De tsunami en de daarop volgende kernramp in Japan zal, voorzover we nog van toekomst kunnen spreken, de geschiedenis ingaan als de grootste kernramp ooit. Vroeger heb ik om mijn diploma voor Keurmeester van de Warenwet  te halen  vanaf de hoed tot de rand alles over kernenergie moeten leren en dat vanaf het begin van het ontstaan tot de ontdekking van polonium en radium door Madame Curie af. In militaire dienst had ik voorheen, daaraan zo'n beetje gekoppeld, al veel kennis opgestoken over Atoom, Biologische en Chemische Oorlogsvoering.  Ook de controles op de kerncentrales vielen destijds onder de Warenwet.  We spreken dan over een tijd van een halve eeuw geleden en inmiddels zijn er heel wat nieuwe ontwikkelingen de revue gepasseerd. 
De berichtgevingen over de kernramp in Japan zijn heel verschillend en dat komt door de vele economische belangen die veel bedrijven met Japan hebben opgebouwd. Iemand die zijn vis betrekt uit Japan en dit als specialiteit op de menukaart heeft staan vertelt zijn klanten nu niet meer dat deze vis uit Japan komt en zal misschien zeggen dat hij die uit China betrekt. Ook van regeringszijde komen i.v.m. handelsbelangen berichtgevingen naarbuiten die niet precies kloppen. Hoe zit dat nou met die stralingssterkte? Voor een halve eeuw terug kregen we door verrichte atoomproeven e.d. en kleine ongelukken uit kerncentrales ook al radioactieve stoffen binnen, maar die hoeveelheden waren te verwaarlozen. De grenzen die toen gesteld werden aan de toelaatbare hoeveelheid die een mens mag binnenkrijgen was zeer laag. Langzamerhand is dit na de verschrikkelijke kernramp van 26 april 1986  in het Russische Tsjernobyl (nu Staat Oekraïne) opgeschroefd. Men gaat ervanuit dat elk mens per jaar een hoeveelheid straling van 2,5 millisievert binnen zijn lichaam mag ontvangen. Piloten op een vlucht van Tokio naar NewYork 9 millisievert; per jaar 20 millisievert, wat inhoudt dat men niet steeds dezelfde piloten op een en dezelfde vlucht kan zetten. Mensen die beroepsmatig werkzaam zijn in ruimten of fabrieken waar veel met radioactief materiaal gewerkt wordt mogen hooguit 100 milliviesert per jaar binnenkrijgen. Volgens wetenschappelijk onderzoek is een hoeveelheid straling van boven de 250 milliviesert pas gevaarlijk en mensen die deze hoeveelheid binnenkrijgen kunnen afwijkingen in hun bloedspiegel krijgen  en voor vrouwen in verwachting is dit ook zeer schadelijk voor de ontwikkeling van de vrucht en niet uitgesloten zijn hierbij geboorteafwijkingen. Mensen die te veel radioactieve stoffen binnenkrijgen b.v. een grote hoeveelheid jodium-131 of xenon-133  kunnen hierdoor besmet raken met schildklierkanker. Hoeveelheden van 4000 millisievert worden aangeduid als uiterst gevaarlijk en met een zekerheid hier op de duur aan te sterven en hoeveelheden van meer dan 10.000 als dodelijk. Wat zijn de ziekteverschijnselen na een besmetting?
Dit zijn misselijkheid, diarrree, haaruitval, bloedingen, totale verzwakking en uiteindelijke de dood! Er heeft al een wijdse verspreiding van radioactieve stoffen via de zee plaats gehad en vandaag is vastgesteld dat in de wateren rond de Zuid-Koreaanse stad Seoul grote hoeveelheden jodium-131 en meer wat noordwaarts Xenon-133 zat. Heel de wereld zal ermee te maken krijgen en in diverse zeeën, in de lucht, in de gronden, mogelijk in onze eet-en drinkwaren zullen t.z.t. bepaalde hoeveelheden radioactieve stoffen aanwezig kunnen zijn. Als het klopt dat deze stoffen pas na 250.000 jaren uitgewerkt zijn, nú dan hebben we ons nageslacht wel goed bedacht met al onze uitgekiende berekeningen en dies wat meer! Interessant vond ik het vele nieuws over de kernramp in Japan van een zekere Wouter Lood die een voorstander is van zonnepanelen en dit als enig veilig alternatief ziet voor kernenergie. Klik op zijn website http://www.zonnepanelen.wouterlood.com/solar_pages_nl/laatste_nieuws.htm  en vandaaruit op de vele links van nieuwsbronnen die daarover verhandelingen geschreven hebben. Terug naar mijn website steeds met linkermuis even op  pijl linksboven van deze site klikken!