VORMELINGEN LAUWE EN REKKEM NAAR ABDIJ WEST-VLETEREN

Gegrepen door Christus

Dinsdag, 15 april 2015

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6137917917415776577

Dinsdagnamiddag gingen naar jaarlijkse gewoonte de vormelingen van Rekkem onder leiding van pastoor Chris en hun catechisten naar de Sint-Sixtusabdij in West-Vleteren. Doordat de vormselpastoraal in de federatie Lauwe-Rekkem naar elkaar toe willen groeien namen ook de vormelingen en catechisten van Lauwe deel aan dit bezoek samen met pastoor Nikolaas.

Eerst was er een korte inleiding door pastoor Chris op de parking over waarom we deze namiddag hier op bezoek gingen waarbij zijn persoonlijke ervaringen met abt Manu Van Hecke 50 jaar geleden op de kampen voor jongeren met een handicap: de kussengevechten, het samen spelen en ’s avonds plezier maken met de begeleidingsploeg, …

Om 14.15 uur woonden we van op de eerste rijen het Noon-gebed bij. Na enkele psalmen met alleluiaverzen gezongen te hebben konden we luisteren naar de lezing uit de Handelingen der Apostelen.

De groep mensen die het geloof had aanvaard, leefde eendrachtig samen.
Geen van hen beschouwde zijn bezittingen als zijn persoonlijk eigendom,
want ze hadden alles gemeenschappelijk.
De apostelen bleven met grote kracht getuigen van de opstanding van de Heer Jezus,
en God begunstigde allen rijkelijk.
Niemand onder hen leed enig gebrek: wie een stuk grond of een huis bezat,
verkocht het, bracht de opbrengst naar de apostelen en legde die aan hun voeten neer,
waarna het geld naar behoefte onder de gelovigen werd verdeeld.
Een van hen was Josef, een Leviet uit Cyprus,
die van de apostelen de bijnaam Barnabas had gekregen,
wat in onze taal ‘zoon van de vertroosting’ betekent.

Na het Noon-gebed werd de daglezing heel concreet gemaakt tijdens de uitleg en rondleiding in het museum ‘Claustrum’ van het ontmoetingscentrum ‘In de vrede’. Een leven als monnik in de abdij van West-Vleteren betekent immers dat je geen eigen persoonlijke bezittingen hebt, maar alles maakt deel uit van de gemeenschapsbezittingen.

De vormelingen mochten doorheen heel het museum op zoektocht en daarna aan onze gids alle mogelijke vragen kwijt waarop hij hen een antwoord gaf. Aan het einde van het museumbezoek kregen we nog drie afsluitende vragen waarbij we bij één van de drie vragen onze hand moesten omhoog steken zonder te kijken naar de anderen:
  - Wie is er van overtuigd dat God echt bestaat?
  - Wie is er van overtuigd dat God helemaal niet bestaat?
  - Wie twijfelt er af en toe wel eens over het bestaan van God?

Christen zijn gaat over het geloof in Jezus Christus; maar het is logisch en dus zeker niet minder slim om af en toe te twijfelen en na te denken over je eigen geloof bij bepaalde gebeurtenissen of ervaringen in ons eigen leven.

Ondertussen werd op het speelterrein voor het ontmoetingscentrum onder leiding van enkele catechisten enkele kring- en tikspelletjes gespeeld door één tweede groep vormelingen om nadien te wisselen. Deze spelen werden afgesloten met enkele spelen met de reuzenparachute. Eén van die spelen ging als volgt: iedereen gaat zitten en houdt de parachute goed vast terwijl de benen onder de parachute zitten. Een van de vormelingen mocht plaatsnemen onder de parachute en proberen door de voeten van de anderen te grijpen zo zijn groep uit te breiden.

Het deed me spontaan denken aan het evangelie met de roeping van de apostelen: gegrepen door de figuur van Christus gingen ze daarna op weg om vissers van mensen te worden.

Je moet echt wel geboeid zijn door die Jezus van Nazareth als je elke dag opnieuw wil leven tussen de muren van de abdij grotendeels afgesloten van de buitenwereld.

Na een korte picknick konden we de terugrit richting Lauwe en Rekkem aanvatten met voor sommige nog een tussenhalte aan de grot.
Herwig Vrijsen
vormselcatechist Lauwe