoek hiervoor gevraagd maar aangezien hij overdag werkzaam is als docent, vroeg hij mij of ik dit als secretaris van de vereniging niet wilde overnemen. Dus vanmorgen om ongeveer kwart voor tien naar de studio van Radio Almelo aan de Haven NZ. Ik werd daar allerhartelijkst ontvangen met koffie, waarna een inleidend gesprek volgde met de interviewer. Om kwart over tien was het dan zover: na een inleidend woord werd me van alles gevraagd over het tuinieren. Wat verbouw je, waarom heb je een volkstuin, wat kost het houden van een tuin, wat is er zoal nodig om een volkstuin te beginnen, enz. Wat erg grappig was dat tussen het gesprek een aantal keren een korte pauze werd ingelast met toepasselijke muziek. Vooraf werd me al verteld dat het moeilijk was hiervoor iets te vinden maar dat was hen toch gelukt. Begonnen werd met het liedje: "Ik heb een huis en een tuintje gehuurd, daar in een hele gezellige buurt, en als ik zo naar mijn bloemetjes kijk, voel ik mij net als een koning zo rijk!" Dat liedje kende ik nog uit vroeger tijden en verder op in het programma werd nog een bekende song gedraaid en wel "In an English Country Garden". Al met al een leuke ervaring. Morgenavond om 21.00 uur wordt het programma herhaald.
Het zit er helaas op, we zijn weer thuis! Samenvattend hebben we een prachtige vakantieweek in ons geliefde Callantsoog doorgebracht. Met het weer hebben we het bijzonder getroffen, elke dag naar het strand en wat wil je dan nog meer. Vanmorgen op de terugweg hebben we nog even Den Oever bezocht want dat ligt toch al aan onze terugreisroute.
De vissersboten liggen nu nog aangemeerd, maar varen zondagavond weer uit naar de Noordzee.
Woensdag komen de vissers terug, lossen hun lading en gaan dan voor de tweede keer de zee op tot vrijdagavond.
Bij Den Oever is een visafslag waar particulieren vis kunnen kopen. Voor tong -toch een dure vissoort - betaal je 10 per kg.
Netten liggen op de kade te drogen.
Onderweg nog even koffie gedronken bij het Monument op de Afsluitdijk.
Vandaag de laatste dag van onze vakantie en tevens de eerste dag dat we niet naar het strand zijn geweest. Vanmorgen naar Schagen naar het winkelcentrum Makado. We gaan naar binnen en zien daar in "De Koffiehoek" Martin en Aty zitten, familie van onze oude buren. Zij wonen in Schagen en gaan daar elke dag koffie drinken; dat is voor hen een sociaal contact. We kennen hen al jaren en hebben gezellig een uur met elkaar zitten kletsen. Vanmiddag een bezoek gebracht aan De Rijp, het plaatsje met fraai gerestaureerde huizen uit de zeventiende eeuw dat Jan Adriaanszn. Leeghwater ooit "het beste dorp van Holland" noemde. Leeghwater was waterbouwkundige die o.m. de Schermer, de Purmer. de Wormer en Heerhugowaard drooglegde. Een prachtig dorp, met name als je van architectuur houd.
Een mooi doorkijkje in De Rijp
Een voorgevel in Zaanse stijl. Dat zoiets nog bewaard is gebleven voor het nageslacht!
Het raadhuis annex Waag uit 1630, een fraai stukje architectuur en ontworpen door Leeghwater. Binnen staat ook originele 17e eeuwse brandspuit van Jan van der Heyden.
Detail van één van de gevels in renaissance stijl. Duidelijk is te zien hoe men vroeger veel geduld had om allerlei details aan te brengen.
't Stadhuis van Amsterdam, een gebouw uit 1660 waar nu een restaurant is gehuisvest.
Nederlands Hervormde (Grote) Kerk uit 1655, beroemd door zijn 23 gebrandschilderde ramen (Rijper glazen).
De ouderlingen bank
Nog een foto van het interieur van deze laat-gotische kerk.
