Volgende week zondag is er het BK veldlopen in Oostende. Een van de, zoniet het, hoogtepunt van het seizoen. De voorbereidingen zijn volop bezig. Ik hoop dat de trainers de laatste trainingen opmaken in functie van dit BK. Dat zou toch moeten. Bij de sprinters en andere pistiers wordt er toch ook opgebouwd naar kampioenschappen. Vooral op het bergop lopen dien ik nog te trainen. Mijn voorbereiding thuis wordt in ieder geval professioneel aangepakt. Het parcours hangt al 2 weken uit en ik ken het stilletjes aan uit het hoofd. De deelnemerslijst is afgedrukt en ge-analyseerd. De uitslagen van de laatste 2 jaar werden er eveneens bijgenomen. Er zijn 7-8 atleten die in grotere clubs trainen en waarschijnlijk anders en meer (specifiek) trainen dan mij. Die zijn in principe door mij voorlopig onklopbaar. Achter deze atleten zijn er min. een 10-tal die elkaar waard zijn, waaronder ik. Het kan dus top 20 zijn maar eveneens top 10. Deze 10 zullen dicht bij elkaar lopen en veel zal afhangen van de zware bergop op 200m van de finish. Daar worden plaatsen gewonnen of verloren. De taktiek is reeds bijna volledig besproken met papa. De foto's en vooral kleuren van singlets worden in mijn hoofd geprent. Ik hou jullie op de hoogte.
Gevonden op de website van de club uit Bonheiden na de cross van zondag in Kessel :
"Bij de cadetten dames was het Dockx Lieze die van begin tot einde uitblonk en zo een zeer knappe overwinning boekte. Proficiat Lieze!"
Straf, ik liep nl. ook in die wedstrijd en ik heb bij mijn weten ons "Liezeke" eventjes gezien, nl. toen ze de laatste 100m vanachter mijn rug, waar ze blijkbaar een hele wedstrijd liep, kwam om me te kloppen in de spurt.
Misschien zien ze in Bonheiden de wedstrijden op een andere manier. Onderstaande foto's (van iemand van Bonheiden) spreken voor zich, de atlete in't geel is Lieze Dockx.
Gisteren trokken we naar de veldloop in Kessel. We waren er op tijd want sinds ik cadet ben zijn de omlopen anders en dan verken ik ze graag. Samen met Julie warmde ik goed op. Ik diende een kleine en een grote ronde te lopen. Die grote ronde was wel een hele grote ronde. Na het einde van de kleine ronde moesten we het bos induiken en daar was het zeer smal en bijna onmogelijk om voorbij te steken. Papa zei dat ik bij het ingaan van de grote ronde dan ook op een goede positie moest zitten. De wedstrijd dan. Ik startte eigenlijk zeer controlerend en aan de 1ste bocht (bijna 180°) liep ik 2de en nam er een atlete van Ac Break een 5-tal meter. Na het einde van de kleine ronde doken we het bos in en, jawel, ik liep op kop. Ah, ja, dat was zo afgesproken he papa. Ik trok goed door, een eerste keer op kop in een cadettenwedstrijd. In mijn spoor 4 atleten die werkelijk nooit overnamen waaronder Lieze Dockx (2de PK) en Jody (5de PK) waar ik 6de werd. Ik knalde er 1 atleet af en dan nog 1. Enkel Lieze en Jody nog in mijn spoor. Ze hadden geen enkele intentie om over te nemen. Die kennen mij perfect, weten dat ik altijd loop voor wat ik waard ben en vooral : dat ze mij kunnen kloppen in de spurt. Ik probeerde een aantal keer om ze er af te krijgen maar het ging niet. Ik liep aldus praktisch de hele wedstrijd op kop en op 100m van de finish gingen Liezen en Jody over mij. Ik werd dus 3de. Mijn allereerste medaille als cadet in mijn 1ste seizoen. Ik had er stilletjes op gehoopt maar nooit gedacht dat het zou lukken. Ik was supertevreden gezien mijn conditie vorige week. Dit was al een beetje terug een normale vorm. Ik kon de wedstrijd ook niet anders lopen want als ik afwachtend loop dan gaan we met 5 naar de meet en dan ben ik 5de. Ik loop eigenlijk altijd zo, knallen als ik kan. André heeft gisteren na een sms van papa nog naar hem gebeld. André zei dat ik moet verder doen zoals ik bezig ben en dat er ooit wel een dag gaat komen dat ik sterk genoeg ben om ze er af te lopen. Ik moet wel zeggen dat een aantal toppers er niet waren maar dat maakt mijn zaak niet. Dit geeft vertrouwen voor het BK. Nog een maand goed verstandig trainen en dan een goede prestatie leveren op het BK. Ik heb er zin in. Ons Julieke moest een midden en een grote ronde lopen. Ze was (bijna) traditioneel echt als laatste weg en begon dan aan een Julie-aanse achtervolging zoals alleen zij dat kan. Hop, de top-10 binnen dan 9ste, 8ste, 7de, 6de om tenslotte op een fantastische 5de plaats uit te komen (2de van haar jaar). Bijna had ze de 4de nog te pakken. Julie voelt dat ze dit jaar progressie maakt dankzij de trainingen van Stefan. Als ze nu 'zondags nog eens meegaat naar het park zal ze nog beter worden. Ik sta ook voor de allereerste keer in een uitslag vermeld in de krant. Weliswaar in kleine lettertjes maar t'is toch al iets. Toen we vertrokken kwamen we Kjell nog tegen. Ik heb hem niet zien lopen maar 's avonds vernamen we dat hij natuurlijk gewonnen heeft. Zonder veel trainingen na al zijn studeerwerk, je moet het maar doen.
