Ludieke gemeenteraad in 't dialect leidt niet tot stadionsakkoord
Blazuin in 't dialect - deel 1
Het was zaterdagavond lachen op de gemeenteraad in Zuienkerke. Op uitnodiging van DE BLAZUIN, dat is de culturele samenwerking tussen De Haan, Blankenberge en De Haan staken de burgemeesters en schepenen de koppen bij elkaar over de vraag of de Blankenbergse scheurpit in Blankenberge een prima locatie zou zijn voor het nieuwe Club Brugge stadion.
Twee Vlissegemnaars, C. Beirens en W. Vandaele, maakten deel uit van de Haanse delegatie.
Met deze gemeenteraad in het dialect start de Blazuin een reeks activiteiten rond de streektaal in Zuienkerke, De Haan en Blankenberge.
BLANKENBERGE/DE HAAN/ZUIENKERKE - In het kader van het cultuurproject Blazuin kwamen de gemeentebesturen van Blankenberge, De Haan en Zuienkerke samen om op een ludieke manier van gedacht te wisselen over de bouw van het nieuwe voetbalstadion van Club Brugge. De drie gemeentebesturen hebben echter geen overeenkomst over de locatie van het stadion bereikt.
Bij de voorstelling van de deelnemers van het ludieke debat was het al meteen raak. 'Met Annelies Dewulf hebben wij de mooiste schepen, het college van De Haan zit met buikloop omdat er hier maar drie aanwezig zijn en voor de meisjes heeft Blankenberge een 'snelle' schepen met Bjorn Prasse', zegt burgemeester van Zuienkerke Alain De Vlieghe (Lijst Burgemeester).
De Vlieghe vindt het dan ook een goed idee om het stadion op de grens van de drie gemeenten te bouwen, wat evenwel tot protest leidde bij Patrick De Klerck (Open VLD), burgemeester van Blankenberge. 'Je moet er niet op letten, want Alain is niet goed wijs. Blankenberge gaat een deel van de polders onteigenen in Zuienkerke om er een grote parking aan te leggen', zegt De Klerck. 'Dergelijke stadion is voor de badstad 'kassa, kassa', want de inkomsten gaan verhogen door een percentage op de tickets. Ook voor de horeca is dat gunstig', stelt schepen Katrien Van Ryssel (Open VLD). 'Wij gaan dat gespuis van Club Brugge niet aantrekken en ik ben voorstander van een stadion voor Cercle Brugge', oppert Wim Cools (Lijst Burgemeester). 'Niets van, want dan zijn de boertjes de dupe', foetert Annelies Dewulf (Lijst Burgemeester).
'Blankenberge wil alleen de lusten maar niet de lasten. Ze willen zelfs Trammelant van ons afpakken', zegt burgemeester van De Haan Christine Beirens (Lijst Burgemeester). 'In Blankenberge zijn het allemaal 'dikkenekken' en daar loopt veel schorremorrie, terwijl in De Haan chique volk loopt', vult Wilfried Van Daele (N-VA) aan.
Er is zelfs een voorstel op tafel gekomen voor de bouw van het stadion in zee voor de Pier en een nieuwe jachthaven in Zuienkerke. Eén aanhoorder is zelfs uit de zaal gezet wegens protest.
26-11-2011
Schepencolleges Blazuin debateren in 't dialect op 26 november 2011
De Blazuin, het cultureel intergemeentelijk samenwerkingsproject tussen De Haan, Blankenberge en Zuienkerke, staat dit jaar in het teken van het dialect.
De feestelijke opening vindt plaats op zaterdagavond 26 november om 19.30u in de gemeenteschool van Zuienkerke. Deze avond komen de schepencolleges van Zuienkerke, De Haan en Blankenberge debateren in 't dialect over de mogelijke komst van het voetbalstadion van Club Brugge aan de scheurpit.
25-11-2011
Franky De Smet-Van Damme toert met Channel Zero
In het najaar van 1995 streek Franky De Smet-Van Dammein het Vlissegemse neer, teruggetrokken op een boerderij Hij is de frontman van Channel Zero, de meest populaire metalband die ons land ooit voortbracht. Ondertussen verhuisde hij respectievelijk naar Wenduine en Zuienkerke. Over FDSVD komt later op deze blog een portretje.