Je kunt zien dat het badseizoen nog niet begonnen is. Vanmorgen was er bijna niemand op het strand ondanks het prachtige weer. Over een paar weken kun je op deze plek over de hoofden van de badgasten lopen. Het gekke is altijd aan het strand dat vlak bij een duinovergang het stampvol is, terwijl er een paar honderd meter verder op ruim voldoende plek is. Kennelijk willen de mensen toch graag boven op elkaar zitten. Alleen de blauwe afvalbakken zijn al weer present.
De bemanning van de reddingsbrigade van paal 13 is wel altijd aanwezig. Op dit moment hebben de mensen van dit team nog niet zoveel te doen -behalve tijdens zonnige weekenden natuurlijk - maar als over een paar weken de vakantiestroom op gang komt, krijgen de strandwachten het druk.
Je houd het niet voor mogelijk wat sommige badgasten op zee uithalen ondanks alle waarschuwingen die te lezen zijn bij de strandopgangen. Met name Duitsers hebben het idee dat de Noordzee een heel groot meer is. Herhaaldelijk moet de reddingsboot uitvaren om badgasten uit het water te halen die bijv. met een luchtbed de zee opgaan. Ook bij landwind en bij vallend water (als het eb wordt) is het niet raadzaam in de zee te zwemmen.
De reddingsboot ligt altijd gereed om bij alarm de zee op te gaan.
Vroeger zag je op de stranden veel windschermen. Als de temperatuur niet zo aangenaam was en het bovendien behoorlijk waaide -wat aan het strand meestal het geval is - dan kropen de badgasten achter zo'n scherm. Het opzetten van een windscherm vergt wat vaardigheid want het tentdoek wordt overeind gehouden door metalen stokken die door ingenaaide sleuven worden gestoken, de tentstokken moeten vervolgens met scheerlijnen aan "haringen" (houten paaltjes) vastgezet worden om te voorkomen dat het scherm omwaait en daar heb je een aantal handen voor nodig. Vaak zie je dat het ene eind rechtop staat en het andere einde weer tegen het zand klapt. Pa is druk bezig met het bevestigen van die lijnen en ma moet er voor zorgen dat de hele handel recht overeind blijft. Ik zal maar niet vertellen wat er gezegd wordt als dit niet geheel volgens de regels gebeurt! Gelukkig is er tegenwoordig een verbeterde versie van het windscherm: het windkoepeltje. Je ziet ze overal op het strand staan, van die fraai gekleurde "windtegenhouders" die in een paar minuten zijn op te zetten. Ja,ja, als je handig bent maar ik heb vandaag op het strand een paar dames ongeveer 20 minuten in de weer gezien alvorens het koepeltje eindelijk geplaatst is.
Na het uipakken van de onderdelen maken de dames een begin met het inschuiven van de eerste van de 4 scharnierbare plastic stokken.
Ja, die wind maakt het er niet gemakkelijker op!
Eens even zien waar deze stok nu weer in moet.
Ja,hier is nog een sleuf vrij dus maar eens proberen.
Als jij het scherm nu op houd, dan schuif ik die stok er wel in.
Ja, nog eventjes en het is gepiept!
Hé,hé, eindelijk staat het windkoepeltje.
Nee, er moet toch nog het één en ander bijgesteld worden.
Gelukkig kan ik nu in de zon achter het scherm gaan liggenen en wat is nu 20 minuten op zo'n mooie stranddag. Of niet dan!!
Even de handdoek goed leggen op het ligbed en dan ...genieten!
Ook vandaag is het prachtig weer, de zon schijnt 's morgens volop. Tegen de middag wordt het wat bewolkt, het lijkt geen strandweer en we besluiten direct na de middag naar Heerhugowaard te gaan. Daar is een enorm groot winkelcentrum en vroeger zijn we daar wel vaker geweest. Kennelijk is er in de voorbije jaren heel wat veranderd en bijgebouwd want we kunnen het winkelcentrum niet terug vinden! Omdat inmiddels de zon weer tevoorschijn is gekomen, rijden we snel terug. Op naar het strand!!
