Mijn rondje Vlaanderen is een beetje langer geworden dan eerst gepland, maar was uiteindelijk heel mooi.

Ik heb twee routeboekjes gecombineerd met een stukje Vlaanderen Fietsroute en nog wat eigen aftakkingen en extra lussen:

- Grensroute - van het drielandenpunten naar de Noordzee 540 km: mooie route gedeeltelijk in Nederland en gedeeltelijk in Vlaanderen. Grotendeels vlakke route met heel wat kilometers langs water en door bossen.

- Taalgrensroute - Van Komen tot Voeren 430 km: een route die heel mooie stukken kent, maar aan de andere kant toch wat te veel moeite doet om echt de grens te volgen en daardoor niet altijd even fraaie stukjes neemt (bvb ten Zuiden van Brussel heeft me niet kunnen bekoren, daar zijn mooiere stukken mogelijk), verder wel heel mooi maar toch ook heel wat bosweggetjes en uiteraard de nodige hoogtemeters.

- Vlaanderen fietsroute voor het gedeelte van waar de Grensroute stopt aan de Zee naar de start van de taalgrensroute. Op zich ook mooie route die hier ook voorbij Branst komt. Dat deel heb ik uiteraard niet gedaan, is misschien een idee als Corona nog wat langer duurt.. 

- En dan nog een aantal lussen in Limburg en in de buurt van Mol 

Wat wegkwaliteit betreft: Wisselend met heel rustige asfaltstukken op de baan, mooie fietspaden van goede kwaliteit, uiteraard de nodige betonplaten, maar daarnaast toch ook heel wat onverharde (wel heel goed berijdbare) paden. Ik schat dit laatste toch zeker op een 10% of meer.   

Wat overnachtingen betreft: Overwegend B&B's met heel goede kwaliteit (maar ook niet goedkoop) waar er toch wel een ruime keuze van is. Enkel in Limburg heb ik wat moeten zoeken, daar was alles zo goed als volboekt.

Wat eten betreft: Keuze te over in Vlaanderen en meestal heel lekker. Ook Nederland niet vergeten. De lekkerste tas koffie met gebak voor geen geld!

Wat de Speedpedelec betreft: Awel, het was leuk. Het is in het begin een beetje zoeken hoeveel km je kan rijden met de hoogste ondersteuning. Doel is uiteraard om tegen het einde van de dag de batterij leeg te hebben, maar de batterij wel zo te doseren dat je niet zonder ondersteuning moet trappen (wat de eerste dag voor 3 km het geval was..). 

Het principe is simpel: hoe sneller je wil rijden en hoe hoger de ondersteuning, hoe sneller de batterij leeg getrokken wordt. De Supercharger beschikt over 4 standen (ECO (55% ondersteuning, 170 tot 200 km rijbereik (afh van de snelheid en omstandigheden zoals wind) - TOUR (120%, 110 km) - SPORT (190%, 90 km) - TURBO (275%, 75km). 

Bij langere afstanden of veel hoogtemeters vertrok ik meestal in ECO tot het duidelijk werd dat ik de resterende afstand in een hogere ondersteuning kon uit fietsen. Af en toe zorgden wisselende omstandigheden (plots veel tegenwind of hellingen) er voor dat wat extra ECO nodig was, maar that's the game:-).

Awel, en in de toekomst? Ik kan niet ontkennen dat het leuk is en de dagafstanden zijn duidelijk langer met een gemiddelde wat minstens 5 km/h hoger ligt dan zonder ondersteuning en je bent heel wat minder moe.

Maar.. er komt ook weer wat extra geregel bij kijken met opladen en dergelijke. Daarnaast heb ik toch wel een paar technisch spannende momentjes gehad: 

De eerste keer zag ik 's avonds dat er slechts 1 batterij was opgeladen. Gelukkig nog gezien en na een reset van de computer, toch nog de tweede batterij kunnen opladen. 

De tweede keer viel na een klim plots de ondersteuning weg hoewel ik alles kon bedienen en selecteren op de display. Maar van ondersteuning geen sprake. Ook hier een bang momentje en weer bleek een reset de oplossing. 

En tenslotte een derde panne met een spaak die afgebroken is en heel wat moeilijker te herstellen is dan bij een gewone fiets.

Alles bij elkaar, doet het mij toch overwegen om dit avontuur enkel aan te gaan in Belgie  waar ik pechverhelping heb. Voor het buitenland, wordt het waarschijnlijk toch weer trappen zoals vanouds..