Dezer dagen toert Channel Zero in België. Zie hiervoor de affiche in bijlage, alsook de website http://www.channel-zero.be/
24-11-2011
Linda Six leert je woorden in kalligrafie neerpennen
Linda Six (°1954), Wenduinesteenweg 47 te Vlissegem, is al haar hele leven gepassioneerd bezig op allerlei domeinen van de plastische kunsten. Via een ommetje in de economie en de bijzondere jeugdzorg, kwam voor haar de grote klik in 1988. De prachtige uitgehouwen kapitalen van Pieter Boudens veranderden haar leven. Ze sloot zich aan bij het pioniersgroepje in Brugge, volgde les bij o.a. Goedele Soetewey, Wilbert Wegman en uiteindelijk ook Brody Neuenschwander. Daarnaast volgde ze ook een vijfjarige opleiding keramiek en kunstgeschiedenis te Oostende en een jaar schetsen en aquarel in Brugge. Linda houdt van 'mixed media' en met haar installaties won ze reeds enkele prijzen. Vanaf 1994 geeft ze kalligrafiecursussen in Oostende, Westende en Brugge (Vormingplus).
De Cultuurfabriek, Stationsstraat 22, 8340 Sijsele op dinsdag 29/11/11 van 19:00 tot 22:00
In een eerste kennismaking met kalligrafie leer je het humanistisch cursief neerpennen. Dit schrift - ontstaan in de 15de eeuw - blijft ook vandaag nog een actueel letterschrift. De lettervorm van het humanistisch cursief is licht hellend en ligt heel vlot in de hand. Je krijgt controle over pen en inkt, een juist begrip van de letters en spatiëring. Linda Six, kalligrafe, brengt je doorheen de verschillende stadia van de formele kalligrafie. Dit is een gedroomde kans voor wie zich op een degelijke en moderne manier wil bekwamen in het kalligraferen.
Vormingplushuis, Sint-Pieterskerklaan 5, 8000 Brugge op woensdag 30/11/11 van 19:00 tot 22:00
Het Karolingisch minuskel is één van de historische schriftsoorten waarop hedendaagse kalligrafen zich baseren. Linda Six, kalligrafe, leert je woorden in dit mooie ronde schrift neerpennen. Je concentreert je eerst op de lettervorm, spatiëring en lay-out. Eens je het schrift in de vingers hebt maak je kennis met een aantal verluchtingstechnieken, zoals het inbrengen van kleur met verf. Je werkt naar eigen ontwerp aan een zelfgekozen tekst en je geeft jouw schriftuur een persoonlijke noot. Het tekenen en schilderen van mooie letters laat je de kunst van het schrijven proeven.
'Dit is niet New York' volgens fotograaf Bart Michiels
BOEKENNIEUWS (4) 'Dit is niet New York'- de iconen voorbij
René Magritte schilderde een cliché-afbeelding van een pijp en schreef eronder: Ceci nest pas une pipe.. Verwar een imago niet met de werkelijkheid. Ook New York is niet het New York van de clichés. De meeste toeristen bezoeken alle iconen op een rijtje. Het Vrijheidsbeeld, de Empire State en de Chrysler, het Guggenheim-slakkenhuis, een Broadway-show, de neonsoep van Times Square, misschien een gospelmis in Harlem Eens ze die en enkele andere plaatsen die ze kennen van film of tv hebben afgewerkt en de fotos hebben getrokken die het bewijzen, hebben ze het gevoel New York gezien te hebben. Maar: ceci nest pas New York...
Jacqueline Goossens en fotograaf Bart Michiels nodigen u uit om de iconen voorbij te gaan en met hen het echte New York te ontdekken. Zij zijn geboren en getogen Vlamingen, maar wonen sinds vele jaren in New York. Samen of alleen, te voet, per fiets, met de metro of per auto, exploreren ze elke kant en hoek van de fascinerende metropool niet alleen Manhattan maar ook Brooklyn, de Bronx, Queens en Staten Island. Hij met zijn cameras, zij met potlood en notitieboekje. Dit is niet New York: de iconen voorbij is een mozaïek van hun impressies. De vorm weerspiegelt het onderwerp: het New York dat Goossens en Michiels in beeld brengen, is een lappendeken van heel verscheiden stukjes die toch een geheel vormen, een wereld in een notendop.
Dit is niet New York: de iconen voorbij wil de lezers doen proeven van het soort tochten dat Goossens en Michiels het liefst ondernemen: zonder welomlijnd doel, zonder tijdsdruk en altijd nieuwsgierig naar wat er om de volgende hoek te zien zal zijn.