Het was echt een off-day gisteren op het PK. De start was verschroeiend hard en na 200m wist ik al : dit wordt moeilijk. Ik wou toen al aankomen. Lissa vloog over mij, dan Maya Cortsjens en Lieze Dockx. Normaal zijn die 2 laatsten minder dan ik. Na 400m vloog Jolien Denis op mijn nek. Normaal hangt die altijd in mijn spoor en nu liet die mij direct ter plaatse. Ik kon gewoon niet reageren. In een vorig verslag kon je lezen dat papa aan mijn gezicht kan zien of ik goed ben of niet. Wel, hij zag al na 200m aan mijn gezicht dat het niet ging. Achteraf zei hij dat hij het woensdag (samen met Bruno) al gezien had. Wroeten en stoempen is niets voor mij (ons Julieke zei - ha ik loop altjd zo, ik kan niet anders), ik moet over een parcours vliegen. In de laatste ronde leek ik terug te komen op Jolien maar het was maar voor even. Na 2 ronden afzien werd ik in de laatste rechte lijn nog voorbijgestoken door Jody. Alle repect voor Jody, maar normaal was ze dit seizoen geen partij voor mij. Ik werd dus 6de. Alle atleten vanaf de 2de tot de 5de plaats hield ik vorig jaar achter mij op het PK en buiten Jolien klop ik ze altijd. Lieze Dockx en die Maya, onbegrijpelijk die vlogen. Dat was niet normaal. Ik ben nooit (de eerste keer dit seizoen) in de wedstrijd geweest. Ik had hetzelfde gevoel als vorig jaar op het BK. Was er vormverlies door mijn ziekte vorige week want over 2 weken in Bornem vloog ik. Was het de wind waarvoor ik te licht ben (niet echt denk ik want ik had gewoon geen macht). Misschien moet ik eens met de trainers spreken over een echt schema waardoor ik constanter loop en kan pieken. Is er reden tot paniek ? Neen, maar Kessel en het BK moeten beter. Ik hoop dat Bruno, André en Stefan even de tijd nemen om een en ander met mij te analyseren. Dan was het de beurt aan Jo, Nathan en Vincent. Consternatie, Jo (ziek en vol snot en geen adem) startte niet. Nathan werd formidabel 9ste. Dan ons Julieke, Oh la la, De stoom kwam uit haar neus. 2 jaar scholieren samen en ze liep bijna een volledige 1ste ronde in de kopgroep. Dan moest ze de besten laten gaan. Ze liep 7ste als 2de jaars toen de turbo-diesel op gang kwam. Als een echte Flandrien stormde ze naar de 6de plaats alleen tegen de wind. Even doortrekken en weer alleen als 6de keek ze even op en boenk, op naar de 5de plaats. Nu was ze pas echt gelanceerd en ze vloog de 4de op haar nek. Op 400m van de finish liep ze zowaar 4de van de 2de jaars. Ze eindigde dan ook als 4de. Vorig jaar was ze tegen dezelfde atleten nog 9ste. Als de meet 300m verder was had ze op het podium gestaan. Wat was dat zeg, moest Julie trainen zoals al die andere zit er veel meer in. Na de finish lag ze uitgeteld op de grond en na felicitaties van iedereen bleef ze bescheiden als altijd alles relativeren. Marthe werd prachtig PK bij de pupillen en Kim werd schitterend 2de. Laura startte ook maar bleek achteraf niet ingeschreven! Wat een ontgoocheling, gelopen voor niets. Binnen 2 weken wil ik echt top zijn in Kessel. Ondertussen kregen we de voorselectie binnen voor o.a. de IC alle categorieën. Zowel Julie als ik zitten er bij. Laura en ik samen als cadet. Papa heeft al een en ander met mij besproken en zal dat ook op tijd communiceren met de trainers. Maradona (ondanks zijn talent) mocht als 16 jarige ook niet mee naar het WK en Eddy Merckx was ook al enkele jaren prof voor zijn eerste Tour.
Onderstaande correctie kreeg ik binnen als reactie op mijn artikel over Bornem m.b.t. het drankje voor de masters na de aankomst vanwege Danny Van Boom - hahaha die Danny toch :
Correctie, het was geen Corsendonck maar een vitaminen shake. Hetgeen alle topatleten meteen drinken na aankomst
Ondertussen kreeg ik (en ons Julieke) al 2 reacties met aanmoedigingen voor het PK in Booischot en niet van de minsten : van Kjell en Stefan Lauwens (onze toptrainer die altijd flink met ons meeloopt, das wel tof).
Spektakel gegarandeerd morgen, we knallen er zoals steeds weer van in het begin in.
Zondag is er het PK in Booischot. Ik ben vorige week wel ziek geweest en heb 2 dagen niet naar school kunnen gaan. Bijgevolg heb ik dan ook niet kunnen trainen. Deze week heb ik 2 maal getraind. Ik vond dat het niet echt vlot liep dus ik denk dat er wat conditie weg is. Ik ga het zeker niet inroepen als excuus maar ideaal is natuurlijk beter. Ik heb al tweemaal meegedaan in Booischot en 2x een medaille gehaald, dus het parcours ligt me. We moeten wel 2 kleine ronden lopen terwijl de grote (die ik moest lopen bij de miniemen) een stuk bevat die selectiever is. De taktiek ligt in grote lijnen vast, nu hopen dat ik mijn goede benen terugvind. Lissa Van Lent en Floor Michielsen zijn normaal 1 en 2 (als Floor verschijnt !). Dan komen normaal Jolien Denis en ik. Eventueel nog een verassing à la Jody Doossche. Na 2 jaar na een een 4de plaats moet en zal ik minstens 3de worden, voila. Ons Julieke gaat resoluut voor de titel (ha ha grapje). Ik hoop wel dat het nog een beetje regent en dat het parcours wat drassig ligt. Want als het perfect beloopbaar is kom ik wat pure snelheid tekort. Ondertussen kregen we het jaarboek van de VAL. Zowel Julie als ik staan in een aantal ranglijsten vermeld. Ik wel indoor gezien mijn verplichte rust door blessure van het piste-seizoen. Eigenlijk heb ik enkel indoor aan 2 meetings meegedaan en 2x sta ik vermeld. Ons Julie liep uitzonderlijk een 3000m op de Interclub en heeft daarmee een 12de plaats in haar leeftijdscategorie bemachtigd. Voorwaar straffe kost. Die wedstrijd was meer dan 2 maanden na het cross-seizoen en Julie was aldus niet echt voorbereid gezien prioriteit de cross is.
