Dorpsmolen aan Vijfwegestraat 50 jaar geleden omvergewaaid
Dezer dagen blaast de noordenwind fel in onze polders.
De dorpsmolen aan de Vijfwegestraat waar nu Bistro Molenhuys wordt uitgebaat, waaide precies een halve eeuw geleden tegen de vlakte. De molen in verval had geen schijn van een kans tegen de woeste windvlagen.
Hierover verscheen volgend bericht in het Brugsch Handelsblad.
Molen omgewaaid De molen die sinds lange tijd nog slechts de schim was van wat hij vroeger is geweest, heeft de jongste storm niet kunnen overleven. Zaterdag jongstleden gaf hij de pijp aan Maarten.De molen zakte in mekaar en is volledig vernield.
Bron : Brugsch Handelsblad, 14.12.1961
Molinoloog Christian Devyt[1] beschrijft in "Biekorf" (1962) aldus het einde van de dorpsmolen: "Een hele tijd al was aan één zijde de middenlijst beginnen scheuren. In de stormwind van de nacht van 10 op 11 december 1961 is hij in de vroege morgen gevallen. De molen was in bedrijf gebleven tot na de oorlog (1945)". August Maelfeyt was de laatste molenaar te Vlissegem, van 1946 tot 1956. Volgens documenten van het kadaster was er in 1957 "gehele afbraak van de molen".
[1]De houten windmolen in de Vijfwegestraat was ooit eigendom van de groottante (Octavie Vandewoestijne) van molenexpert Bruggeling Christian Devyt. Naar eigen zeggen heeft hij er zijn hele jeugd (o.m. WO II) versleten !
07-12-2011
Werkgroep Vlissegem Kermis vergadert op 12/12/2011
De leden van de werkgroep Vlissegem Kermis worden vriendelijk uitgenodigd op maandag 12 december 2011 om 20u00 in lokaal 3 van het O.C. DAnnexe (achteraan het gemeentehuis, Leopoldlaan 24, 8420 De Haan). Indien u niet aanwezig kan zijn, gelieve dan Niki Van Stichel te verwittigen op het nummer 059 24 21 35 of via mail naar niki@dehaan.be.
06-12-2011
De Sint op bezoek in 't Vlissegems schooltje
Sinterklaas of Sint-Nicolaas is de hoofdfiguur van het gelijknamige jaarlijkse kinderfeest dat op 6 december (de eigenlijke katholieke naamdag van Sint Nicolaas) wordt gevierd.
Sinterklaas en zijn helper, Zwarte Piet, komen volgens de overlevering in de nacht 6 december in België langs de schoorsteen naar binnen om in alle huizen geschenken te brengen voor de kinderen die er wonen. Deze moderne traditie van Sinterklaas als kinderfeest komt waarschijnlijk voort uit het prentenboekje Sint Nicolaas en zijn knecht (1850) van de onderwijzer Jan Schenkman (1806 - 1863).
In t schooltje van Vlissegem zal de Sint wellicht ook wel een bezoekje brengen want dit jaar waren daar geen stoute kindertjes te bespeuren. Van zodra de leerlingen in Vlissegem lekkers in ontvangst hebben genomen, wordt de buit zo te zien minutieus doorgelicht : "Zit er nu meer of minder in dan vorig jaar ?"
Meer sfeerfotos volgen binnenkort.
05-12-2011
Oproep foto kleuterklas 1956 in Vlissegem
Andrée Verheecke deed een oproep
en is op zoek naar een ontbrekende naam
uit de kleuterklas van zuster Beatrice van 1956.
Dit is het klasje met kinderen geboren rond 1951.
Er is maar één jongetje dat momenteel niet is herkend: het eerste jongetje onderaan
Op Marvas fanbal in Londerzeel (1974) waren producer Jean Kluger en tekstschrijfster Nelly Byl aanwezig : twee mensen die niet te koop liepen met hun werk. Zij krijgen luid applaus en een spontane ovatie van de Marvafans.
De Belgische songschrijfster Nelly Byl is overleden op 30 november 2011. Ze was 92 jaar oud. Byl schreef honderden liedjesteksten voor artiesten uit binnen- en buitenland. Onder meer Will Tura, Jimmy Frey en de Vlissegemse zangeres Marva scoorden hits met haar nummers zoals
"Rode rozen in de sneeuw"
Ik weet dat het rond Kerstmis was De lucht was grauw Het sneeuwde zacht Maar wij voelden niets van de kou Want jij had mij en ik had jou We stonden voor een bloemenkraam En zagen rode rozen staan Je koos de mooiste uit voor mij En 'k hoor nog altijd hoe je zei
refr.: Rode rozen in de sneeuw Rozen rood als vuur Die vertellen jou dat ik van je hou Rode rozen in de sneeuw Rozen rood als vuur Zeggen jou dat ik van je hou
En zonder blozen Nam ik die rozen Die mij beloofden Wat ik geloofde Liefdedromen voor ons twee En jij vertelde Dat ze voorspelden Met liefdewoorden Vurig als rozen Rode rozen in de sneeuw
Jij verdween uit m'n bestaan De rode rozen zijn vergaan Maar toch ben jij bij dag en nacht Niet weg te denken uit m'n hart 'k Vraag aan de bomen in het woud Of jij nog altijd van me houdt Maar ieder takje schudt van nee Dit jaar geen rozen in de sneeuw
refr.(3x)
Marva vertelt over de samenwerking met Nelly Byl :
Bemind, geleden en geleerd dat was een nummer op een elpee maar dat ik ook op recitals voor een zittend publiek zong. Dat was echt een tekst die mij op het lijf geschreven geweest is door Nelly Byl, door iets wat ik haar vertelde. En twee dagen nadien kwam zij met die tekst voor de dag en ik zeg ja, dat is t. Maar dan kon ik zo helemaal ingetogen optreden, al die taferelen dat waren allemaal herinneringen voor mij dus ja ik liet het publiek een tipje van de sluier zien
Marva - "Bemind, geleden en geleerd" Wie nooit verliefd heeft durven zijn Heeft nooit gehuild van liefdepijn Ik heb m'n dromen tot het uiterste beleefd Bemind, geleden en geleerd
Wie nooit een appel heeft gekraakt Kan ook niet weten hoe hij smaakt Ik heb de zoetste en de bitterste verteert Bemind, geleden en geleerd
Zoals een tuinman zich aan duizend doornen steekt Uit liefde voor z'n rozenpad Zo heb ik mij in 't leven duizend maal bezeerd Aan wie ik 't meest heb liefgehad
Wie nooit of nooit de deur uitgaat Kan ook niet struikelen op straat 'k Heb alle regens, alle winden getrotseerd Bemind, geleden en geleerd
Maar 'k heb gedanst, ik heb gefeest 'k Ben blij en diep bedroefd geweest 'k Heb van geluk getrilt en tussen hoop en vrees verkeerd Bemind, geleden en geleerd
Wie nooit verliefd heeft durven zijn Heeft nooit gehuild van liefdepijn Maar wie geen tranen heeft afgeveegd heeft niet geleefd Bemind, geleden en geleerd
Ook Vlissegemnaar Michel Willaert genomineerd voor Krak 2011
Vlissegem staat stevig op de kaart met Vlissegem Kerremesse, maar dat is niet altijd zo geweest. Twintig jaar geleden was de jaarlijkse kermis op sterven na dood. Het is Michel Willaert (73) die van de kermis opnieuw een feest heeft gemaakt. De echtgenoot van Jacqueline Deman startte met een rommelmarkt en die is nog steeds de vaste waarde op de driedaagse. Het begon met 40 standhouders en groeide uit tot 200. De computer was nog niet zo ingeburgerd en ik trok met een lintmeter door het dorp om alles op te meten. Daarna werd alles uitgetekend op papier. Ook Ronny Vandaele bood spontaan zijn medewerking aan om de deelnemers op te lijsten en om op kermiszondag vanaf s morgens vroeg 6 uur telkens mee te helpen bij de inschrijvingen, vertelt Michel, die dit tien jaar lang deed, tot hij iets aan zijn hart kreeg en de fakkel doorgaf aan Hervé Wouters. Michel is ook een meer dan verdienstelijk tuinier. Hij is al decennia lid van de Volkstuintjes, een vereniging die tuinierende mensen informeert en motiveert.
