Op de lagere school leren we al hoe het menselijk lichaam in elkaar zit en wat we geleerd hebben wordt in onze hersens opgeslagen. Persoonlijk heb ik als menselijk schepsel en als schrijver het voordeel meegekregen dat een heleboel van die  kennisvoorraad in mijn weke massa is blijven hangen. Gewoon als mens op deze aarde is het m.i. m.b.t een onbezorgd leven voordeliger dat je alleen de prettige dingen onthoudt en de rest meteen vergeet. Nieuwe ontdekkingen: Nog niet zolang geleden heeft men binnen het menselijk lichaam nog wat nieuwigheden ontdekt. Wie weet bv. wat het hyoid been is? Dit een beenspier waaruit de tong ontspringt. Bij de meeste mensen is het filtrum (zie inzet) bijna onzichtbaar, maar je hebt ook personen waarbij dat gootje onder de neus heel duidelijk te zien is. Vroeger gold het als een van de meest erogene zones van de mens. Op mijn leeftijd van bijna 81 lentes is het lichaam meer op een landkaart gaan lijken en dat snotgootje is kennelijk verregend, want op mijn spiegelbeeld is het nauwelijks waar te nemen. In Engeland heeft een zekere professor Dua tussen de membraan van Desemet en het stroma een nieuwe dunne laag aan het hoornvlies ontdekt (membraan van Dua), die erg belangrijk is voor oogartsen als men te maken krijgt met mensen met allerlei oogaandoeningen en zeker als het gaat bij het plaatsen van een kunstmatig hoornvlies bij slechtzienden. Op mijn leeftijd is de werking van het anterolateraal ligament ook niet meer wat het wezen moet en vroeger  met zaalvoetbal heb ik een fikse pijn in mijn knie opgelopen, waardoor dat rekvliesje een flinke knauw heeft gekregen (zie afbeelding) en misschien is dit wel de reden dat ik in combinatie met deze lawaaierige wereld nu met een stok loopt. Vroeger ging je met plezier naar een wielerwedstrijd kijken en gisteren heb ik via de tv vanaf het begin tot aan de finish in Oudenaarde de ronde van Vlaanderen bekeken. Nog nooit in een koers waren er zoveel valpartijen en werd er zoveel lek gereden en waren de wielerfans zo onvoorzichtig als gisteren en jammer genoeg had Wilfried Peters zijn  hele inzet gericht op Tom Boonen en had hij Stijn van den Bergh (weliswaar een man met sterke longen) vooruit gezonden maar ergens gewed op het verkeerde paard. De renner die de koers gemaakt had, van Avermaet, was eveneens een man die van geen wijken wist, maar de uiteindelijke winnaar werd de Zwitser Fabian Cancellara. Vannacht heb ik in mijn dromen verschillende keren de Oude Kwaremont, de Paterberg, de Koppenberg, de Steenbeekdries, de Taaienberg en de Kruisberg beklommen en wakker werd deze fameuze  coureur met een totaal gescheurde anterolateraal ligament, zodat zelfs met de stok lopen voorlopig tot het verleden behoort.