Het was de voorbije week toch weer eventjes spannend. Ik voelde verleden zondag tijdens de training in het Vrijbroekpark weer pijn, ditmaal in mijn linkervoet. Ik vreesde weer voor een langdurige blessure. Papa nam direct actie en regelde voor dinsdagavond een afspraak bij superwonder kinesist Hendrik. Dit bekeek het eventjes en, jawel, het was weer mijn bekken dat vastzat. Na 10 min. behandeling stond ik weer buiten. 'S woensdag op de training in Mechelen had ik er helemaal geen last meer van. Donderdag kregen we een zware training in Kapelle van Stefan, onze ex-topatleet. Samen met ons Julieke, Robin en enkele anderen legden we er duchtig de pees op. Ik had een goed gevoel, het was lang geleden dat ik nog zo gemakkelijk liep. Gisteren trokken we naar de cross in Bornem. We moesten 2 ronden lopen voor in totaal 2.410m. De lokale vedette, Lissa Van Lent (groot kandidaat op PK-goud) stond natuurlijk aan de start. Samen met ons Julieke warmde ik me op, volgens een ongeschreven wet zijn er vanaf cadetten geen trainers om dit te doen en Bruno was er spijtig genoeg niet. Ik moet zeggen, ik was zeer goed opgewarmd en zeer gemotiveerd. Samen met papa was het lachen en dollen aan de start, in tegenstelling met de andere atleten die daar super-geconcentreerd stonden. Juist op tijd concentreerde ik me. De taktiek was duidelijk zoals altijd, knallen van in het begin en bij de eerste 5 aan de eerste bocht komen. Dit werd perfect uitgevoerd (hihi). Na 600 meter liepen Lissa en een 2de jaars reeds voorop. Daarna kwam ik als 3de (zoals steeds op kop, papa zegt dat ik eens moet leren in een spoor te lopen) met Jolien Denis en een andere atlete in mijn spoor. Met Jolien heb ik al vele veldslagen uitgevochten, de laatste tijd is zij iets beter. Papa zegt dat hij in de cross aan mijn gezicht ziet of ik goed in forme ben of niet. Ik ben goed in forme, zei hij. Het parcours was iets gewijzigd tegen vorig jaar, de bergop lag anders en er lag zand op, zeer zwaar. Er was ook een bergop in het bos. De laatste passage aan de zand-bergop vatte ik als derde aan maar Jolien was daar zeer sterk en ging me voorbij en nam 3-4 meter. Die moest ik dan goedmaken in het bos. Bij de voorlaatste bocht maakte ik een tactische fout (de papa van Lissa had dit ook gezien, hij vertelde dit aan papa) door een bocht aan de buitenkant te nemen. Jolien dook het gat in en nam enkele meters. Ik sprintte nog voor wat ik waard was en strandde op een zucht van de 3de plaats als 4de (3de 1ste jaars). Doemme, zo dicht bij een eerste cadet-medaille. Ik was redelijk moe na de aankomst. Toch had ik een goed gevoel. Dit was misschien wel een van mijn beste wedstrijden ooit. Ik liep 9.02, daarmee zou ik vorig jaar bij de cadetten hier vlot 2de zijn geweest. We zitten nu eenmaal met een supergeneratie. Nog een paar procentjes erbij en dan denk ik in topconditie te zijn. Bij de pupillen heb ik ook een periode gehad dat ik steeds 4de werd (wel per geboortejaar toen). Op het PK zal het voor de titel gaan tussen Lisa en Floor (die volgens de papa van Lissa stiekem in Nederland loopt en in topforme zit). Als ik Jolien kan achter mijn houden zal ik niet ver van de 3de plaats zijn. Na 2 jaar 4de bij de miniemen. De opdracht is duidelijk, mij nog 2 weken goed verzorgen en goed trainen en ik zal klaar zijn. Ons Julieke moest maar liefst 3.590 m lopen. 1 ronde eigen tempo, 2de ronde wat opschuiven en dan alles in de 3de ronde. Papa's taktiek was duidelijk, nu nog uitvoeren. Julieke liep voor wat ze waard was en werd 20ste op 35. Voorwaar een knappe prestatie. Zoals steeds was Julie diep ontgoocheld na de aankomst. Enkel winnen telt voor Julie (haha). De prijsuitreiking duurde verschrikkelijk lang, bij ons in Mechelen is dit veel beter georganiseerd. Kim werd knap 3de en Els nestelde zich met een formidabele 8ste plaats ook in de top-10. Volgende vrijdag is er de AV en etentje van RAM. Ik ben nieuwsgierig naar de clubatleten van het jaar. Na mijn overwinning vorig jaar mag ik niet meedoen aan de verkiezing. Ik duim dan maar voor Laura die gisteren na PK nu ook Vlaams kampioen werd in het hoogspringen bij cad en scholieren. Boek de tickets voor de Olympische spelen in 2020 al maar, we zullen er zijn (ik misschien wel enkel als supporter). Een mooi beeld na de wedstrijd bij de masters. Onze supermannen - Hans, Johan Smeggie, Danny Van Boom en Bartje - kregen direct na aankomst een donkere Corsendonck wat jaloerse blikken opleverde van andere atleten haha. Wederom zijn de foto's er dankzij Jos. Let op mijn flashy kousen.
