In het noordpoolgebied is alle leven afhankelijk van een akelig dun laagje grond van enkele centimeters dikte. Daaronder rust de ijzige dood; erboven worstelen mens, dier en plant ieder op hun eigen wijze met een steeds dreigende ondergang, die hen tot de vernufigste vormen van aanpassing heeft gedwongen. En temidden hiervan klopt de hartslag van de tijd trager dan waar ook, met dagen die een half jaar duren. Het Noordpool en Zuidpoolgebied zijn elkaars tegenpolen; een overeenkomst hebben ze en dat is dat ze allebei op dezelfde afstand van de evenaar liggen. Het is in die gebieden heel wat kouder dan hier in Angeren en dat komt door de invalshoek van de zonnestralen die ontzettend veel luchtlagen moet passeren en hierdoor op veel plaatsen geabsorbeerd en op andere plaatsen afgebogen en verstrooid wordt. Bovendien spelen nog allerlei factoren op deze aardkloot zelf een rol, zoals de verdeling van land en water en zeker niet te vergeten de daaruit voortkomende windrichtingen en zeestromingen. Daardoor dekt het noordpoolgebied niet erg netjes het topje van de aarde, zoals dat binnen de officiële noordpoolcirkel ligt, maar is het duidelijk scheefgezakt naar de Amerikaanse kant. Men houdt er de grens voor aan van alle streken op het noordelijk halfrond, waar zelfs in de warmste maand het kwik niet hoger komt dan 10 graden Celsius; een minder willekeurige maatstaf dan men misschien denkt, omdat de op die manier getrokken grens toevallig ook samenvalt met de boomgrens. In Siberië en Rusland volgt deze lijn de poolcirkel nog wel, maar vanaf Scandinavië  neemt hij uitsluitend het allernoordelijkste topje mee; en vandaar loopt hij schuin omlaag tussen Groenland en IJsland door naar Newfoundland, vanwaar hij trouw de Canadese noordkust blijft volgen, met een uitstulping in de Hudsonbaai en een hele diepe vanuit de Beringstraat. Als Parijs aan de andere kant van de aardbol lag, zou van hieruit de Eiffeltoren met het blote oog gemakkelijk te zien zijn. Wat is in feite de betekenis van de Noordpool? Het is het schijfgedeelte van de aarde waar de zon de ene helft van het jaar onafgebroken boven de horizon staat. De aarde kantelt namelijk twee keer per jaar, waardoor het beurtelings op het noordelijk en zuidelijk halfrond-daar heb je die invallende zonnestralen weer!-warmer en kouder wordt; het verschijnsel van zomer en winter. Intussen draait de aarde echter evenzo  in vierentwintig uur eenmaal om haar eigen as. Zowel in het zomer-alsmede in het winterdeel is het daardoor afwisselend donker en licht -behalve aan de polen die afwisselend  een half jaar niet en een half jaar wel worden beschenen; één keer per jaar  gaat aan de Noordpool de zon op-één keer per jaar gaat hij onder! Door de invalshoek van de zonnestralen, de straalbreking en verstrooiing van het licht in de dikte van de atmosfeer heerst er echter het grootste deel van het jaar een grijze schemering. We hebben het wel eens over geen hand voor de ogen zien en lopen dan vanuit onze donkere slaapkamer naar het toilet, maar dan weet je nog waar je loopt; dat is niet het geval in het poolduister! Voor wie er niet aan gewend is, is het een verbijsterende ervaring in het midden van de  poolzomer de zon om 12 uur 's middags in het zuiden te zien staan en om middernacht  pal boven de noordelijke horizon. Maar de zomer is kort en koel; naarmate men verder naar de boomgrens  noordwaarts trekt, blijft hij zelfs steeds ijzig en koud. Weinig meer dan anderhalve maand heeft de zwakke zon om na het wegsmelten van het ijs in de randgebieden het nieuwe leven te wekken. De plantenwereld schiet dan haastig en in koortsachtige kleuren en vormen te voorschijn uit de spleten en holten waar zaden, sporen en stronken grauw en onopvallend de lange dode nacht hebben overleefd. Ondanks het barre en boze klimaat kent het noordpoolgebied meer dan vierhonderd hogere plantensoorten. Daardoor zijn er op dit in 1649 door Robert  Edwin Peary ontdekt gebied ook dieren en mensen, die we eskimo's (visvreters) noemen aangetroffen. In het 14 miljoen vierkante kilometergebied van de Zuidpool ook wel Antarctica geheten -drie keer zo groot als heel Europa- is het zo koud dat er buiten wetenschappers die daar verblijven en onderzoek verrichten geen mensen permanent wonen en verblijven. Aanvankelijk was dit helemaal een kaal gebied waar op Pinguïns na geen dier of mens te bekennen was. Het was de Noorse ontdekkingsreiziger en wetenschappelijke pionier Roald Armundsen die met zijn ploeg op 14 december 1911 hier een kleine nederzetting gebouwd heeft, anno 2011 uitgebouwd tot enkele grote zuidpoolstations. Waar mensen verschijnen of omgekeerd krijg je ook dieren over de vloer en tegenwoordig treffen we ook op de Zuidpool dieren, zoals albatrossen, ijshoenders, stormvogels, sterns, aalscholvers en meeuwen. Op de Noordpool troffen we  voordat de mens er zijn domicilie had ook mammoets aan en vele andere oersoorten, maar die zijn allemaal uitgestorven. Op een enkele muskusos na wordt de noordpool hoofdzakelijk bewoond door ijsberen, walrussen, robben, kariboes en wolven en diep in de wateren onder de ijslagen en dies wat meer zitten allerlei vissoorten. Ook vroeger scheidden grote ijsmassa's zich in deze continenten af, maar tegenwoordig door de opwarming van de aarde in zijn totaliteit raken er kilometerslange brokken los en al dat smeltende vocht komt in de zee terecht. Omdat ons Nederland een van de laagste landen ter wereld is zal onze waterspiegel op de duur mogelijk te hoog komen te liggen en zullen grote stukken land onder water komen te staan. De mens is vindingrijk en onze plannen zijn om zo tegen 2015 een kampement op een andere leefbare planeet te vestigen en dan denk ik dat wij bewoners van de lage landen-les Pays-bas- de eerste volksverhuizers uit de eenentwintigste eeuw zijn die richting de sterren onze toevlucht zullen zoeken.



WALRUSSEN VERMAKEN ZICH AAN DE WATERKANT



HIER DE MUSKUSOS-EEN SOORT WALVISREUS-!
DAARONDER "POOTJESBADENDE KARIBOES"!