Michel en Jacqueline kregen dit jaar trouwens een schitterend portret (van kunstenaar Jules van de Weyer) alsook een ludieke trofee uit handen van Ronny Vandaele en de werkgroep Geestig Vlissegem voor hun jarenlange inzet. In september jongstleden vierde het koppel 50 jaar huwelijk.
De andere genomineerden voor Krak 2011 zijn naast Vlissegemnaars Ronny Vandaele en Michel Willaert : Christine Gantois (42, De Haan) die sociale doelen steunt en vrouwen motiveert om hun dromen waar te maken via Zonta Middenkust. Sonia Lucidarme (60, Klemskerke), de vroegere coördinator MPI De Vloedlijn en Kris Steen (42, Wenduine) die zich als handelaar engageert voor invulling van leegstaande panden en actief meewerkt aan allerlei initiatieven vervolledigen het lijstje.
02-12-2011
Ronny Vandaele krijgt nominatie Krak 2011
Onlangs schreef journaliste Ann Vanneste :
Vanuit de redactie van De Zeewacht ben jij genomineerd als 'Krak van het jaar 2011', samen met vier andere kandidaten. Je nominatie heb je te danken aan je inzet voor Geestig Vlissegem. Er zijn vijf genomineerden en wie het meeste stemmen haalt wordt uiteindelijk de 'Krak van het jaar'. Maar een nominatie alleen al is een mooie pluim op de hoed.
Ronny Vandaele krijgt voor project Geestig Vlissegem
nominatie Krak 2011
-Vlissegem is dood ! Leve Vlissegem -
Wat voorafging
De kiem van het project was een artikel uit een weekblad Vlissegem is dood ! Leve Vlissegem.
In de aanloop naar editie '20' van Vlissegem Prondelmarkt werd er over nagedacht op welke wijze dit gevierd zou kunnen worden. Op een bepaald ogenblik zei Kevin tegen vader Hervé Wouters : "We zouden eens iets komieks aan onze deur moeten zetten". Al vrij vlug werd het getal '20' (aantal Vlissegemse prondelmarkten) gekoppeld aan 'het idee' van Kevin. De kiem voor Geestig Vlissegem was gelegd...
Ronny Vandaele zou zorgen voor de praktische uitwerking van het project.
Sociale samenhang
Op kermiszondag 2010 stond reeds een gele ideeënbus langsheen de Warvinge om reclame te maken en leuke ingevingen te noteren...
Drie informatievergaderingen volgden eind 2010 en begin 2011 om van gedachten te wisselen met de lokale bevolking. Enkele inwoners maar vooral de zeer inspiratievolle Hervé Wouters vervaardigden kluchtige eigenzinnige kunstvoorwerpen uit allerhande recyclage- en tweedehandsmaterialen. Anderen stelden voor om mee te werken door een locatie aan te bieden. Zo kreeg iedereen in het dorp de gelegenheid om op een of andere manier zijn of haar steentje bij te dragen voor dit uniek, laagdrempelig en bovendien geestig initiatief. Een mooi voorbeeld van sociale samenhang dus.
Toeristische voltreffer
De 20geestige attributen werden er uiteindelijk 40. We plaatsten een eerste attribuut in het toerismekantoor van De Haan : het startpunt van een toeristische wandel- en fietsroute over 14 km langs veertig ludieke attributen die het Vlissegemse straatbeeld gedurende 7 maanden zouden sieren. Aan de ingang van het dorp stond een poort met Welkom in Geestig Vlissegem. Onder grote publieke belangstelling volgde op 10/04 een plechtige opening met lintdoorknipping door burgemeester Beirens. Na een verwelkomingswoordje zong het jubilerende zangkoor het toepasselijke lied Dit is Geestig Vlissegem. Oud-toerismevoorzitter Christiane Knudde en 'padre' Jan Debruyne, die ondertussen spontaan het meter- en peterschap van dit initiatief hadden aanvaard, gaven beiden een ludieke toespraak. Achteraf was er nog een receptie in de pastorietuin waar ook afbeeldingen van alle geestige attributen tentoongesteld werden.
Een blog werd in het leven geroepen en dagelijks zorgt Ronny Vandaele voor een portie nieuwtjes uit Geestig Vlissegem. De blog met zeer uiteenlopende berichten en verlucht met fotomateriaal van vroeger en nu wordt blijkbaar gesmaakt want er werden al ruim 11.000 bezoekjes geregistreerd.
Ludieke activiteiten
Het polderdorp kreeg er in het zog van Geestig Vlissegem een hele resem geestige activiteiten bij, zowel in de periode voor, tijdens als na Vlissegem Kermis.