Gisteren was er de 1ste cross van het jaar in Grimbergen. Het parcours was hetzelfde als de andere jaren maar we dienden het nu de lopen in de andere richting. Eerst een aanloop rond het voetbalplein en dan 2 ronden voor in totaal 2560m. De dooi en de regen van de voorbije dagen had zijn werk gedaan en het parcours was op sommige plaatsen lekker modderig. Ideel voor echte crossers zoals ons Julieke en ik. Niettegenstaande ik geen idee had over mijn vormpeil was de taktiek simpel. Knallen zoals altijd van in het begin en dan eigen tempo lopen en mij niet te vlug opbranden. De topclub ROBA was er in volle glorie, o.a. met Lieselotte Schellekens (2de jaars) en Joni Vandeuren, 2 kanshebbers op het podium op het BK in Oostende. Ik reageerde perfect (dat was lang geleden, dus ik kan het nog) op het startschot en was als eerste weg van de in totaal 46 atleten (zie maar naar de prachtige foto van Jos Decubber). Ik moest de 1ste bocht ruim nemen (parcoursverkenning) en kwam daar dan ook als eerste. De Roba-meisjes namen daar reeds hun verantwoordelijkheid en stormden naar voren met een andere atleet op hun hielen en dan ik. Zo kwamen we ook door na onze passage achter de tribune. Ik voelde me echt goed en liep voor wat ik waard was. Na bijna 1 ronde liep ik afgescheiden vierde. Alleen lopen is bij de cadetten geen optie, ik zou me kapot lopen en onbewust minderde ik wat vaart zodanig dat er een ander meisje op en over mij ging. Ik kon simpel mijn 5de plaats vasthouden (allé, simpel, je moet wel lopen natuurlijk), op 200m van de finish had ik nog 15m op een andere atlete maar ik moest dit nog afgeven. Dit zijn de paar procenten die ik nog mankeer maar die ik wel ga hebben op het PK. Ik werd dus 6de en 3de van de 1ste jaars. Ik was heel tevreden. 4 crossen bij de cadetten - 3x zesde en 1x 4de. Ik mag tevreden zijn. Laura was ook aanwezig, enkel om te supporteren. Ze had nl. zaterdag een nieuwe PK-titel behaald in het hoogspringen. Proficiat, toch een superkampioen, die Laura. Binnen 2 weken in Bornem, traditioneel een BK en PK waardig, zal ik echt kunnen testen. Bornem ligt mij wel niet echt. Ik heb er nog nooit een medaille gehaald mede door het steeds zware deelnemersveld natuurlijk. Nu is het parcours wel anderd met een bergopske. Ons Julieke moest 3660m of 3 ronden lopen. Ze werd perfect opgewarmd door Hilde Luytens en papa maakte haar zo zot als iets. Als de start 5 minuten later was geweest had Julie wellicht gedacht dat ze kon winnen. Haar start was voor Julie haar doen zeer goed. Ze liep een prachtige wedstrijd en liep op een bepaald moment (na een weergaloze 2de ronde) 9ste. Uiteindelijk werd ze 11de. Wat moet dat worden als Julie zou trainen als andere scholieren. Ook de vele andere Rammers presteerden goed. Lars was er ook maar was zo ziek dat hij niet kon lopen. Noah zorgde op zijn eigen manier ervoor dat niemand in Lars zijn buurt kwam. Jo werd 2de van zijn jaar na Jens van mijn klas. Nu nog een paar weken intensief trainen om top te zijn op het PK te Booischot. Wie zijn mijn 1ste jaars concurrenten ? Veel heb ik nog niet tegen die van Antwerpen gelopen dit seizoen maar Lissa Van Lent zal onklopbaar zijn denk ik. Wat met Floor Michielsen ? Dan zijn er een aantal waaronder ik. Speciaal is wel dat we met de 2de jaars lopen. Een voordeel voor mij ?
Eerst en vooral een gelukkig nieuwjaar gewenst aan al mijn trouwe blog-fanaten. Een goede gezondheid en een sportief hoogstaand 2011 zonder blessures. De examen liggen al een tijdje achter de rug. Ikzelf, mama en papa konden leven met de resultaten. De school moest zoals altijd weer eens zagen over de cijfers. Net zoals in de atletiek pas ik mij wel aan aan het steeds hoger wordende niveau. Iedere sportkenner weet dat, een leerkracht niet. We hebben nieuwjaar gevierd in Madrid op een plein (Puerta Del Sol) met tienduizend anderen. We hebben ook de top-musea bezocht. Wij werden als cultuur-liefhebbers zot (vooral mama) van al die meesterwerken. Ik heb genoeg Rubens, Van Dijck, Caravaggio, Ensor, Van Gogh, Hopper, Rembrandt, etc.. gezien voor toch een paar jaar. We hebben er ook lekkere sushi gegeten.Daarvoor gaan wij naar Madrid. Het is weer van 29 november geleden dat ik nog heb meegedaan aan een wedstrijd. Nu zondag komt er dan de volgende cross aan in Grimbergen. Daar heb ik ooit mijn eerste medaille gehaald en er zijn er daarna nog gevolgd. Ooit was het parcours zo goed dat het een sprintwedstrijd werd en geen cross, toen haalde ik geen medaille. Nu met de dooi zal het wel wat modderig liggen zeker, dan kom ik als echte crosser wel boven water. Ik heb geen idee van mijn vorm. Sedert de laatste cross ben ik wel regelmatig gaan trainen maar wel zonder echte druk natuurlijk. De tegenstand zal wel niet mijn zijn want de cross in Grimbergen staat op de lijst van ROBA (Joni Vandeuren,etc...). Daarna is het via Bornem toewerken naar het PK in Booischot (ook al 2 medailles behaald) waar ik top wil zijn. Ik kijk in ieder geval uit naar zondag en de typische sfeer van de veldloop. Mijn doel in deze 2de seizoenshelft is toch een medaille bij de cadetten. Ik had gezegd dat dit niet moest als 1ste jaar maar het is sterker dan mezelf.