Bij St. Maartensvlotbrug nog even een paar foto's gemaakt van die heel speciale brug. Het uit twee stukken bestaande middengedeelte van de brug drijft op het water en wordt bij doorgaand scheepvaartverkeer onder de afritten geschoven. Vanaf de oevers lopen de op-en afritten steil naar beneden. De brug is erg smal zodat maar één auto kan passeren. Als het erg druk is lopen de wachttijden daar behoorlijk op. Er zijn er nog maar vier van in Nederland, allemaal hier in N-Holland.
.
Om nog van het strandweer te genieten zijn we vlug weer naar Callantsoog gereden en ook nog even een strandpaviljoen bezocht!
. Terugwandelend naar de parkeerplaats heb je vanaf de duinen een prachtig gezicht op het dorp.
Vanmorgen zijn we eerst naar Schagen gereden voor wat boodschappen in het winkelcentrum Makado. We hebben er even niet aan gedacht dat het maandagmorgen is: alles nog gesloten. Ja, wat nu? Oh, ja! 's Maandags is er altijd kofferbakmarkt in St. Maartenszee. Dat is een soort rommelmarkt maar dan met kraampjes en uitstallingen op de grond. Van oorsprong werden de artikelen inderdaad vanuit de kofferbakken vanauto's verkocht maar dat is al lang verleden tijd. Even wat rondgesnuffeld en toen terug naar Callantsoog voor de uiteindelijke boodschappen. Na de middag naar het strand want het is goed strandweer, een zonnetje en een prima temperatuur van 20 graden dus wat wil je nog meer. Kennelijk hebben de meeste gasten hier in de buurt voor wat anders gekozen want het is niet erg druk op het strand. Zo meteen gaan we naar het dorp om een pannenkoek te eten.
Ondanks alle onheilspellende berichten van de weerman begon deze dag toch redelijk. De hemel zag er aardig uit met een voorzichtig schijnende zon en wat sluierbewolking. Eerst om 10 uur naar het kerkje van Callantsoog, waar we worden verwelkomd door de dominee die onder de toren de kerkklok staat te luiden! Dominee houdt kennelijk van zingen want op het bord staan 7 liederen met in totaal 24 versen! Mijn vrouw houdt erg van zingen dus die komt aan haar trekken. Na thuis een kop koffie gedronken te hebben zijn we naar het strand gegaan. Meestal maken we eerst een wandeling langs de vloedlijn en dan zoeken we een strandpaviljoen op om wat te drinken. Zoals de foto hieronder laat zien krijg je van zo'n wandeling toch wel trek in eten. Na een paar uur genoten te hebben van het strand, hebben we in de namiddag nog even Den Helder bezocht.
Interieur van het kerkje van Callantsoog.
De meeste kerkgangers zijn vakantiegangers, meestal zichtbaar door de gebruinde koppen (excusez le mot)
Eén van de strandovergangen van Callantsoog: dit is strandslag Abbestee
De gele vlag geeft aan dat er niet in zee gezwommen mag worden vanwege de richting van de wind - tehard of landwind.
Een paar spreeuwen bekijken de zee vanaf hun zitplaats en denken:"Wat een water"
Wat is er nu mooier voor kinderen dan in het water aan het strand te spelen!
Strandvliegers kom je in alle soorten en afmetingen tegen.
Schelpen in overvloed.
Meeuwen
Aan het strand krijg je wel trek in eten dus op naar een strandpaviljoen! De cactus hoort overigens niet bij de maaltijd.
Vandaag is onze week vakantie naar Callantsoog begonnen. Meestal rijden we via de Afsluitdijk omdat we de route via Amsterdam - de snelste en ook qua afstand de kortste - een verschrikking vinden: kale en slaapverwekkende autowegen met een veel te druk verkeer. We hebben nog even overwogen om via Lelystad en de Markerwaarddijk naar West Friesland te gaan maar zijn toch snel weer van gedachte veranderd. Het landschap in Flevoland is saai, vele rechte wegen en er is niets te zien. Door Friesland rijden is veel aantrekkelijker want daar zijn de autowegen veel meer aan de natuur aangepast en bovendien rijdt men daar ook veel kalmer. Het eerste deel van onze reis tot Meppel gaat altijd via Balkbrug en de Wijk. Dat is niet snel maar we hebben alle tijd; het is toeristisch gezien een fraai gedeelte. We doen het heel kalm aan want we hebben de tijd, per slot van rekening hebben we vakantie! De snelheid komt niet boven de 100 km en dat rijdt erg ontspannend. Nog wat foto's van de eerste dag.