In dit lees- en kijkboek neemt Jacqueline Goossens je mee naar de onbekende hoeken en kantjes van New York. Het imago van New York wordt aan deze kant van de oceaan veelal bepaald door de afbeeldingen van het Vrijheidsbeeld, de Empire State- en de Chryslerbuilding, het Guggenheim-slakkenhuis en het neoncirkus op Times Square. Goossens daarentegen beleeft New York op haar eigen manier en dat maakt haar observaties anders dan deze van journalisten die maar tijdelijk in de stad neerstrijken. Met fotograaf Bart Michiels neemt ze je mee door de onbekende buurten van de grootstad. Het resultaat is een prachtig boek, rijkelijk voorzien van fotos en commentaar, dat alle aspecten van New York belicht. Niet enkel Manhattan komt aan bod ook Brooklyn, de Bronx, Queens en Staten Island worden beschreven en gefotografeerd.
Het boek is luxueus uitgegeven op groot formaat (27,5 x 21,5 cm). De meer dan 130 fotos lopen hoofdzakelijk in landschapsformaat over de volledige bladzijden. Achteraan vind je een handige plattegrond met de paginanummers en een register van de fotos.
Jacqueline Goossens groeide op in het Oost-Vlaamse Maldegem. Sinds oktober 1980 woont en werkt ze in New York City. Voor de krant De Morgen schrijft ze sedert 1993 een wekelijkse column over het leven in de stad. Haar columns verschenen ook in Knack Weekend, Elga, Feeling, het milieutijdschrift Argus en het zakenblad Scoop. Fotograaf Bart Michiels uit Vlissegem volgde een opleiding fotografie aan de Hogeschool Sint-Lukas te Brussel. Hij woont en werkt nu in Chelsea, Manhattan.
Dit boek is nog beschikbaar en te koop aan 35 euro bij de ouders van Bart Michiels (Warvinge 99 te Vlissegem, 059/236595)
22-11-2011
Louis Vanhoucke stelt eerste haikubundel voor
BOEKENNIEUWS (3)
Krak 2010 en gewaardeerde Kerklommer-vrijwilliger Louis Vanhoucke uit de Grotestraat in Vlissegem heeft zijn eerste haikubundel af.
Hoewel Louis een technische opleiding genoot, zijn schrijven, zingen, muziek maken, schilderen en tekenen ook zijn ding. Zijn inspiratie vindt hij in de liefde, de zee en alles wat niet te zoet of te zuur is. De bundel werd mee samengesteld door de Letterkundige Kring Kerklommer en voorzitter Rietje Vanhaecke.
De haikubundel wordt voorgesteld in de gemeentelijke bibliotheek op vrijdagavond 25 november. Het geheel wordt muzikaal omlijst door harpiste Mathilde. Na de voorstelling is er een korte receptie en is het mogelijk om een gesigneerd exemplaar van deze haikubundel aan te schaffen.
UITNODIGING
In samenwerking met de bibliotheek Canticleer, dienst voor cultuur, dienst voor toerisme en OCMW
stelt de
Letterkundige Kring Kerklommer De Haan
de Haiku-bundel
van
Louis VANHOUCKE
voor.
U wordt vriendelijk uitgenodigd op de voorstelling, met receptie,
op vrijdag 25 november 2011 om 20 u.
in de bibliotheek.
Muzikale omkadering.
U kunt ter plaatse de gesigneerde dichtbundel aankopen.
Gelieve uw aanwezigheid te bevestigen op tel. O59/ 34 10 81
staren naar de zee
eindeloos golvende rust
parels voor mijn ziel
L.V.
21-11-2011
Fantastische literatuur van Karlien Van Houtte
BOEKENNIEUWS (2) Karlien Van Houtte is een Vlaams schrijfster van fantasy, horror, magisch realisme en sciencefiction. In 2005 won zij de Prijs voor de Nederlandse Fantastische Literatuur met het verhaal Tourblog. Karliens grootste passie, naast schrijven en lezen, is reizen. Dit bracht haar onder andere naar Siberie, waar ze in de zomer van 2004 twee maanden doorbracht, en waar ze inspiratie vond voor het verhaal Het meisje in de maan. Zij is de oudste dochter van de onlangs overleden Roger Van Houtte uit Vlissegem.