Begin juni werd er geopend met een luchtige en kluchtige dialectkwis van Roland Desnerck. Meer dan 60 deelnemers waren present in de sfeervolle pastorietuin.
Een damesvoetbalmatch, precies 40 jaar na de oprichting van de memorabele Dolle minas, werd op kermiszaterdag gespeeld tussen KSK Ladies Wenduine en Eendracht Girls De Haan op het terrein achter Tuincenter De Groene Haan. Goed voor circa 120 supporters.
Auteur Ronny Vandaele zocht in oude kranten naar geestig nieuws van Vlissegem in de voorbije 100 jaar. Een selectie van de resultaten van die zoektocht werden in een sketch met geestige gazettepraat gebracht op kermiszondag 19 juni 2011 aan de Dorpsplaats. Dan werd gepoogd om die luchtige verhaaltjes van toen weer tot leven te brengen. In een kleine sketch las Steve Vandaele (de Scutelieden), alias Riestje (Richard) zijn gazette en verschoot van wat er allemaal in het kleine wereldje van Vlissegem gebeurd was door de jaren heen. Daarover ging hij in dialoog met zijn eega Ann Vanneste (freelance journaliste), alias Wiestje (Louise).
Eind juni gebruikte de lokale Gezinsbond onze geestige route voor een zoekwedstrijd met start en aankomst in t schooltje. En in juli volgde Vlissegem Feest, een driedaagse met voor elk wat wils
Vlissegem Lacht : een humoravond met de Mugge van Brugge e.a. rechtstaande komieken.
Vlissegem Fietst : een internationaal gezelschap van 150 Onvergetelijke Retrofietsers reed in retrokledij een gedeelte van de Geestig Vlissegem-route
Vlissegem Wandelt bracht bijna 200 wandelaars op de been voor een tocht over 7 of 14 km.
Toekomst van Geestig Vlissegem
Momenteel zijn we bewegende beelden en dias over Vlissegem aan het verzamelen. Dit moet uitmonden in een retrofilmavond waarop iedereen de geestigste Vlissegemse beelden zal te zien krijgen. Wellicht wordt dit een eerste project in 2012.
Verder gaan we samen met Bieren Den Haene op zoek naar een Geestige Vlissegemse Blonde : een nieuw lokaal bier. Het Vlissegems bier is nog in volle proeftijd. Zeker is al dat het een iets zwaarder blond bier van 6,5 graden wordt. En wellicht koppelen we dit aan een eerste ludieke Miss Geestige Vlissegemse Blonde-verkiezing : alle échte en valse blondines uit Vlissegem worden bij deze van harte uitgenodigd om zich aan te melden en zullen enkele leuke opdrachten dienen te vervullen à la Fata Morgana.
Ook de eerste Vlissegemse Pastoriefeesten staan tijdens de zomer van 2012 geprogrammeerd in het kader van Vlaanderen Feest. Vlissegem Feest. Qua inhoud is er nog strikte geheimhouding en is er verdere bevraging naar geestige activiteiten bij de bevolking maar wellicht openen we met Stuutn in den hof : een gezellig ontbijt met alle buurtbewoners en sympathisanten in de sfeerrijke pastorietuin.
Korte Bio :
Vlissegemnaar Ronny Vandaele (°1965), gehuwd met Christel De Fauw, vader van dochters Eveline (28) en Indra (23) en van adoptiezoon Lander (12). De samenwerking met pleegzorg mondde uit in een pleeggezin met nog eens twee pleegdochters, vervolgens adoptiegezin. Sinds ruim een kwarteeuw wonend in Wenduine. Studeerde in 1989 af als gegradueerde in Bibliotheekwezen en Documentaire Informatiekunde te Brugge. Was jarenlang werkzaam in de openbare bibliotheken van Wenduine, Oostende, Gistel, Klemskerke en Gent. Mede-oprichter van het Samenwerkingsverband Bibliotheken Meetjesland. Sinds 15 jaar bibliothecaris in het Oost-Vlaamse Knesselare. Is mede-auteur van Stalhille, parel van het Noorden (1999), t Blekt lijk Klemskerke tegen t ongeweerte (2002), Vlissegem: een 1000-jarige geschiedenis. Van Scamel Weeke tot SunParks De Haan (2006), Wenduine, van middeleeuws vissersdorp tot familiebadplaats (2008) en schreef het levensverhaal van zangeres Marva uit Vlissegem n.a.v. haar 65ste verjaardag : "Marva. Onvergetelijk!" (2008). Organiseerde de jongste vijf jaar expos over Vlissegem (2006-2007), Wenduine (2008-2009) en Marva (eveneens 2008-2009) en enkele dialectwedstrijden i.h.k.v. Vlissegem Kermis en Klemskerke Zomerende. In 2011 een van de initiatiefnemers van het project Geestig Vlissegem : een toeristische wandel- en fietsroute waarbij 40 geestige attributen het straatbeeld sierden en waaraan ludieke activiteiten werden gekoppeld. Het initiatief vraagt een mooi vervolg.
Ronny Vandaele : "De nominatie voor Krak 2011 is een blijk van waardering voor het project Geestig Vlissegem dat samen met Hervé en Kevin Wouters en talloze sympathisanten op het getouw werd gezet".
01-12-2011
Dialectkwis van De Blazuin op 9 december 2011
Blazuin in 't dialect - deel 5
Op vrijdag 9 december 2011 is er opnieuw een dialectkwis o.l.v. Roland Desnerck. Inschrijven kan tot en met komende vrijdag 2 december 2011.
Doe je mee ? Twijfel dan niet om je alsnog in te schrijven met familie, vrienden, ... Of kom je supporteren ?
De West-Vlaamse stand-uppers Ygor, Jan-Bart De Muelenaere en David Galle geven het beste van zichzelf op donderdag 8 december 2011 vanaf>20u30 inI CC Casino Blankenberge.
Een ticket kost 5 en reservering is aanbevolen.
29-11-2011
Lezing dialectenspecialiste Magda Devos op 1 december 2011
Blazuin in 't dialect - deel 3
Noordzeegermaanse kenmerken in de Vlaamse dialecten
Op donderdag 1 decemberom 19.30u geeft dialectenspecialiste Magda Devos een lezing in de bibliotheek van De Haan. Magda Devos doceerde Nederlandse Taalkunde aan de Gentse Universiteit en is verantwoordelijk voor het Woordenboek van de Vlaamse Dialecten. Een echte kenner die garant staat voor een boeiende avond.