Les 1 voor een veldloop - nooit oma's rijstpap eten
Zaterdag was er de jaarlijkse over-georganiseerde veldloop van Vilvoorde. Zoals elk jaar staat er een schema op de wedstrijd van Sparta, zonder plannetje van de omloop. Zoals elk jaar wordt het schema de dag van de wedstrijd gewijzigd. En zoals elk jaar zijn er slechts enkele van deze nieuwe schema's beschikbaar en zoals elk jaar plakt er een plannetje met doorgekraste en aangepaste omloop op de wagen van de speaker. Je durft m.a.w. niet op kop lopen in Vilvoorde uit schrik om verkeerd te lopen. Bruno was ook aanwezig maar bleek een beetje ziekjes. De rijstpap dus. Oma maakt elke zaterdag rijstpap met verse produkten. Zoals elke zaterdag brengt ze die iets voor de middag en zoals elke zaterdag eet ik die bijna onmiddellijk op. Toen we in Vilvoorde aankwamen iets voor 13h00 zei ik al tegen papa dat die rijstpap nog op mijn maag lag. Eens op het parcours zag ik direct Laura en we begonnen met Bruno aan ontdek-het-parcours. De opkomst was in het algemeen iets lager dan in andere crossen maar bij de cadetten waren we wel met 31. Ik had reeds de winnares van vorig jaar in mijn categorie (miniemen) Eline Van Craenenbroeck opgemerkt. We dienden 1 kleine en 1 grote ronde te lopen, in totaal 2270 m. De start dan. Tijdens de lange aanloopstrook bleef de groep behoorlijk compact en lag het tempo niet al te hoog. Het tempo zou inderdaad normaal te laag zijn geweest voor mij maar niet zaterdag. Eigenlijk was ik al blij dat ik kon volgen want na 50m kwam de rijstpap van oma er bijna helemaal uit. Ik moest bijna overgeven en moest alle moeite van de wereld doen om mijn ademhaling te controleren. Toch kon ik desondanks en dankzij het in het begin lagere tempo mijn positie handhaven en ik kwam als 3de uit het 1ste bos. Bij het ingaan van de 2de ronde kon ik nog net als 6de aanpikken (papa en Bruno hadden aan mijn gezicht genoeg gezien) maar ik moest even later de top-5 laten gaan. Dat was balen maar meer zat er niet in wegens rijstpap op de maag en krampen. Ik voelde dat ik zonder dat wel had meegeweest met de top-5. Ik kon wel vrij gemakkelijk mijn 6de plaats behouden. Een beetje ontgoocheling na de wedstrijd maar vooral een beetje kwaad op mezelf. Na enkele seizoenen atletiek en wedstrijden moest ik beter weten, het was mijn eigen fout. Na nazicht van de uitslag van het BK vorig jaar bij de cad van 96 zou ik de meisjes voor mij aangekund hebben. Ik had ook tenslotte maar 20 sec achterstand op de 1ste. Nu, na een eerste overzicht van 3 top-crossen is de balans 3x in de top-6. 2 maal zesde en eenmaal 4de. Ik mag wel zeggen dat ik de overgang naar de hogere cadetten vlot heb verteerd. Eline Van Craenenbroeck werd pas 11de. Ons Julieke kwam nogal laat toe op de cross (rechtstreeks van de tekenschool), moest traditioneel moederziel alleen opwarmen, kreeg vlug het parcours ingefluisterd door papa en liep naar een mooie 14de plaats in haar gekende stijl. De after-party met Laura was zoals steeds mega-cool. De volgende cross in misschien de cross-cup op de heizel = te bekijken met Bruno en met mijn examen-rooster. Kim werd bij de echten 1ste en Els 16de. Robin, onze trainingsmakker, werd prachtig 3de bij de scholieren waarna hij een interview moest geven welk door Laura en mij vakkundig werd verstoord, hihihihi.
Het waren apocalyptische omstandigheden op onze jaarlijkse RAM-cross op de Nekker. Vanaf dat we toekwamen was het al aan het regenen en de wind had vrij spel. Het parcours liet niet toe om eventjes uit de wind te lopen. Bruno had mij dan ook vooraf ingepeperd om amper op kop te komen en uit de wind te blijven, een beetje tegen mijn natuur maar Bruno heeft altijd gelijk. Ik moet trouwens niets bij de cadetten. Bij de opwaming zag ik al de onklopbare Renée Eykens, regerend Belgisch kampioen bij de cadetten en Joni Vandeuren, 3de op het BK vorig jaar bij de miniemen. Het ging dus moeilijk worden. Om zeker te zijn dat ik niet te vlug mijn training zou uitdoen bleef Bruno bij mij aan de start. Ik was de enige RAM-cadet. Net zoals ons Julie steeds de enige cadet was en nu ook enige RAM-scholier is. Een geluk dat de zusjes Van den Brande er waren of RAM had als inrichtende club niemand bij de cadetten en scholieren meisjes. Zowel Julie als ik houden van het slechte weer, wij zijn zoals papa altijd zegt "echte Flandriens zoals Briek Schotte". Vlak voor de start de broek uit, ik zoals steeds in korte broek. Mijn start was iets te voorzichtig en papa riep na 50m dat ik iets moest opschuiven en ik draaide dan ook vlot als 6de aan de grote mast. We waren al vlug met zes afgescheiden voorop en ik moest alles geven om er te blijven aanhangen. Joni liep vlak voor mij. Zoals gevraagd bleef ik in het spoor. De regen en wind deden hun werk en maakten er achter de zes eersten een slagveld van. Bij het ingaan van de 2de ronde had ik een traditioneel mindere periode en ik moest Joni laten gaan die in een ruk naar de 2de plaats ging, voorwaar een schitterende move. Ik vond mijn goede benen terug en ging naar de 5de plaats. Ik liep dan eventjes (tot grote vreugde van Bruno) achter een reuzin van Duffel uit de wind. Tot ik het welletjes vond en er prompt over ging tegen de wind in (Bruno kreeg bijna iets, hij stond naast papa). Ik kon vlot een voorsprong op de reuzin uitbouwen en liep zowaar 4de. Op de bergskes (die wij als Rammers van binnen en buiten kennen) diepte ik in mijn voorsprong uit en werd na een heroïsche wedstrijd 4de. De eerste was Renée Eykens, dan Joni en de derde was Van Steenvoort Lotte (5de op het BK cadetten vorig jaar). Daarachter was ik 4de (2de van mijn jaar) , ik denk dat ik niet meer kon doen, dat zijn topatleten. Ik was eigenlijk de beste van de normale atleten. Eigenlijk was ik zelfs niet doodop wat betekent dat ik perfect de wedstrijden aankan. Ik was dan ook net zoals Bruno, papa, André en mijn andere supporters meer dan tevreden. Onze zware trainingen van de laatste weken renderen en de trainers hebben mij super naar bijna-topconditie gebracht. Ik ga met veel ambitie naar de cross in Vilvoorde. Onderweg kreeg ik ook veel aanmoedigingen van de mama en papa van Joni. Zij kennen mij al jaren en zijn echte supporters geworden. Ons Julieke moest 1 kleine en 1 grote ronde (op het vernieuwde en volgens haar beter en leuker parcours) lopen. Julie steeg boven zichzelf uit in intussen nog slechter weer en werd knap 13de op 25. Hoe zwaarder de omloop en hoe slechter het weer hoe beter ons Julie. Papa had natuurlijk op een speciale manier onze spikes gestoken en het bleek een voltreffer. Noah werd knap 2de en Thijs behaalde zijn 1ste medaille na alweer een tactisch perfecte wedstrijd en werd fenomenaal 2de. We waren allemaal blij voor hem. Na de wedstrijd hebben Julie en ik nog een beetje geholpen bij de organisatie. We waren wel moe toen we naar huis gingen. Het was wederom een perfecte organisatie van onze eigen club RAM.