Karliens vader Roger samen keuvelend met zijn broer Aimé Van Houtte
Publicaties - Kortverhalen Karlien Van Houtte
Tourblog (De Tijdlijn 53&54, 2006)
Het meisje in de maan (Duistere Parels, Suspense Publishing, 2006)
De engel van San Michele (Pure Fantasy 7, 2007)
Verhaaltje na het slapengaan (SF Terra, 2008)
Een eerbaar beroep (Onder de Schedelmaan, Books of Fantasy, 2008)
Op de vleugels van de draak (Verborgen achter de horizon, Books of Fantasy, 2009)
Stormkind (Verborgen achter de horizon, Books of Fantasy, 2009)
Heks (Fantastisch Strijdtoneel, Books of Fantasy, 2009)
Vergetelheid (Pure Fantasy 16, 2009)
Leven op Yoggoth VI (Zee van verbeelding, Books of Fantasy 2010)
De Warvingegedichten van Hervé J. Casier (°1943) is een bundel om te koesteren, ook letterlijk: ligt bijzonder goed in de hand, sobere lay-out, in een stijlvolle donkergroene kleur. Een pluim voor uitgever C. de Vries- Brouwers!
Ook de gedichten die Casier heeft geselecteerd vanaf de bundel De landman en de wolven (1964) getuigen (opnieuw) van een meesterlijk poëtisch kunnen.
Opnieuw , omdat de dichter, hoewel vaak bekroond of genomineerd, nooit de erkenning heeft gekregen die hij verdient. De handboeken zwijgen over hem en Google biedt nauwelijks relevante verwijzingen. Ik bedoel: de status binnen het literaire wereldje van schrijvers en dichters. Hij is een raspoëet! Om velerlei redenen.
Hervé J. Casier schreef ook een drietal romans (een ervan, De weg naar Elysium uit 1986 werd bekroond met de driejaarlijkse Arthur Merghelynckprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde te Gent), drie novellen, maar vooral veel poëzie.
De titel De Warvingegedichten verwijst naar de locatie, de biotoop van de dichter. De volgende annotatie is hier verklarend: De rijweg in de Warvinge wordt aangelegd in asfalt. De aanvang van de werken is voorzien begin 2011. (Uit het verslag van de gemeenteraad van 7 oktober 2010.) Hervé J. Casier woont in Vlissegem-dorp.
In het boek verzamelt hij gedichten uit 14 bundels, aangevuld met Gedichten 2009-2010-2011. Hij gaf zijn gedichten uit bij verschillende uitgevers: Sanderus (Oudenaarde), Saeftinge (Blankenberge), Orion (Brugge), Kofschip-Kring (Keerbergen), De Beuk (Amsterdam) en nu C. de Vries- Brouwers (Antwerpen-Rotterdam).
Zijn poëzie straalt rust en degelijkheid uit. Ook als hij rijmt, voel je geen dwang of gekunsteldheid, hoewel rijmgedichten altijd riskant zijn voor een soort van onbeholpenheid. Hij behoort niet tot een bepaalde stroming, voor zover dat woord nog bruikbaar is in de hedendaagse poëzie, hij heeft een uiteenlopende poëtica. Hij bespeelt vele registers, maar de klankkleur blijft dezelfde. De toonzetting is consistent.
De dichter balanceert tussen enerzijds een sterk vergankelijkheidsbesef en anderzijds een relativerende onthechtheid. Een dualiteit die deze gedichten domineert.
In op het gras (p. 219) begint hij met:
het blauwe konijn
op het gras
in de tuin
iemand zal
in het najaar iets
als schaduw
hebben gezaaid
of geplant iets
wat nu plots
is bovengekomen .
In in de tuin (p. 220) betekent cuniculus niet alleen echt konijn, maar ook droomkonijn, met therapeutische gaven.
als ik slaap
komt het geruisloos
bij mij binnen
aarzelt wandelt
langs de wegen
van mijn lichaam
legt zich na de reis
te rusten
in de zieke kamer
van mijn hart
In de gedichten een winterreis en eine winterreise bereikt hij een bijna zelfde effect: in het eerste gedicht rijdt een trein naar donkerland, in het tweede naar duitsland. Een verschil van één woord, maar wat een hemelsbreed verschil. (Denk aan de oorlogstijd). Deze gedichten vind je in de bundel Schrijven in Oosterhof (2006).
Hervé J. Casier werkt aan zijn poëzie. Zijn gedichten zijn geschreven in een klare taal. Hij opteert voor een intimistische lyriek, waarin echter niet zozeer het ik centraal staat als wel de omringende wereld. Soms echter valt de tegenstelling op tussen lyrische dichter en de banale werkelijkheid. Een paradox die hij handig beheerst.
Een groot aantal regels blijft je bij, zijn taalgebruik is stevig, hij sluit geen compromissen. Hij is authentiek, veelzijdig, eigenzinnig. Zijn gedichten maken een weinig verliteratuurde indruk.