Het West-Vlaams dialect
Dat het West-Vlaams door de eeuwen heen zoveel oeroude kenmerken heeft weten te bewaren, komt om te beginnen door de ligging van onze provincie in een uithoek van het Nederlandse taalgebied, ver van het centrale Brabant, dat steeds een haard van taalvernieuwing is geweest. In de tweede plaats is West-Vlaanderen tot diep in de 20ste eeuw een overwegend agrarisch gebied gebleven, zonder de grote verstedelijking die elders de dialecten heeft uitgevlakt.
Ons dialect, het Vlissegems, behoort tot het zogenaamde Kustwestvlaams, waaronder de dialecten worden verstaan van Noord-West-Vlaanderen de Polders en het daaraan palende Houtland - en van de Westhoek.Het Kustwestvlaams is het conservatiefste West-Vlaams, we vinden er nog eigenaardigheden in terug uit de taal van de Noordzeegermaanse volkeren die zich in de 4de en de 5de eeuw na Christus in onze streken kwamen vestigen. Meer daarover staat te lezen in het boekje West-Vlaams, van Magda Devos en Reinhild Vandekerckhove (verschenen in 2005 bij Lannoo, Tielt, als onderdeel van de reeks Taal in Stad en Land).
Het West-Vlaams staat van alle Vlaamse dialecten nog het dichtste bij het Middelnederlands. Zo zijn de West-Vlaamse klanken sinds de Middeleeuwen nauwelijks gewijzigd.Niet zonder trots noemde Guido Gezelle het West-Vlaams het echte Vlaams, omdat het zo nauw aanleunt bij de taal van grote Middeleeuwse schrijvers als de West-Vlaming Jacob Van Maerlant, die zevenhonderd jaar geleden een reeks meesterwerken in de Vlaamse streektaal schreef en daardoor terecht de vader van de Dietse dichters wordt genoemd.
Een illustratie van ons Vlissegemse Kustwestvlaams is een gesprek met Vlissegemnaar MédardDefraeye, in de volksmond Dartje Fraeye (1881-1976), in onvervalst Vlissegems. Het interview werd bij hem thuis, Grotestraat 139, op 22 oktober 1969 afgenomen door zijn kleindochter en petekind Magda Devos, toen studente Germaanse talen aan de Gentse universiteit. De vraag van interviewster Magda staat in vetjes; het antwoord vangeïnterviewde Médard in cursief.
Dit inmiddels gedigitaliseerde gesprek kon verkregen worden bij het boek Vlissegem, van Scamel Weeke tot SunParks De Haan (2006) en is ook integraal in dit boek te lezen.
Het schijfje is nog steeds beschikbaar voor de liefhebbers !
Mailen naar ronnyvandaele@telenet.be
28-11-2011
Dialectenwandeling was voltreffer op zondag 27 nov 2011
Blazuin in 't dialect - deel 2
Op zondag 27 november van 14u tot 17u konden we deelnemen aan een dialectenwandeling in hartje Blankenberge. We werden er getrakteerd op muziek, theater, comedy, verhalen en lekkernijen!
We startten de wandeling in Cultuurcentrum De Benne waar we een brochure ontvingen en vertrokken naar verschillende locaties. Op elk van deze locaties ontdekten we een ander aspect van ons boeiend dialect. Humoristische videofragmenten in en over het West-Vlaams in CC De Benne, heuse West-Vlaamse rap in t Casino, een theaterstuk in belle-epoquestijl in het Belle Epoquehuis, een verteller (strandredder-drifter-jutter Gaston Sampson)in t Oude Stadhuis, een dichter in het typische vissershuisje in de Breydelstraat en tenslotte een aantal proevertjes opnieuw in CC De Benne. Dit alles in t dialect. En ... veel inspiratie opgedaan voor een volgende editie van Geestig Vlissegem.
27-11-2011
Ludieke gemeenteraad in 't dialect leidt niet tot stadionsakkoord
Blazuin in 't dialect - deel 1
Het was zaterdagavond lachen op de gemeenteraad in Zuienkerke. Op uitnodiging van DE BLAZUIN, dat is de culturele samenwerking tussen De Haan, Blankenberge en De Haan staken de burgemeesters en schepenen de koppen bij elkaar over de vraag of de Blankenbergse scheurpit in Blankenberge een prima locatie zou zijn voor het nieuwe Club Brugge stadion.
Twee Vlissegemnaars, C. Beirens en W. Vandaele, maakten deel uit van de Haanse delegatie.
Met deze gemeenteraad in het dialect start de Blazuin een reeks activiteiten rond de streektaal in Zuienkerke, De Haan en Blankenberge.
BLANKENBERGE/DE HAAN/ZUIENKERKE - In het kader van het cultuurproject Blazuin kwamen de gemeentebesturen van Blankenberge, De Haan en Zuienkerke samen om op een ludieke manier van gedacht te wisselen over de bouw van het nieuwe voetbalstadion van Club Brugge. De drie gemeentebesturen hebben echter geen overeenkomst over de locatie van het stadion bereikt.
Bij de voorstelling van de deelnemers van het ludieke debat was het al meteen raak. 'Met Annelies Dewulf hebben wij de mooiste schepen, het college van De Haan zit met buikloop omdat er hier maar drie aanwezig zijn en voor de meisjes heeft Blankenberge een 'snelle' schepen met Bjorn Prasse', zegt burgemeester van Zuienkerke Alain De Vlieghe (Lijst Burgemeester).
De Vlieghe vindt het dan ook een goed idee om het stadion op de grens van de drie gemeenten te bouwen, wat evenwel tot protest leidde bij Patrick De Klerck (Open VLD), burgemeester van Blankenberge. 'Je moet er niet op letten, want Alain is niet goed wijs. Blankenberge gaat een deel van de polders onteigenen in Zuienkerke om er een grote parking aan te leggen', zegt De Klerck. 'Dergelijke stadion is voor de badstad 'kassa, kassa', want de inkomsten gaan verhogen door een percentage op de tickets. Ook voor de horeca is dat gunstig', stelt schepen Katrien Van Ryssel (Open VLD). 'Wij gaan dat gespuis van Club Brugge niet aantrekken en ik ben voorstander van een stadion voor Cercle Brugge', oppert Wim Cools (Lijst Burgemeester). 'Niets van, want dan zijn de boertjes de dupe', foetert Annelies Dewulf (Lijst Burgemeester).
