Levenscyclus van de vlinder: Het leven van de  vlinder speelt zich af in een cyclus. 1. Een vlinder legt eitjes ter grootte van een speldenknop. 2. hieruit komen rupsen. 3. na een aantal vervellingen popt deze rups zich in. 4. uit deze pop komt de vlinder. Poppen doet de rups  door zich vast te hechten met een spinseldraad, hangend op tak, blad of gewoon op de grond. Voordat hij zich tot een vlinder ontpopt gaan er een vijftal vervellingen van zijn huid aan vooraf. De vlinder komt met natte en opgevouwen vleugels uit de pop, na even gezond te hebben en alles is droog begint hij of zij te vliegen. Vlinders drinken nectar uit de  bloemen. Rupsen zoeken waardplanten en dat is meestal onkruid naast de weg. De rups, waaruit b.v. de mooie pauwoog komt is gek op brandnetels. Er zijn ook rupsen die het zien zitten in loofbomen of bepaalde vruchtbomen. Vroeger hadden we een bongerd met pruimenbomen en die werden helemaal kaalgevreten door rupsen. Tegen de tijd dat het zover was werden de rupsen uitgerookt met een in een hete oven natte dweil die om goed bij de takken en bladeren van de boom te kunnen komen bevestigd werd aan een lange raamstok of iets dergelijks. Met een stoffer en blik veegde ik de duizenden rupsen op en die werden dan op een brandstapel verbrand. Uit deze rupsen kwamen geen vlinders meer, maar meestal waren het schadelijke rupsen zoals de bastaardsatijnrups, de spanrups,  de buxus-rups en/of  de beruchte eiken-processierups; dit waren allemaal rupsen die als je er toegankelijk voor was zorgden voor huiduitslag en/of irritatie van de luchtwegen. Vroeger werden wel de gewassen bespoten, maar onkruid langs 's heren wegen liet men ongemoeid.  De meeste gemeentes streven ernaar om zo weinig mogelijk bestrijdingsmiddelen te gebruiken om bepaalde  insecten te verdelgen, ook de  tuinders zijn wat voorzichtiger  geworden, maar wel zie ik toch nog veel ongewenste handelingen. Vroeger had je zand en verharde wegen met baksteen. De bermen liet men ongemoeid. Tegenwoordig zie ik dat bij alle handelingen gewerkt wordt met automatische apparatuur. Langs de asfaltwegen wordt hinderlijk onkruid bestreden met vergif, dat  ook nevelt naar de begroeide berm. Rups en vlinder vinden hierbij de dood en op die plaatsen zie je dan ook geen enkele vlinder meer. Gesnoeid wordt er bij het leven af, maar vaak gaat men met de elektrische heggen-en/of snoeischaar te ver en ziet men in vele tuinen geen bloem meer tevoorschijn komen. Rupsen, vlinders en ook bijen hebben het na de Tweede Wereldoorlog zwaar te verduren gekregen en al verschillende crisistijden meegemaakt. Ook hun levensruimte is beperkt geworden en net als  bij de mensheid worden ook zij geplaagd door  onbekende aandoeningen, die mogelijk te wijten zijn aan de manier waarop wij met de  natuur omgaan. Hier beneden heb ik een vlinderkaart staan en wat interessante beelden met betrekking tot de levenscyclus van de vlinder.