Zijn woorden intrigeren, houden mijn aandacht vast. Zijn poëzie is soms op een droge manier geestig, maar ze bevat geen flamboyante regels. Die laatste zouden bovendien niet passen in de boodschap. Moeilijk is zijn werk niet, zeker niet, maar wel apart.
Het heeft echter weinig zin om ieder segment van zijn poëzie te willen begrijpen of verklaren. Het is meer een kwestie van meegaan, aanvoelen, je laten overweldigen soms. Voor mij blijft hij een Einzelgänger.
Hervé J. Casier schrijft verstaanbare poëzie in een taal van engelen, geen geleuter, zonder aardig te willen zijn, in een krachtige stijl. De dichter is taalvaardig, groots in toon en stijl, zonder pretenties, met liefde voor de taal. Misschien ook vandaar die dualiteit in zijn poëzie: enerzijds inspiratie, innovatie en anderzijds vakmanschap, metier, scholing.
Hij houdt zich dicht bij huis, hij schrijft gedichten dicht op de huid. Casier zingt als een lyricus, maar een ongebreidelde formuleerlust blijft hem bekruipen.
Met de jaren treedt een verschuiving op van een sterk symbolische beschrijving van de natuur naar het meer focussen op de mens en op concrete gebeurtenissen. Hij slaagt erin een evenwicht te verkrijgen tussen het gewone en het originele van het ogenblik.
Soms verandert in de laatste regel de betekenis van het gedicht. Wat vooral opvalt, - en het schaadt zeker niet aan de poëtische uitstraling van zijn gedichten, - is de zuinigheid waarmee hij met woorden omgaat, expliciet in de bundel Het gewicht van een punt (2001).
er zijn 1
met
nauwelijks
verzet
tussen
twee
zand
korrels
geplet
er zijn 4
twee
geliefden
afzonderlijk
samen
nauwelijks
gescheiden
door
hun
namen
In de eerste bundels lijkt zijn poëzie op woorden die rondlopen. Hij zet zijn territorium af. Veel later, wanneer hij woordsoberheid als kunst verheft, durft hij experimenteren met grafische woordschikking.
De strofen nemen alle vormen aan, afhankelijk van wat de dichter ziet, aanvoelt, denkt en bedenkt: nu eens tweeregelig, dan weer drie- en vierregelig en even dikwijls zijn zij in blok en méérregelig. Casier kiest voor elk gedicht de vorm en de taal die er het beste bij passen. De bladspiegel varieert van één strofe of enkele strofen tot een poëtisch tekstblokje.
Het is de poëtica van een dichter die omzichtig op zoek is naar uitbreiding van de toepassingsmogelijkheden van taal, die sentimenten wantrouwt maar niet schuwt.
Hij hanteert woorden als tekens. Woorden en zinnen tonen wat zichtbaar is, gespiegeld, verlicht, verkleind, vergroot of fictie. Zijn poëtische statements zijn bereikbaar.
Hiervoor heeft hij geen leestekens nodig, geen moeilijke zinsstructuren, geen scala aan interpretatiemogelijkheden. De visuele werkelijkheid en de emotionele realiteit gaan samen, maken het gedicht, de beelden en het verbeelde creëren een sfeer, vullen elkaar aan, zijn complementair en daardoor zo evenwichtig. Echtheid en fictie, observatie en reflectie, geven het gedicht een twee-eenheid. Casier laat zien hoe hij met taal een nieuwe werkelijkheid creëert.
Hervé J. Casier getuigt in zijn werk van een warme belangstelling voor de mens in de kleine dingen des levens. Hij ageert op een stille manier tegen mensen en dingen die de natuurlijke eenheid van de mens en zijn leefmilieu schade berokkenen. Bij al die ernst maakt hij ruimte voor humor. Zon licht humoristische toets doet niets af van zijn bedoeling: de reconstructie van deze eenheid. Poëzie (en kunst in het algemeen) is een soort wegbereider, richtingaangevend. Het engagement van Casier moet je wel tussen de regels lezen, zoek geen expliciet sociaal gericht bewustzijn.
Hij is een woordenconstructeur, dat is zijn vak als dichter, ik heb geen bezwaar tegen vakbekwaamheid. Poëzie moet echter ook met de mens iets doen, als therapie, een soort van genezingsproces en dat doen de gedichten van deze dichter: zacht dwingend, bijna ongemerkt, poëzie als wonderolie.