'Blankenberge wil alleen de lusten maar niet de lasten. Ze willen zelfs Trammelant van ons afpakken', zegt burgemeester van De Haan Christine Beirens (Lijst Burgemeester). 'In Blankenberge zijn het allemaal 'dikkenekken' en daar loopt veel schorremorrie, terwijl in De Haan chique volk loopt', vult Wilfried Van Daele (N-VA) aan.
Er is zelfs een voorstel op tafel gekomen voor de bouw van het stadion in zee voor de Pier en een nieuwe jachthaven in Zuienkerke. Eén aanhoorder is zelfs uit de zaal gezet wegens protest.
26-11-2011
Schepencolleges Blazuin debateren in 't dialect op 26 november 2011
De Blazuin, het cultureel intergemeentelijk samenwerkingsproject tussen De Haan, Blankenberge en Zuienkerke, staat dit jaar in het teken van het dialect.
De feestelijke opening vindt plaats op zaterdagavond 26 november om 19.30u in de gemeenteschool van Zuienkerke. Deze avond komen de schepencolleges van Zuienkerke, De Haan en Blankenberge debateren in 't dialect over de mogelijke komst van het voetbalstadion van Club Brugge aan de scheurpit.
25-11-2011
Franky De Smet-Van Damme toert met Channel Zero
In het najaar van 1995 streek Franky De Smet-Van Dammein het Vlissegemse neer, teruggetrokken op een boerderij Hij is de frontman van Channel Zero, de meest populaire metalband die ons land ooit voortbracht. Ondertussen verhuisde hij respectievelijk naar Wenduine en Zuienkerke. Over FDSVD komt later op deze blog een portretje.
Dezer dagen toert Channel Zero in België. Zie hiervoor de affiche in bijlage, alsook de website http://www.channel-zero.be/
24-11-2011
Linda Six leert je woorden in kalligrafie neerpennen
Linda Six (°1954), Wenduinesteenweg 47 te Vlissegem, is al haar hele leven gepassioneerd bezig op allerlei domeinen van de plastische kunsten. Via een ommetje in de economie en de bijzondere jeugdzorg, kwam voor haar de grote klik in 1988. De prachtige uitgehouwen kapitalen van Pieter Boudens veranderden haar leven. Ze sloot zich aan bij het pioniersgroepje in Brugge, volgde les bij o.a. Goedele Soetewey, Wilbert Wegman en uiteindelijk ook Brody Neuenschwander. Daarnaast volgde ze ook een vijfjarige opleiding keramiek en kunstgeschiedenis te Oostende en een jaar schetsen en aquarel in Brugge. Linda houdt van 'mixed media' en met haar installaties won ze reeds enkele prijzen. Vanaf 1994 geeft ze kalligrafiecursussen in Oostende, Westende en Brugge (Vormingplus).
De Cultuurfabriek, Stationsstraat 22, 8340 Sijsele op dinsdag 29/11/11 van 19:00 tot 22:00
In een eerste kennismaking met kalligrafie leer je het humanistisch cursief neerpennen. Dit schrift - ontstaan in de 15de eeuw - blijft ook vandaag nog een actueel letterschrift. De lettervorm van het humanistisch cursief is licht hellend en ligt heel vlot in de hand. Je krijgt controle over pen en inkt, een juist begrip van de letters en spatiëring. Linda Six, kalligrafe, brengt je doorheen de verschillende stadia van de formele kalligrafie. Dit is een gedroomde kans voor wie zich op een degelijke en moderne manier wil bekwamen in het kalligraferen.
Vormingplushuis, Sint-Pieterskerklaan 5, 8000 Brugge op woensdag 30/11/11 van 19:00 tot 22:00
Het Karolingisch minuskel is één van de historische schriftsoorten waarop hedendaagse kalligrafen zich baseren. Linda Six, kalligrafe, leert je woorden in dit mooie ronde schrift neerpennen. Je concentreert je eerst op de lettervorm, spatiëring en lay-out. Eens je het schrift in de vingers hebt maak je kennis met een aantal verluchtingstechnieken, zoals het inbrengen van kleur met verf. Je werkt naar eigen ontwerp aan een zelfgekozen tekst en je geeft jouw schriftuur een persoonlijke noot. Het tekenen en schilderen van mooie letters laat je de kunst van het schrijven proeven.
'Dit is niet New York' volgens fotograaf Bart Michiels
BOEKENNIEUWS (4) 'Dit is niet New York'- de iconen voorbij
René Magritte schilderde een cliché-afbeelding van een pijp en schreef eronder: Ceci nest pas une pipe.. Verwar een imago niet met de werkelijkheid. Ook New York is niet het New York van de clichés. De meeste toeristen bezoeken alle iconen op een rijtje. Het Vrijheidsbeeld, de Empire State en de Chrysler, het Guggenheim-slakkenhuis, een Broadway-show, de neonsoep van Times Square, misschien een gospelmis in Harlem Eens ze die en enkele andere plaatsen die ze kennen van film of tv hebben afgewerkt en de fotos hebben getrokken die het bewijzen, hebben ze het gevoel New York gezien te hebben. Maar: ceci nest pas New York...
Jacqueline Goossens en fotograaf Bart Michiels nodigen u uit om de iconen voorbij te gaan en met hen het echte New York te ontdekken. Zij zijn geboren en getogen Vlamingen, maar wonen sinds vele jaren in New York. Samen of alleen, te voet, per fiets, met de metro of per auto, exploreren ze elke kant en hoek van de fascinerende metropool niet alleen Manhattan maar ook Brooklyn, de Bronx, Queens en Staten Island. Hij met zijn cameras, zij met potlood en notitieboekje. Dit is niet New York: de iconen voorbij is een mozaïek van hun impressies. De vorm weerspiegelt het onderwerp: het New York dat Goossens en Michiels in beeld brengen, is een lappendeken van heel verscheiden stukjes die toch een geheel vormen, een wereld in een notendop.
Dit is niet New York: de iconen voorbij wil de lezers doen proeven van het soort tochten dat Goossens en Michiels het liefst ondernemen: zonder welomlijnd doel, zonder tijdsdruk en altijd nieuwsgierig naar wat er om de volgende hoek te zien zal zijn.
