Foto bovenaan : Bij de turngroep op twaalfjarige leeftijd (Marva staat 5de)
Schooltijd
Marva houdt van lichte atletiek en aërobic en is lid van de Blankenbergse Turnclub Rust Roest vanaf haar 7 jaar tot haar 18de.
Haar studies volgt ze aan de RMS (Blankenberge) en het Lyceum (Brugge). Zij krijgt privélessen piano (er komt er eentje in huis) en solfège (d.i. een muzikale zangoefening, waarbij de melodie gezongen wordt zonder de tekst en met gebruikmaking van alleen de namen van de noten).
Het is midden de jaren 50. RMS Blankenberge was op zijn tijd vooruit want het was een van de eerste gemengde middelbare scholen in ons land. In de derde Latijnse viel toen al een jong meisje op door haar voortreffelijk zangtalent. Maar geen enkele klasgenoot van toen had een vermoeden dat Marva de Koningin van het Vlaamse Lied zou worden.
Minderwaardigheidscomplex
In klas had ik een panische schrik om eventjes vooraan te komen en een gedichtje voor te dragen. Of als ik een treinabonnement moest kopen en de loketbediende verstond niet meteen de bestemming dan was ik bevreesd om het even te herhalen. Dan keerde ik sowieso naar huis terug en diende vake me uiteindelijk met de wagen te brengen! Toen ik later vertelde zangeres te willen worden, was er natuurlijk niemand die me geloofde. De meisjes van mijn klas zeiden: Jij kunt niet eens zonder te bibberen in onze toneelstukjes meespelen. Als jij als zangeres op een podium gaat staan dan tril je er zo weer af. Het ergste wat me kon overkomen waren de spreekbeurten op school. Dan trilde ik als een espenblad van nervositeit, en meestal behaalde ik niet meer punten dan zes op tien. Met de hakken over de sloot hoewel ik na de examens altijd de tweede van de klas was.
In de volksmond heette de school LEcole Moyenne. De RMS Blankenberge is nu Gemeenschapsonderwijs Blankenberge. Marva was een stille en goede leerlinge, zo getuigen haar klasgenoten. In het derde middelbaar volgde Marva Latijn-Wiskunde en vervolgens is zij naar de Economische (Brugge) overgestapt. De RMS had voor jongens en meisjes eenzelfde ingang en er waren twee vleugels en twee speelplaatsen; ze mochten niet naar mekaar kijken. Alleen de Latinisten zaten samen. Yannick was de luidste babbelkous van de klas en zat naast de eerder timide Marva. Yannick herinnert zich nog het einde van het schooljaar toen Marva met klasgenoot Johnny zong: O mati belle mati. Op het toneel op t schoolfeest in de turnzaal, de grote aula.
Het was de tijd van Rock around the Clock. Marva danste rock and roll en dook daarvoor achter de jukebox, een schuchter meisje als ze was. Haar stem was te zacht om zon soort muziek te zingen maar dat neemt niet weg dat zij ervan hield. Het was ook de tijd van kustzenders Caroline, Uilenspiegel, zenders van het bezettingsleger van de Amerikanen in Duitsland en stiekem in de nacht kon er geluisterd worden naar draagbare radiootjes.
Ik was een leerling die heel graag naar school ging en studeerde.
Moeke getuigde : Ze deed alles graag; ze had een voorkeur voor geschiedenis en aardrijkskunde, binnenhuisarchitectuur en zingen maar daarnaast ook turnen
Er waren inderdaad drie dingen die ik later wilde worden: binnenhuisarchitect, regentes geschiedenis-aardrijkskunde of zangeres.
Nu is er na mijn zangcarrière toch iets die te maken heeft met binnenhuisinrichting, zoals ik vroeger vooropstelde : de lustrerie.
En hoe het kwam dat zij geschiedenis wou doen ? Het boeide mij enorm en ik had bovendien een formidabele lerares, mevrouw Pintelon, die ook zo van die extravagante kledij droeg. Ze was een verschijning.
Het laatste in het rijtje, zangeres worden, was mijn ideaal maar ik had een beetje schrik om er thuis over te beginnen.
|