Enkele gedichten bevatten de vertellende kracht van verwarring. Met opzet, vermoed ik, wat niet betekent dat zij niet doorgankelijk zouden zijn. De meeste gedichten bevatten een soort geslotenheid, een mystiek, waarin een boodschap is vervat, maar die ook praktische zaken aan de orde stelt. Er is een grote variatie aan onderwerpen. Nooit is hij echter oppervlakkig.
Uit De tuin van alle verten (2008):
aanwezig
aanwezig
in de winkelstraat
de menigte
de zomerdrukte
ertussen zijn
met zn tweeën
op slenterwandel
bezoekje aan
de kledingzaak
de theekamer
de boekhandel
uiteindelijk ontsnappen
aan de overdruk
van dit uitzonderlijke geluk
(p. 245)
Bij een gedicht verwacht je een bepaalde vorm, een metrum of ritme, rijmwoorden. Aan poëzie worden echter nog andere eigenschappen toegedacht, dan alleen uiterlijkheden, zoals gelaagdheid, zorgvuldige woordkeuze, waarbij het woord niet alleen omwille van de betekenis wordt gekozen, maar ook omwille van zijn associatieve kracht en gevoelswaarde. De kracht van poëzie is het spelen met woorden, de dubbele betekenissen.
In vele van zijn gedichten vind ik een melancholiek terugdenken aan vroeger. Een dichter heeft het nodig af en toe weg te vluchten in een eigen wereldje, omdat hij moe wordt van de echte wereld vanwege de vele uiterlijke schijn. Een dichter probeert te ontsnappen aan het dwangbuis van de ordening van de gebruikelijke structuren, hij wil de werkelijkheid naar zijn hand kunnen zetten.
Uit Het laatste kwartier van het landschap (1998):
met heimwee zie ik het aan
mijn land ligt gebleekt
na winterregens gekweekt
zompig vlak uitgestrekt
door wind overzee gewekt
en het ligt er ontwaakt
door de erosie gekraakt
met heimwee zie ik het aan
dit zal niet meer overgaan
(p. 89)
Soms lijkt het of een gedicht geen thema heeft. Is het niet de gelaagdheid die het mogelijk maakt dat iedereen een ander thema noemt? Omdat wij de werkelijkheid anders ervaren?
Een gedicht is voor alles een persoonlijke belevenis, waar de lezer plezier, ergernis, ontroering, verwarring, verwondering, verbazing, minachting of weemoed bij voelt. Dat is poëzie. Zo is de poëzie van Hervé J. Casier.
Deze recensie is te kort om hem recht aan te doen. Casier wisselt uitwaaierende vrije verzen af met klassieke verzen. Alles past bij elkaar, je leest de bundel graag uit. De beste bundel die ik in maanden heb gelezen. Ik zou wensen dat zijn gedichten een wat breder publiek vonden.
Thierry Deleu
Hervé J. Casier, De Warvingegedichten , uitgeverij C. de Vries-Brouwers, Antwerpen/Rotterdam, 2011, ISBN 978-90-5927-159-3
19-11-2011
Herinrichten Vlissegem-dorp
Op 7 oktober 2010 werd het ontwerpdossier m.b.t. het herinrichten van Vlissegem-dorp door de gemeenteraad goedgekeurd.
De stedenbouwkundige vergunning m.b.t. de werken werd op 8 oktober 2010 afgeleverd.
In het voorgelegde ontwerpdossier werd rekening gehouden met de bemerkingen van de inwoners, naar aanleiding van de informatievergadering.
De rijweg in de Warvinge wordt aangelegd in asfalt, de parkeerplaats aan het kerkhof wordt uitgebreid en in het dorpscentrum zijn afgebakende parkeerplaatsen voorzien naast de rijweg.
De aanvang van de werken is voorzien in begin 2011.
De uitvoering van de werken is gepland in verschillende fasen, zoals weergegeven op het plan. Maar ... de volgorde van de fases kan nog gewijzigd worden.
De eerste fase omvat de Vijfwegestraat met inbegrip van het kruispunt met de Lepelemstraat. Deze fase moet voltooid zijn tegen de zomer van 2011. Op deze wijze zijn de Warvinge en de Vijfwegestraat vrij voor het verkeer tijdens de zomermaanden.
De tweede fase omvat de Kloosterstraat. Deze fase moet uitgevoerd worden tijdens de maanden juli en augustus 2011, zodat er geen hinder is voor de school in de Kloosterstraat.
De derde fase omvat het gedeelte van de Warvinge vanaf de Rietenaar richting Grotestraat. Deze fase wordt aangevat na de zomer van 2011.