Tussen Balkbrug en De Wijk ligt Oud-Avereest.Daar staat een prachtig klein kerkje.
De torenspits van het kerkje.
Net buiten Oud-Avereest zien we plotseling een hele serie antieke Citroëns.
Eén van de opvallende camions is een veewagen. Als we er omheen lopen zien we dat.......
.....er een bok in vervoerd wordt!
De Friese autowegen.
Onderweg stoppen we altijd bij Steenwijk voor een kopje koffie.
Een blik op het dorpsplein van Callantsoog. Het is er al gezellig druk.
Het is elk jaar weer een hele klus om de 2 schoolsportdagen in goede banen te leiden. Per dagdeel komen er zo'n 250 á 275 kinderen naar de atletiekbaan, dus reken maar uit: totaal in twee dagen ruim 1000 kinderen! Toch verloopt het evenement telkens weer zonder noemenswaardige problemen en dat is met name te danken aan het team van leerkrachten o.l.v. Jan Hammink. Jammer dat dit jaar de eerste dag letterlijk in het water viel want het regende donderdag de gehele dag. Een teleurstelling voor de scholen die dit jaar niet konden meedoen want het schema laat niet toe om deze dag in te halen. Hieronder volgen nog meer foto's van de schoolsportdagen.
Ook voetbal is één van de onderdelen.
Start 800 m. De kinderen moeten 2 rondjes lopen en daar verkijken de meesten zich op. Ze starten veel te snel en zijn al vermoeid als ze nog geen ronde hebben afgelegd.
...en daar gaan ze voor de 2 ronden.
60 m. horden
Deze jongen zweeft uitstekend door de lucht bij het vérspringen
Bandslingeren. Hierbij moet een fietsband zo ver mogelijk worden wegggeslingerd.
Jan Hammink bedient het rondenbord en kondigt de volgende ronde aan.
Een licht geblesseerde sporter wordt verzorgd door de EHBO.
Tussen de middag hebben de medewerkers even tijd voor een welverdiende lunch.
Al jaren worden er vanuit de gemeente Almelo voor twee hoogste groepen van de basisscholen schoolsportdagen georganiseerd in samenwerking met de atletiekvereniging SISU. Het is telkens weer een prachtig evenement en een plezier om te kijken naar de inzet van de kinderen. De meesten hebben nog nooit op een atletiekbaan gelopen, laat staan gesport. En nu krijgen ze de kans en die benutten ze dan ook voluit. Hieronder volgt een fotoimpressie van dit evenement.
Op de atletiekbaan van Sisu vinden de schoolsportdagen plaats
De nu nog lege atletiekbaan
De juryleden ontvangen de instructies
Aankomst van de deelnemende scholieren
Het sein om te beginnen is gegeven en op de zojuist nog lege baan vinden diverse activiteiten plaats, zoals.......
We hebben in onze straat er weer een abraham bij want Harry is vijftig jaar geworden. Zijn familie en vrienden wilden dat niet ongemerkt voorbij laten gaan en hebben zijn voortuin vanwege deze bijzondere gebeurtenis op gepaste wijze iets gewijzigd!! De foto's spreken voor zich en hebben derhalve geen commentaar nodig want je kunt zo wel zien welke hobbies Harry heeft.
Gisteravond was het dan zover. Het fanfareorkest, waarin ik altsaxofoon speel, gaf een openluchtconcert. Dat is niks bijzonders want regelmatig worden er door diverse orkesten concerten in de open lucht gegeven. Maar deze keer was er toch een heel apart tintje aan gegeven. We speelden namelijk op het erf bij de biologische boerderij "De Boderie" onder de rook van Almelo, vandaar ook de titel van deze blog. Dit bedrijf heeft tevens een plattelandswinkel, een camping met een aantal boerderijkampeerhuisjes en een pluimveebedrijf met echte scharrelkippen. Hoewel het er gistermorgen nog niet naar uitzag dat we buiten konden spelen - er viel regelmatig wat regen - was het tijdens het concert gelukkig droog. Het enige minpuntje was de temperatuur, die had wel een paar graadjes hoger kunnen zijn. Maar ja, dat is nu eenmaal het risico van openluchtconcerten.