Zondag was er de 1ste echte veldloop in Bonheiden. Het was fantastisch cross-weer. Ik was er ruim op tijd en warmde goed op met Laura. In mijn eerste wedstrijd als cadet wou ik geen slecht figuur slaan. Ik had met voorgenomen om iets trager te starten gezien de langere afstand. Papa had wel gezegd normaal te starten om direct in de kopgroep te zitten. Ik startte niet al te vlug en Laura liep zelfs nog naast mij. Bij het ingaan van de 1ste bocht liep ik aldus 10de, niet goed natuurlijk. Ik moest een klein spurtje doen en nestelde mij direct als 5de. De normale concurrenten van vorig jaar liepen in mijn buurt en 3 1ste jaars liepen op kop. Ik liep 1 ronde als 5de met traditioneel iemand in mijn spoor, Dockx Lieze. Op 500m van de finish ging ze even traditioneel over mij maar ik was nog sterk genoeg om te remonteren, er op en er over. Op 150m van de finish kwam er ineens een mij onbekende Roba-atleet over mij waardoor ik 6de werd en 3de van de 1ste jaars. Ik was meer dan tevreden en als de vorm nog iets beter wordt kan dit een leuk seizoen worden. Julie liep als 2de jaars scholier 3/4 van de 1ste ronde in de kopgroep maar moest dan de rol lossen. Door omstandigheden traint Julie maar 1x per week. Te weinig natuurlijk, dat beseft ze ook wel. Ze werd nog mooi 20ste. Er waren veel Rammers aanwezig en iedereen deed meer dan zijn best. Het was gezellig.
Vorige week donderdag wou ik voor de 1ste keer na lange tijd terug trainen in Kapelle-op-den-Bos. Ons Julie had niet graag dat ik meekwam. Ik dacht dat het was omdat ik nu als cadet samen met haar moest trainen. Maar nee, ik denk dat het was omdat Stefan daar een fantastische training geeft. Zij wou, denk ik niet, dat ik wist hoe goed en afwisselend deze trainingen zijn om dan ineens in topvorm in Bonheiden te staan (ondanks haar 1 keer trainen per week, ook door het wegvallen van de dinsdag training). In ieder geval vond ik het een formidabele training. Als ik kan ga ik zeker nog in Kapelle trainen. Zondag is er dus de opening van het cross-seizoen in Bonheiden. Volgens Bruno groei ik terug naar een goede vorm (hij zag dit vorige week) en ik voel dit ook wel. Ik ben echt nieuwsgierig wat ik kan in mijn 1ste cross bij de cadetten. Misschien moet ik als rookie ook wel rekening houden met de fair-play van de 2de jaars. Ik ben er in ieder geval klaar en gemotiveerd voor. De afstand moet ik ook nog in de benen krijgen, een goede indeling van mijn cross zal noodzakelijk zijn maar met mijn temperament kan dit soms moeilijk zijn.
Gisteren was er de jaarlijkse AWE-cross. Ik kwam nog maar pas toe of ik kreeg al te horen dat Lissa Van Lent er ook was. Lissa is top 5 in België, een echte topper. We moesten 2 ronden lopen in mijn 1ste wedstrijd als cadet, +/- 1100m, een dikke kilometer minder dan in de echte crossen. Ik warmde echt goed op met Laura en stond gemotiveerd aan de start. De papa van Lissa, die mij ondertussen wel kent, kwam vlak voor de start nog een praatje doen met mij. Ik deed hem in het kort het verhaal van mijn kwetsuur. De start dan, Lissa ging er als een speer van door en ik leidde de achtervolging. Ik kon gemakkelijk mijn tempo aanhouden en liep al vlug afgescheiden als 2de. vlak voor het bergopske voor het bos kwamen er 2 meisjes iets dichter. Papa had echter vooraf gezegd dat mist een extra inspanning op dat bergopske en daarna met lange halen naar beneden te lopen ik enkele meters kon winnen. Hij had gelijk, ik kwam uit het bosje met een geruststellende voorsprong op de 3de. Om me te testen versnelde ik nog in de laatste 50 meter en dat ging. Lissa won natuurlijk met een mooie voorsprong maar ik had een goed gevoel. Nog een 2-tal weken goed trainen en ik zal er staan in Bonheiden. Ons Julie moest aan de bak als 2de jaars scholier, een mini en een kleine ronde. Ze liep direct op kop (met haar nieuwe Jamaica-look spikes viel ze enorm op) met iemand van Londerzeel in haar spoor. Dit meisje was iets te sterk maar Julie was een formidabele 2de. Ze hield er constant een goed tempo op na en haalde net als mij de truc aan het bergopske uit. 2 zilveren medailles voor de zusjes Van den Brande. Mama liep 3/4de van de wedstrijd sterk maar in de laatste ronde moest ze nog enkele plaatsen toestaan. Er is een verschil tussen mama op training en mama in een wedstrijd. Noah won zijn wedstrijd, Moon werd 4de en Thijs 5de. Jo liep een supersnelle wedstrijd en werd knap 3de. Na de wedstrijd verkochtten Laura en ik hot-dogs. Er waren veel mensen met vlekken op hun kledij nadat we er een goeie portie ketchup of mosterd op hadden gedaan, hi hi. Bruno liep ook mee bij de masters en ik heb een ronde aan zijn zij meegelopen. Bij het ingaan van de laatste ronde moest hij echter opgeven door een kuitblessure. Hij had er een beetje voor gevreesd. Ik hoop dat hij er niet te lang last van heeft. Kjell was er ook. Hij moest 5 grote ronde of 5.500m lopen. 'T was redelijk rap gedaan. Na 1 cm koers trok Kjell zijn turbo open en was weg. Hij vloog over het parcours en de rest zag hem pas terug op het podium. Kjell was toen al gewassen en geschoren, wat een prestatie. Ook Els liep een mooie wedstrijd en eindigde zeer knap 3de.