In dit lees- en kijkboek neemt Jacqueline Goossens je mee naar de onbekende hoeken en kantjes van New York. Het imago van New York wordt aan deze kant van de oceaan veelal bepaald door de afbeeldingen van het Vrijheidsbeeld, de Empire State- en de Chryslerbuilding, het Guggenheim-slakkenhuis en het neoncirkus op Times Square. Goossens daarentegen beleeft New York op haar eigen manier en dat maakt haar observaties anders dan deze van journalisten die maar tijdelijk in de stad neerstrijken. Met fotograaf Bart Michiels neemt ze je mee door de onbekende buurten van de grootstad. Het resultaat is een prachtig boek, rijkelijk voorzien van fotos en commentaar, dat alle aspecten van New York belicht. Niet enkel Manhattan komt aan bod ook Brooklyn, de Bronx, Queens en Staten Island worden beschreven en gefotografeerd.
Het boek is luxueus uitgegeven op groot formaat (27,5 x 21,5 cm). De meer dan 130 fotos lopen hoofdzakelijk in landschapsformaat over de volledige bladzijden. Achteraan vind je een handige plattegrond met de paginanummers en een register van de fotos.
Jacqueline Goossens groeide op in het Oost-Vlaamse Maldegem. Sinds oktober 1980 woont en werkt ze in New York City. Voor de krant De Morgen schrijft ze sedert 1993 een wekelijkse column over het leven in de stad. Haar columns verschenen ook in Knack Weekend, Elga, Feeling, het milieutijdschrift Argus en het zakenblad Scoop. Fotograaf Bart Michiels uit Vlissegem volgde een opleiding fotografie aan de Hogeschool Sint-Lukas te Brussel. Hij woont en werkt nu in Chelsea, Manhattan.
Dit boek is nog beschikbaar en te koop aan 35 euro bij de ouders van Bart Michiels (Warvinge 99 te Vlissegem, 059/236595)
22-11-2011
Louis Vanhoucke stelt eerste haikubundel voor
BOEKENNIEUWS (3)
Krak 2010 en gewaardeerde Kerklommer-vrijwilliger Louis Vanhoucke uit de Grotestraat in Vlissegem heeft zijn eerste haikubundel af.
Hoewel Louis een technische opleiding genoot, zijn schrijven, zingen, muziek maken, schilderen en tekenen ook zijn ding. Zijn inspiratie vindt hij in de liefde, de zee en alles wat niet te zoet of te zuur is. De bundel werd mee samengesteld door de Letterkundige Kring Kerklommer en voorzitter Rietje Vanhaecke.
De haikubundel wordt voorgesteld in de gemeentelijke bibliotheek op vrijdagavond 25 november. Het geheel wordt muzikaal omlijst door harpiste Mathilde. Na de voorstelling is er een korte receptie en is het mogelijk om een gesigneerd exemplaar van deze haikubundel aan te schaffen.
UITNODIGING
In samenwerking met de bibliotheek Canticleer, dienst voor cultuur, dienst voor toerisme en OCMW
stelt de
Letterkundige Kring Kerklommer De Haan
de Haiku-bundel
van
Louis VANHOUCKE
voor.
U wordt vriendelijk uitgenodigd op de voorstelling, met receptie,
op vrijdag 25 november 2011 om 20 u.
in de bibliotheek.
Muzikale omkadering.
U kunt ter plaatse de gesigneerde dichtbundel aankopen.
Gelieve uw aanwezigheid te bevestigen op tel. O59/ 34 10 81
staren naar de zee
eindeloos golvende rust
parels voor mijn ziel
L.V.
21-11-2011
Fantastische literatuur van Karlien Van Houtte
BOEKENNIEUWS (2) Karlien Van Houtte is een Vlaams schrijfster van fantasy, horror, magisch realisme en sciencefiction. In 2005 won zij de Prijs voor de Nederlandse Fantastische Literatuur met het verhaal Tourblog. Karliens grootste passie, naast schrijven en lezen, is reizen. Dit bracht haar onder andere naar Siberie, waar ze in de zomer van 2004 twee maanden doorbracht, en waar ze inspiratie vond voor het verhaal Het meisje in de maan. Zij is de oudste dochter van de onlangs overleden Roger Van Houtte uit Vlissegem.
Karliens vader Roger samen keuvelend met zijn broer Aimé Van Houtte
Publicaties - Kortverhalen Karlien Van Houtte
Tourblog (De Tijdlijn 53&54, 2006)
Het meisje in de maan (Duistere Parels, Suspense Publishing, 2006)
De engel van San Michele (Pure Fantasy 7, 2007)
Verhaaltje na het slapengaan (SF Terra, 2008)
Een eerbaar beroep (Onder de Schedelmaan, Books of Fantasy, 2008)
Op de vleugels van de draak (Verborgen achter de horizon, Books of Fantasy, 2009)
Stormkind (Verborgen achter de horizon, Books of Fantasy, 2009)
Heks (Fantastisch Strijdtoneel, Books of Fantasy, 2009)
Vergetelheid (Pure Fantasy 16, 2009)
Leven op Yoggoth VI (Zee van verbeelding, Books of Fantasy 2010)
De Warvingegedichten van Hervé J. Casier (°1943) is een bundel om te koesteren, ook letterlijk: ligt bijzonder goed in de hand, sobere lay-out, in een stijlvolle donkergroene kleur. Een pluim voor uitgever C. de Vries- Brouwers!
Ook de gedichten die Casier heeft geselecteerd vanaf de bundel De landman en de wolven (1964) getuigen (opnieuw) van een meesterlijk poëtisch kunnen.
Opnieuw , omdat de dichter, hoewel vaak bekroond of genomineerd, nooit de erkenning heeft gekregen die hij verdient. De handboeken zwijgen over hem en Google biedt nauwelijks relevante verwijzingen. Ik bedoel: de status binnen het literaire wereldje van schrijvers en dichters. Hij is een raspoëet! Om velerlei redenen.
Hervé J. Casier schreef ook een drietal romans (een ervan, De weg naar Elysium uit 1986 werd bekroond met de driejaarlijkse Arthur Merghelynckprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde te Gent), drie novellen, maar vooral veel poëzie.
De titel De Warvingegedichten verwijst naar de locatie, de biotoop van de dichter. De volgende annotatie is hier verklarend: De rijweg in de Warvinge wordt aangelegd in asfalt. De aanvang van de werken is voorzien begin 2011. (Uit het verslag van de gemeenteraad van 7 oktober 2010.) Hervé J. Casier woont in Vlissegem-dorp.
In het boek verzamelt hij gedichten uit 14 bundels, aangevuld met Gedichten 2009-2010-2011. Hij gaf zijn gedichten uit bij verschillende uitgevers: Sanderus (Oudenaarde), Saeftinge (Blankenberge), Orion (Brugge), Kofschip-Kring (Keerbergen), De Beuk (Amsterdam) en nu C. de Vries- Brouwers (Antwerpen-Rotterdam).