Het naambord op de boerderij
Wilhelmina in Concert!
Dirigent Martijn Blaak kondigt de te spelen nummers aan
Hier zit ik dan, pontificaal in het midden!
Een close-up van mijzelf!
Een deel van het aandachtig luisterend publiek
Het zware werk, de pauken en de bassen
Toch wel een mooi gezicht: het orkest, spelend op een boerenerf
Vandaag, negenenveertig dagen na Pasen, dus op de vijftigste dag is het Pinksteren. Voor de één is dat een gewone zondag zonder meer. Alleen morgen nog een extra dag vrij. Voor ons is het echter één van de hoogtijdagen in de kerk. Met Pinksteren wordt de komst van de heilige Geest gevierd. In de bijbel staat te lezen dat de discipelen en enkele andere gelovigen bij elkaar zijn in een huis op de berg Zion. Uit de hemel komt plotseling een geluid dat op een enorme windvlaag lijkt en op de hoofden van de aanwezigen vertonen zich vuurtongen. Zij worden allen vervuld met de Heilige Geest en beginnen in vreemde talen te spreken, zoals hun door de Geest wordt ingegeven. Het in vreemde talen spreken wordt vanmorgen in onze wijkkerk prachtig uitgebeeld. Normaal is er één lector die de bijbelgedeelten leest maar nu zijn het er meerdere. Het Pinksterevangelie wordt voorgelezen in het Fries, in het Duits, in het Engels, in het Gronings, in het Twents en in het Papiamento, een heel bijzondere ervaring!
Ook is het een traditie geworden om met Pinksteren gekleurde luchtballonnen op te laten, waaraan een kaartje is bevestigd met naam en adres. Op de Pinksterliturgie stond één van deze foto's afgedrukt met daaronder de tekst: "Op de adem van de Geest, de adem van Gods wind sturen we Pinkstergroeten de wijde wereld in!" De ballonnen worden door de wind in zuidelijke richting gedreven dus kunnen ze ergens in België, Frankrijk maar ook in het zuid-westelijk deel van Duitsland landen; de meesten komen, denk ik, neer in Nederland. Soms wordt door de vinder van een ballon gereageerd en nu is het maar weer afwachten waar de ballonnen zijn geland.
Dit spreekwoord is van toepassing op de leerlingen van mijn fanfareorkest. Tegenwoordig is het bij orkesten van blaasmuziek een groot probleem om het aantal muzikanten op peil te houden. Vergrijzing slaat ook in de muziekwereld toe en aanmelding door nieuwe en geschoolde musisci komt niet zo vaak voor. Dus moet je een andere manier vinden en dat is zelf muzikanten opleiden. Waar haal je die dan vandaan? Door regelmatig scholen te bezoeken en daar demonstraties te geven melden zich kinderen aan om muziek te leren spelen. Zo vang je twee vliegen in één klap: je gaat de vergrijzing van je orkest tegen en je krijgt nieuwe leden! In het verleden was de muziekschool het aangewezen lesinstituut voor muziekonderwijs maar door het wegvallen van subsidies is het voor de meeste verenigingen onbetaalbaar geworden. Om muziekonderwijs toch betaalbaar te houden verzorgt Wilhelmina al een aantal jaren zelf de lessen die door gediplomeerde musici worden verzorgd. Elke woensdagmiddag komen de leerlingen bij elkaar om de beginselen van het blazen op instrumenten onder de knie te krijgen. Dat is in feite individueel onderwijs. Om het pas echt leuk te maken heeft Wilhelmina ook een leerlingenorkest van kinderen die de muzieklessen volgen. Op de vrijdagavond spelen ze enthousiast leuke liedjes en in orkestverband samen spelen wordt voorkomen dat muziek leren saai is.
Het leerlingenorkest o.l.v. Stefan Blaak
Stefan speelt een noot voor en.....