Gisteren was er de chiro-veldloop in Leest. Zoals Tom Boonen via Gent-Gent en de E3 Prijs te Harelbeke opbouwt naar de Ronde van Vlaanderen bouwen wij op via Leest en de AWE-veldloop naar het echte werk in Bonheiden en Mechelen. De Chiro-veldloop vindt plaats in de achtertuin van de familie De Laet en zij waren dan ook met 4 atleten goed vertegenwoordigd. Traditioneel zijn er een aantal atleten die lopen voor de overwinning en de rest komt voor de sfeer. Ook Bruno was afgekomen (in gewone kledij), dat is altijd tof. Eva beet de spits af en verloor heel wat plaatsen door te wachten op een vriendinnetje. Toch liep ze hem helemaal uit zonder de hulp van de broers. Lars stond supergeconcentreerd aan de start maar viel binnen de 5 meter (Lars denkt dat hij weet wie hem getackled heeft). Hij zette zich terug recht en vertrok als laatste om schitterend 6de te eindigen. Noah liep eveneens een pracht van een wedstrijd en werd 2de. Moon en Thijs stonden samen aan de start, eens niet in dezelfde outfit. Moon werd 1ste en Thijs 2de. Voorwaar een fantastisch podium. Jo, die nog nooit won in eigen Leest, etaleerde zijn huidige vorm en liep afgetekend naar de overwinning. Hij had een straat voorsprong. Ik moest 2 ronden lopen, in totaal +/- 800m in mijn laatste wedstrijd als miniem. Er startte iemand als een kamikaze en natuurlijk maak ik weer de fout er achter te gaan. Na 150 m had ik ze te pakken en trok alleen door. Bij het ingaan van de 2de ronde voelde ik iemand in mijn rug : Pauline Claes. Van waar kwam die ineens. Een atlete van Olympia Londerzeel. Pauline heeft mij 3 jaar geleden geklopt op de AWE-cross. Sindsdien heeft ze weinig goeie uitslagen gelopen, steeds rond de 20ste plaats in crossen. Misschien sukkelde ze ook met kwetsuren. Zoals andere atleten steeds bij mij doen bleef Pauline in mijn spoor en kwam ze de laatste 50m over mij. Ik werd aldus 2de. Ik begin dat eigenlijk beu te worden dat iedereen mij altijd de koers laat maken en mij dan klopt in de spurt. Ik voelde wel dat ondanks de enkele weken training de vorm en de macht er nog niet echt zijn, anders loop ik zo van Pauline weg. Ik hoop zondag op de AWE-cross in mijn 1ste wedstrijd als cadet weer enkele procentjes beter te zijn om te knallen in Bonheiden.
26/09 650 sportieve leerlingen van de Kapelse scholen namen in verschillende reeksen deel aan de jaarlijkse scholencross in het Theresiainstituut.
De Sportraad en medewerkers uit de scholen en het gemeentebestuur leidde de wedstrijden in goede banen. De besten van hun reeks kregen een medaille en een sporttas. Eline Van den Brande won de wedstrijd van het 2de secundaire (foto) voor Enya Van Moer en Shanon Incourt. Eline traint bij Atletiekwerking Kapelle en neemt in de winter deel aan veldlopen met haar Mechelse club RAM.
Het is eens iets anders. Gisteren deed ik in de manège van Humbeek mee aan mijn allereerste wedstrijd dressuur. Bij dressuur wordt er op een heleboel punten (16) gelet die worden samengeteld. Je moet ook heel goed het parcours kennen. Ik had dit thuis heel en op de training heel goed ingeoefend. Ik mocht rijden op Freesbee, nogal een hevig maar mijn favoriet paard. Ik werd onderverdeeld bij de gevorderden in een poule van 10. Mama en Julie waren er ook. Ik vond dat ik het voor mijn allereerste keer goed heb gedaan. De eigenaar van de manège, Freddy, had mij vooraf nog nuttige tips gegeven. Vooral hoe ik de jury moest groeten. We gingen om 18h eten met vrienden en we moesten al spijtig genoeg vertrekken voor de prijsuitreiking, dat was spijtig. Toen we bij onze vrienden en papa waren kreeg ik een oproep van een vriendin (en mama een sms van Freddy) dat ik toch wel niet gewonnen had zeker. Onze vrienden en papa en mama besloten direct om iets later te gaan eten en naar de manège te gaan om mijn medaille en lintje in ontvangst te nemen. Mijn allereerste medaille in een officiële dressuur wedstrijd. Daar ben ik wel trots op. Vandaag hebben we geen school en ik ga met Julie en mama naar de jaarmarkt in Londerzeel. Naar de paarden kijken, hihi.
