Aardkern: Dit is het binnenste van onze aarde die samengesteld is uit zware metalen die door een gesteentemantel, de aardkorst, omgeven wordt. De aardkern heeft een temperatuur van 2000 à 3000 graden Celsius. Aardkorst: zo heet de buitenste, afgekoelde steenlaag van onze planeet, die ongeveer 3000 km dik kan zijn. Door spanningen in de aardkorst ontstaan aardbevingen, vulkanische uitbarstingen (erupties) en soms ook gebergten. Aardbevingen: deze treden in verschillende sterkten op en planten zich van hun beginhaard uit in alle richtingen (centrale bevingen) of in één richting (lineaire bevingen) voort. De duur van één trilling bedraagt meestal slechts enkele seconden. Men onderscheidt instortingsbevingen, als ondergrondse holten instorten, vulkanische bevingen, als zij door een vulkanische uitbarsting veroorzaakt worden, en tektonische bevingen als zij b.v. door breuken en scheuren van delen van de aardkorst veroorzaakt worden. De tektonische bevingen zijn het sterkst en als zij optreden dan hebben we meestal te maken met een beving die op de Schaal van Richter minimaal 6.00 is of twee à 3 punten hoger.  Plaatsen waar zeer sterke bevingen optreden liggen vaak in de lijn van een breukgedeelte van onze aarde, ook worden ze vaak omringd door diepe zeeën waarin zich vulkanische rotsen bevinden. In de loop der geschiedenis waren er zware aardbevingen in San Francisco (1906), in het Italiaanse Messina op Sicilë (1908), in Japan (1923 Tokio e.o. 150.000 doden), in het  Marokkaanse Agadir (id.1923; 10.000 slachtoffers), in 1960 op Chili een zeebeving die ook trof Hawaï, Japan en Nieuw-Zeeland. In 1968 en 1969 waren er aardbevingen op  Sicilië, raak was het in 1970 met 60.000 doden in Peru en 500.000 in Bangladesh. In 2004 hadden we die grote zeebeving met vloedgolf in Thailand en hierdoor vielen er in veel plaatsen langs de kust duizenden doden (250.000), in 2010 hadden we die verschrikkelijke aardbeving op Hawaï, in 2012 en 2013 gevolgd door wat kleinere erupties, maar alles bij elkaar vielen daar 85.000 doden. Ook in Noord-Italië was er in 2010 een zware aardbeving, eveneens Indonesië is met aardbevingen voortdurend in het nieuws. Een van de zwaarste bevingen viel ook te noteren in 1976 in Turkije en hierna is het daar ook heel vaak onrustig geweest en kunnen we stellen dat sinds de vorige eeuw tot op heden daar met aardbevingen een half miljoen mensen door dit soort rampen hun leven verloren. Wereldwijd in de loop der eeuwen zijn mogelijk honderd miljoen burgers door natuurrampen om het leven gekomen. Hier in Holland hebben we meestal last van kleine eruptieve verschuivingen, die in het wat meer noordelijk gedeelte door de aanwezigfheid van aardgasputten wat toegenomen zijn. In een van mijn geschreven stukjes over deze materie heb ik wat aanwijzingen gegeven hoe dit te beperken (zie archief!) valt. Ondanks dat sommige wereldgebieden en streken bekend staan als gevaarlijk woongebied, komen er steeds meer wijken bij en als daar een aardbeving optreedt vallen er uiteraard veel slachtoffers. Langzaamaan is de aarde zich als het ware aan het omdraaien en krijgen we te maken met andere klimatologische verschijnselen die ons land nopen wat meer rekening te houden met bepaalde ontbrekende veiligheidsaspecten in meterkasten van onze huizen, brugverbindingen, gasaansluitingen etc. die vooral constructueel gevaarlijke afwijkingen gaan vertonen bij extreem hoge temperaturen. Het hele heelal verkeert momenteel in een soort anciëniteitspuberteitscrisis die zich vanzelf moet oplossen, maar gevaren die we met mensenhanden kunnen verrichten en bestrijden moeten we niet laten liggen.