We hebben een hekel aan schuld en nu het eruit gaat zien dat we met die economische crisis de huur niet meer kunnen betalen, hebben we het bij het Leger des Heils voor elkaar gekregen dat we eind oktober van dit jaar de beschikking krijgen over een kazernewoning in Schaarsbergen. Tot op heden is het nog een munitiemagazijn waar wat atoomwapens in opgeslagen liggen. Voor niks gaat de zon op; dus ook daar moeten we huur betalen, maar 80 euro per maand is nog wel op te brengen. Hier in Angeren heeft een zekere mijnheer Samsom uit Den Haag een recyclingbedrijf opgezet die zijn weerga niet kent en voor een habbekrats koop je daar meubels die nog goedkoper zijn als bij de IKEA en generatieslang meegaan. Dus onze kinderen zitten ook gebeiteld! Om de zomer vol te maken, ga ik en mijn vrouw met een bevriend echtpaar een wereldreis maken op een paar fietsen waar Armstrong zeven Tour de France-zeges mee behaald heeft en toen we deze kochten, hing op een van die velo's nog een bidon met een spiritueel drankje dat we tot volgende week woensdag bewaren als we hier vanuit Angeren gaan starten. Henk en ik worden gereden door onze vrouwen Marie en Bertha en een van onze sponsors uit Bemmel heeft een duokar uitgevonden waar wij in meereizen. Onze vrouwen vinden het helemaal niet erg dat zij letterlijk en figuurlijk de kar trekken moeten. Jarenlang hebben ze bij Sonja Bakker een vermageringsdieet gevolgd wat geen zoden aan de dijk gezet heeft. Alleen Sonja is er goed mee komen zitten en miljonair geworden en gehoord heb ik dat ze tevens zo´n ´vette vis´aan de haak heeft geslagen. Onderweg leggen we verschillende bezoekjes af en gaan bezienswaardigheden bekijken die echt de moeite waard zijn. Ik heb er al een paar mooie ´bidprentjes´ van ontvangen, die hier beneden staan afgebeeld. We leven van dag tot dag en als de centjes op zijn, wippen we ergens bij een boer binnen om hem te helpen met de oogst binnen te halen. In zak en as komen wij nooit te zitten en zelfs in de oorlogsjaren zijn we nooit  iets tekort gekomen.  Het regeringsbrood, bereid uit erwtenmeel smaakte met de smout van een clandestien geslacht varkentje opperbest en het was ook in die tijd dat  een Duitser me ooit eens de ´Ausdauer´ noemde, een naam die ik ingeruild heb voor een andere bijnaam, waaronder de oude knarren in de gemeente Lingewaard me allemaal heel goed kennen. Al mijn vrienden zullen ongetwijfeld van hun stoel vallen als ze dit verhaal te lezen krijgen. Vermeld zij dat ik met deze tropische zomertemperaturen in het vooruitzicht en aldoor zoemende tijgermuggen om me heen  's avonds in de klamboe met de laptop op mijn schoot  gewoon mijn dagelijkse verhaaltjes blijf schrijven; blijf dat bijhouden lezers!