Aansluitend op de derde fase worden de vierde en vijfde fase uitgevoerd. De vierde fase omvat het gedeelte van de Warvinge tussen de Rietenaar en de Sint-Blasiuskerk. De vijfde fase omvat het gedeelte tussen de kerk en de Lepelemstraat.
Aan de Rietenaar is een pompstation voorzien dat het rioolwater van de derde en vierde fase naar de waterzuiveringsinstallatie aan de Vijfwegestraat moet pompen.
Het project omvat eveneens drie vrije fasen, waarvan de aannemer zelf kan kiezen wanneer hij ze inplant. Deze vrije fasen zijn het gedeelte van de Lepelemstraat tussen de Warvinge en de Rokelare, de Dorpsplaats naast de kerk en het parkeerterrein naast de kerk.
De totale uitvoeringstermijn van de werken wordt geraamd op 1 jaar. Deze termijn is evenwel afhankelijk van de weersomstandigheden en onvoorziene zaken die tijdens de duur van de werken kunnen opduiken.
(Bron : Gemeentelijke website De Haan)
Op de foto zien we dat de Warvinge wordt heraangelegd ...; het betreft meerbepaald de derde fase van de werken.
18-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (9)
Fotograaf Jan De Keersmaeker bezorgde ons nog een mooie foto-impressie (2) van deze 12de paardenzegening in Vlissegem op zondag 6 november 2011
17-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (8)
Fotograaf Jan De Keersmaeker bezorgde ons nog een mooie foto-impressie (1) van deze 12de paardenzegening in Vlissegem op zondag 6 november 2011
16-11-2011
Vlissegems journalist Roger Van Houtte overleden
Droevig nieuws, jammergenoeg ook in Geestig Vlissegem ! Vandaag overleed Roger Van Houtte (60), jongste broer van Aimé en René die al gans hun leven aan de Grotestraat 211 wonen, het geboortehuis van Roger.
Roger Van Houtte werd op 9 juli 1951 geboren in Blankenberge als jongste zoon in een Vlissegems gezin met vier kinderen en is in Vlissegem opgegroeid. Lager onderwijs in de gemeenteschool van Vlissegem; middelbaar onderwijs (1963-1969) in het Sint-Pieterscollege in Blankenberge; universitair onderwijs (1969-1973) aan de Katholieke Universiteit Leuven. Licentiaat in de politieke en sociale wetenschappen, richting communicatiewetenschappen. Beroepshalve naar Borgerhout uitgeweken. Vanaf eind 1973 actief in de dagbladjournalistiek. Van 1973 tot 1985 bij de Antwerpse stadskrant De Nieuwe Gazet (toen uitgeverij Hoste, nu De Persgroep) en sinds 1986 bij Gazet van Antwerpen. Roger was redacteur bij Gazet van Antwerpen (uitg. Concentra), buitenlandse politiek met een specialiteit Europese Unie. Deels nog verbonden aan de Antwerpse stadsredactie en de havenredactie, maar dat was zeer partieel. Daarvoor was de journalist achtereenvolgens bij GvA rubriekleider algemeen nieuws, redactiesecretaris en commentator van de stadsedities. Van Houtte werd eind 2008 aan de kant geschoven bij de GvA en ging aan de slag bij de N-VA. Daar was hij tekstschrijver.Naast bijdragen onder eigen naam in het ledenmagazine schreef hij ontelbare toespraken, columns en opiniebijdragen voor N-VA-parlementsleden. Met zijn scherpe pen en taalgevoeligheid krikte hij de redactionele kwaliteit van brochures, boeken en andere partijpublicaties op. Namens de N-VA zetelde Roger in de Expertencommissie voor Overheidscommunicatie, verbonden aan het Vlaams Parlement. Zijn politiek engagement beperkte zich niet tot professionele opdrachten, maar vertaalde zich ook in concreet vrijwilligerswerk. Zo maakte hij al jaren deel uit van de kernredactie van het magazine Doorbraak. Hij stelde zijn pen en journalistieke ervaring ook ten dienste van de Vlaamse beweging.
Enkele weken geleden kreeg hij in het containerpark van Berchem een hartaanval. Hij kwam in een coma terecht, waaruit hij niet meer is ontwaakt. We zijn diep bedroefd om dit plotse afscheid en leven mee met zijn echtgenote Els van Gelder, zijn drie dochters Karlien, Winnie en Liesbet en kleinkinderen Aysha en Maryam, zijn familie en vrienden.