....Matthijs moet deze noot op dezelfde toonhoogte naspelen. Dit worden ook wel echo-oefeningen genoemd.
De trompettisten in volle concentratie!!
De bugelgroep
Ouders van de kinderen luisteren aandachtig mee
Het rechter meisje bespeelt de cornet
De baritonspeler met zijn muziekpartij
Bij Wilhelmina is het mogelijk om muziekexamen te doen. Doordat er gediplomeerde docenten muziekles geven kunnen de leerlingen gemiddeld na twee jaar het A-diploma krijgen. Wil je verder, dan is het zelfs mogelijk om voor het D-diploma examen te doen.
Nog een week te gaan voordat het fanfare-orkest waarin ik speel, een openluchtconcert gaat verzorgen bij de Boderie. De Boderie is een boerderij met een plattelandswinkel van biologische producten en ligt in de buurtschap Harbrinkhoek, onder de rook van Almelo. Ook verhuren ze een vijftal houten vakantiebungalows en er is een minicamping Het is altijd een mooi gezicht als je de Boderie nadert. Vanuit de verte zie je buiten één grote witte massa bij de boerderij en als je dichter bijkomt blijken dat honderden kippen te zijn die vrij rondscharrelen. Inderdaad, dat zijn nu echt scharrelkippen! Ook houden ze bij de Boderie een aantal ezels. Natuurlijk is een openluchtconcert altijd erg afhankelijk van het weer maar we gaan er vanuit dat het een mooie avond zal worden. Mocht het onverhoopt toch regenen, dan kunnen we uitwijken naar de recreatiezaal.
Dirigent Martijn Blaak heeft een voor elk wat wils programma van populaire en gemakkelijk in het gehoor liggende blaasmuziek samengesteld. Het publiek kan niet alleenluisteren naar bekende marsen, filmmuziek en muziek uit TV series, maar ook naar Zuid-Amerikaanse klanken.
De fanfare speelt o.m. filmmuziek uit Highlights from the Wild, The Lion King,Once upon a time in the West en The Good, the Bad and the Ugly, muziek uit bekende tv series als The A-Team en The Simpsons. Ook wordt een ode gebracht aan de bekende Amerikaanse zanger Frank Sinatra door A Tribute to Frank Sinatra te spelen. Volgende week vrijdag zal ik een verslag van het concert maken.
Hemelvaartsdag is typisch een dag van uitgaan geworden. Traditiegetrouw gaan veel mensen er al vroeg op uit, bij voorkeur op de fiets:"dauwtrappen!" Mijn vrouw en ik zijn niet meer van die dauwtrappers, we doen het nu met de auto. Wel geen grote rit maar in Twente zijn voldoende routes te vinden om te genieten van de natuur. Bovendien moesten de violen in de tuin vervangen worden door eenjarige zomerbloeiers, dus wat doe je dan? Naar een tuincentrum in Deurningen! We waren niet alleen want kennelijk moest half Twente plotseling de tuin op de kop zetten, wat een drukte. Toen we aankwamen was het nog rustig maar tegen de tijd dat we weer op pad gingen kon je bijna over de koppen lopen. We reden van Deurningen via Ootmarsum naar Vasse waar het behoorlijk druk was. Het was inmiddels tegen de middag geworden en we kregen wel trek in wat eten.
In mijn blog van 29 april was er al enige groei van allerlei groenten te bespeuren. Terug te vinden door in de rechter kolom in de rubriek "Archief per week" te klikken op 27/04-03/05. We zijn nu bijna een maand verder in het seizoen en dat is goed zichtbaar. Met name de regen van de afgelopen week heeft de moestuin veel goeds gedaan. De gewassen schieten uit de grond, helaas het onkruid ook
Overzicht van de moestuin. Hier kan ik met veel genoegen naar kijken. Je ziet dan dat alle noeste arbeid niet voor niets is geweest.
Wat kan er in een maand tijd veel veranderen. Vooral de regenbui van afgelopen week heeft de gewassen een behoorlijke oppepper gegeven.
De peulvruchten, midden boven op de foto, beginnen al behoorlijk tegen het gaas op te klimmen. De slabonen staan er ook goed bij (Links onder op de foto).