Zijn poëzie straalt rust en degelijkheid uit. Ook als hij rijmt, voel je geen dwang of gekunsteldheid, hoewel rijmgedichten altijd riskant zijn voor een soort van onbeholpenheid. Hij behoort niet tot een bepaalde stroming, voor zover dat woord nog bruikbaar is in de hedendaagse poëzie, hij heeft een uiteenlopende poëtica. Hij bespeelt vele registers, maar de klankkleur blijft dezelfde. De toonzetting is consistent.
De dichter balanceert tussen enerzijds een sterk vergankelijkheidsbesef en anderzijds een relativerende onthechtheid. Een dualiteit die deze gedichten domineert.
In op het gras (p. 219) begint hij met:
het blauwe konijn
op het gras
in de tuin
iemand zal
in het najaar iets
als schaduw
hebben gezaaid
of geplant iets
wat nu plots
is bovengekomen .
In in de tuin (p. 220) betekent cuniculus niet alleen echt konijn, maar ook droomkonijn, met therapeutische gaven.
als ik slaap
komt het geruisloos
bij mij binnen
aarzelt wandelt
langs de wegen
van mijn lichaam
legt zich na de reis
te rusten
in de zieke kamer
van mijn hart
In de gedichten een winterreis en eine winterreise bereikt hij een bijna zelfde effect: in het eerste gedicht rijdt een trein naar donkerland, in het tweede naar duitsland. Een verschil van één woord, maar wat een hemelsbreed verschil. (Denk aan de oorlogstijd). Deze gedichten vind je in de bundel Schrijven in Oosterhof (2006).
Hervé J. Casier werkt aan zijn poëzie. Zijn gedichten zijn geschreven in een klare taal. Hij opteert voor een intimistische lyriek, waarin echter niet zozeer het ik centraal staat als wel de omringende wereld. Soms echter valt de tegenstelling op tussen lyrische dichter en de banale werkelijkheid. Een paradox die hij handig beheerst.
Een groot aantal regels blijft je bij, zijn taalgebruik is stevig, hij sluit geen compromissen. Hij is authentiek, veelzijdig, eigenzinnig. Zijn gedichten maken een weinig verliteratuurde indruk.
Zijn woorden intrigeren, houden mijn aandacht vast. Zijn poëzie is soms op een droge manier geestig, maar ze bevat geen flamboyante regels. Die laatste zouden bovendien niet passen in de boodschap. Moeilijk is zijn werk niet, zeker niet, maar wel apart.
Het heeft echter weinig zin om ieder segment van zijn poëzie te willen begrijpen of verklaren. Het is meer een kwestie van meegaan, aanvoelen, je laten overweldigen soms. Voor mij blijft hij een Einzelgänger.
Hervé J. Casier schrijft verstaanbare poëzie in een taal van engelen, geen geleuter, zonder aardig te willen zijn, in een krachtige stijl. De dichter is taalvaardig, groots in toon en stijl, zonder pretenties, met liefde voor de taal. Misschien ook vandaar die dualiteit in zijn poëzie: enerzijds inspiratie, innovatie en anderzijds vakmanschap, metier, scholing.
Hij houdt zich dicht bij huis, hij schrijft gedichten dicht op de huid. Casier zingt als een lyricus, maar een ongebreidelde formuleerlust blijft hem bekruipen.
Met de jaren treedt een verschuiving op van een sterk symbolische beschrijving van de natuur naar het meer focussen op de mens en op concrete gebeurtenissen. Hij slaagt erin een evenwicht te verkrijgen tussen het gewone en het originele van het ogenblik.
Soms verandert in de laatste regel de betekenis van het gedicht. Wat vooral opvalt, - en het schaadt zeker niet aan de poëtische uitstraling van zijn gedichten, - is de zuinigheid waarmee hij met woorden omgaat, expliciet in de bundel Het gewicht van een punt (2001).
er zijn 1
met
nauwelijks
verzet
tussen
twee
zand
korrels
geplet
er zijn 4
twee
geliefden
afzonderlijk
samen
nauwelijks
gescheiden
door
hun
namen
In de eerste bundels lijkt zijn poëzie op woorden die rondlopen. Hij zet zijn territorium af. Veel later, wanneer hij woordsoberheid als kunst verheft, durft hij experimenteren met grafische woordschikking.
De strofen nemen alle vormen aan, afhankelijk van wat de dichter ziet, aanvoelt, denkt en bedenkt: nu eens tweeregelig, dan weer drie- en vierregelig en even dikwijls zijn zij in blok en méérregelig. Casier kiest voor elk gedicht de vorm en de taal die er het beste bij passen. De bladspiegel varieert van één strofe of enkele strofen tot een poëtisch tekstblokje.
Het is de poëtica van een dichter die omzichtig op zoek is naar uitbreiding van de toepassingsmogelijkheden van taal, die sentimenten wantrouwt maar niet schuwt.
Hij hanteert woorden als tekens. Woorden en zinnen tonen wat zichtbaar is, gespiegeld, verlicht, verkleind, vergroot of fictie. Zijn poëtische statements zijn bereikbaar.
Hiervoor heeft hij geen leestekens nodig, geen moeilijke zinsstructuren, geen scala aan interpretatiemogelijkheden. De visuele werkelijkheid en de emotionele realiteit gaan samen, maken het gedicht, de beelden en het verbeelde creëren een sfeer, vullen elkaar aan, zijn complementair en daardoor zo evenwichtig. Echtheid en fictie, observatie en reflectie, geven het gedicht een twee-eenheid. Casier laat zien hoe hij met taal een nieuwe werkelijkheid creëert.
Hervé J. Casier getuigt in zijn werk van een warme belangstelling voor de mens in de kleine dingen des levens. Hij ageert op een stille manier tegen mensen en dingen die de natuurlijke eenheid van de mens en zijn leefmilieu schade berokkenen. Bij al die ernst maakt hij ruimte voor humor. Zon licht humoristische toets doet niets af van zijn bedoeling: de reconstructie van deze eenheid. Poëzie (en kunst in het algemeen) is een soort wegbereider, richtingaangevend. Het engagement van Casier moet je wel tussen de regels lezen, zoek geen expliciet sociaal gericht bewustzijn.