Dinsdag ben ik nog eens bij Dr. Huysmans langs geweest voor de uitslag van de NMR-scan. Het was weer eens verrassend. Blijkbaar vinden ze niets op de plek waar ik al die maanden pijn had maar was er wel iets te zien aan de bovenkant van mijn voet. Volgens de dokter van het ziekenhuis was het een stessfractuur maar volgens Dr. Huysmans was het een beenmerg-eudeem. Dit zou kunnen het gevolg zijn van de druk van de stijgbeugels bij het paardrijden. De pijn aan mijn enkel kan hiervan een gevolg zijn of omgekeerd. Een hele technische uitleg volgde. Wat het belangrijkste was is dat ik nu pijn vrij ben en groen licht kreeg van de dokter om te sporten. Papa had wel al uitgelegd dat mijn trainers kiezen voor de rustige opbouw van mijn trainingen. Woensdag deed ik mee aan de scholencross in Kapelle-op-den-Bos. Ik had er een reputatie te verdedigen maar een 1ste (kleine) wedstrijd in maanden is toch wel iets speciaal. Daar de 2de jaars met weinig waren moesten we lopen met de 1ste jaars, oa. Jente die in een goede vorm verkeerd (3.37 op de 1000m vorige week op de Nekker). We moesten 1200m lopen. Ik heb de wedstrijd goed aangepakt. Van in het begin mijn tempo opgelegd en enkel Jente en een ander meisje konden volgen. Ik hoorde ze hijgen in mijn spoor. De laatste 100m heb ik versneld en zo zuinig de overwinning binnengehaald. Jente werd 2de. Ik moest niet echt forceren maar veel overschot was er niet. Ik voelde dat de afstand niet echt het probleem was maar wel dat er nog geen panache op zat. De conditie is nog niet echt optimaal maar dat kan dan oon niet anders na amper 2 weken training. Ik voelde niets van pijn en dat is een hele geruststelling. Als opwarmertje was dit een ideale wedstrijd.
Omdat het met mijn blessure de goeie kant uitgaat kon ik gisteren eindelijk nog eens deelnemen aan een meeting. Onze eigen RAM-meeting op de Nekker. Ik ben al een 2-tal weken onder de deskundige leiding van Bruno aan het opbouwen. Ik had me on-line ingeschreven voor discus, hoogspringen en de 1000m. Eigenlijk had Bruno gezegd dat ik daar niet mocht aan deelnemen maar stiekem had ik gehoopt dat hij van gedacht was veranderd. Niet dus, ik was nog maar pas toegekomen toen ik VAN DEN BRANDE hoorde klinken. Oei, Bruno had de lijst van de on-line inschrijvingen al gezien (Bruno ziet alles, ik had het moeten weten). Ik mocht niet starten in de 1000m en als ik het toch deed nam of schoot hij me uit de wedstrijd. Eigenlijk heeft Bruno gelijk, als ik nu herval in mijn cross-seizoen ook naar de vaantjes. Maar ik heb zo'n zin in een 1000m hé, het was al zo lang geleden dat ik er nog een had gelopen en het zijn mijn laatste weken als miniem. Bij discus smeet ik 16.96, een verbetering van mijn PR. Waarschijnlijk dankzij de krachtige croque-monsieur van Hans. Ik (en papa) dacht dat ik 2de was maar om de een of andere reden ben ik 4de, terwijl mijn bordje toch duidelijk 2de stond. Bij het hoogspringen sprong ik mooi naar 1.30 en miste nipt de 1.35. Laura won met 1.50. De 1000m heb ik knarsetandend gevolgd (ik weet wel dat Bruno gelijk heeft, maar ja), de 1ste liep 3.29. Ik was wel blij dat ik nog eens de sfeer van een meeting kon meemaken ook al was het organisatorische chaos. Ik was pas om 23h00 thuis. Er liep duidelijk wat mis op het secretariaat. De 3 broers De Laet streden op alle fronten en kwamen met veel medailles naar huis. Volgende week heb ik nog een kans op een 1000m in Edegem (avondmeeting). Als het mag van Bruno. Stilletjes aan ben ik met papa mijn taktiek op punt aan het zetten voor mijn eerste veldlopen als cadet. Je zal wel zien wat het wordt, maar geen paniek voor mijn supporters : ik zal blijven knallen van in het begin al zal ik weer enkele koppen kleiner zijn dan de 2de jaars reuzen. Ik beloof vuurwerk. In Leest loop ik in oktober de laatste keer als miniem, dan via de AWE-cross naar de eerste echte test in Bonheiden.
Vorige week waren we op sportweek met AWE in Lokeren. Heel de week heeft Steven er persoonlijk op toegezien dat ik mijn voet niet overbelaste. Ik mocht vrijdag zelfs de traditionele 1000m niet meedoen (grrrrrrrrrrrrr). Ik moet wel eerlijk zijn dat mijn voet vrijdag wel terug een beetje begon pijn te doen. Het was een heel leuke week met vele activiteiten. Vandaag moest ik om 19h00 een 1ste keer naar de kinesist Hendrik. Volgens papa een super-kinesist. Wat die allemaal met mijn voet heeft gedaan : masseren, trekken (er krakte volgens Hendrik iets los in de vork of zoiets) electriciteit, met een soort stofzuiger erop, dan met een ander machientje enz.... 1 uur aan een stuk. Tot ik moest rechtstaan en hij naar mijn bekken keek. Ik moest me op mijn rug leggen en hij maakte met een krak mijn bekken los. Toen .......was Hendrik zeker. Mijn bekken zat al maanden vast en dit maakte dat mijn voet steeds overbelast werd en reactie gaf. Ik hoop dat hij gelijk heeft en dat ik er nu vanaf ben. Het zou toch ongelofelijk zijn dat dit de oorzaak zou zijn. Nu is alles losgemaakt en volgens Hendrik is het nu de vraag hoe mijn lichaam zal reageren. Zet het bekken zich terug vast na maanden scheef en vastzitten of blijft het op zijn plaats. Ik mag nu terug niet te veel lopen maar ik mag/moet wel volop fietsen. In ieder geval schijnt er nu licht aan de horizon. Misschien is de NMR-scan nu wel overbodig maar voor alle zekerheid zullen we het resultaat met spanning afwachten. Op onze meeting in Mechelen zal ik misschien terug zonder pijn kunnen lopen en wie weet knallen.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