De tuinbonen beginnen te bloeien, nog een week en dan kunnen de koppen eruit. Dat moet om zwarte luis tegen te gaan.
Hier is het bed met doperwten goed zichtbaar. Op de voorgrond lage peulvruchten die zonder gaas kunnen groeien. Op de achtergrond de doperwten die ruim 160 cm hoog worden en tegen gaas moeten opklimmen.
De kroppen sla zijn al zo groot dat we er deze week al van kunnen eten. Wat look (uitlopers van sjalotten) er bij en dan is het smullen geblazen!
De aardbeien zijn nu nog groen en moeten nog een paar weken groeien om prachtig rood te worden.
Onder de aarbeien heb ik stro gelegd zodat ze niet op het zand liggen. Vooral bij regenachtig weer is dit beter om te voorkomen dat de aardbeien vuil van het zand worden. Over de gekleurde stokken komen netten te liggen om te voorkomen dat merels de aardbeien opeten.
In mijn blog van 29 maart staken de eerste drie rijen aardappelen nog maar amper de koppen boven de grond uit. Nu zijn ze al behoorlijk gegroeid!
Vandaag ben ik weer eens gaan "postzegelen" bij mijn vereniging voor USA en Canada Filatelie. Ruim 25 jaar ben ik al lid van deze gespecialiseerde club van verzamelaars die Amerikaanse en Canadese postzegels verzamelen. Het is een landelijke vereniging wat inhoudt dat de bijeenkomsten overal in Nederland gehouden worden. Per jaar zijn er 7 clubdagen en vandaag moest ik naar Geldermalsen dus toch nog een aardig eindje rijden maar ja, voor postzegels moet je wat over hebben. Het gros van de leden woont in het westen zodat de meeste clubdagen ook in het westen worden gehouden. Bijeenkomsten in bijv. Heemstede, Pijnacker, Beverwijk en Reeuwijk vind ik toch te ver en dus zal ik de eerste clubdag pas weer in januari 2010 in Zwolle bezoeken. Dat is voor mij een soort thuiswedstrijd! Wat is er op zo'n dag nu te beleven? Er is een levendige onderlinge "handel" in aan- en verkoop van postzegels. Vroeger sprak men van "ruilen" maar dat is in postzegelland al lang verleden tijd. Je koopt en verkoopt Amerikaanse en Canadese zegels tegen een redelijke prijs, waarbij de gespecialiseerde catalogi de leidraad zijn voor het bepalen van de prijzen. Verder liggen er allerlei filatelistische bladen ter inzage, je kunt informatie over je verzamelgebied inwinnen bij de aanwezige leden, raad vragen aan collega-verzamelaars, enz. De dag wordt altijd afgesloten met een grote clubveiling, waarvan het materiaal door de leden wordt ingezonden. Ook heeft de vereniging een rondzendverkeer van postzegels. Leden die daaraan deelnemen, krijgen op gezette tijden dozen met boekjes, volgeplakt met postzegels, toegezonden. Zegels die je wilt kopen kun je eruit halen en het bedrag aan de rondzendcommissaris overmaken. Vandaag was op onze bijeenkomst de voorzitter van de Duitse zustervereniging als gast aanwezig. In Duitsland kennen ze bijeenkomsten als de onze niet omdat het vanwege de grote afstanden niet mogelijk is ergens in het land te vergaderen. De onderlinge contacten vinden alleen schriftelijk plaats; niet bepaald de beste mogelijkheid om je verder te specialiseren.
.
Vanmorgen zijn we eerst naar Schagen gereden voor wat boodschappen in het winkelcentrum Makado. We hebben er even niet aan gedacht dat het maandagmorgen is: alles nog gesloten. Ja, wat nu? Oh, ja! 's Maandags is er altijd kofferbakmarkt in St. Maartenszee. Dat is een soort rommelmarkt maar dan met kraampjes en uitstallingen op de grond. Van oorsprong werden de artikelen inderdaad vanuit de kofferbakken vanauto's verkocht maar dat is al lang verleden tijd. Even wat rondgesnuffeld en toen terug naar Callantsoog voor de uiteindelijke boodschappen.
