Via de Polderstraat slaan we linksaf naar de Bredeweg en onderweg zien we aan onze rechterzijde een picknickbank met een heel mooi vergezicht. Als laatste attribuut op deze route (alhoewel: we komen hier later nog eventjes op terug want er staan er ook nog een paar buiten de Vlissegem-Stalhilleroute) vinden we de ‘Keukenrobot met twee koele kikkers’. Die staat net zoals in 2011 aan de Kloosterstraat bij Kurt en Viviane Andries. Allerhande soorten keukenmaterialen werden verzameld om deze robot in mekaar te steken. Ja, en de groene kikkers zijn ook weer van de partij. Koele kikkers ? Alhoewel met ruim 30 graden Celcius op de thermometer zal het niet zo eenvoudig zijn, vermoeden we… om dat kikkerkopje koel te houden ... Bemerk ook de verschillen: dit jaar werd een écht gezicht gegeven aan de keukenrobot.

De enige echte Flisseghem Flintstone refereert naar het feit dat er in onze polderdorpen Vlissegem noch in Klemskerke kan gekozen worden om gebruik te maken van een belbus. De ingezetenen moeten zich dus met de voeten een weg banen naar hun bestemming. Net zoals Fred en Barney in de animatiereeks De Flintstones dus. Op dat vlak weinig nieuws onder de zon in een hele lange periode tussen het stenen tijdperk en anno 2012. Jawel, een groene auto staat klaar voor ieders gebruik aan geitenboerderij ’t Reigershof van Renaat en Katrien. Bezoek alvast eens het kaaswinkeltje, de educatieve piramide en de geitjes. Een geel bloemetje siert deze milieuvriendelijke mobiel die in 2011 vervaardigd werd door Hervé Wouters in een dag of twee…

Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad om ons volgende attribuut op haar nieuwe bestemming te brengen. Een bestelwagen voor liften en een aanhangwagen brachten onze authentieke Flisseghem Flintstone van de Grotestraat 209 in Vlissegem naar de Polderstraat 4 in Klemskerke.

Om 'Hij ligt in 't bovenste schof en zij ook' uit te beelden werd een oud kastje van zolder gehaald. Aan de Dorpsstraat 2A zie je dit kastje met daarin een gele schoen prijken aan de ingang vlakbij de appelenautomaat. Het zijn graag geziene fruittelers bij Wim Adriaenssens. En de appeltjes (e.a. vruchten) smaken er écht overheerlijk. Proef bijvoorbeeld maar eens de Jonagored !

Net zoals in 2011 hebben we dit attribuut in het straatbeeld gezet, nu aan de Watergangstraat 2 in Stalhille onderweg naar Klemskerke. Op enkele blokken hout werd een stenen varkenskopje vastgemaakt op een oud schoolbankje. En aan het bankje werd ook een grote versleten boekentas gehangen waaruit een ander zwijntje komt piepen. “Blokzwientje” is vrij vertaald : hij die fel studeert.

En vermoedelijk zal dat in deze periode voor een ‘tweede zit’ zijn …
Andere gangbare termen zijn blokbeest, blokker of nog … collegehengst.

Vijfhonderd meter verder aan de linkerzijde van de Kalsijdeweg komen we bij de schoonzoon van de imker-glasblazer. Hier staat bij Peter Duerinck aan de hoek naar het doodlopend weggetje met huisnummer 31 een nieuwe Stalhilse creatie met de naam “Gevolg van ontbossing”.

Vroeger was hier een bos aan dit gehucht van Stalhille gelegen, getuige hiervan de signalisatie Den Busch aan de straatrand. Er werd voor de gelegenheid een menselijk silhouet uit hout gesneden en betiteld met ‘de bospoeper’.

Als de drank is in de man … (vul het spreekwoord aan). Dit glazen kunstwerk werd vervaardigd door Stalhillenaar Norbert Demonie aan de Kalsijdeweg 18. Hij is tegelijk imker, glasblazer en reuzenbouwer. Betoverend veelzijdig dus ! Elke zomer staan zijn tuintafels en -stoelen buiten want Norbert ontvangt 's zomers graag wandelaars, fietsers of al wie gewoon even zin heeft in gezelligheid op zijn zomerterras. Norbert Demonie werkt deeltijds als preventieambtenaar bij het gemeentebestuur van Jabbeke, maar thuis in deelgemeente Stalhille leeft hij al jaren zijn creatieve aspiraties uit. Hij heeft er op zolder een atelier ingericht, waar hij glas in de meest uiteenlopende vormen blaast. Glasblazen leerde Norbert 15 jaar geleden bij Syntra West, vandaag geeft hij er zelf les. Hij noemt glasblazen een enigszins uit de hand gelopen hobby en dat is eraan te zien : zijn atelier staat en ligt barstensvol glazen kunstwerkjes, sieraden en decoratieve interieuraccessoires. Hij 'boetseert' glas ook tot decoratieve voorwerpen, en dat worden dan bijvoorbeeld leuke lampenkapjes.
 "Er passeren vier wandel- en fietsroutes langs mijn deur, én we liggen op het fietsknooppuntennetwerk ... "
In het winkeltje onder zijn atelier kan je je Norberts honingproducten aanschaffen, want bijen houden is een andere bezigheid van hem. Vanaf eind april dienen de bijenkorven uitgezet; eind augustus worden de beestjes opnieuw 'ingewinterd' . Daar tussenin maakt Norbert honing, en producten uit was zoals waskaarsen. In de garage tenslotte vindt nog een andere passie van Norbert onderdak: oude ambachten. "Ik heb er altijd voor geijverd om het landelijk erfgoed mee in stand te houden.
Zo probeer ik oud landbouwersgereedschap te verzamelen, ik heb ook een draaiorgel staan. Ik vlecht zelf ook manden zoals dat vroeger gedaan werd. En met een kleine lokale vereniging hebben we een zevental reuzen onder onze hoede, waarmee we regelmatig meestappen in een stoet."
Dertig jaar al woont hij in het stille polderdorpje Stalhille, samen met echtgenote Annemarie Maes : "Een prachtig dorp, het is hier echt goed om te leven", klinkt het trots.
Stalhille is dan ook royaal voorzien van wandel- en fietsroutes. "Er lopen niet minder dan vier wandel- en fietsroutes langs mijn deur én we zitten op het fietsknooppuntennetwerk. Voorbijgangers genoeg dus. We hadden al het geschenkenwinkeltje waarvoor mensen langskwamen. En dan bleef er 's zomers al eens iemand hangen. Mijn vrouw en ik houden van gezelligheid. We zetten stoelen en tafels op de oprit, serveerden een honingbiertje en wat frisdranken ... En zo ging de bal aan het rollen. Het is niet zomaar café spelen, wat wij doen. We babbelen en lachen met de mensen. Vóor mij is dat ook gewoon vakantie, geloof me vrij."