Hij is een woordenconstructeur, dat is zijn vak als dichter, ik heb geen bezwaar tegen vakbekwaamheid. Poëzie moet echter ook met de mens iets doen, als therapie, een soort van genezingsproces en dat doen de gedichten van deze dichter: zacht dwingend, bijna ongemerkt, poëzie als wonderolie.
Enkele gedichten bevatten de vertellende kracht van verwarring. Met opzet, vermoed ik, wat niet betekent dat zij niet doorgankelijk zouden zijn. De meeste gedichten bevatten een soort geslotenheid, een mystiek, waarin een boodschap is vervat, maar die ook praktische zaken aan de orde stelt. Er is een grote variatie aan onderwerpen. Nooit is hij echter oppervlakkig.
Uit De tuin van alle verten (2008):
aanwezig
aanwezig
in de winkelstraat
de menigte
de zomerdrukte
ertussen zijn
met zn tweeën
op slenterwandel
bezoekje aan
de kledingzaak
de theekamer
de boekhandel
uiteindelijk ontsnappen
aan de overdruk
van dit uitzonderlijke geluk
(p. 245)
Bij een gedicht verwacht je een bepaalde vorm, een metrum of ritme, rijmwoorden. Aan poëzie worden echter nog andere eigenschappen toegedacht, dan alleen uiterlijkheden, zoals gelaagdheid, zorgvuldige woordkeuze, waarbij het woord niet alleen omwille van de betekenis wordt gekozen, maar ook omwille van zijn associatieve kracht en gevoelswaarde. De kracht van poëzie is het spelen met woorden, de dubbele betekenissen.
In vele van zijn gedichten vind ik een melancholiek terugdenken aan vroeger. Een dichter heeft het nodig af en toe weg te vluchten in een eigen wereldje, omdat hij moe wordt van de echte wereld vanwege de vele uiterlijke schijn. Een dichter probeert te ontsnappen aan het dwangbuis van de ordening van de gebruikelijke structuren, hij wil de werkelijkheid naar zijn hand kunnen zetten.
Uit Het laatste kwartier van het landschap (1998):
met heimwee zie ik het aan
mijn land ligt gebleekt
na winterregens gekweekt
zompig vlak uitgestrekt
door wind overzee gewekt
en het ligt er ontwaakt
door de erosie gekraakt
met heimwee zie ik het aan
dit zal niet meer overgaan
(p. 89)
Soms lijkt het of een gedicht geen thema heeft. Is het niet de gelaagdheid die het mogelijk maakt dat iedereen een ander thema noemt? Omdat wij de werkelijkheid anders ervaren?
Een gedicht is voor alles een persoonlijke belevenis, waar de lezer plezier, ergernis, ontroering, verwarring, verwondering, verbazing, minachting of weemoed bij voelt. Dat is poëzie. Zo is de poëzie van Hervé J. Casier.
Deze recensie is te kort om hem recht aan te doen. Casier wisselt uitwaaierende vrije verzen af met klassieke verzen. Alles past bij elkaar, je leest de bundel graag uit. De beste bundel die ik in maanden heb gelezen. Ik zou wensen dat zijn gedichten een wat breder publiek vonden.
Thierry Deleu
Hervé J. Casier, De Warvingegedichten , uitgeverij C. de Vries-Brouwers, Antwerpen/Rotterdam, 2011, ISBN 978-90-5927-159-3
19-11-2011
Herinrichten Vlissegem-dorp
Op 7 oktober 2010 werd het ontwerpdossier m.b.t. het herinrichten van Vlissegem-dorp door de gemeenteraad goedgekeurd.
De stedenbouwkundige vergunning m.b.t. de werken werd op 8 oktober 2010 afgeleverd.
In het voorgelegde ontwerpdossier werd rekening gehouden met de bemerkingen van de inwoners, naar aanleiding van de informatievergadering.
De rijweg in de Warvinge wordt aangelegd in asfalt, de parkeerplaats aan het kerkhof wordt uitgebreid en in het dorpscentrum zijn afgebakende parkeerplaatsen voorzien naast de rijweg.
De aanvang van de werken is voorzien in begin 2011.
De uitvoering van de werken is gepland in verschillende fasen, zoals weergegeven op het plan. Maar ... de volgorde van de fases kan nog gewijzigd worden.
De eerste fase omvat de Vijfwegestraat met inbegrip van het kruispunt met de Lepelemstraat. Deze fase moet voltooid zijn tegen de zomer van 2011. Op deze wijze zijn de Warvinge en de Vijfwegestraat vrij voor het verkeer tijdens de zomermaanden.
De tweede fase omvat de Kloosterstraat. Deze fase moet uitgevoerd worden tijdens de maanden juli en augustus 2011, zodat er geen hinder is voor de school in de Kloosterstraat.
De derde fase omvat het gedeelte van de Warvinge vanaf de Rietenaar richting Grotestraat. Deze fase wordt aangevat na de zomer van 2011.
Aansluitend op de derde fase worden de vierde en vijfde fase uitgevoerd. De vierde fase omvat het gedeelte van de Warvinge tussen de Rietenaar en de Sint-Blasiuskerk. De vijfde fase omvat het gedeelte tussen de kerk en de Lepelemstraat.
Aan de Rietenaar is een pompstation voorzien dat het rioolwater van de derde en vierde fase naar de waterzuiveringsinstallatie aan de Vijfwegestraat moet pompen.
Het project omvat eveneens drie vrije fasen, waarvan de aannemer zelf kan kiezen wanneer hij ze inplant. Deze vrije fasen zijn het gedeelte van de Lepelemstraat tussen de Warvinge en de Rokelare, de Dorpsplaats naast de kerk en het parkeerterrein naast de kerk.
De totale uitvoeringstermijn van de werken wordt geraamd op 1 jaar. Deze termijn is evenwel afhankelijk van de weersomstandigheden en onvoorziene zaken die tijdens de duur van de werken kunnen opduiken.
(Bron : Gemeentelijke website De Haan)
Op de foto zien we dat de Warvinge wordt heraangelegd ...; het betreft meerbepaald de derde fase van de werken.
Karlien Van Houtte is een Vlaams schrijfster van fantasy, horror, magisch realisme en sciencefiction. In 2005 won zij de Prijs voor de Nederlandse Fantastische Literatuur met het verhaal Tourblog. Karliens grootste passie, naast schrijven en lezen, is reizen. Dit bracht haar onder andere naar Siberie, waar ze in de zomer van 2004 twee maanden doorbracht, en waar ze inspiratie vond voor het 
