De laatste tijd zijn er veel nieuwe theorieën ontstaan over stellingen die betrekking hebben op het heelal en de daarin zich bevindende hemellichamen. Nog niet zolang geleden werden ook al stellingen over de zwaartekracht min of meer overboord geworpen; ook daar heb ik een stukje over geschreven. De theorie over het hemellichaam maan dat deze is ontstaan door een frontale planeetbotsing wordt ondergraven door nieuwe computersimulaties. Het scenario dat over het ontstaan van de maan de meeste opgang doet is dat een enorme asteroïde-inslag  in de nog jonge aarde voor een afscheiding heeft gezorgd. Een andere theorie is dat tientallen kleinere inslagen van asteroïden hebben geleid tot vorming van de maan. In een computersimulator hebben wetenschappers een hele reeks asteroïden-inslagen die 4,57 miljard jaren geleden hebben plaatsgevonden  gesimuleerd. De berekeningen die daaruit voortvloeiden, laten ons zien dat de enorme puinwolken van die inslagen rond de aarde ringen vormden die later kleine manen vormden. Op hun beurt hebben die kleine manen zich in een later stadium aaneengesloten tot de grote maan die we nu dagelijks aan de hemel waarnemen. Door allerlei hoogwaardige uitvindingen op technisch  gebied zijn veel hulpmiddelen ontstaan die ons op velerlei terrein de mogelijkheid bieden dieper op de materie van een of andere oude stelling in te gaan  om de juistheid te checken of tot de conclusie te komen dat de oude  theorie c/q stelling slechts ten dele of helemaal niet klopt. In de nabije toekomst zullen op dat gebied nog veel ontdekkingen gedaan worden die een nieuw licht werpen op de oude theorieën van weleer.