Voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak hadden wij nog koloniën. Een daarvan was Nederlands-Indië. De Japanners die in Wo-II aan Duitse zijde stonden bezetten op een gegeven moment ons Nederlands-Indië en bleven daar totdat Japan gecapituleerd was. Tijdens die Japanse bezetting ontstond er in Nederlands-Indië een eigen Indonesisch blok. De  Nederlanders zaten opgesloten in werkkampen en/of concentratiekampen, die ook wel interneringskampen genoemd werden. Toen Japan op 15 augustus gecapituleerd was wou Nederland met zijn kolonie Nederlands-Indië op dezelfde voet verder gaan als voorheen, maar dit werd niet geaccepteerd door Soekarno die fel gekant was tegen het oude Nederlandse koloniale regiem van voor de oorlog. Soekarno wou een vrije Indonesische staat creëren. Nederland stuurde troepen en geholpen hierbij werden we door de inmiddels vrij gekomen Knillers, bestaande uit militairen vnl. afkomstig van de eilandjes uit de Nederlands-Indië omringende eilandengroep van de Molukken. Toen op een gegeven moment Soekarno de vrije staat Indonesië uitriep moesten we onder druk van de Verenigde Naties in 1951 uit Indonesië  vertrekken. Onze Molukse vrienden die ons altijd zo goed geholpen hadden was beloofd dat ze een eigen Molukse republiek zouden kunnen gaan vormen, maar doordat deze personen door Soekarno en zijn staf als collaborateurs werden beschouwd moesten onze goede helpers met hun hele familie Indonesië verlaten en hier in Holland kwamen ze in opvangkampen of snel opgetrokken barakken terecht en sommigen in contractpensions Ze waren straatarm en kregen van Hollandse regeringszijde weinig hulp. Ik heb nog ruilhandel met hun gedaan door b.v.  een tiental kippen te ruilen voor een gouden ketting. Voor een mooie kris kregen ze een koelkast of een stofzuiger etc; zo ging dat in die tijd! Van al die mooie beloftes van regeringszijde dat ze in militaire dienst konden blijven, hun gezinnen goed verzorgd werden etc. is niets terecht gekomen en dat heeft bij die mensen die van aard lief, zacht en behulpzaam van aard zijn diepe wonden in hun ziel gebracht en opstanden van jongerengroepen die opkwamen voor hun ouders en grootouders zijn dan ook niet uitgebleven. Op de inzet van dit stukje heb ik het wapen staan van een vrije Molukse republiek, verder ziet u een kaartje van de vele Molukse eilanden die nu beheerd worden door Indonesië. De Molukkers zijn thans volledig ingeburgerd in de Nederlandse samenleving, maar nog nog altijd in  de hoop dat ze ooit naar de Molukken mogen terugkeren  om daar de Republik Maluku Selatan verder te kunnen voortzetten. In een artikeltje uit "Blik op de Weg" laat de fractievoorzitter van de SP, Emile Roemer, zijn stem horen en komt op voor deze verdrukte helpers uit een ver vervlogen tijd en het is van regeringszijde nooit te laat om gemaakte fouten te erkennen en vooral die families,  die geestelijk en maatschappelijk kapot gegaan zijn en daar nú nog hinder van ondervinden te ondersteunen  en ze te laten genieten van een aanvullend pensioentje voor elke familie die door missers van ons Nedelanders verkeerd terecht gekomen zijn. Klik http://maluku.startpagina.nl/  voor verwijzingen naar veel Moluks nieuws!