(berichtgeving archief Ronny Vandaele en Belga)
Aandacht : de plechtige uitvaartliturgie met asurne zal plaatshebben op woensdag 23 november 2011 om 10 uur in de kerk van Heilig Sacrament, Pervyzestraat 1, Berchem. Samenkomst en begroeting in deze kerk vanaf 09.30 uur.
15-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (7)
Dit jaar zagen we ook een echt tweespan met Belgische trekpaarden in het dorp.
Christiaan Beirens in een onderonsje met een schone merry; of was het een hengst ?
Nog een tiental rijdieren komen het peleton afsluiten : djuk djuk judjuk mijn peird ...
Wimpeltje afhalen niet vergeten ! Geitjes en hond van de familie Mermuys als toeschouwers.
14-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (6)
Leden van de Koetsiersclub werden uitgenodigd op een recreatiewandeling : een herfstwandeling doorheen de polders , op verharde- enlandwegen, die zoals elk jaar aansluit bij de paarden- en dierenzegening. Zij kregen een jenevertje aangeboden.
De zegening voor de rijtuigen was voorzien vanaf 11u15. Door de hoge waterstand kon de strandrit niet worden ingelast. Er werden twee stops voorzien : 1° soep metbelegde broodjes, 2° koffie en taart & ijs. Aan de menner of groom werd gevraagd om de bok niet te verlaten tijdens de stops
De dag werd afgerond met een warme maaltijd, consumptie en verwenkoffie vanaf 17u in zaal Aan de Torenin het dorp.
Mede-organisator Christiaan Beirens (links in beeld met hoed) probeert het evenement in goede banen te leiden
Daar is Jean-Pierre Markey in aantocht. In De Haan kennen we hem als de man van de viskarre en de boerenpaarden. Van de Zeewijding in Wenduine tot Vlissegem Kermis over de paardenzegening.
Jean-Pierre zorgt dikwijls voor een trekwedstrijd met tweespan voor de Belgische trekpaarden in de Warvingeweide, met als decor de stemmige Sint- Blasiuskerk. Een topattractie !
12-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (4)
Bemerk de mooi aangeklede en goed verzorgde paarden en ruiters. Ook huifkarren kregen de zegen.
11-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (3)
Enkele mandatarissen van het Haanse college en de gemeenteraad deelden blauwe wimpels uit aan de deelnemers : we herkennen van links naar rechts burgemeester Beirens, schepenen Desoete en Breemersch, gemeenteraadslid Devuyst en schepen Vandaele naast een wimpelloze hulppastoor.
Naast grote paarden kwamen ook kleine pony's ietwat onwennig en schoorvoetend aandraven ...
10-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (2)
Eerst was het aanmelden aan de Dorpsplaats en langs de Warvinge ter hoogte van de Sint-Blasiuskerk stroomden gedurende tientallen minuten magnifieke paarden van Ecurie du Nord, Pegasus, Manège De Blauwe Balie, Camargue en Sanders, Mustang Horsecenter en diverse manèges uit naburige gemeenten de dorpskern binnen
Pastoor Bob Casteleyn had de handen vol met zijn wijwaterkwast (nee hoor, dit is geen grote micro) terwijl mevrouw Marlene Van Boekel zorgde voor het nodige commentaar
09-11-2011
Paardenzegening 2011 - sfeerbeelden (1)
In hun eigen Warvinge beten Jacques Mermuys en Maria Blauwet de spits af van het dierenpeleton. Met hun hond en geitjes kregen ze de zegen van pastoor Casteleyn.
08-11-2011
Volksgebruik met patroonheilige Sint-Hubertus
Na de hoogmis in de Sint-Blasiuskerk te Vlissegem heeft de jaarlijkse paardenzegening plaats in het teken van de Heilige SintHubertus : tientallen paarden, koetsen en kleine huisdieren zorgen voor de gezellige drukte in het witte polderdorp.
Wie is die patroonheilige St. Hubertus ?
Omdat hij eens een man van hondsdolheid genas, wordt hij speciaal aangeroepen tegen deze ziekte. Daartoe wordt ook tegenwoordig nog het zogenaamde hubertusbrood gezegend. Zijn naamdag is 3 november.
Karlien Van Houtte is een Vlaams schrijfster van fantasy, horror, magisch realisme en sciencefiction. In 2005 won zij de Prijs voor de Nederlandse Fantastische Literatuur met het verhaal Tourblog. Karliens grootste passie, naast schrijven en lezen, is reizen. Dit bracht haar onder andere naar Siberie, waar ze in de zomer van 2004 twee maanden doorbracht, en waar ze inspiratie vond voor het 
